เที่ยวสวรรค์ครั้งแรก

เรื่องนี้เกิดขึ้นกับตัวข้าพเจ้าเองเมื่อนานมาแล้ว เคยมีคนบอกว่าสวรรค์ มีจริง นรกมีจริง ตัวข้าพเจ้าคิดว่าแล้วใครจะไปพิสูจน์ได้ ง่ายๆ ขี้โม อยากให้คนส่วนใหญ่ทำความดีละสิ ตัวข้าพเจ้าคิดอย่างนั้นในเบื้องต้น แต่เพราะความอยากรู้มันจึงต้องหาวิธีการพิสูจน์ว่ามีจริงไหม ขณะนั้นเข้าพเจ้าได้บวชอยู่ ณ วัดบ้านโคกกรุง อำเภอพล ขอนแก่น เมื่อนานมาแล้ว กับอาจารย์ที่คอยชี้แนวทางในการปฏิบัติ วันนั้นท่านหลังจากฉันท์เช้าเสร็จ ราว ๑๐.๐๐ น. ช่วงเช้าข้าพเจ้ามักแอบนั่งสมาธิในสถานที่ต่างๆ ภายในวัดเป็นประจำ เรื่องอภินิหารมีมากมาย แต่โพสต์นี้จะมาเล่าเรื่องเที่ยวสวรรค์ครั้งแรก ตามนี้ วัดแห่งนี้จะมีศาลากำลังสร้างใหม่ แต่ยังไม่แล้วเสร็จ มีศาลาหลังเก่า มีหอระฆัง มีกุฎิไม้เก่า มีกุฎิปูนที่เจ้าอาวาสท่านจำพรรษา และกุฏิหลังใหญ่ กุฏิเล็กๆ อีก ๑ หลัง ส่วนตัวข้าพเจ้ากับอาจารย์พึ่งเข้ามาจำวัดแห่งนี้ ไม่คิดอยู่บนกุฏิอยู่แล้ว ส่วนใหญ่เน้นป่าช้า จึงได้อาศัยกุฎิไม้ยกสูง และนำแคร่ไม้ ๒ แคร่ อาจารย์ ๑ แคร่ตัวข้าพเจ้าอีกแคร่ใกล้ๆ กันห่างกันราว ๒-๓ เมตร และมีแคร่ไม้อีก ๑ แค่ที่ไม่มีกลด หรือเต็นท์ ข้าพเจ้ากางเต็นท์บนแคร่ไม้ตอนนั้นยังไม่มีกลด ส่วนอาจารย์กลางกลดปักกลดบนแคร่ไม้ลมเย็นสบายส่วนแคร่ไม้ที่ ๓ เป็นแคร่เอาไว้ต้อนรับ วันนั้นหลังจากฉันท์เช้า ข้าพเจ้าขออาจารย์ไปนั่งบนหอระฆัง เพราะส่วนตัวข้าพเจ้าชอบลมเย็นๆ แล้วจะสามารถทำสมาธิได้ดี ข้าพเจ้าเดินขึ้นไป ปัดกวาดเล็กน้อย ส่วนอาจารย์ท่านนอนบนแคร่ไม้ที่ ๓ ดูเหมือนนอนแต่ไม่ได้เพราะตัวข้าพเจ้ารู้ดีกว่าท่านกำลังทำสมาธิในอริยาบถนอน ซึ่งการทำสมาธิทำได้ตั้งแต่ การเดิน ยืน นอน และนั้ง ทั้ง ๔ อริยาบถสามารถทำได้หากเข้าใจวิธีการทำสมาธิไม่จำเป็นต้องนั่งเพียงอย่างเดียวหากเข้าใจวิธีการ ส่วนข้าพเจ้าเลือกวิธีการนั่งเพราะการนั่งสมาธิจะทำให้สามารถเข้าถึงจิตได้เร็ว และยังสามารถความคุมสติได้ดี จึงเลือกอริยาบถนี้ในวันนั้น หลังจากนั่งสมาธิควบคุมความคิด ควบคุมจิต จนทุกอย่างสงบ เหมือนกับว่าตัวข้าพเจ้าเองกำลังลอยจะตกหอระฆัง ช่วงนั้นควบคุมไม่ได้จึงลืมตาดู อ้าวนั่งอยู่อริยาบถเดิมไม่ได้ไปไหน ลักษณะคล้ายอาการตัวเบาลอยออกจากร่างกายหยาบ จึงลืมตาดู ตกใจหมดเลยตอนนั้น หลังจากนั้นก็หลับตาลงเริ่มควบคุมความคิด คุมจิตใหม่ ไม่นานสติระลึกรู้ วาปเดียว ความรู้สึกมันไม่อยู่ที่หอระฆังแล้ว สภาวะนั้นจิตมันไปโผล่ที่ไหนสักแห่ง เห็นเป็นเสาแก้ว ๔ ต้นลอยอยู่ไม่มีหลังคาเสาแก้วสูงใหญ่ตั้งตะหงาน มีเมฆลอยอยู่ระดับเหนือตาตุมไม่เกินหัวเขา จิตมันเดินผ่านเข้าไป ไปเห็นคล้ายกับศาลพระพรหมแก้วลอยอยู่และมีก้อนเมฆขาวๆ ลอยอยู่เหนือตาตุ่ม ไม่เกินเข่าเช่นเดิม พอตัวข้าพเจ้าเกิดความคิดขึ้นมา ขอดูรอบๆ หน่อยน่า สรุปจิตมันเด้งกลับ มาระลึกรู้อยู่ที่กายหยาบสรุปว่าวันนี้คงได้เห็นเท่านี้ เนื่องจากความอยากเห็นอยากรู้กับความคิดเกิดมันจึงเด้งกลับ เมื่อได้สัมผัสดังนั้นแล้วจึงรู้ว่าสวรรค์ที่เขากล่าวมามีจริง ซึ่งมันต่างจากความฝันที่ควบคุมไม่ได้ แต่นี่เราสามารถควบคุมได้จากตัวเราเองจึงมั่นใจว่าสวรรค์มีจริงแน่นอน ๑๐๐% แต่ตั้งอยู่รูปแบบใดไม่ทราบคาดว่าจะเป็นวิมานเหนือท้องฟ้าเล็กน้อยในมิติที่ไม่สามารถเห็นด้วยตาเนื้อ หรือตาเปล่าของมนุษย์ ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามอ่านถึงมาจนข้อความสุดท้ายนี้

*ภาพจากสถานที่จริง*