แมวเหมียวมงคลฟีล์ม ภูมิใจเสนอ!"เทพผู้พิทักษ์ทั้งสี่"น.64

ธรรมดาสตรีผู้สูงศักดิ์ย่อมเป็นผู้มีปัญญาและวิสัยทัศกว้างไกล ด้วยขัตติยราชกัลยาที่สั่งสมอบรมมาหลายภพชาติ หญิงน้อยแก้วฟ้ากัลยาสะกดข่มอารมณ์อันเป็นปฎิปักษ์ต่อบารมีธรรมแล้ว ยอมเสียสละเปิดทางให้ศัตรูหัวใจได้เข้าพิธีวิวาห์แทน น้ำใจเช่นนางนี้ยากนักจะหาใดเหมือน

(นัยว่านางแก้วสร้างบารมี...หากเรื่องราวทั้งหมดถูกเปิดเผยหลายชีวิตคงต้องจบสิ้น...การตัดสินใจของนางจึงเป็นการยุติเวรกรรมที่จะสืบเนื่องต่อไป...พ่อฆ่าลูกมาหลายชาติแล้วจบสิ้นกันเสียที! นะท่านพ่อเมืองอดีตบิดรผู้โหดร้าย!!)

แล้วก็เป็นดังที่นางคิด แปรงนั้นเป็นพญานาคราชผู้มีฤทธิ์สามารถจำแลงแปลงกายได้หลากหลาย ดังนั้นเพื่อความปลอดภัยของชายคนรัก นางจึงยอมหลีกทางให้เขาและเธอได้สุขสมดั่งใจปอง!

แต่เดี๋ยวก่อนเรื่องมันไม่ง่ายอย่างนั้น อันความลับย่อมไม่มีในโลก ถึงไร้คนรู้เห็นเราเองนั่นแหละที่รู้ดีกว่าใคร การจะให้แปรงอยู่กินกับอินชัดตลอดไปโดยที่ไม่มีใครล่วงรู้ความจริงคงเป็นไปไม่ได้ เพราะตัวหญิงน้อยเองจักไม่คิดสั่นฆ่าตัวตายเป็นอันขาด(เพราะมันเป็นความคิดของคนผู้ไร้สติปัญญา) แล้วในโลกนี้จะมีหญิงน้อยสองคนได้อย่างไร!

ธิดาท่านพ่อเมืองผู้ปราดเปรื่องบอกแผนทั้งหมดให้แปรงเข้าใจ พร้อมเงื่อนไขที่นางมิอาจปฎิเสธได้

"แค่วันเดียวก็เพียงพอแล้ว ท่านหญิงน้อย นาคีผู้อาภัพเช่นหม่อมฉันได้รับความกรุณาเห็นปานนี้ นับว่าเดินทางมาไม่เสียเปล่า สัญญาใดที่ผูกหม่อมฉันไว้กับพี่อินชัดแต่กาลก่อน หม่อมฉันจะขอสะสางมันให้จบสิ้นในวันเดียว!"

ผู้หยิบยื่นมิตภาพให้ก่อน ย่อมได้รับมิตรไมตรีตอบ แปรงมีทิฎฐิอันคายแล้วรู้สึกเลื่อมใสในตัวหญิงน้อย...

(นัยว่านางแก้วทั้งสองบำเพ็ญบารมีธรรมในส่วนเฉพาะตนแล้วเอย!)...:VO

 

กะว่าจะเปลี่ยนลุ๊คใหม่ปีหน้า เป็นนิทานเกี่ยวกับพวกเมืองลับแลบังบดบ้าง
ปรากฎว่าเมื่อคืนฝันทันทีเลยอะไรจะเร็วปานนั้น!

สงสัยเขาอยากจะให้เราโม้ให้ฟังล่ะมั๊ง...อิอิๆ

นราวดีคอนิทานความฝันไม่อยู่ซะแล้ว
งั้นก็คงต้องอ้อยอิ่งไปตามประสาคนใจเย็นแล้วกัน...อิอิๆ ^_^

 

ในหมู่บ้านพลพิทักษ์แห่งนี้ยังมีหมอไสยศาสตร์คนหนึ่ง เก่งทางด้านเสน่ห์เมตตามหานิยมเป็นอย่างยิ่ง เล่ากันว่าพ่อหมอแกมิได้มีเมียเป็นมนุษย์เหมือนอย่างชาวบ้านชาวช่องเค้า! ในระแวกบ้านจะปลูกต้นกล้วยตานีและไม้ใหญ่จำพวกตะเคียน มะขาม ตะแบก ประดู่ ฯลฯ ไว้เป็นจำนวนมาก

วิชาอาคมในสมัยนั้นต่างเล่าเรียนกันด้วยอำนาจจิต อันมีสมาธิเป็นตัวแปรสำคัญในการผสานพลังงานเร้นลับระหว่างภพภูมิหนึ่งสู่อีกภพภูมิหนึ่ง...

วิชาของพ่อหมอจอมขมังเวทนั้น สามารถทำให้ชายหนุ่มผู้ไร้คู่และชายแก่ผู้โดดเดี่ยวอ้างว้าง สามารถมีภรรยาที่มิได้อยู่ในภพมนุษย์ได้ แต่มีข้อแม้ว่าชายผู้นั้นจะต้องไม่มีภรรยาอยู่ก่อนแล้ว (ทั้งนี้เพื่อไม่ให้ผิดศีลห้าข้อสาม กาเมฯ นั้นเอง) วิชาของพ่อหมอนาคยาดีนั้นได้มาจากฤาษีแต่ป่าหิมพาน เล่ากันว่าฤาษีเมื่อเสพมัคกะลีผลแล้วฌานเสื่อม ต้องทำฌานสมาบัติใหม่อยู่ร่ำไปซึ่งมันใช้เวลายาวนานไม่ทันใจ รามราคะฤาษีจึงทูลขอพรต่อพระอินทร์ซึ่งท่านเป็นผู้เนรมิตรมัคกะลีผล (ซึ่งก็เข้าทางท่าน เพราะหากผู้บำเพ็ญยังไม่บริสุทธิ์ตราบใด ตราบนั้นตบะที่แผดเผาจะทำให้เกิดเหตุอาเพศเป็นผลต่อสวรรค์ได้!) ท่านจึงส่งนางมัคกะลีผล(ผู้ทำผิดกฎสวรรค์)ให้มารับวิบากกรรมสถิตอยู่ตามต้นไม้ต่างๆ !

ดั่งนั้นองค์อัมรินทร์เทวาธิราชเจ้าจึงมักจะมาทดสอบท่านผู้บำเพ็ญเสมอ หากพบว่าท่านใดบำเพ็ญถูกทางดีแล้วท่านก็อนุโมทนาด้วย แต่หากเจออย่างรามราคะฤาษีนั้นท่านก็ให้คาถาและวิธีอยู่กินกับนางได้ตามความปรารถนา(เพื่อการบำเพ็ญนั้นจะได้ไม่มาเป็นใหญ่แข่งดีกับท่าน)...

เมฆาทบทวนเรื่องราวครั้งอดีตที่เคยพลั้งผิดพลาด ทำให้คิดว่าเราน่าจะพอช่วยอะไรบุคคลทั้งสามได้บ้าง เพื่อลบภาพความรู้สึกเสมือนหนึ่งว่าตนเป็นส่วนเกินออกไปจากจิตใจ พรุ่งนี้แล้วสินะที่แปรงจะได้เข้าพิธีครั้งสำคัญท่ามกลางความปราบปลื่มยินดีของมหาชนทั้งหลายเหมือนดั่งที่นางเคยใฝ่ฝัน แต่เวลาเพียงแค่วันเดียวมันจะทำให้ทุกอย่างจบสิ้นได้จริงหรือ? แล้วหลังจากนั้นหล่ะชีวิตที่แสนอาภัพของนางจะเป็นเช่นไร? เราจะยังคงต้องการนางอยู่หรือไม่ในเมื่อทองปานมิอาจหวนคืนกลับเป็นอินชัดได้? เมฆาถามตอบตนเองในขณะที่สองเท้าก้าวเดินไป มารู้สึกตัวอีกทีได้มายืนอยู่หน้าเรือนไม้ทรงไทยยกใต้ถุนสูง บริเวณล้อมรอบเต็มไปด้วยดงกล้วยตานี นอกจากนี้ทางด้านหลังบ้านยังมีไม้ยืนต้นขนาดใหญ่จำพวกตะเคียนอีกนับร้อยต้น! บรรยากาศรู้สึกวังเวงชอบกล

"คิกๆๆ ฮิฮิๆๆ..."

แว่วเสียงหญิงสาวลึกลับหัวเราะต่อกระซิกดังมาจากเรือนไม้ทรงไทยหลังใหญ่ ผัสสะเบาบางเหมือนมีคนเป่าลมใส่ใบหน้า มันทำให้เขารู้สึกเย็นวาบเสียวสันหลังขนลุกเกรียวทั้งตัว!

"ขึ้นมาสิพ่อหนุ่ม เอ็งมีปัญหาอะไรก็ขึ้นมาคุยกันก่อน"

เสียงเชื้อเชิญจากชายเจ้าของบ้านดังขึ้น เหมือนรู้ล่วงหน้าว่าผู้มาเยือนเป็นใคร!

เมฆาจินตนาไปว่าข้างบนนั้นจะต้องมีหญิงสาวรุ่นนับสิบคนที่มีปัญหาอะไรบางอย่าง แล้วมาขอให้ชายผู้นี้ช่วยเหลือ เมื่อคลี่คลายปัญหาต่างๆได้พวกนางจึงมีกะใจหัวเราะต่อกระซิกกัน ชะรอยชายผู้นี้คงเป็นผู้วิเศษกระมัง เมฆาค่อยๆย่างเท้าขึ้นบันไดไปอย่างผู้รู้มารยาท แต่ผิดถนัดเมื่อพบว่าภายในเรือนนั้นว่างเปล่า ไม่มีหญิงสาวแม้เพียงสักคนเดียว! แล้วเสียงที่เขาได้ยินเมื่อสักครู่นี้หล่ะมันหมายความว่าอะไรกัน?

มีเพียงสายตาของชายสูงวัยผู้หนึ่งตั้งท่าจ้องมองผู้มาเยือนด้วยความพินิจ รอบกายมีเครื่องรางของขลังพร้อมอุปกรณ์ประกอบพิธีกรรมอย่างอลังการ

"ดูเอ็งก็มีหน้าตาและบุคลิกที่ดีนิหว่า ไม่น่าจะหาเมียยากเลยนะ?"

คำทักทายอย่างตรงไปตรงมาทำให้เมฆาถึงกับสะดุ้ง แต่ยังไม่ทันที่เขาจะได้เอยอะไร เจ้าของบ้านก็เริ่มบทสนทนาต่อ

"นังหนูมันบอกข้าหมดแล้ว เสียงในจิตเอ็งมันดังชัดเจนมาก เลยนำทางมาพบข้า ปกติมันจะไม่ทำอะไรแบบนี้หรอกนะ แสดงว่ามันคงสนใจเอ็งเข้าให้แล้ว...ว่าแต่จะเอาแน่รึภูตน้ำพญางูนั่นน่ะ?...ถ้าไม่เอา นังหนูของข้าก็อาจทำให้เอ็งพอใจได้ ว่ะฮ่ะฮ่ะฮ่ะ ฮ่า"

เจ้าของบ้านเริ่มแสดงวาทะกำกลวง จนเมฆาต้องถามในสิ่งที่ตนสงสัย

"ท่านลุงเป็นใครกันแน่ ทำไมถึงรู้ในสิ่งที่ข้ากำลังครุ่นคิด?...แล้วนังหนูที่ว่า! หมายความว่าไงกัน?"

"เออ จริงสิเอ็งไม่ใช่คนในหมู่บ้านพลพิทักษ์นี่หว่า...ข้านั่นหรือชื่อ นาค ชาวบ้านเขาเรียกข้าว่า หมอนาคยาดี"...

 

"ปกติแล้วจะมีก็แต่พวกที่เมียตาย และพวกที่มีปมด้อยหน้าตาอัปลักษณ์เท่านั้นหล่ะที่กล้ามาหาข้าถึงนี่...มาสู่ขอนังหนูของข้าไง! ว่ะฮ่ะฮ่ะฮ่ะ ฮ่า"

เมฆามองซ้ายแลขวาไม่เห็นใครสักคน มีเพียงสายลมพัดผ่านใบกล้วยปลิวไสวเหมือนจะรับรู้สิ่งที่พ่อหมอกล่าว

"ไม่แปลกหรอก เพราะนังหนูของข้ามันไม่ใช่มนุษย์! เอ็งจะเห็นพวกนางได้ก็ต่อเมื่อป้ายยาขี้ผึ้งกระปุ๋กนี้ เอาสิลองป้ายมันไว้ที่เปลือกตาทั้งสองข้าง"

พ่อหมอเชิญชวนลูกค้าหนุ่มเพื่อทดลองสินค้า ชายชาตินักรบไม่เคยหวั่นกลัวสิ่งใด แต่ถ้าเป็นเรื่องผีสางนางไม้ล่ะก็ มือที่ถือดาบช่างสั่นไหวง่ายดายนัก เมฆาอยากพิสูจน์สิ่งที่หมอนาคกล่าวว่าจะจริงเท็จแค่ไหน กลางวันแสกๆแบบนี้คงไม่ถึงกับช็อคตายกระมัง

แล้วสิ่งที่ไม่คาดฝันก็บังเกิดขึ้นเมื่อเมฆาค่อยๆลืมตาพร้อมทั้งอ้าปากค้าง

"ห๋า อ อะ ไร กันเนี่ยะ!!"

ภาพสยองขวัญปรากฎต่อหน้า เมื่อเหล่าบรรดานังหนูของหมอนาคแสดงกายเน่าเฟะมีน้ำหนองไหลเยิ้มให้เมฆาเห็นในอาการต่างๆกัน คนกลัวผีอย่างเขาถึงกับสั่นรนลานร้องเสียงหลงในขณะที่กำลังจะวิ่งหนีลงเรือนไป!...

"อ้าวๆ เจ้าหนุ่มเดี๋ยวก่อนๆ ใจเย็นไว้ ใจเย็นไว้ นังหนูมันแค่หยอกเล่นเท่านั้น"

"นี่พวกเอ็งคิดจะทำอะไร ประเดี๋ยวลูกค้าของข้ามันได้หัวใจวานตายห่ากันพอดี ยังไม่กลับร่างเดิมอีก...แล้วกันนังพวกนี้"

ในบรรดานางไม้ที่หมอนาคเลี้ยงไว้ จะมีวิมานสถิตย์อยู่เฉพาะตน โดยอายุไขยของนางจะขึ้นอยู่กับอายุของต้นไม้เป็นสำคัญ แต่หากต้นไม้ใดเกิดเองตามธรรมชาติอายุไขยของนางก็จะยืนยาวนานมากกว่าต้นไม้ที่เกิดจากเจตนาใช้วิชาอาคมเรียกมา! (นัยว่าเพราะต้องอยู่ร่วมกับมนุษย์โดยที่ไม่ทำให้เขาตายก่อนวัย ตนจึงต้องยอมเสียพลังชีวิตบั่นทอนอายุไขยของตนให้สั้นลง...แต่หากบุรุษคนใดนอกใจคิดมีคนใหม่นางก็เล่นงานถึงตายทุกรายไป!)

นางผู้ซื่อสัตย์กลับคืนสู่ร่างอันสวยสดงดงามตามเดิม หลังจากได้หัวเราะคิกคักกันอย่างสุขสมเป็นที่พอใจแล้ว ความจริงนางแค่อยากแสดงความสามารถให้ชายหนุนได้ประจักษ์ แต่เมฆาหาได้คิดเช่นนั้นไม่ ภาพอสุภะที่เห็นเมื่อครู่มันมีพลังแรงกล้าบดบังความสวยงามจนหมดสิ้น เมฆาคิดไปว่าถ้าเราปฎิเสธพ่อหมอจอมขมังเวทย์โดยตรง อาจทำให้เขาไม่พอใจและอาจมีภัยมาถึงตน อย่ากระนั้นเลยเราควรหาวิธีปฎิเสธนางผีพวกนี้โดยทางอ้อมดีกว่า

"ค คือข้า ยังมิอาจตัดใจจากนางแปรงพญางูตนนั้นได้"

"อ๋อ เป็นเช่นนั้นเองรึ"

พ่อหมอทำหน้านิ่วคิ้วขมวดสักครู่ จึงได้สนทนาต่อไป

"อืม ว่าแต่ค่าตอบแทนมันสูงหน่อยน่ะ และมีข้อห้ามเพิ่มเติมอีกหลายข้อ เพราะจิตของพญางูตนนั้นมันกล้าแข็งมาก...ว่าแต่เอ็งมีกำลังทรัพย์พอหรือเปล่าหล่ะ?"

ว่าแล้วพ่อหมออาคมขลังก็เผยเจตนาที่แท้จริงออกมา เมฆาอดีตมหาโจรใหญ่มีรึที่จะพร่องในทรัพย์ มิหนำซ้ำเขายังได้ทรัพย์เพิ่มจากท่านพ่อเมืองในการชนะการประลองอีกมิใช่น้อย

"เรื่องค่าตอบแทนไม่มีปัญหา ข้ายินดีจ่ายไม่อั้น ว่าแต่พ่อหมอทำได้จริงรึ?"...

เมฆาจากเรือนนั้นมาพร้อมยาเสน่ห์และเวทย์มนต์คาถาอาคมขลัง ที่นี้หล่ะเขาจะทำให้แปรงลืมอินชัดและกลับมารักเขาเพียงคนเดียว!...

 

งานมหามงคลอันทรงเกียรติจัดได้ยิ่งใหญ่อลังการ ธิดาทั้งห้าของท่านพ่อเมืองได้คู่ครองอันเหมาะสมกับตนแล้วเหลือเพียง หญิงทิพย์ฟ้าจันทร์เจ้าธิดาใหญ่ที่ยังไร้คู่ แม้ว่าจะถูกปฎิเสธ แต่นางก็ยังคงศรัทธาในตัวเมฆามิส่างซา สมัยนั้นการจัดหาคู่ครองอันเหมาะสมย่อมเป็นสิทธิ์ขาดโดยชอบธรรมของบิดามารดา ยิ่งถ้าหากอยู่ในตระกูลสูงด้วยแล้วยิ่งต้องเข้มงวดเป็นพิเศษ ถึงแม้เมืองอุทัยจะเป็นแค่เมืองเล็กๆ แต่ด้วยระเบียบประเพณีอันมีแบบแผนที่ดีงาม ทำให้ราชธานีแห่งนี้มีความสงบร่มเย็นสืบมา

ราตรีนี้ช่างแสนยาวนานนัก ดนตรีบรรเลงเพลงพื้นบ้านรอบกองไฟเป็นที่ชื่นชอบของชนทั้งหลาย นางรำชุดพิเศษในคำคืนแห่งความสุขกำลังโปรยดอกไม้อวยพรแด่คู่วิวาห์ หญิงคลุมหน้านางหนึ่ง เธอดูสวยเด่นงามสง่ากว่าหญิงนางรำทั้งหลาย ความมึนเมาในรสสุราทำให้คนคออ่อนม่อยหลับไปโดยปริยาย ท่านพ่อเมือพลาดนางรำชุดสุดท้ายหลังจากต้อนรับคณะแขกผู้ทรงเกียรติจนอ่อนแรงล้า เมฆาและราชบุตรเขยรอคอยใครบางคนอยู่จนไม่เป็นอันกินอันดื่ม ในขณะที่นางพญางูจำแลงคล้องแขนชายคนรักอิงแอบแนบกาย

หญิงนางรำโปรยดอกไม้ส่งคู่บ่าวสาวเข้าเรือนหอที่ประดับไว้อย่างวิจิตร เมื่อเรียงตามลำดับอาวุโสแล้วคู่ของหญิงน้อยถือว่าเป็นชุดสุดท้ายที่เดินรอดผ่านซุ้มประตูมงคล

"นี่นางไม่มาจริงรึ!" (ทองปานลำพึงกับแปรงเบาๆ)

"นางคงทำใจมิได้ แต่ท่านพี่ไม่ต้องเป็นห่วงนะหลังผ่านราตรีนี้ไป ทุกอย่างคงกลับคืนสู่สภาพเดิม" (แปรงโอดครวญข้างกายคนรักดังจะขอความเห็นใจ)

ทำให้เขาทำใจลำบาก ความจริงเราควรจะดีใจหรือว่าเสียใจกันแน่นะ? (ทองปานอุทานทอดถอนใจในห้วงมโนนึก)

"ข้าส่งเอ็งแค่นี้แหละนะทองปาน ขอให้มีความสุข" เพื่อนเจ้าบ่าวกล่าวคำอวยพรก่อนหันหลังเดินจากไป

หญิงนางรำคนนั้นจ้องมองทองปานอย่างเขม็ง นางพร้อมเพื่อนเจ้าสาวกำลังกล่าวคำอวยพรส่งท้าย...

"ขอให้ท่านทั้งสองมีความสุขอยู่ด้วยกันจนแก่เฒ่า ตราบนานเท่านาน!"

เสียงอันคุ้นหูทำให้ทองปานฉงนใจนัก!

หยาดน้ำตาพร่างพรูรินอาบสองแก้ม ผ้าปิดหน้าบางเบาเมื่อเปียกปอนหยาดน้ำแล้วหลุดร่วงลงสู่พื้น

ธิดาตัวจริงปรากฎตัวต่อหน้าคู่บ่าวสาว!

แววตาสุดท้ายสะบัดหน้าหนีเดินจากไป
ทิ้งผ้าผืนน้อยไว้แทบเท้าชายคนรัก
ส่งเขาเข้าประตูวิวาห์แล้วเอย!!...
pity_pig

 

: http://youtu.be/6L8bIpwtnhI


รู้ดีว่าเธอได้เปลี่ยนไปแล้ว
รู้ดีแค่มองด้วยสายตา
รักเราดูมันจะเกิดปัญหา
ไม่เหมือนวันวาน

ฉันเคยมีความอบอุ่นเสมอ
ฉันเคยมีเธออยู่ใกล้กัน
แค่เพียงว่าเธอได้เจอะคนนั้น
ก็รู้ทันที

ไม่มีอีกแล้ว ฉันเข้าใจ ไม่มีอีกแล้ว
ไม่มีอีกแล้ว ที่ฉันเคยมี ที่เคยใกล้เธอ

ฉันมีเวลาที่ยังเหลือสักเท่าไหร่
บอกได้ไหม ให้ฉันเตรียมใจ
ฉันมีใจเธอ ที่ยังเหลือสักเท่าไหร่
จะเตรียมหัวใจ เมื่อไม่มีเธอ

ทุกทีที่เธอได้อยู่กับฉัน
เหมือนเธอยิ่งไกลจากฉันไป
ฉันมองด้วยใจที่แตกสลาย
ปวดร้าวเหลือเกิน

รู้ดีว่าเธอได้เปลี่ยนไปแล้ว
รู้ดีแค่มองด้วยสายตา
รักเราดูมันจะเกิดปัญหา
ไม่เหมือนวันวาน

ไม่มีอีกแล้ว ฉันเข้าใจ ไม่มีอีกแล้ว
ไม่มีอีกแล้ว ที่ฉันเคยมี ที่เคยใกล้เธอ

ฉันมีเวลาที่ยังเหลือสักเท่าไหร่
บอกได้ไหม ให้ฉันเตรียมใจ
ฉันมีใจเธอ ที่ยังเหลือสักเท่าไหร่
จะเตรียมหัวใจ เมื่อไม่มีเธอ

ฉันมีใจเธอ ที่ยังเหลือสักเท่าไหร่
จะเตรียมหัวใจ เมื่อไม่มีเธอ

 

"คืนนี้เขาคงสมดั่งใจหมาย
คืนนี้เราปล่าวดายเศร้าโศกศัลย์
คืนข้างแรมแสนปวดร้าวจาบัลย์
คืนวันผันผ่านพ้นจงทำใจ!

หมู่ดาราขับแสงจันทร์เจ้า
แวววับวาวระยับงามสุกสี
จันทร์เสี้ยวผ่าครึ่งดวงฤดี
อสุรีหรือจะเบ่งแข่งแสงงาม

อีกไม่นานดอกหนาจันทร์กระจ่าง
สาดแสงงามกลบดาวพราวสุกสี
เพ็ญแขเย็นเด่นฟ้าจับราตรี
รอพี่นี้มาเติมใจให้เต็มดวง!

หมู่ดาวเคราะห์เดินเคียงเรียงเป็นคู่
ดาวฤกษ์อยู่หนใดใยมิเห็น
หรือหลบลี้ตามจันทร์ที่ลำเค็ญ
รอโคจรเคราะห์เร้นหายสลายไป!!"

หญิงน้อยได้แต่ปลอบใจตนเอง กับแสงดาวพร่างพราวฟ้า ถึงแม้จะรู้ว่ามันแสนยากลำบากสักเพียงไหน ที่จะต้องทนฝืนข่มใจยอมสละสิทธิ์แบ่งปันชายคนรักให้ใครครอบครอง ด้วยศักดิ์ศรีของความเป็นหญิงผู้สูงศักดิ์นั้นมันไม่ง่ายเลยจริงๆ แต่ด้วยปัญญาบารมีที่ได้อบรมสั่งสมมาดีแล้ว ทำให้คิดหาอุบายมาปลอบประโลมจิตใจได้คลายจาบัลย์

"เปรียบเธอดั่งแสงหมู่ดาวแม้สกาวงามระยับจับฟ้าปานใด ก็เป็นเพียงช่วงคืนข้างแรมเท่านั้น แต่ฉันนี่สิ! ฉันมันจันทร์ทรางดงามเด่นสง่า มีคุณค่ามากกว่าหมู่ดาวนับร้อยนับพันอย่างเธอมากนัก เพียงแต่ตอนนี้ฉันเป็นฝ่ายหลีกเร้นเพื่อแบ่งปันความสวยงามให้เธอบ้างก็เท่านั้น อีกไม่นานดอกหนาเมื่อไหร่ที่ฉันขึ้นเต็มดวง เมื่อนั้นฉันจะส่องแสงนวลผ่องแผ่รัศมีสวยเย็น ประดับโลกนี้ให้งดงาม!"

หญิงน้อยเหม่อมองฟ้าราตรีพรรณาพร่ำกับเดือนดาว หลับไปในค่ำคืนอันแสนโศกศัลย์ นิมิตฝันหวนกลับคืนสู่อดีตภพในบัดดล...

กาลครั้งหนึ่งยังมีสองพี่น้องนามว่าจันทร์แรมและจัทร์เพ็ญ ทั้งสองเกิดยามค่ำคืนมารดาจึงตั้งชื่อตามฤกษ์นั้น สองแฝดสนิทสนมกลมเกลียวรักใคร่กันดียิ่ง ชอบอะไรก็มักจะชอบแบบเดียวกัน ครั้นพอถึงวัยควรแก่การมีคู่ครองแล้ว แฝดพี่จันทร์เพ็ญได้รับสิทธิ์ให้ออกเรือนก่อนตามจารีตประเพณี ทว่าชายคนนั้นเขารักอยู่กับจันทร์แรม แฝดน้องร่ำไห้รำพันปรับทุกข์กับแฝดพี่ผิว่าร่วมสามีเดียวกันเป็นการบัดสีเสียธรรมจรรยา

จันทร์เพ็ญพึงพอใจชายผู้นั้นอยู่มิใช่น้อย แฝดน้องตัดพ้อว่าเป็นพี่ควรเสียสละให้น้อง แฝดพี่มิยอมอ้างเหตุผลว่า

"น้องรัก
บรรดาชนทั้งหลายชอบจันทร์เสี้ยวหรือจันทร์เพ็ญมากกว่ากัน?"

แฝดน้องตอบตามสัตย์ไปว่า "ก็จันทร์เพ็ญสิจ๊ะพี่"

แม้ชายผู้นั้นก็ตอบดุจเดียวกัน หาได้ชื่นชมแสงจันทร์เสี้ยวไม่

"งั้นก็ถูกแล้วหละ พี่จันทร์เพ็ญสมควรออกเรือนก่อน...จากนั้นจันทร์แรมก็จะกลายเป็นจันทร์เต็มดวงได้ในภายหลังใช่ไหมจ๊ะ?"

"ใช่ ก็เพราะเราทั้งสองคือจันทร์ดวงเดียวกัน!...ดังนั้นน้องจงรอไปก่อน รอวันที่จันทร์เต็มดวง! แล้วพี่จะหลีกทางให้เธอได้ส่องแสงอำไพ"

จันทร์เพ็ญมีความสุขอยู่กับชายคนรักตลอดอายุไขย ส่วนจันทร์แรมไร้คู่ใจหนีออกไปบำเพ็ญพรต! ทำใจประดุจแสงจันทร์เพ็ญเป็นที่ชื่นชมของมหาชนทั้งหลายแล้วเอย! ^_^

(นัยว่านางแก้วสองพี่น้องแข่งกันบำเพ็ญบารมีธรรมมาช้านาน)

"บัดนี้ถึงเวลาแล้วสินะ"

"เวลาที่จันทร์แปรงเต็มดวง แต่ช่วงเวลาแห่งความสุขของเธอช่างน้อยนัก...แต่เจ้าจงวางใจเถิดชาตินี้ชายผู้นั้นจะเป็นของเจ้าตลอดไป!"

หญิงน้อยลืมตาตื่นขึ้นยามใกล้อรุณรุ่ง อีกไม่ช้าก็จะถึงเวลาได้สลับเปลี่ยนตัวกันแล้ว หวังว่าแปรงคงรักษาสัจจะวาจามั่น

ที่แท้เราสองคนพี่น้องก็เป็นคู่ทรมานซึ่งกันและกันเพื่อปรารภความเพียรมาแต่กาลก่อนนั้นเอง!

หญิงน้อยทบทวนนิมิตฝันด้วยดวงจิตแช่มชื่น บัดนี้ความทุกข์โศกปริเทวนาได้อันตรธานสลายหายไปสิ้นจนหมดสิ้นแล้ว!

:VO

 

บรรยากาศยามเมื่อฟ้าหลังฝนมักเป็นนิมิตหมายแห่งการเริ่มต้นที่ดีเสมอ หญิงน้อยและแปรงผู้มีชะตากรรมสืบเนื่องกันมายาวนาน บัดนี้ทั้งสองต่างก็ระลึกถึงอดีตชาติหนหลังของตนได้อย่างชัดเจน จุดหมายปลายทางอันแท้จริงของผู้บำเพ็ญมักจะมาพร้อมกับภาระหน้าที่อันหนักอึ้งเกินกว่าคนธรรมดาจะแบกรับได้

บททดสอบในแต่ละขั้นที่ฟันฝ่าจะเป็นเสมือนแรงผลักดันเสริมส่งบารมีธรรมให้แก่รอบตามกาล และมันเป็นสิ่งที่ทรงคุณค่ามากเกินกว่าความรักระหว่างชายหนุ่มหญิงสาวจะพึงหยิบยื่นให้แก่กัน ตราบใดที่ยังคงมั่นในแรงอธิษฐาน แม้จะต้องทนทุกข์ทรมานสักเพียงไหน ต้องทนเจ็บปวดรวดร้าวจิตใจสักปานใด นางผู้มีปณิธานก็พร้อมจะก้าวเดินไปเพื่อประโยชน์ไพศาลของเพื่อนผองสรรพสัตว์ยืนหยัดเคียงข้างมหาสัตว์เสมอไม่มีเสื่อมคลาย!

(หญิงน้อย) "น้องรักเจ้าคิดอย่างไรต่อจากนี้ไป"

(แปรง) "ข้าแต่ท่านพี่ผู้มีอุปการะ ข้าขอฝากดูแลพี่อินชัดให้เขาได้รับความสุขตราบนานเท่านาน จากนี้ไปข้าจะหวนกลับคืนถิ่นสถานบำเพ็ญเพียรตามวาสนาตน"

(เมฆา) "ทองปานเอ็งไม่ต้องเป็นห่วง ข้าจะไปส่งนางกลับถิ่นมาตุภูมิ"

ความพลัดพรากจากสิ่งอันเป็นที่รักที่พอใจก็เป็นทุกข์ การปรารถนาสิ่งใดแล้วไม่ได้สิ่งนั้นก็เป็นทุกข์...

ทองปานไม่เคยลืมแววตาสุดท้ายของแปรง หญิงผู้เดินจากไปพร้อมหัวใจของเขาดวงเดียวดวงนั้น! แต่ทว่าแปรงกลับสูญเสียความทรงจำเรื่องราวความรักระหว่างตนกับอินชัดไปจนหมดสิ้น เหมือนกับว่าทุกอย่างกลับคืนสู่จุดเริ่มต้น คงเป็นเพราะฤทธิ์ยาผสมของพ่อหมองนาคฯที่เมฆาให้นางดื่มกิน เพียงแต่เมฆามิได้ร่ายมนต์เสน่ห์ให้แปรงหลงรัก นั่นเพราะว่าเขามิอาจทำผิดต่อทองปานเพื่อนรักได้ลงคอ

นางพญานาคีกลับคืนสู่ลำน้ำห้วยกระเสียว เมฆาพร้อมบริวารเลิกอาชีพทุจริต อดีตมหาโจรผู้ยิ่งใหญ่แห่งแดนใต้กลายเป็นตำนานเล่าขานสืบมา เมฆาพาบริวารจำนวนหนึ่งช่วยกันสร้างบ้านแปลงเมืองอยู่ใกล้กับลำห้วยแห่งนั้น ซึ่งอดีตเคยเป็นบ้านเก่าเมืองเดิมของเขา ใช่แล้วบ้านเก่าอดีตครั้งวันวานเคยเกิดโศกนาฎกรรมเปิดตำนานภูตพยาบาทแห่งลำน้ำ! บ้านเก่าคนเดิมๆพากันหวนกลับมาก่อร่างสร้างตัวอีกครั้ง

กลับมาชำระล้างมลทินบาปอันเปื้อนเปรอะ!

วัดในบวรพุทธศาสนาบังเกิดขึ้นแล้วกลางหมู่บ้านแห่งนั้น! ด้วยความอนุเคราะห์จากเทวาอารักษ์ภูตแห่งลำห้วยกระเสียว ชาวบ้านพร้อมใจกันสร้างศาลให้แก่นางพญานาคีเทพผู้พิทักษ์!

ในเวลาต่อมาขุนปราบทองปานได้ขึ้นปกครองบ้านเมืองแทนท่านพ่อเมืองคนเก่าผู้ล่วงลับ เขาทำหน้าที่บำบัดทุกข์บำรุงสุขให้แก่ไพร่ฟ้าประชาราฎเป็นอย่างดี...

สายลมลำเพยพัดผ่านคุ้งน้ำยามเหมันต์

แสงจันทร์สวยเย็นเด่นกระจ่างฟ้า

เสียงขับกลอนปริศนาแว่วมาตามสายลม

ชายชราเป่าใบไม้คลอเสียงกลอนขับไพเราะจับใจ!

"หากข้าเป็นฟ้า"

"ข้าจะเป็นดาวอยู่เคียงข้างเจ้า"

"หากข้าเป็นปลา"

"ข้าจะเป็นสายธารหล่อเลี้ยงมิห่างไกล"

"หากวันใดข้าทุกข์ใจ"

"ข้าจะเป็นกำลังใจไม่มีวันจางหาย"

"หากแม้นสิ้นลมหายใจ"

"ข้าจะขอติดตามเจ้าไปทุกภพชาติเอย!"

จบบริบูรณ์. :VO

 

เรื่องนี้ชื่อว่า...บริบูรณ์...ใช่หรือไม่....?
เพราะเวลาจบจึงต้อง "จบบริบูรณ์"...^_^?
************************
แวะมาทักทายครับ.._/\_

 

สงสัยแมวเหมียวขี้เกียจเขียนแล้วเลยจบอย่างว่องไว

 

พอดีว่ามีนิทานฝันเรื่องใหม่รออยู่ครับเกรงว่าช้านานจะพาลหลงลืม ^_^

โปรดติดตามปีหน้าเร็วๆนี้

 

ตอบคุณบุษ...

ตอบให้แล้วครับ....ไม่ต้องร้อนถึงเจ้าสำนักเหมียว.....^_^

 

จบบริบูรณ์​

**************************​

https://www.youtube.com/watch?v=G3z-1l85WbQ
คลิปเพลงสรรเสริญพระบารมีสามมิติ (3D) ชมโดยไม่ต้องสวมแว่น จัดทำโดย โรงงานยาสูบ กระทรวงการคลัง และ บริษัท เอส เอฟ ซีเนม่า ซิตี้ จำกัด

 

สายลมโชย โบกพัด สะบัดแผ่ว
สะดุ้งแล้ว เหลียวแล ชะแง้หา
เห็นข้อความ แมวน้อย อ่อยวาจา
มิรอช้า นางรีบตอบ ณ บัดนาว

ด้วยว่านาง โลดแล่นทั่ว สารทิศ
พร้อมผองมิตร ร่วมฝัน ในคืนหนาว
ต่อจิ๊กซอวร์ ภาพฝัน เป็นเรื่องราว
ค่อยค่อยสาว หาตอ สนุกจริง

แม้ตัวไกล ใจยังอยู่ คู่ขนาน
ยังแวะผ่าน คอยเยี่ยม ไม่ทอดทิ้ง
ขอเจ้าเหมียว แมวน้อย ยังฟรุ้งฟริ้ง
มีนิทาน ปิ๊งปิ๊ง เช่นนี้ ตลอดเอย

 

ขอให้สุขทุกวารกาลสมัย
ขอสุขะ พลานามัย สมสุขศรี
เจริญลาภยศลือไกลชัยทวี
แลครอบครัวมั่งมีทวีเจริญ.

สุขสันต์วันปีใหม่ค่ะ

 

ปีใหม่เพลิน สุขชอบ ในศีลเขต

ให้สมเจต ธัมมา ที่ประสงค์

ให้ผิดร้าย ผ่านไป นิทานคง

เล่าดำรง อ่านรื่น ชื่นหมื่นปี

 

อภัยปริตร สวดบูชาให้พ้นจากภัยพิบัติทั้งปวง
อานุภาพเพื่อแก้ลางร้าย เหตุร้าย ฝันร้ายทำลายสิ่งอัปมงคลทั้งปวงให้มลายสิ้น

ยันทุนนิมิตตัง อะวะมังคะลัญจะ โย จามะนาโป สะกุณัสสะ สัทโท
ปาปัคคะโห ทุสสุปินัง อะกันตัง พุทธานุภาเวนะ วินาสะเมนตุ ฯ
ยันทุนนิมิตตัง อะวะมังคะลัญจะ โย จามะนาโป สะกุณัสสะ สัทโท
ปาปัคคะโห ทุสสุปินัง อะกันตัง ธัมมานุภาเวนะ วินาสะเมนตุ ฯ
ยันทุนนิมิตตัง อะวะมังคะลัญจะ โย จามะนาโป สะกุณัสสะ สัทโท
ปาปัคคะโห ทุสสุปินัง อะกันตัง สังฆานุภาเวนะ วินาสะเมนตุ ฯ


คำแปล อภัยปริตร


นิมิตอันเป็นลางชั่วร้ายอันใด สิ่งอวมงคลอันใด
เสียงนกที่ไม่ชอบใจอันใด สิ่งที่น่าตกใจอันใด
บาปร้าย เคราะห์ร้ายอันใด ฝันร้ายอันใด สิ่งไม่พึงปรารถนาอันใด ที่มีอยู่
ขอสิ่งเหล่านั้นจงถึงความพินาศไป ด้วยอานุภาพแห่ง พระพุทธเจ้า ฯ
นิมิตอันเป็นลางชั่วร้ายอันใด สิ่งอวมงคลอันใด
เสียงนกที่ไม่ชอบใจอันใด สิ่งที่น่าตกใจอันใด
บาปร้าย เคราะห์ร้ายอันใด ฝันร้ายอันใด สิ่งไม่พึงปรารถนาอันใด ที่มีอยู่
ขอสิ่งเหล่านั้นจงถึงความพินาศไป ด้วยอานุภาพแห่ง พระธรรมเจ้า ฯ
นิมิตอันเป็นลางชั่วร้ายอันใด สิ่งอวมงคลอันใด
เสียงนกที่ไม่ชอบใจอันใด สิ่งที่น่าตกใจอันใด
บาปร้าย เคราะห์ร้ายอันใด ฝันร้ายอันใด สิ่งไม่พึงปรารถนาอันใด ที่มีอยู่
ขอสิ่งเหล่านั้นจงถึงความพินาศไป ด้วยอานุภาพแห่ง พระสังฆเจ้า ฯ
*********************************************
อภัย(ย)ปริตร...........นฤมิตอานุภาพป้อง
อันร้ายนิมิตจ้อง.........สกุณร้องบ่พึงใจ
เคราะห์ร้ายอัปมงคล....พินาศลงปริตรชัย
ด้วยอานุภาพชัย........ชนะพุทธ(ธ)ธรรมสงฆ์
ปีใหม่ตลอดปี............พลดีสุขดำรง
พุทธมนต์อภัยดล........ชนะชัยนิรันดร์เทอญ.
อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑
**********************************************
นฤมิต คืออะไร แปลภาษา แปลว่า หมายถึง (พจนานุกรมไทย-ไทย ราชบัณฑิตยสถาน)
นฤมิต[นะรึ] ก. สร้าง แปลง ทํา. (ส. นิรฺมิต
ป. นิมฺมิต).

 

ณ ทิวาราตรีหนึ่งยามดึกสงัด ชายวัยกลางคนกำลังหันซ้ายแลขวาเหมือนตามหาใครบางคน ร่างผอมเกร็งสวมแว่นสายตาหนาเตอะเดินสู่ที่ชุมนุมชนด้วยความมาดมั่น ในมือถือของสำคัญบางอย่างพันม้วนเป็นวงกลมคาดด้วยเชือกถักมัดอย่างดี

ผู้เขียนมาทำอะไรที่นี้ ดูผู้คนเนืองแน่นคล้ายมีงานสัมนาวิชาการอะไรเทือกนั้น ชายผอมเกร็งเดินมาหยุดตรงหน้าข้าพเจ้า สายตาที่มองลอดผ่านใต้เลนล์ส่องประกายวาววับ ความรู้สึกบางอย่างบอกให้รู้ว่าชายผู้นี้มีจิตสัมผัสพิเศษ!

"ท่าน ท่าน รู้จักสถานที่แห่งนี้มั้ย?"

คำถามแรกที่เขาเอ่ยปากสนทนา ข้าพเจ้านึกสงสัยเขาจึงยื่นของในมือส่งให้ดู จิตบอกว่าเขาพยายามถามมาหลายคนแล้วแต่ก็ยังไม่ได้รับคำตอบที่ตรงใจ เพิ่งสังเกตุว่าพี่แกสักลายเต็มตัวเลย เหมือนกับพวกเล่นของลองวิชา จิตบอกว่าแก่สักไว้เพื่อป้องกันตัวเพราะสมัยหนุ่มแกชอบเที่ยวไปสถานที่แปลกๆที่ชาวบ้านชาวเมืองเขาไม่ไปกัน (นานๆฝันแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน เพราะเวลาอยากรู้อะไรเพียงแค่กำหนดจิตลงไปคำตอบมันก็ผุดขึ้นมาเอง...เมี๊ยวววว ^_^)

มันดูคล้ายลายแทงแผนที่ เมื่อคลี่ออกดูข้าพเจ้าเห็นเป็นภาพวิวธารน้ำมีแก่งหินโขดที่สวยงามมาก!

"ท่านรู้จัก ลับแลเอราวัณ มั้ย?" แกถามอีกครั้ง

อืม มันเป็นชื่อของสถานที่ท่องเที่ยวน้ำตกเอราวัณมิใช่รึ เหมือนจะเคยไปเล่นน้ำเมื่อสมัยยังเรียนอยู่ ข้าพเจ้ากำลังใช้ความคิดอยู่ พอดีมีชายหนุ่มหญิงสาวเดินเข้ามาสมทบ จิตบอกคนหนึ่งเป็นลูกชายของแก อีกคนลูกสะใภ้ ลูกชายผิวขาวดูหล่อเหลาเอาเรื่องอยู่ แต่ผู้หญิงทำไมมีตำหนิดูคล้ายเป็นงูสวัสลายขึ้นเต็มตัวตั้งแต่ส่วนเท้าจรดหัว! ผิวคล้ำ ดีตรงที่รูปร่างดูแข็งแรงเพรียวบางสมส่วน (นึกเล่นๆไปว่าผู้หญิงน่าจะเป็นลูกแกมากกว่าผู้ชาย เพราะมันลายเหมือนกัน...แอบขำและฉงนใจเล็กน้อย ^_^)

เออ มันแปลกดีนะเขารักกันได้ไงว๊ะ สงสัยเป็นเพราะบุพเพมั๊ง กำลังชั่งใจอยู่ว่าจะอยากรู้ต่อไปดีหรือไม่(เรื่องของชายหนุ่มหญิงสาวคู่นี้) ก็พอดีจอมขมังเวทสะกิดให้ดูแผนที่

"ท่าน ท่าน"

"เออ กำลังพิจารณาอยู่"

อันนี้ใช้เอฟเฟคเพิ่มอรรถรสนิดนึง ^_^

ทันทีที่เพ่งกระแสจิตลงไป! ภาพวิวเสมือนจริงนั้นก็ดึงดูดจิตข้าพเจ้าเข้าสู่มิติเร้นลับในบัดดล!!!...ย๊าาาาา ไม่มมมมมม ~

ห่างจากน้ำตกขนาดมหึมาไปไกลลิบ เป็นบริเวณที่ไม่ค่อยมีคนกล้าเข้าไปใกล้ เห็นมีหินโขดนับสิบก้อน ตั้งเรียงรายเป็นจุดเด่นกลางธารน้ำ เสมือนว่าเป็นสัญลักษณ์บอกทางเข้าสู่มิติพิศวง!...

มีนักสำรวจท่องเที่ยวเล่นน้ำผ่านบริเวณหินโขดแล้วหายตัวไปอย่างลึกลับ!....

บ้างว่าเป็นตะคริวจมน้ำหายไป!...

บ้างว่ามันเป็นวังน้ำวนสามารถดูดช้างเข้าไปตายได้!...

บ้างว่าผีลักซ่อน ต้องทำพิธีเรียกหากันให้วุ่นวาย!...

ชายผ่อมเกร็งดูมีความหลังฝังใจ กับภาพสถานที่แห่งนี้มาก!...

จะตอบไปว่าไม่รู้จักก็ดูกระไรอยู่กลัวเสียฟอร์ม เลยแจกอมยิ้มให้แก ก่อนขอตัวไปเข้าห้องน้ำซะงั้น!...

ก็พอดีปวดหนักขึ้นมาจริงๆซะด้วย แต่เจ้ากรรมดันเบ่งไม่ค่อยออก พี่แกส่งลูกชายลูกใภ้ยืนเฝ้าหน้าห้องน้ำ ไม่รู้อะไรกันนักหนา!...^_^

ชะรอยว่าแกคือผู้ที่ผ่านเข้าไป แล้วมีชีวิตรอดกลับมาพร้อมบุตรน้อยวัยเยาว์!...

ปริศนาและเงื่อนงำที่คาบเกี่ยวระหว่างภพมนุษย์และเมืองลี้ลับแห่งนี้ กำลังจะถูกเปิดเผย!...

"ยามเมื่อสายน้ำลด

ประตูโขดหินขาว

พลัดหลงเยือนถิ่นชาว

แลลับไม่เห็นใคร

ทางกลับลืมสนิท

ทางปิดใจขวัญหาย

สัมผัสกลิ่นกาย

มาร้ายได้เห็นดี

เสียสติวิปลาส

ร้องป่าววิ่งหนีผี

ใจใสเรายินดี

ไมตรีให้แก่กัน

ลับแลเร้นธารน้ำ

ถ้ำสถานเมืองบังบด

คาบเกี่ยวมิติภพ

วิเวกสงบไพรพรรนา"​

​

เปิดดูไฟล์ arawan2.jpg เปิดดูไฟล์ arawan11.jpg เปิดดูไฟล์ arawan6.jpg

<marquee direction=up scrollamount=3>

แมวเหมียวมงคลฟีล์ม ภูมิใจเสนอ



"ลับแลเอราวัณ"



เร็วๆนี้!

</marquee>​

 

ท่าทางเรื่องนี้น่าหนุกนิ เผื่อเค๊าจะแอบฝันบ้าง อิอิ

 

นั่นสิอุตส่าห์อัพโหลดภาพให้เพ่งดูแล้ว เผื่อจะโดนดูดเข้าไปเที่ยวกะเขาบ้าง ภาพอ้างอิงดันไม่ขึ้น ^_^