อัลบั้มพระ ประวัติ และวัตถุมงคล

เหรียญทำน้ำมนต์หลวงพ่อฤาษี (หลวงพ่ออนันต์สร้าง)

 

พระภาคเหนือ จังหวัดเชียงใหม่
พระพุทธบาทสี่รอย แม่ริม เชียงใหม่

 

พี่โญยังไม่หายป่วยอีกหรอฮะ

 

ขอให้ทุกท่านร่ำรวยเงินทองคร๊าบบ

 

ยังครับ

 

วัดเจติยาคีรีวิหาร ( วัดภูทอก )

เพื่อนๆ คนไหนที่ไม่กลัวความสูงและชอบทำบุญเข้ามาชมเลยครับ วันนี้จะพาไปเที่ยวหนองคายกัน โดยจุดหมายอยู่ที่วัดเจติยาคีรีวิหาร(วัดภูทอก)........
เป็นวัดของท่านพระอาจารย์จวน วิศวะยังยอมแพ้ในการก่อสร้างว่าท่านพระอาจารย์จวนสร้างได้อย่างไร
โดยใช้เพียงแรงงานคนสร้างบรรไดเวียนไปมารอบภูทอกที่เป็นผาสูงชันถึง 7 ชั้น.................เราไปดูความมหัศจรรย์กันครับ


ภูทอก อยู่ห่างจากตัวเมืองหนองคายประมาณ 163 กิโลเมตร จากตัวเมืองใช้ทางหลวงหมายเลข 212 ผ่านอำเภอโพธิ์ชัย อำเภอปากคาด และอำเภอบึงกาฬ แล้วเลี้ยวขวาเข้าเส้นทางหลวงหมายเลข 222 ถึงอำเภอศรีวิไล จากอำเภอศรีวิไลมีทางแยกซ้ายผ่านบ้านนาสิงห์ บ้านสันทรายงาม สู่บ้านนาคำแคน ถึงภูทอกเป็นระยะทางอีก 30 กิโลเมตร


ภูทอกใน ภาษาอีสานแปลว่า ภูเขาที่โดดเดี่ยว อยู่ในเขตบ้านคำแคน ตำบลนาสะแบง เป็นภูเขาหินทรายโดดเด่นมองเห็นได้แต่ไกล
ประกอบด้วย ภูทอกใหญ่ และภูทอกน้อย แต่ก่อนบริเวณนี้เคยเป็นป่าทึบ มีสัตว์ป่าอาศัยอยู่มากมาย
พระอาจารย์จวน กุลเชฏโฐ ได้เริ่มเข้ามาจัดตั้งเป็นแหล่งบำเพ็ญเพียร เพื่อให้พุทธศาสนิกชนปฏิบัติธรรม เนื่องจากเป็นสถานที่เงียบสงบ


การเดินเท้าขึ้นสู่ ยอด ภูทอก ต้อ งเดินไปตามสะพานไม้เวียนวนรอบเขาสูงชันจนถึง ยอด สะพานไม้สร้างขึ้นด้วยแรงศรัทธาจากเหล่าพระเณร และชาวบ้าน เริ่มก่อสร้างในปี พ.ศ. 2512 ใช้เวลาในการก่อสร้างนานถึง 5 ปี บันไดขึ้นภูทอกแบ่งออกเป็น 7 ชั้น แตกต่างกันดังนี้


ก่อนขึ้นภูทอกทราบกฎกันก่อนนะครับ ขึ้นไปด้านบนห้ามถ่มน้ำลาย สุภาพสตรี สายเดี่ยวและกระโปรงห้ามนะครับ ส่วน สุภาพบุรุษก็ห้ามส่งเสียงดังโปรดสำรวมครับ





มองจากไกลๆ เหมือนแกรนแคนย่อนเลยครับ




ด้านล่างเป็นศาลาการเปรียญครับ




ทางขึ้นภูทอกครับ .....





จากด้านล่างสู่ด้านบนครับ













ลองดูทางเดินครับซึ่งถูกแบ่งเป็นเจ็ดชั้น
มองจากด้านล่างขึ้นไป หลวงพ่อท่านสร้างได้อย่างไร ใช้เพียงแรงงานคน?

ชั้นที่ 1-2 เป็นบันไดสู่ชั้นที่ 3 ซึ่งเริ่มเป็นสะพานเวียนรอบเขา สภาพเป็นป่าเขามืดครึ้ม มีโขดหิน ลานหิน สุดทางชั้นที่ 3 มีทางแยกสองทาง
ทาง ซ้ายมือเป็นทางลัดไปสู่ชั้นที่ 5 ได้เลย ซึ่งเป็นทางชันมาก ผ่านหลืบหินที่มีลักษณะเหมือนอุโมงค์ ทางขวามือเป็นทางขึ้นสู่ชั้นที่ 4


ชั้นที่ 4 เป็นสะพานลอยไต่เวียนรอบเขา มองไปเบื้องล่างจะเห็นเนินเขาเตี้ยๆ สลับกัน เรียกว่ า “ดงชมพู” ทิศตะวันออกจดกับภูลังกา
เขต อำเภอเซกา ซึ่งมีสภาพเป็นป่าดงดิบ บนชั้นที่ 4 นี้ จะเป็นที่พักของแม่ชี รอบชั้นมีระยะทางประมาณ 400 เมตร มีที่พักผ่อนระหว่างทางเป็นระยะๆ





บนภูทอกจะมุมปฎิบัติธรรมสร้างหลบอยู่ตามซอกหินครับ

ภายมีพระพุทธรูป และรูปพ่อแม่ครูบาอาจารย์ เช่น หลวงปู่มั่น หลวงปู่ขาว หลวงตาบัว หลวงปู่แหวน หลวงปู่คำพอง ติดอยู่ผนังถ้ำ อย่าลืมไปนมัสการกันนะครับ





มองจากด้านบนลงไปครับ

จะเห็นเจดีย์ พิพิธภัณฑ์ท่านพระอาจารย์จวน กุลเชฏโฐ ที่บรรจุอัฐบริขาร ในสมัยบำเพ็ญสมณธรรม และเก็บอัฐิธาตุท่านและรูปปั้นขนาดเท่าองค์จริงของท่าน





เดินกันต่อครับ หมดแรงกันยัง



อีกมุมครับ





ที่เห็นเป็นก้อนหินใหญ่ๆด้านบน คือ ศาลาปฏิบัติธรรมของพระอาจารย์จวนครับ

ชั้นที่ 5 มีศาลาและกุฏิที่อาศัยของพระ ตามช่องทางเดินจะมีถ้ำอยู่หลายถ้ำ ตลอดเส้นทางสู่ชั้นที่ 6 มีที่พัก

ที่มา: สนทนาตามอัธยาศัย เว็ปนวรัตน์

 

ตื่นตา ตื่นใจจริงๆ..ผมยังไม่เคยไปเลย..ขอบคุณคุณปูครับ

 

<font size="5"><font color="navy"><b>

สวัสดียามค่ำครับพี่ตี๋ พี่รุ่ง คุณเอ๊ะ อิอิ


</b></font></font>
​

 

ฝากผิวไฟสวยๆ ไว้สักเหรียญนะครับ

 

ผมก็ยังไม่เคยไปครับพี่ตี๋ คงมีโอกาสได้ไปซักครั้งแต่จะขึ้นได้กี่ชั้นยังหนักใจอยู่เพราะกลัวความสูงอยู่คร๊าบบ

 

พรหมวิหารธรรม

พรหมวิหารธรรม แปลว่าสถานที่อาศัยสิ่งสถิตของพระพรหม มีลักษณะ 4 ประการ คือ

1.เมตตา รักใคร่อยากให้เขาเป็นสุข

2.กรุณา สงสาร อยากให้เขาพ้นทุกข์

3.มุทิตา ยินดีด้วย เมื่อเขาได้ดีมีสุข

4.อุเบกขา วางใจเป็นกลางได้ ในคนจนคนมี คนดีคนชั่ว มิตรและศัตรู เหมือนพระพุทธเจ้าวางใจเป็นกลางได้ในระหว่างพระราหุล โอรส กับพระเทวทัต ผู้คิดประทุษร้าย และช้างนาฬาคีรีที่วิ่งมาจะแทงพระองค์

ผู้ใดมีคุณลักษณะทั้ง 4 ประการนี้ อยู่ในจิตใจ หัวใจของท่านผู้นั้นก็จะเป็นวิหารธรรมที่มาสถิตอยู่อาศัยของพระพรหม (คำย่อว่า เม, กะ, มุ, อุ) และมีคาถาว่า นะ เมตตา, โม กรุณา, พุท มุทิตา, ธา อุเบกขา, ยะไมตรี ฯ เป็นคาถาเมตตามหานิยม

น้ำใจของหลวงพ่อเงินนั้น ผู้ใกล้ชิดก็จะแลเห็นได้ว่า เป็นที่สถิตของพระพรหม ได้จริงๆ เพราะหลวงพ่อมีน้ำใจเป็นพรหมวิหารจริง ๆ

วงศ์ญาติของหลวงพ่อ กับลูกศิษย์และคนอื่นไกลที่ไปหา หลวงพ่อมีน้ำใจต่อคนเหล่านั้นเสมอเหมือนกัน น้ำใจอันกว้างขวางดุจน้ำใจของพระพรหม แผ่ไปในคนทั้งหลายทั่วหน้า แม้แต่สัตว์เดรัจฉาน หลวงพ่อเป็นพระที่มีเมตตาบารมีสูงมาก

"ฉันสอนคนไหน ก็สอนด้วยความเมตตา ฉันแผ่เมตตาแก่ทุกคน เจตนาดีต่อเขาอย่างแรงกล้า จนเป็นเมตตานุภาพ น้อมจิตของเขาให้มีแต่ความภักดี เกิดความเชื่อถือ จิตของเขาก็อ่อนโยนลง เราจะบังคับจิตของเขาให้ไปทางไหนก็ได้ เรื่องอำนาจจิตนี้ ฉันฝึกฝนมาแรมปี พอจะน้อมใจคนให้อ่อนลงได้"

"คนใดฉันสอนไม่ได้ แสดงว่าคนนั้นมีกรรมหนัก ไม่สามารถช่วยได้ จัดอยู่ในจำพวกที่เรียกว่า "เรียกไม่ลุกปลุกไม่ตื่น" ต้องปล่อยไปตามกรรม"

เรื่องแผ่เมตตานี้ หลวงพ่อพูดอยู่เสมอแม้แต่คนขนาดอ้ายเสือ หรือโจรหลวงพ่อก็บอกว่า

"ก่อนนอนให้แผ่เมตตาไว้ โจรผู้ร้ายมันก็สงสารเรา มันปล้นฆ่าเราไม่ลงหรอก"

"โจรจะปลื้นจะฆ่าเรา เราก็ว่า น่าสงสารจริงเจ้าโจรเอ๋ย ช่างโง่งมงาย ไม่รู้จักบาปกรรม"

"ถ้าพบนักเลงอันธพาล เพ่งมองเราอย่างไม่พอใจ แทนที่จะมองตอบด้วยสายตากล้าแข็ง คิดโกรธ คิดร้ายตอบ เราก็นึกสงสารเขา คิดว่าเขาเป็นมิตรเรา เขาคงจะเข้าใจผิดต่อเราจิตใจอันกล้าแข็งของเขาก็จะอ่อนลง คลายความดุดันโหดเหี้ยมลงได้"

เรื่องนี้ผู้เขียนเชื่อว่าจริง และการที่เราไม่คิดต่อสู้ หรือคิดประทุษร้ายตอบเขานั้น เขาย่อมพ่ายแพ้ภัยตัวเอง เขาย่อมได้รับโทษรับภัยเอง

ผู้เขียนจำได้ว่า วันหนึ่งถูกนักเลงอันธพาลวัยรุ่นคนหนึ่งเขม่น เข้ามายืนเทียบอยู่สักพักใหญ่ แล้วพูดว่า "อ้ายหยั่งงี้ มันต้องเอาให้หัวแตก" แต่ข้าพเจ้าทำไม่รู้ไม่ชี้ ไม่หันไปมองเลย เขาก็ไม่รู้จะหาเรื่องอย่างไร จึงเดินจากไป ต่อมาไม่กี่วัน เขาคนนั้นก็ถูกตำรวจจับในข้อหาก่อคดีวิวาทและดูเหมือนไปตายเสียในคุก





ประจักษ์พยานในเรื่องเมตตาพรหมวิหารของหลวงพ่อเงิน มีอยู่หลายเรื่อง จะขอนำมาเล่าสัก 2-3 เรื่อง ดังต่อไปนี้
ไอ้สังข์




มีลิงตัวหนึ่ง สีขนของมันค่อนข้างขาวเหมือนสีหอยสังข์ จึงทำให้หลวงพ่อเรียกมันว่า ไอ้สังข์ มันจะเป็นลิงของใครเอามาปล่อยหรือมาเองอย่างไร ไม่มีใครรู้ว่ามันมาแต่ไหน จะเป็นลิงเทวดาส่งมาส่งเสริมบารมีของหลวงพ่อเงินหรือว่ามันรู้โดยสัญชาตญาณของสัตว์ว่าหลวงพ่อเป็นที่พึ่งได้ หรืออย่างไรก็ไม่ทราบ อยู่ ๆ มันก็เข้ามาอยู่ในวัดดอนยายหอม ทำให้ใคร ๆ นึกไปถึงลิงในครั้งพุทธกาลที่มาอยู่รับใช้ปรนนิบัติพระพุทธเจ้า หลวงพ่อเรียกมันว่า "ไอ้สังข์" เพราะสีขนของมันอ่อนคล้ายสีหอยสังข์ อ้ายสังข์มีนิสัยดี ไม่เป็นลิงหยาบโลนเหมือนลิงอื่น ใครจะไปมามันก็ไม่แยกเขี้ยวหลอกหรือทำร้ายใคร กินอยู่ก็ไม่ตะกละตะกราม ไม่สกปรก ที่พิเศษคือ มันรักหลวงพ่อมาก ตื่นเช้ามันจะคอยจ้องดูว่าหลวงพ่อตื่นหรือยัง ถ้าเห็นหลวงพ่อตื่นขึ้นมันก็จะดีใจ ตรงเข้าเกาะแข้งเกาะขา ส่งเสียงร้องเจี๊ยกจ๊าก เมื่อลูกศิษย์จัดสำรับภัตตาหารมาถวายหลวงพ่อ มันก็จะนั่งดูอยู่ห่าง ๆ คอยระวังแมวจะเข้ามากินอาหารสำรับกับข้าวของหลวงพ่อ แมวตัวไหนเดินเข้ามาใกล้ ๆ มันจะจับเหวี่ยงออกไปทันที ตัวมันจะนั่งไม่แตะต้องอาหารของหลวงพ่อเลย ใครจะตีมันก็จะวิ่งเข้าไปหมอบอยู่ที่เท้าของหลวงพ่อ

เรื่องที่ประหลาดอย่างยิ่งก็คือ ในวันพระ 8 ค่ำ เห็นหลวงพ่อขึ้นธรรมาสน์เทศน์ มันจะเข้าไปนั่งอยู่ใกล้ๆ นั่งสองขา ชูแขนขึ้น มือประสานวางอยู่ที่ตัก มองดูไม่ผิดกับคนแก่นั่งฟังเทศน์ มิหนำซ้ำยังหลับตาเสียด้วย

เวลาหลวงพ่อเดินทางไปไหน มันจะติดตามไปส่ง จนหลวงพ่อพ้นเขตวัด หลวงพ่อต้องไล่มันกลับ มันจึงจะกลับ

พอแดดร่มลมตก ตอนบ่าย ๆ มันจะขึ้นไปบนยอดต้นไม้ที่สูงสุดในวัด มองไปต้นทางเพื่อแลเห็นสีเหลือง ๆ เดินมา มันจำได้ว่าเป็นหลวงพ่อ มันก็จะรีบลงจากยอดไม้ลงไปรอรับหน้าหลวงพ่อทันที บางทีมันเดินเข้ามาในกอหญ้าเห็นหางไว ๆ หลวงพ่อไม่มองสบตามันมันก็จะนิ่งเสีย พอหลวงพ่อร้องเรียกไอ้สังข์ มันก็จะรีบวิ่งแน่วเข้าไปกอดแข้งกอดขาดีอกดีใจไม่ผิดกับลูกที่ได้พบพ่อแม่ มันผูกพันจงรักภักดีหลวงพ่อเสียจริงๆ





ในที่สุดมันก็ป่วยเป็นไข้หวัด คนเอายานัตถ์เป่ามันเข้า มันสำลักน้ำตาไหลในที่สุดมันก็ตายไป อ้ายสังข์มันเกิดมาเป็นพยานประดับบารมีของหลวงพ่อในเรื่องเมตตาพรหมวิหารธรรม ว่าแม้แต่ลิง ซึ่งเป็นสัตว์เดรัจฉานมันก็ยังจงรักภักดีต่อหลวงพ่อ เพราะหลวงพ่อมีเมตตาต่อมัน


ที่มา: ตั้มศรีวีชัย

 

สวัสดียามเช้าครับพี่วรรณ พี่เอ๊ะ พี่กูน พี่ตี๋ พี่โญ พี่รุ่ง คุณบอย นอร์ น้องโอ๊ต น้องเอ็ม น้องนิก คุณตั้น คุณหมอ คุณhmoomoo คุณsellcat คุณEYEOFVENUS และพี่ๆน้องทุกท่าน ขอบคุณทุกภาพสวยๆและเรื่องราวดีๆจากทุกท่านครับ

 

สวัสดียามเช้า คุณปู คุณโญ คุณเอ๊ะ คุณเอ็ม คุณวัน คุณรุ่ง และทุกๆท่าน
ขอให้สบายกาย สบายใจกันนะครับ
เมื่อคืนเวบค้างเมื่อตอนสองทุ่มเล่นไม่ได้เลยได้นอนแต่หัวค่ำครับ

 

ในอภิลักขิตสมัยอันเป็นมิ่งมงคล เฉลิมพระชนมพรรษา 5 ธันวาคม 2537 พระเดชพระคุณพระครูฐาปนกิจสุนทร(หลวงพ่อเปิ่น) วัดบางพระ ได้รับพระราชทานสมณศักดิ์เป็นพระราชาคณะที่ พระอุดมประชานารถ นำมาซึ่งความปลาบปลื้มปิติยินดีแก่คณะสงฆ์วัดบางพระและศิษยานุศิษย์เป็นอย่างยิ่ง

เพื่อเป็นการแสดลมุทิตาสักการะ และส่งเสริมการสร้างบุญบารมีธรรมของหลวงพ่อให้ยิ่งใหญ่ไพศาลยิ่งๆขึ้นไป ทางวัดจึงได้ดำเนินการสร้างอิทธิมงคลรุ่นพิเศษสุด "อุดมประชานารถ" เพื่อเฉลิมฉลองสัญญาบัตรพัดยศ "เจ้าคุณ" พระอุดมประชานารถ(พระผู้เป็นที่พึ่งของประชาชน) โดยถือเอาฤกษ์ดีวัน มหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 5 ธ.ค. 2537 เวลา 09.19 น. เป็นวันประกอบพิธีเททองสร้างพระกริ่ง โดยหลวงพ่อเปิ่นเป็นผู้ประกอบพิธีเททองเอง มีช่างพิศาล ผู้ชำนาญการสร้างพระกริ่ง เป็นผู้ควบคุมการสร้างอย่างใกล้ชิด

กำหนดพิธีอธิษฐานจิตภาวนาปลุกเสก ณ วัดบางพระ วันที่ 8 เมษายน 2538 เวลา 18.39 น.



จำนวนการสร้าง(ตอกโค๊ด และหมายเลขทุกองค์)
-ทองคำ หนัก47กรัม 199 ชุด (จัดเป็นชุด4องค์4เนื้อ)
-เนื้อนวะพิเศษแก่ทองคำ 3,999 องค์
-เนื้อเงิน 3,999 องค์
-เนื้อทองดอกบวบ 9,999 องค์

ปล.พระกริ่งรุ่นนี้เนื้อนวะออกจากวัดแพงกว่าเนี้อเงิน

 

ขอขอบคุณ หนุมขอนแจ่น(แก่น) ครับ

 

สวัสดียามเช้าครับพี่ตี๋ เรื่องเว็ปก็ช่วยกันได้คนละไม้คนละมืออยู่ที่ดุลยพินิจของแต่ละท่านล่ะคร๊าบบ

 

สวัสดีตอนเช้าคับพี่ปูและพี่ๆทุกคน

ขอฝากใว้ด้วยคับ

พ่อท่านลาภ วัดเขากอบ จ ตรัง พระเกจิสายใต้ที่กราบไหว้ได้สนิดใจคับ
วัตถุมงคลของท่าน เด่นทางด้านโชคลาภ

 

หลวงปูบุญมี โชติปาโล (ต่อ)
การบรรพชาและอุปสมบท
โยมมารดาได้พาท่านไปฝากไว้กับหลวงปู่สีทา ชยเสโน ทำให้ท่านได้มีโอกาสกราบนมัสการหลวงปู่เสาร์ กนตสีโล หลวงปู่มั่น ภูริทัตโต ซึ่งท่านทั้งสองได้แวะเวียนมากราบนมัสการหลวงปู่สีทา ซึ่งเป็นพระอุปัชฌาย์ใหญ่ฝ่ายวิปัสสนาในสมัยนั้น
เมื่อสิ้นหลวงปู่ทา โยมมารดาได้พาท่านไปบรรพชาเป็นสามเณรที่วัดศรีทอง(วัดศรีอุบลรัตนารารม) ในเมืองอุบล และระหว่างบรรพชาเป็นสามเณรนั้น หลวงปู่มั่น ได้เมตตานำท่านไปจำพรรษาที่สกลนครด้วย
เทชมื่ออายุครบ ๒๐ ปี ท่านได้อุปสมบทเป็นพระภิกษุ ณ วัดศรีทอง โดยมีพระศาสนดิลก(เสน ชยเสโน)เป็นพระอุปัชฌาย์ พระมหาสว่างเป็นพระกรรมวาจาจารย์และพระอาจารย์เพ็ง เป็นพระอนุศาสนาจารย์ ไดัรับฉายา "โชติปาโล" ผู้มีแสงสว่างในธรรม
ช่วงชีวิตสมณะเพศ
หลังจากอุปสมบท ท่านได้มีโอกาสกราบนมัสการท่านเจ้าคุณอุบาลีคุณูปมาจารย์(จันทร์ สิริจันโท) ซึ่งเป็นพระเถระผู้ใหญ่ที่มีคุณูปการต่อคณะสงฆ์ภาคอิสาณ ซึ่งท่านมีเมตตาต่อหลวงปู่มี โดยอนุญาตให้ติดตามไปจำพรรษาที่วัดบรมนิวาส กรุงเทพฯ และที่วัดเขาพระงาม ลพบุรีอีกด้วย
ในช่วงชีวิตสมณเพศ ท่านได้ออกธุดงค์ไปยังที่ต่างๆในประเทศพม่า ลาว เขมร เวียตนามและเลยไปถึงเมืองจีน เมื่อกลับจากเมืองจีนแล้วท่านได้กลับมาช่วยหลวงปู่สิงห์ ขันตยาคโมสร้างวัดป่าสาลวัน นครราชสีมา นอกจากนี้ท่านยังได้มีศรัทธาร่วมสร้างวัดอโศการาม สมุทรปราการกับหลวงพ่อลี ธมมธโร และยังได้ร่วมกับหลวงปู่ฝั้น อาจาโร สร้างวัดป่าสุทธาวาส สกลนคร สร้างวัดภูเขาแก้ว พิบูลมังสาหาร อุบล ร่วมกับ หลวงปู่ ดี ฉันโน อีกด้วย
ปี ๒๔๘๐ หลวงปู่มีได้รับการแต่งตั้งเป็นเจ้าอาวาสวัดสระประสานสุขสิบต่อจากพระศาสนดิลก ซึ่งเป็นพระอุปัชฌาย์ของท่านและได้เริ่มพัฒนาวัดให้มีความเจริญรุ่งเรืองเป็นที่เลื่อมใสของประชาชนในจังหวัดอุบล และจังหวัดฬกล้เคียงทั่วไป
สมณศักดิ์
ปี ๒๕๒๔ เป็นพระครูสัญญาบัตร เจ้าอวาสวัดราษฏร์ที่พระครูไพโรจน์รัตโนบล
ปี ๒๕๓๐ เป็นพระครูสัญญาบัตรเทียบเท่าผู้ช่วยเจ้าอาวาสพระอารามหลวงชั้นพิเศษ
ปี ๒๕๔๔ เป็นพระภาวนาวิศาลเถร
ขอพักก่อนครับ

 

อรุณสวัสดิ์พี่ปู พี่ตี๋ใหญ่ พี่โญและทุกๆท่าน