♥ มาแต่งกลอนแก้เหงากันนะ ♥

ในห้องมืด..มีเสียง..ครํ่าครวญ..
เสียงกรีดร้อง...เย็นระเยือก..โหยหา..รํ่าไห้
..เจ้าเจ็บแห่งใดเล่า..บอกพี่...ซับนํ้าตา..
ดึงวิญญากลับมา..หวนคืนร่้างเรา

 

เมื่อห้องมืดให้ส่องไฟใสสว่าง
อย่าให้พลางมองให้ชัดปัดสงสัย
ที่มันมืดมัวหม่นสับสนใจ
มองเข้าไปให้สว่างไม่ลางมัว

 

ห้องจะมืด ก็แค่มืดมองไม่เห็น
เจ๊ลองตรองดูเถิดว่าจริงไหม
ห้องจะมืดก็ปล่อยมันช่างประไร
แต่หากใจสาวเริ่มมืดรีบโทรฯมา

 

ความหนาวเหน็บซึมเข้าทรวงใน
สัมผัสได้ถึงความเย็นชา..หนาวใดเล่าจักหนาวเกินใจเจ้า
หันมาดูหน้าข้าสักครา..ใจเจ้าทำด้วยอันใด

 

แม้นห้องมืด ไร้แสงไฟ เพราะหลอดขาด
แสนลำบาก ยากเช่นไร มองไม่เห็น
ซื้อหลอดมา แต่ว่าฉัน เปลี่ยนไม่เป็น
สุดลำเค็ญ เข็ญใจ ไม่น่าเลย

 

ป๋าจะโทรหาเรานั้นย่อมได้
บอกแล้วไง 191 ถึงทุกที
มีปัญหาเรื่องไรโทรเบอร์นี้
มีพี่ ๆ ตำรวจช่วยในทันใด

 

ช่วงนี้หนอเราตันซึ่งความคิด
อันดวงจิตหมองหม่นและสับสน
คิดไม่ออกบอกไม่ถูกไร้ผู้คน(กลอนพาไป)
ว่าน้ำฝนหรือน้ำตาเราหลั่งริน(ไม่ได้เรื่องเลย)

 

^-^ ^-^ ^-^ ^-^ ^-^ ^-^ ^-^ ^-^ ^-^ ^-^

แต่งกลอนให้หนูหน่อย น้องน้อยตุ้มเม้งตัวนิด
เกิดมาเป็นหมาตัวจิ๊ด บุญกระจิบจิ๊บจ้อยน้อยเอย

 

แวะเข้ามาทักทายตอนสายหน่อย
จะไม่ปล่อยเพื่อนเราเศร้าโศกศัลย์
เอ๊ะ! ยืนอยู่ไกลไกลนี่ใครกัน
เจ้านายฉันเดินมาต้องลาเอย

อุ๊ยๆๆๆ แว้บก่อนค่ะ

 

อนุโมทนาทุกท่านในวันนี้
กลอนดีดีมีให้อ่านพาสุขสรรค์
พออ่านจบรีบแต่งต่อในชับพลัน
แต่ว่าฉันคิดไม่ออกช่วยบอกที

 

เกิดเป็นหมา เขาก็เรียก ผมว่าหมา
เกิดเป็นหมา เขาถามหา หมาอยู่ไหน
เกิดเป็นหมา เขาสงสัย ว่า หมาอะไร
เกิดเป็นหมา ทำไม ตูหนอตู

 

เมื่อจะให้โทรฯไปก็จงบอก
จะโทรฯเช้าโทรฯเย็นหายคิดถึง
ใยนั่งเฝ้านั่งคอยใจรำพึง
แต่เธอจงบอก(เบอร์)เรามาซะดีๆ

 

เพรียกหา..ร้องเรียก..เสรีภาพ
จองจำ..จองขัง...บังคับจิต
หมุนเวียนอยู่ที่เดิม..เพื่อสิ่งอันใด

หนีอย่างไรมิมีพ้น...บ่วงมาร...
เจ็บปวดทรมาน....เพื่อใคร

 

ไม่เคยคิดที่จะบอกเบอร์โทรใคร
เพราะมีไว้ติดต่อเรื่องสำคัญมิตรสหาย
หากให้คนหน้าแปลกไปไม่สบาย
เดี๋ยวโทรมายืมตังค์ใช้ฉันไม่เอา (หุหุหุ แม่บอกไม่ให้เบอร์คนหน้าแปลกอ่ะป๋า)

 

ตุ้มเม้งจ๋า หน้าตาช่างบ่องแบ๋ว
มองตาแป๋ว มองเห็นแววแสนซนดื้อ
นั้นไปคาบของอะไรเค้ามาหรือ
เจ้าของถือไม่มั่นคงคาบเค้ามา (นะเจ้าตุ้มเม้ง)

 

อะไรหว๋า หลงเข้ามา เห็นกลอนแต่ง
ประลองแข่ง แต่งคำ ขำนายหลง
บุษย์บอกว่า คนแปลกหน้า แม่ไม่ให้
หลงซักไซร์ คนหน้าแปลก แม่ว่าไง
ก็ทักถาม แซวสาวแพร๋ ประสาม้ง
คุงบุ คุงบุ กิ๋นข้าวแลงแล้วก่า

 

ตุ้มเม้ง ต้วมเตี้ย เตาะแตะ
ซนแกะ กัดเกาะ กุบกับ
อ้วนใหญ่ อุ้ยอ้าย แอบหลับ
เรียกสดับ ตุ้มเม้ง ทำเมิน

 

ขอต้อนรับคุณหลง "ม้ง" ดอยไหน
แซวอะไรสาวแพร๋แน่จริงหนอ
เราสาวพะเยาอยู่นี่ยืนรีรอ
ไม่อยากต่อกรหนุ่มม้งเดี๋ยวหลงดอย(เอ.....แต่จำได้ว่าคุณหลงไม่ใช่คนเหนือแน่นอนบุษความจำดีนะ หุหุหุ)

 

แหมคุณบุษ คนขอเบอร์ แล้วไม่ให้
คนอื่นถาม บอกไม่ได้ เลยใช่ไหม
ให้เบอร์โทร ก็ไม่เห็น จะเป็นไร
ผมจะได้ เอาไป แทงหวยเอย

 

ก็บอกแล้วไงเบอร์โทร 191
คนรอรับสายตรึ้มนะจะบอกให้
มีเหตุเกิดรีบโทรในทันใด
มาทันใจนายตำรวจตรวจท้องที่