เรื่องราวหลวงพ่อพิเชฐ วัดโคกหม้อ

ยาวไปครับอ้าย
ยาวไป อิอิ

 

เรื่องราวน่าสนใจมากครับ ขอติดตามด้วยคนครับเรื่องราวน่าสน

 

สวัสดีครับ คุณสวนพลูเป็นรุ่นน้องผมหลายปีเหมือนกัน แต่ผมจำไม่ได้เรื่องนั่งเกวียน ถนนลูกรังเทเป็นถนนลาดยางน่าจะประมาณปี 2536-2537 นะโดยประมาณ สมัยก่อนไป-กลับบ้านทีไรหัวแดงตลอด (ถ้าผมจำไม่ผิด คุณสวนพลูเป็นลูกหลานคุ้งนามอญ ถ้าผิดก็ขออภัยด้วยครับ)

 

ถูกต้องครับพี่ ก็น่าจะช่วงก่อนหน้านั้นครับ เรื่องนั่งเกวียน ผมทันนั่งแน่นอน ผมจำ พ.ศ. ไม่ได้ แต่เรื่องราวต่างๆ จำได้แม่นเลยครับ ต่อเลยละกันครับ วันนี้

 

เมื่อครั้งยังเด็ก .........(3)
อาจจะไม่ค่อยได้มาอัพเดทเรื่องราว เพราะที่บ้านไม่ได้มีคอม ใช้โทรศัพท์พิมพ์ยากเกินไปครับ ที่เขียนทุกวัน คือใช้เวลาหลังเลิกงานตอนเย็น ครับ ..................... ต่อกันเลยดีกว่า ว่าด้วยเรื่องแม่ ..................... เอาเรื่องความขลังของแม่ผมก่อน .........คือตอนเด็กๆ ไม่ว่าเป็นอะไร แทบจะไม่ได้ไปหาหมอแผนปัจจุบันเลย ถ้าไม่ใช่ท้องร่วง ที่ต้องให้น้ำเกลือ แม่ผมจัดการ ให้ผมได้ตลอด ...... 1.ดับพิษไฟ น้ำร้อนลวก ............ คาถานี้แม่ใช้ได้ขลังมากๆ ข้างๆบ้าน(เป็นสลัมแล้วมีพื้นที่หน้าบ้านติดกัน) มีกระเทยต้มน้ำร้อนที่หน้าบ้าน ใช้เตาถ่านนะครับแต่ก่อน .............. แล้วก็จะมีกาละมังซักผ้าอยู่ใต้ก๊อกน้ำ ก๊อกน้ำก็สูงประมาณหัวเข่าได้ กระเทยนางนี้ ก็มายกน้ำร้อน แล้วลื่น.....กาน้ำกระจายลวกมือที่ถือหูหิ้วของกาน้ำนั่นแหละครับ ร้องลั่นเลย .............แม่ผมวิ่งออกไปดู ............กระเทยนางนั้นกำลังจะจุ่มมือลงไปในกาละมังที่มีน้ำอยู่ครึ่งกาละมังแต่แม่ผมวิ่งไปจับมือกระชากไว้ได้ แต่ก็จุ่มไปได้แค นิ้วสี่นิ้ว ไม่ถึงฝ่ามือกับแขนที่โดนลวก .......... แม่วิ่งด้วย ตะโกนด้วย ว่าอย่าจุ่มน้ำ (นึกภาพบ้านเล็กๆในสลัมครับ โผล่หน้ามาก็เจอกัน ไม่ได้วิ่งไกลครับ) ............ เกือบจะไม่ทัน ............. แม่ก็บอกให้ผมไปซื้อเหล้าขาวมา.....(ถ้าผมจำไม่ผิด)..........แล้วก็เทใส่แก้ว พนมมือ ว่าคาถา .......อันนี้ผมไม่ได้เรียน จึงไม่รู้ว่าคาถาอะไรครับ................ได้พักนึงก็อมเหล้าขาว พ่น...พรวด! ๆ ๆ …….ไปตรงจุดที่โดนน้ำร้อนลวก หลังจากนั้นก็เอามือ ลูบๆ.....แบบ ไล่ลง แล้วก็ว่าคาถากำกับด้วย.................... ปรากฏวันรุ่งขึ้น .............มือกระเทยนางนั้น พองที่ตรงที่นิ้วที่จุ่มน้ำครับ พองแบบเป็นน้ำใสๆ ถุงใหญ่ๆเลยครับ แต่ก็พองแค่ตรงนั้นแหละ .....ตรงอื่นที่หนักกว่า กลับไม่พองเลย................ นี่คือวิชาแรกๆ...............แล้วก็มีพวกฝี............ แม่ผมก็แก้ได้ เขาเรียกว่า สูญฝี ............ก็หายกันไปหลายคน แต่แม่ไม่ค่อยทำให้ใคร นอกจากจะรู้จักจริงๆ ................ อีกเรื่องคือ แก้ฉี่ขัด................เด็กๆ ผมเป็นช่วงนั้น ฉี่ไม่ออก พอออกก็ปวดไอ้จู๋ ..................เล่นเอาตัวงอก่องอขิง ............ ผมก็คิดว่า.........ไอ้แบบนี้หรือป่าว ที่เขาเรียกว่านิ่ว...............ก็เลยบอกแม่......ให้พาไปหาหมอ แต่แม่ไม่พาไป.......แม่บอกว่า มานี่.........เดี๋ยวทำให้กิน........ทีเดียวหาย ............เด็กๆ(ความทรงจำเลือนรางขออภัยด้วยครับว่าคืออะไร) แม่เอาอะไรมาเผาก็ไม่รู้ แล้วก็ใส่น้ำต้มที่เย็นแล้ว ปากก็พะงึม พะงำ ไปเรื่อยๆ ในใจผม ก็คิดว่า นี่จะให้กินน้ำไอ้นี่เผาไฟเนี้ยนะ มันจะหายได้ไงอ่ะ .........สุดท้ายก็โดนบังคับกิน หลังจากเถียงกับแม่อยู่พักใหญ่ บอกว่ามันจะหายได้ไง...............ปรากฏว่า............ผมดื่มน้ำอันนั้นแบบจำใจ น้ำก็เหม็นกลิ่นไหม้ๆ ไม่มีอะไร และก็มีเถ้าของการถูกเผาไฟ................หลังจากนั้น ก็ไปฉี่อีก 2 ที ...............หายเลย!.............ไม่ปวดไอ้จู๋แล้ว.........ฉี่คล่องเลยทีเดียว.................สูตรนี้ก็ไม่เคยถามแม่ ว่าทำยังไง.....................แล้วที่ทำให้แม่ผมโด่งดังในสลัมมากๆ คือ การดูดวง จากไพ่ป๊อก นี่แหละครับ...................บางวัน แม่นั่งเช้าจนเย็นเลย............. ค่าครู คนละ 12 บาท...............แล้วก็วิชาดูดวงแม่นี่แหละที่ทำให้ผมโตมาจนป่านนี้ .................. ดูดวงเลี้ยงลูกครับ..............ส่วนพ่อผมหรือ...........รับเหมาก่อสร้าง ติดการพนัน........ไม่ได้เรื่องไม่ได้ราวอะไรเลยครับ.................. พระคุณแม่นี่ลึกล้ำจริงๆ ผมยอมรับเลยครับ อดทนเพื่อลูกได้ทุกอย่าง และอีกอย่างนึง ที่ทำให้แม่ผม ดูดวงแม่นกว่าคนอื่นคือ ปู่ฤาษีนารอท..................อันนี้เป็นเรื่องของการทรง ที่แม่ผม ไม่ได้เต็มใจจะเป็น.......................กราบขอบพระคุณทุกท่านที่ติดตามอ่านครับ

 

ขอบคุณทุกๆท่านที่ติดตาม และมาทักทายให้กำลังใจกันครับ

 

ขออนุญาติตามอ่านด้วยคนครับผม

 

ไม่ทราบพอได้สืบวิชาหมอจากคุณแม่มาบ้างไหมครับ
สมัยใหม่เด่วนี้ต้องอาศัยหมอมาก คนสมัยก่อนพอมีวิชาช่วยตัวเองได้ ช่วยเหลือคนอื่นได้ด้วย

 

กลับมาภาคนี้เรื่องเล่าเยอะเลย5555

 

ตามชมตามอ่านครับผม

 

ตามสบายครับผม

ไม่ได้สืบเลยครับ ว่าจะไปจดๆไว้ ก็ไม่ได้ทำซักที

ภาคอวตาร อิอิ เล่าเรื่อยๆ จนกว่าจะโตครับ

ขอบพระคุณที่ติดตามครับ

 

เมื่อครั้งยังเด็ก .........(4)
ท่ามกลางความไม่สงบของบ้านเมือง การเมืองร้อนแรง ระอุด้วยอารมณ์ แห่งการรักชาติ ความเป็นชาตินิยม แต่คนละอุดมการณ์ของทั้งสองฝาก ก็คอยดูกันว่า เรื่องราวการเมืองครั้งนี้จะสิ้นสุดลงยังไง ประกาศกฏอัยการศึก แล้วทนายหล่ะสึกยัง หรือยังไม่บวช อิอิ ...................ส่วนเรื่องของผม ก็ยังมีต่อไปเรื่อยๆครับ.......................อย่างที่บอกคือ การดูดวง และปู่ฤาษีนารอท..................ตัวละครก็จะเพิ่มขึ้นมา ............... คือ ..........หลวงพ่อทาบ วัดหนองเลง...........ชลบุรี......................... เอาหล่ะครับ เอาในส่วนเริ่มต้นของแม่เลยก็แล้วกันครับ.....................ตามวิธีชีวิต..........ชาวสลัม......แม่เมื่อตื่นเช้ามาก็หุงหาอาหาร ...... พาผมใส่บาตรทุกเช้า........แล้วก็จะปั่นจักรยาน..............ไปส่งผมที่โรงเรียนเอกชนเล็กๆ แห่งนึง แถวๆ เซ็นหลุยส์ซอย 3. ......................... เป็นกิจวัตรของแม่ เมือผมอยู่ประมาณ ประถมต้น.................. เดิมทีแม่ก็ดูดวงด้วยวิชาที่เรียนมาแต่เดิมอยู่แล้ว...........แต่บางที ขณะ กำลังดูดวงอยู่ ......เหมือนแม่ผมเหมือนถูกครอบงำด้วยอะไรบางสิ่ง ทำให้แม่หน้าดำ.........หลังค่อม ..........พูดเป็นเสียงผู้ชายแก่ๆ.................โดยที่แม่กำลังนั่งดูดวง ..................... และบางที ............นั่งกินหมากอยู่ดีๆ..................แม่ก็เข้าโหมดเดิมๆ........คือ หลังค่อม.............งอจนหน้าแทบถึงท้อง...........พูดเป็นเสียงผู้ชายแก่ๆ...................... และพูดเรื่องอนาคตได้แม่นยำ .............. เด็กๆแถวนั้น......จะกลัวมากเมื่อแม่เป็นแบบนี้................. แต่แม่ก็ไม่ได้อยากแก้ปัญหาอะไร.............เพราะแม่ก็ไม่ได้เชื่ออะไรมาก ............. คิดว่ารู้สึกวูบๆไปแค่นั้น........................แต่ปัญหามันไม่จบแค่นั้น......... แม่เกือบจะเป็นอัมพาต.........แขนขา ชาไปซีกนึง..............ขยับตัวได้ยากมาก ตอนนั้นรู้สึกสงสารแม่มากๆ จากที่เคยพาไปใส่บาตรตอนเช้า ก็ไม่ได้พาไป..........ไม่ได้ปั่นจักรยานไปส่งที่โรงเรียน ........แม่แข็งและขัดขืน..........ไม่ยอมรับขัน.........แม่ก็ฝันอยู่เรื่อยๆ ว่า.............ฤาษีตนนึง..........บอกให้ไปรับขัน......ท่านจะได้ลงมาง่ายๆ.............ให้ยอมรับท่าน...........แต่แม่ก็ไม่ยอม............บอกว่า ทำไม่เป็น...............รับยังไง อะไรบ้าง................เป็นที่ไหนหล่ะ.......คนยุคนั้น อินเตอร์เน็ต มือถือ....... ไม่มีเหมือนกันครับ เมื่อสมัยผมประถมกลางๆ ...... จะทำพิธีรีตรองอะไรนั้นยากยิ่ง ตำรงตำราก็ไม่ได้มี...........(แค่ห้างต่างๆยังไม่ผุดเลย จะมีก็แค่โรบินสันสีลม กับเซ็นทรัล การจะซื้อหนังสือตำราพวกนี้ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายๆสำหรับครอบครัวที่ไม่ได้มีความรู้ทางด้านแหล่งซื้อหนังสือ)..........แล้วจนมีอยู่หนึ่งคืน แม่นอนหลับไปและขยับได้ไม่มาก แต่ก็ถึงจุดแตกหักกับปู่ฤาษีนารอท........แม่ได้หลับไป แม่ฝัน! ไปว่า..........ปู่ฤาษีนารอท...มายื่นคำขาดว่า........มึงจะรับกูดีๆ.........หรือจะให้กูรับมึงไป! .................. ตื่นเช้าแม่ก็คลานไป จุดธูปกลางแจ้งบอกกล่าวว่า.........หากจะมาอยู่ด้วยจริงๆแล้ว ขอให้พรุ่งนี้ลุกขึ้นไหว จะเอายังไงก็ให้ว่ามา เรื่องสวดมนต์ ชุมนุมเทวดา ว่าโองการ ต่างๆ ทำไม่เป็นเลย ไม่รู้จะทำยังไง และก็ไม่มีเงินจะทำพิธีด้วย ขอให้ถูกหวยซักงวด จะทำให้..................................ผลปรากฏว่า.......วันรุ่งขึ้น.......สิ่งที่ขอมา ได้ทั้งหมด.......และตอนเช้า แม่ก็นั่งจดยิกๆ ในสมุด นั่นคือ เครื่องรับขันต์ เครื่องบูชา ต่างๆ ปู่ฤาษีนารอทท่านมาบอก และแม่ก็จดไว้เลย.........ปู่ยังบอกว่า ให้ชวนคนมาด้วย หลายๆคน........ให้ทำในบ้าน..........แล้วเรื่องบทเชิญต่างๆ แม่ก็ไม่ต้องฝึก เดี๋ยวกู(คือปู่นารอท) จะลงมาทำเอง................แล้วแม่ก็ถูกหวยตามระเบียบ.........จึงต้องจัดมาตามคำบอกกล่าวของปู่ฤาษีนารอท...................ขณะที่แม่เริ่มจัดพิธีปู่ก็บอกฤกษ์ด้วยนะครับ ว่าให้ทำเวลานี้(เวลาเช้าผมจำไม่ได้ว่ากี่โมง) ก็เรียกบรรดาเพื่อนบ้านระแวกใกล้เคียงมาเป็นสิบ นั่งหลังเครื่องเซ่น เครื่องบูชา พอแม่ผมเริ่มจุดธูปปักที่กระถางและตามผลหมากรากไม้ แม่ผมก็เข้าโหมดเดิม...............และบทสวดต่างๆ...........ที่แม่ไม่เคยสวด....เชิญเทวดา ชุมนุมเทวดา ท่านได้หมด..........และก็สวดบทยาวๆ โองการต่างๆ เสียงเพราะมากๆ...........ที่แปลกคือ คนเป็นสิบคนด้านหลังเครื่องเซ่น หลับกันหมดเลย บางคนนอนแผ่ลงไป ....................... แต่ผมไม่หลับ ..............ผมอยู่หน้าบ้าน คอยชะโงกดู...ฟังเสียง.......เล่นตามประสาเด็กๆ...แต่ก็นั่งดูแม่สวดจนจบ เป็นชั่วโมงได้....................พอแค่นี้ก่อนนะครับ พรุ่งนี้จะมาต่อให้ครับ....

 

ตามอ่านน่ะจาร...แหะๆ ขอคาถาพระโมคคัลลาดับพิษไฟนรกได้ไหมจ้ะ...ขอดื้อๆ

 

ในหนังสือมนต์พิธีมีครับพี่พี

 

แบบนั้นไม่เอาครับ...แหะๆ เอาที่ลงท้าย ประสิทธิเม น่ะครับ

 

หูยยย.........

ผมก็ใช้ในมนต์พิธีนี่แหละครับพี่พี อิอิ

หลวงพ่อวัดโบสถ์โก่งธนู ท่านบอกว่า ในเล่มมนต์พิธี ของดีทั้งนั้น ว่าให้มั่นๆก็แล้วกัน

 

เมื่อครั้งยังเด็ก .........(5)
ขอบพระคุณ พี่น้อง ในกระทู้นี้ ที่ติดตามอ่านกันอย่างใกล้ชิด เมื่อมีคนอ่านเยอะๆ คนเขียน ก็จะมีกำลังใจในการเขียนไปด้วยครับ ขอบพระคุณในการติดตามและชวนคุยนะครับ ต่อนะครับ.............. เมื่อแม่ได้สวดมนต์ด้วยเสียงที่ไพเราะแต่ไม่ใช่เสียงแม่ที่ผมคุ้นเคยผมในตอนเด็กก็มองไปที่แม่แบบแปลกใจ ว่าทำไม..นั่งหลังค่อมขนาดนั้น.....(ด้านหน้าแม่มีเครื่องเซ่นหลายอย่างเช่น กล้วยน้ำว้า ส้มโอ มะพร้าวอ่อน ส้ม ไก่ต้ม หัวหมู ผลไม้หลากชนิด อีกทั้งผ้าขาว ฉัตรเงิน ฉัตรทอง บายศรี ซึ่ง การจัดเครื่องเซ่นแบบนี้ คนในสลัมฐานะค่อนข้างจนมันค่อนข้างเกิดขึ้นได้ยาก เพราะต้องใช้เงินหลายตังค์อยู่........หากถ้าไม่ได้ถูกหวยตามที่ขอแล้ว พูดง่ายๆว่าคงไม่มีปัญญา).....เมื่อแม่สวดเสร็จแล้ว ท่านก็นิ่ง.......ไม่ไหวติง......เป็นเวลาพักใหญ่(ผมไม่ได้จับเวลาเนื่องจากเด็กอยู่ไม่รู้ว่าจะจับไปทำไม) แล้วแม่ก็ค่อยๆเอียงไปด้านหลัง ไม่ได้แบบเข้าทรงในหนัง.. ค่อยๆหงายไปช้าๆ ไม่ได้รวดเร็วอะไร พอหลังแตะพื้น ได้อึดใจเดียว แม่ผมก็ยกตัวมานั่ง.....แล้วหันไปรอบๆตัว(เหมือนคนเพิ่งจะรู้สึกตัว) ก็เห็นคนที่มาร่วมพิธีเป็นสักขีพยาน บ้างก็นั่งหลับ บ้างก็นอนแผ่สองสลึง .... แม่ก็บอกว่า อ้าว! …ทำไมมานอนหลับกันหมดหล่ะ......แล้วแม่ก็ทำการปลุกทุกคน......เพื่อแบ่งปันของไหว้ไปกิน...ปู่ฤาษีมาบอกแม่ว่า ทั้งหมดนี้เป็นยา กินไปเถอะ จะได้ไม่ป่วยกัน..แต่แม่ผมรับขัน5 มาแปลกๆ คือไม่มีหุ่นหรือรูปปั้นปู่ฤาษีนารอทในบ้านเลยซักกะองค์ แม่บอกว่า ไม่ต้องมีหรอก..(ขอเรียกศัพท์แบบที่บ้านผมเรียกละกันครอบครัวผมจะเรียกปู่ฤาษีนารอทว่าปู่..เฉยๆ ไม่เรียกยาวๆ) ..ปู่มาบอกแล้วว่าท่านจะหามาเอง ไม่ต้องกลัว ไม่เดือดร้อนหรอก ไม่ต้องซื้อหาให้เสียเงินด้วย.......แล้วแม่ก็จับพลัดจับผลูยังไงก็ไม่รู้ ได้ไปร่วมพิธีไหว้ครู กับ คนในสลัมหลายคนเหมารถสองแถวกันไป ไปกันเป็นคณะเลย ณ วัดหนองเลง จ.ชลบุรี.......... (ในวัยเด็กประถม ผมเป็นลูกคนเล็ก แม่คลอดผมเมื่ออายุประมาณ 38-39 จึงทำให้ผมเหมือนลูกหลง ต้องติดตามแม่ตลอด และแม่ก็รักผมมากเช่นกัน......ผมจึงได้ไปร่วมพิธีนี้อยู่สามปีได้ตอนเด็กๆ ก็ไม่รู้จะไปทำไม เหมือนถูกบังคับไปตลอด) หลายๆคนที่ไปกับแม่.....ก็พูดคุยกัน ว่าตัวเองมีองค์นั่น องค์นี่ บางคนเมาเละ นิสัยแย่ๆ ก็ยังมีองค์ ผมก็แปลกใจในสมัยเด็กๆ ทำไมมีองค์กันทุกคนเลย........ในครั้งแรกที่ผมไปกับแม่..เรื่องอัศจรรย์ก็เกิดขึ้น โดยปู่มาบอกแม่ว่า จะเดินทางไปวัดหนองเลงอ่ะ ให้ตรวจดูที่ยาง 3 เส้นนี้ดีๆ มันไม่พร้อมใช้งานจะแตกกลางทางโดยสื่อสารผ่านทางการฝัน แล้วแม่ก็ไปบอกกับตาหนุ่ย(เจ้าของรถที่จ้างเขาไป)ว่า เฮ้ย! ไอ้หนุ่ย! มึงตรวจดูยางของมึงหน่อยซิว่ะ ปู่มาบอกว่ามันจะแตกสามเส้นเลยนะ ..ตาหนุ่ยตอบกลับว่า..ไม่ต้องห่วงน่าพี่! เช็คมาตลอดแหละ(ที่แท้โกหกกลัวเสียเงิน) ..ไม่มีอะไรหรอกน่า! ไม่ต้องกังวล แค่ชลบุรีแค่นี้เอง...แล้ววันรุ่งขึ้น ก็ออกเดินทาง....ทั้งคณะ ก็สิบกว่าคนได้..ยังไม่พ้นกรุงเทพเลยแตกไปหนึ่งเส้น ล้อหน้าซ้าย..แล้วตาหนุ่ยก็เจอแม่ผมต่อว่าไปหนึ่งที..พอเปลี่ยนเสร็จ วิ่งไปความเร็วยังไม่เท่าไหร่ผ่านไปประมาณ ไม่กี่ร้อยเมตร ก็แตกไปอีกหนึ่งเส้น แม่ผมก็จัดหนักให้หนึ่งทีต่อว่าไปอีก..แล้วก็ยังหลงทางอีกด้วย ตอนหลงทางนี่แหละ ก็แตกอีกเส้นครบ 3 พอดี พอแม่จะเอ่ยปาก..ตาหนุ่ยสวนก่อนเลยว่า พี่(ชื่อแม่ผม) ฉันเชื่อแกจริงๆแล้วคราวนี้....เหลือเชื่อจริงๆ..พี่..แกแม่นจริงๆ ...และแล้วก็มาถึงวัดเกือบมืด ..เพราะหลงทางด้วย ยางแตกหาที่เปลี่ยนเข็ญรถอีก........ ณ ที่วัดนี้ ความแตกต่างระหว่าง องค์กำมะลอ กับของจริงก็เกิดขึ้น........เมื่อเจ้าอาวาสของวัดนี้ มีนามว่า หลวงพ่อทาบ วัดหนองเลง...................จบก่อนนะครับ โปรดติดตามตอนต่อไป....

 

ขอบพระคุณมากครับพี่สวนพลู นานๆจะเข้ามาเล่นที่เว๊ปที รอติดตามอ่านอยู่ครับ...

 

บ่ะ!!!แหมกำลังเข้มข้นเลยทีเดียว ตามต่อครับผม

 

ขอบพระคุณที่ติดตาม และเข้ามาทักทายกันครับ

จัดเรื่อยๆครับ จนหมดคลังความรู้ครับพี่