เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

อนุโมทนาบุญเสร็จ
รับทักยามเช้าจาก
น้องปรายฯหนึ่งเตื้อ

 

พญานาคท่านเดินทางไปดักหน้า "โคนี" พายุลูกใหม่ที่กำลังจะขึ้นฝั่งเวียดนาม แข่งกับ "โควิด" เดี๋ยวนี้อะไรที่ขึ้นด้วยคำว่า "โค" ชักวางใจไม่ได้ค่อยได้-ฮ่า

แต่เมื่อไหร่ที่ไปเวียดนามก่อน ก็สบายใจได้อย่างว่า มาถึงไทยมักจะอ่อนแรงเพราะไปซัดกับพี่แกวซะหน้ามืดเข่าอ่อนแล้ว เมืองไทยก็ดีหยั่งงี้แหละ ต่อให้ "โค" ไหนก็ขวิดไม่ลง!

โมทนาน้องอนันต์ ขอให้มีแต่ความสุข ประสบโชคลาภ โชคดีเสมอ

 

จัดภาพชุดพญาเต่าเรือนซุ้มเศรษฐีของดียุคใหม่ไฟแรง มายั่วน้ำลายสมาชิกอีกแล้ว

 

เห็นไหมท่านบก.ยังอดรนทนไม่ไหว-ฮ่า

 

เอ ท่าทางชุดนี้จะเข้าท่าแฮะ เมื่อตอนต้นปีก่อนโควิด ได้ข้ามไปฝั่งพม่ากับเพื่อน ขากลับแวะวัดไผ่ล้อมกราบสรีระหลวงพ่อพูลที่นครปฐม บังเอิญเพื่อนในคณะเป็นศิษย์เก่าสำนักเดียวกับพระครูหลวงพี่น้ำฝน เจ้าอาวาสองค์ปัจจุบันยอดนักพัฒนาที่ไม่แพ้ใคร ก็ได้รับแจกเหรียญสวยงามชุดพญาเต่าเรือนที่โด่งดังมากในหมู่คนจีนมาคนละ2-3องค์ (มีหลายเนื้อต่างกัน)ท่านพระครูสำทับว่าไม่เคยแจกใคร เว้นแต่คนสนิทจริงๆเพราะชุดนี้ทำน้อย

เย็นนี้ต้องไปรื้อตู้ชุดของใหม่ดู คลับคล้ายคลับคลาว่า สร้างด้วยรูปแบบคล้ายคลึงกัน แต่ที่วัดไผ่ล้อม ทำสร้อยเชือกร่มอย่างดี เลี่ยมสวยงาม นักท่องเที่ยวขึ้นคอแขวนกลับประเทศได้เลย หลวงพี่น้ำฝนเล่าว่า วัดเจริญสร้างนู่นสร้างนี่ได้มโหฬารระยะหลังไม่ต่ำกว่า 300 ล้าน ก็ด้วยนักท่องเที่ยวชาวจีน

หมดโควิดเมื่อไหร่ ประเทศไทยจะเป็นประเทศแรกที่ รวยก่อน รับเละก่อน ใครที่มีลูกหลานหลงผิดเที่ยวเย้วๆกลางถนน เรียกกลับบ้านมากินนมได้แล้ว พ่อแม่จะทำมาหากิน หาเงินส่งไปโรงเรียน ให้เรียนหนังสือหายโง่หายสมองกลวง

 

เบี้ยแก้หมายเลข 1 เมืองพัทลุง
พ่อท่านใช้ อินทโชโต ว.ปากพล
=================
** อัครไมตรี-ส่งร่วมบุญ
-----------------------

คงไม่ต้องสาธยายสำหรับแฟนพันธุ์แท้กระทู้ "เบี้ยแก้"- พ่อท่านใช้ อินทโชโต หนึ่งเดียวแห่งเมืองลุง แดนคนดุที่ไม่น้อยหน้าใคร เป็นเบี้ยแก้ที่ปัจจุบันเข้าสู่ทำเนียบนักเล่นเครื่องรางของขลัง ยกให้เป็น "เบอร์ 1"

เคยนำมาให้ทำบุญไปปีกว่า ถึง 10 กว่าตัว โดยคุณ"อัครไมตรี" คนเมืองเหนือที่เจอประสบการณ์แรงฤทธิ์ของเบี้ยแก้ชุดนี้แม้เพื่อนกับญาติก็เจอกันถ้วนหน้า คนเหนือจึงหลงใหลเสน่ห์เบี้ยแก้เมืองใต้ชุดนี้อย่างเต็มเปา!

แบ่งมาให้ร่วมบุญอีกหนึ่งตัว เป็นเบี้ยตัวใหญ่ขนาดกลาง มีซองดั้งเดิมครบชุด ให้ทำบุญราคาบุญจริงๆ...

======= 900 =======

อยู่ในซองดั้งเดิม ไม่แกะออกมาถ่ายภาพ ส่วนด้านหลังยิ่งเจ็บใจ เลขตัวตรงงวดที่ผ่านมา ดันมาเห็นตอนถ่ายรูปเมื่อวาน ขออภัยแฟนๆที่ลงช้า เห็นช้าเพียงวันเดียว!

นี่ไงครับ ตัวเลขนัมเบอร์ชุดนี้ด้านบนขวามือ เฮ้อ...เขาเรียกบุญมีแต่กรรมบัง ท่านอัครฯกับพ่อท่านให้โชคแล้วแท้ๆ

 

รับเบี้ยครับ

 

"รวยมหาลาภ" ปี40 ลพ.รวย
วัดโพธิ์เผือก + วัดตะโก อย.
=====================

อีกหนึ่งชุดของ "รวบมหาลาภ-ดับเบิ้ลรวย" หลวงพ่อรวย ปาสาทิโก ที่มอบให้ในปี 40 ปีแห่ง"ต้มยำกุ้ง"ที่ทำประเทศไทยยากจนทุกหย่อมหญ้า!

หลวงพ่อรวย เสมือนตั้งใจช่วยเหล่าศิษย์รับมือกับวิกฤติล่วงหน้า เพราะต้นปี ท่านเมตตามอบชุด "รวยมหาลาภ" ให้ทีเดียว 2 วัด

วัดโพธิ์เผือก อยุธยา ออกก่อน หมดก่อน เดือนเศษ วัดตะโก จึงติดตามมาให้ลูกศิษย์ลูกหา บูชาเป็นพลังแฝงช่วยพา ฝ่าวิกฤติไปได้

คัดเหรียญ "รวยมหาลาภ" ระดับแชมเปี้ยน บูชาจากวัดไม่โดนมือใคร ให้แปดเปื้อน ส่งเป็นกำลังใจฝ่า"โควิด" ที่นักเศรษฐกิจยืนยันว่า หนักหนาสาหัสกว่ายุค"ต้มยำกุ้ง"

มอบเป็นการบุญ"ทู อิน วัน" เช่นเดิม ราคาเดิม...

======= 1,500 =======

รวยมหาลาภยุคแรกของหลวงพ่อที่ประสบการณ์ โชคลาภ โชคดี มั่งมี สูงยิ่งนัก เหรียญงามเกินบรรยาย มีประกวดทุกงาน เอาไปล่าโล่ได้เลย

ให้ภาพบรรยายทั้งเล็กและใหญ่ กดดูตามสบาย

 

คุณพัฒน์นำท่านกลับแดนใต้ซะแล้ว พ่อท่านใช้ ที่มอบโชคลาภให้ลูกหลาน "ใช้" จริงๆ แต่เราชะล่าใจไม่รอบคอบเอง โมทนาครับ พรุ่งนี้ส่งท่านล่องใต้คืนถิ่น บ้านใกล้ เรือนเคียง

 

สวัสดีครับน้าวันและชาวนักขุดกรุทุกท่านครับ วันนี้ช่วงเที่ยงได้รับเหรียญมงคลนักษัตรปีระกา (ไก่) และนิมนต์สมเด็จโตเข้าบ้านเพื่อเป็นศิริมงคลแก่ครอบครัวแล้วครับ สาธุขออนุโมทนาบุญครับน้าวัน

 

เหรียญนามปีถึงที่หมายพร้อมท่านเจ้าประคุณสมเด็จฯ ให้น้องบัวฯกัยครอบครัวมีแต่ความร่มเย็นเป็นสุข ขอบคุณการแจ้งครับ

 

อิทธิปาฎิหาริย์-"หลวงพ่อแช่ม"
วัดฉลอง-หยุดพายุฝนวันมรสุม!
================

เรื่องเล่านี้ได้แรงบันดาลใจจากท่านบก.ใหญ่ที่เล่าว่าไปทำบุญหล่อพระทองคำวัดท่าขนุน และลมฝนที่ครึ้มตกตลอด พอใกล้ทำพิธีก็แดดเปรี้ยงราบรื่นปลอดโปร่ง ผมตอบไปว่า เคยเจอกับตัวเองด้วยบารมี หลวงพ่อแช่ม วัดฉลอง ชวนตะลึงที่สุด ชวนจดจำที่สุด!

เปิดบันทึกสมุดนัดหมายย้อนหลังกว่าสิบปี เพื่อขุดกรุความทรงจำ อิทธิปาฏิหาริย์ บารมียิ่งใหญ่ หลวงพ่อแช่ม วัดฉลอง จังหวัดภูเก็ตมาเล่าขานกัน จะได้ไม่หาว่าโม้

เรื่องจริงทั้งดุ้น ประจักษ์พยานเป็นโขยง อ่านให้สนุกเพราะเขียนในสไตล์เรื่องเล่าตามแบบฉบับที่ไม่เหมือนใคร...

ปี 2548 หรือ 15 ปีที่แล้ว เพื่อนรุ่นน้องโยกย้ายจากเมืองกรุงไปเปิดกิจการใหญ่พอตัวที่ภูเก็ต มีกำหนดเปิดร้านในเดือน พฤศจิกายน เดือนแห่งมรสุมปักษ์ใต้ ฝนแปด แดดสี่ และเดือนนั้น พายุดีเปรสชั่นชุกชุมเข้าแผ่นดินด้ามขวานตลอดเวลา แต่กำหนดงานวางไว้แล้วเพื่อนยกเลิกไม่ได้ เพราะมีผู้ใหญ่สุดของจังหวัดมาร่วมงานด้วย

ผมกระโดดขึ้นเครื่องการบินไทย แหวกคิวงานระส่ำของตัวเองบินไปภูเก็ตในเช้าวันงาน กะร่วมงานตอนเย็นแล้วนอนสักคืนเดียวก็ถ่อกลับไม่เสียเวลา เหมือนไปเที่ยวไนท์คลับจนสว่างคาตาเช่นสมัยวัยคะนอง

ในชั้นบิสสิเนสเที่ยวบินนั้น (รุ่นน้องขอร้องให้มาให้ได้ แถมบอกตีตั๋วชั้นนี้เลย เดี๋ยวคืนค่าตั๋วให้ ไม่ไปให้โง่-ฮ่า) ผมนั่งติดกับฝรั่งอายุกลางคนค่อนไปทางวัยเกษียณ ภูมิฐานดูดี ชั้นนี้จะมีเก้าอี้ เพียง2 ตัวในหนึ่งแถว นั่งลุกหรือนอนสบาย อีตาฝรั่งหันมาชวนผมสนทนาด้วยการชี้ที่ข้อมือผมแล้วบอก..."นาฬิกาสวย สวิสใช้มั้ย"?

ผมถอดนาฬิกาสวิสให้เขาชมเป็นการสนองไมตรีที่ชวนคุย เพราะเดาว่า อีต้องเป็นชาวสวิสแหง...ฝรั่งรับไปดูแล้วบอกว่า..."รุ่นใหม่เพิ่งออกวางตลาด ผมเป็นคนสวิสเมืองนาฬิกาเรือนนี้"

เล่าให้ฟังฆ่าเวลา เพราะบนเครื่องบินใช่จะไม่ตื่นเต้นเมื่อเข้าสู่น่านฟ้าปักษ์ใต้ เมฆดำเสมือนหัตถ์มัจจุราชคลุมม่านฟ้าเต็มพรื่ด มองผ่านหน้าต่างไปทางไหนก็ล้วนเป็นหมอกควันไอสีเทากับความทึบทึมชวนสยองหัวใจ ผมกับฝรั่งนั่งเงียบ...อ้อ ลืมบอกไปว่า ฝรั่งมาภูเก็ตปีละครั้ง มาทุกปีติดต่อกันหลายปี หลายครั้ง ทั้งมีแผนอยู่ที่เมืองไทย ที่ภูเก็ต

"เป็นเกาะที่สวยมาก ผมหลงใหลแผ่นดินของยู"...เขาบอก นี่คือสิ่งที่ผมต้องเขียนถึงฝรั่งคนนี้ เพื่อให้เห็นว่า ชาวต่างชาติทุกชีวิตที่ผ่านการเหยียบแผ่นดินไทย ไม่เคยมีหน้าไหน ไปแล้ว อยากไปลับ พวกเขามีจิตปรารถนากลับมาเยือน มาอยู่อีกครั้งร่ำไป!

มีแต่คนไทยไร้จิตสำนึก สันดานชั่วช้าสารเลวเท่านั้น ที่มองเห็นประเทศตนเอง ไอ้โน่นก็ไม่ดี ไอ้นี่ก็แย่!!!

ตัดกลับมาที่พายุฝนกลางเวหาน่าสะพรึงข้างหน้าก่อนเครื่องลงดีกว่า ปกติผมไม่ค่อยหวาดหวั่นการนั่งเครื่องกลางมรสุมนัก แต่เที่ยวนี้ดูหนักหนาเอาการ ต้องนั่งเอามือกุม(พระ)ที่คอ ส่วนฝรั่งก็นั่งหลับตานิ่ง อาจคิดถึงพระเจ้าหรือไร ผมก็ไม่สนใจ

เหรียญ หลวงพ่อแช่ม,หลวงพ่อทวด,พ่อท่านคล้าย,หลวงปู่โต๊ะ กับอีกหนึ่งองค์บนคอคือพระที่ผมกุมภาวนาตลอด ขอบารมี หลวงพ่อแช่ม ผู้พิทักษ์เกาะภูเก็ต ช่วยให้ลูกช้างเหยียบแผ่นดินบนเกาะปลอดภัยด้วยเถิ้ด สาธุ

ระทึกหัวจิตหัวใจกันทั้งลำอยู่ราวๆ 20 นาที แต่เป็นไม่กี่นาทีอันยาวนานหลือกำลัง เครื่องก็ลงแตะรันเวย์ด้วยฝีมือกัปตันผู้ควบคุมอย่างนุ่มนวลไม่สะทกสะท้านหวั่นไหวกับลมแรงของมรสุมที่คลุมทั่วฟ้าแลกรรโชกใส่ดังเห็นเครื่องบินโบอิ้งลำยักษ์เป็นนกน้อยในกำมือ!
~~~~~~~~~~~~~~~~~

(ยังมีต่อตอนจบ ค่ำนี้ครับ ยังไม่เข้าสู่ไคลแม็กซ์ของเรื่อง นี่เป็นแค่น้ำจิ้ม)

 

ชุดนี้หรือเปล่าครับ อิอิ

 

ไปนอนถิ่นเก่าของพี่วันมาคืนนึงครับ ตอนเช้ามาฟัง รมว.กระทรวงดิจิทัลฯ เปิดงาน
หลังจัดการมื้อกลางวันเสร็จก็แยกย้ายกันกลับเลย เมื่อคืนจึงได้กลับมานอนบ้านครับ
ตอนเช้าจึงได้ไปใส่บาตรเอง

 

อย่าช้านะครับ ไม่งั้นซดแต่น้ำจิ้มกันหมดแน่

 

ยังรักษายี่ห้อเสือปืนไวจากเมืองประตูปักษ์ใต้ พรุ่งนี้ส่งพ่อท่านล่องสู่ชุมพร เมืองหน้าด่านแดนใต้ โมทนาคุณพัฒน์

 

โคกกลอยเมื่อก่อนตำบลเล็กๆ ตอนนี้กำลังกลายเป็นชุมทางการพัฒนาที่ยิ่งใหญ่และสวยงาม ทั้งสนามบินที่จะเกิดอยู่ฝั่งตรงข้ามเกาะภูเก็ต กับการเป็นจุดบรรจบระหว่างพังงา ภูเก็ต กระบี่ รวมไปถึงการล่องเข้าสุราษฏร์ฯ ไม่ไกล...ไป ระนอง-ชุมพรก็กำลังเหมาะ ส่วนถิ่นเก่าผมก็ห่างโคกกลอยไม่กี่สิบกิโล

เห็นโรงแรมกับป้ายจัดงาน ก็พอเดาได้ว่าน่าเป็นร.ร.ทันสมัยที่ไม่เคยมีมาก่อน

 

น้องคัมภีร์อุตส่าห์เก็บภาพชุดงามๆย้อนหลังมาแสดง เป็นชุดนี้แหละครับ แต่องค์กลางเป็น หลวงพ่อทวด หลังเตารีด สำหรับการเดินทางไกล น้ำหนักถ่วงสร้อยได้ดีืบาล้านซ์กับซ้าย-ขวา แถมนิรันตรายไร้เทียมทาน ไม่ต้องบรรยายนิทาน นี่เป็นชุดเดินทางไกลของแท้ บางชุดก็เหน็บติดกระเป๋าเอกสารไปด้วยถ้าจำเป็นต้องหิ้ว

ไปกับพระ มากับพระ สบายใจกว่า หนีไปกับชี-ฮ่า!

 

อย่าเพิ่งซดหมด เดี๋ยวเขียนไม่คล่องคอ...เอ้ย นิ้ว กำลังมาตามคำขู่ละคร้าบบบบ รอสักแป็บ (เอ๊ะ...สำนวน3คำนี้คุ้นๆ-ฮ่า)