วิริยาธิกะพิเศษบันทึก

พี่บุญทรงเราถือซะว่าใครทำอย่างใหนได้อย่างนั้น เราทำทุกอย่างถวายไว้ในพระพุทธศาสนา หวังในการพ้นทุกข์ มีมนุษย์ชั้นดี เป็นที่หวัง มีสวรรคสมบัติเป็นที่หวัง พรหมสมบัติเป็นที่หวัง ท้ายที่สุดของพวกเราคือพระนิพพานสมบัติ คือสิ่งที่พวกเราต้องการ ทุกข์ยากลำบากกายใจก็เพื่อสิ่งเหล่านี้ เราสร้างเราปลูกเรามีความสุขใจ สะบายใจที่ได้ทำถวายไว้ในพระพุทธศาสนา ใครอยากจะทำลายนั่นมันเรื่องของเขา ไม่ใช่เรื่องของเรา ใครอยากร่วงนรกขุมใหนถือว่าสมบัติของเขา เขาเลยต้องไปดูแล

ส่วนพวกเราต้องมองตามชายจีวรของพระเดชพระคุณหลวงพ่อ อย่าได้คลาดสายตา แกะตามรอยเท้าที่พ่อเดินนำหน้าพวกเรามาอย่างทางตรงที่สุดแล้ว

โมทนาสาธุอย่างยิ่งครับพี่ บรรยากาศการทำงานน่ามีความสุขใจ เห็นแล้วพี่น่าจะมาเกิดอีกสักสองสามรอบผมจะได้มีโอกาสเลี้ยงกาแฟมหาเศรษฐีสักถ้วยซะหน่อย

 

({) สวัสดีครับ พี่ พีซีโอ พี่ๆน้องๆทุกๆท่าน ผมก็คิดแบบพี่แหละครับ แต่ว่า การเกิด ผมเอง ถ้าไปพระนิพพานได้ ขอไปเลยดีกว่า ถ้ายังไปไม่ได้ ขอค้างที่เทวดาหรือพรหม ก็ขอ ไปเลย มนุษย์ ชั้นดี สู้เทวดา ชั้นเลวไม่ได้ อย่างที่หลวงพ่อท่านว่า เราเลือกเกิดไม่ได้ แต่เราเลือกทางเดิน ของเราเองได้ครับ เวลาเหลือน้อยแล้ว สำหรับตัวผม ทำดีให้สุดขั้ว หนีชั่ว ให้สุดขีด ทำได้แค่ไหน คงพอใจแค่นั้นครับ

 

นั่นแหละพี่ ทำดีให้สุดขั้ว หนีชั่ว ให้สุดขีด ทำได้แค่ไหน คงพอใจแค่นั้น ทำแค่เต็มที่ของเรา

ผมเองแม้จะปรารถนาในพระโพธิญาณตั้งใจจะทำดีให้ให้มันเต็มร้อย ให้มันเกินร้อยเอาไว้เผื่อหมู่คณะ แต่มันได้แค่ห้าแค่สิบ ก็ต้องยอมรับในวาสนาของตัวเอง

เหมือนเรามีที่ทำนาร้อยไร่ มีเวลาไถนา แค่สิบวัน หากไถด้วยการใช้ควายหนึ่งควายกับเราอีกหนึ่งคน มันก็เกินเวลาที่จะปักดำข้าวกล้า ทั้งพี่ควาย และกับน้องคนเผลอๆ ก็เป็นลมตายซะก่อน ลูกหลานก็ไม่ต้องมีข้าวกิน เพราะผืนนามันมากเกินกำลังคนกำลังควายที่จะไถจะทำมันให้ทันกับเวลา

มันก็เลยจำเป็นต้องปล่อยให้รกร้างว่างเปล่าบ้าง ต้องทำแค่พอกำลังบ้าง ทั้งๆที่อยากจะมีที่นาซักพันไร่เอาไว้โชว์สาว แต่ทั้งพี่ทั้งผมมันมีทุนมีกำลังกันมาเท่านี้ เราก็ฟัดมันเท่านี้นะพี่ แค่นี้ท่านย่า ท่านปู่ แถมท่านตา ท่านยาย ก็บอกเออดีแล้วลูก หากพี่บุญทรงไปแวะเทวโลก น้องนางสาวฟ้ารอพี่ไปดูตัวน่าจะนับหมื่นขึ้นไป แต่หากมาเป็นมนุษย์พี่ก็คงต้องหาเอง

 

************
สงสัยคุณน้องจะไปพักชมเทวดานางฟ้าอยู่สุทธาวาส(เห็นว่ายังชอบอยู่นิดๆๆ)

ความไม่หวนกลับมาฯ

https://www.youtube.com/watch?<wbr>v=K_H-sSzBIO8
Uploaded on Jan 3, 2012
ความไม่หวนกลับมาฯ
Playlist : http://www.youtube.com/<wbr>playlist?list=...

เสียงอ่าน "มหาปรินิพพานสูตร" พระไตรปิฎก ภาษาไทย มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิ<wbr>ทยาลัย
พระสุตันตปิฎก ทีฆนิกาย มหาวรรค มหาปรินิพพานสูตร
ให้เสียงโดย พระกฤช นิมฺมโล

 

({) สวัสดีครับ อาซือเจ๊ ผมเองยังไม่ได้อะไรเลย ยังไม่รู้อนาคต ตนเองเลย ก็ที่รู้มา เทวดา ที่เคยปราถนาพุทธภูมิมีมากมาย ไม่กลับมาเกิดอีก ลาพุทธภูมิบนโน่นแล้วไป พระนิพพานเลย ดังเช่น พยามาร พระเจ้าตาก ดังที่หลวงพ่อเคยพูดเอาไว้ ตีตั๋วบนนั้นเลย ไม่ต้องลงมาเกิดอีก เพราะบารมีเต็ม เลยสาวก ภูมิ ไปไกลแล้ว


หลวงพ่อ ท่านก็เทศแล้ว สายเรา มาจากสายพุทธภูมิ ติดตามกันมา อย่างน้อย ๑๐ อสงไขย กำลัยแสนมหากัป แต่ส่วนใหญ่ ท่านบอกว่า ติดตามกันมา ๑๖ อสงไขย กำลัยแสนมหากัป ส่วนผมเอง ไม่รู้หรอก มารู้ตอนที่ท่าน บวชให้ ได้ฉายาว่า พระสุธัมมะวิริโญ มีความเพียร นำหน้า และมารู้ทีหลังว่า หลวงพี่เล็ก ท่านบอกว่า หลวงพ่อ พูด องค์สมเด็จท่านตั้งตรง ฉายา ที่เราบำเพ็ญมาในอดีดชาติครับ


ผมแค่นึกในใจ ผมเอง ไม่อยากได้ ฉายานี้ จึงนึกในใจว่า ถ้า ปีหน้า มีโอกาศ ได้บวชอีก จะไม่เอา ฉายานี้ ผมเอง ในชาตินี้ ต้องการ มีปัญญามาก เหมือนพระสารีบุตร หลวงพ่อ ท่านพูดสวนออกมาทันที ว่า ปีหน้า ถ้าใครบวชใหม่ ให้ใช้ ฉายาใคร ฉายามัน ห้ามเปลี่ยน นี่เป็นแบบนี้ครับ

 

พี่บุญทรง อีตอนที่ผมบวช ผมบวช ธรรมยุติ ผมได้ฉายา ปัญญาพโล หลวงปู่หลวง กตปุญโญ วัดเกาะคา ที่ลำปาง ท่านตั้งให้ผม มันก็แปลก ผมวิริยาธิกะพิเศษ แต่ฉายาปัญญาพโล แปลว่ามีปัญญาเป็นกำลัง ท่านว่าอย่างนั้น แต่มันก็แค่ฉายานะพี่ เอาเข้าจริง มันใช้ทั้งหมดนั่นแหละในบารมีสิบ ทั้งปัญญา ทั้งความวิริยะพากเพียร มีปัญญาหากไม่วิริยะพากเพียร มันไม่เกิดผลนะพี่

พระมหาชนกท่านวิริยะอุตสาห์ ว่ายน้ำอยู่เจ็ดวันทั้งที่มองไม่เห็นฝั่ง

ผมนี่ฝ่ายวิริยะ หากแบบท่านบ้าง คงจมน้ำตายซะตั้งแต่ครึ่งชั่วโมงแรก เพราะไม่มีปัญญา เตรียมความพร้อมอย่างท่าน

 

({) สวัสดีครับ พี่ พีซีโอ ผมเข้าใจ ที่พี่พูด พระโพธิสัตว์ ต้องบำเพ็ญครบ บารมี ๑๐ จนถึง ปรมัตถบารมี ๓๐ ทัต แต่ว่า ผมเข้าใจ ดังนี้ครับ พุทธภูมิ มี ๓ ขั้น ๓ แบบ ที่เราๆพี่ๆน้องๆรู้จักกันดี ปัญญาธิกะ ศรัทธาธิกะ และวิริยาธิกะ ใน บารมี ๓ ขั้น ๓ แบบนี้ คือใคร ปราถนามาเช่นไร ตัวนั้นๆ จะนำหน้า เช่น ปัญญาธิกะ ปัญญานำหน้า ศรัทธาธิกะ ศรัทธานำหน้า วิริยาธิกะ ความเพียร นำหน้า แต่พอถึง ๑๐ ชาติ สุดท้าย ก็คงแบบเดียวกันกับ พระมหาชนก ว่ายน้ำ อยู่ ๗ วัน คือความเพียร นำหน้าในชาตินั้นๆ


คือความเข้าใจของผม คือ ๑๐ ชาติสุดท้าย พระโพธิสัตว์ทุกๆพระองค์ จะแจงบารมีแต่ละตัว แต่ละชาติ นำหน้า ส่วนบารมีตัวอื่นๆ จะตาม มาเป็นรองๆลงไปครับ บารมีทุกตัว ครบหมดแบบหลวงพ่อ หลวงปู่ท่านว่ามา ผมเข้าใจ มาหลายปีแล้ว เรื่องแบบนี้ เมื่อก่อน ไม่เข้าใจ ต่อให้อ่าน และทำ ก็ยังไม่เข้าใจ ตอนหลัง ได้ทำของจริงๆ กินเอง ชงเองนี่แหละ จึงเข้าใจครับ แม้ สาวก ก็ต้องทำเช่นกัน แต่ว่า ทำแบบสาวกครับ ไม่หนักเหมือน พวก ที่จะเป็นครูเขา ผมว่าพี่เข้าใจ ผมเลยอธิบาย ให้คนอื่นเขาเข้าใจไปด้วยครับ ๑๐ ชาติสุดท้าย จะเป็น ปัญาธิกะ ศรัทธาธิกะ วิริยาธิกะ ต้องแจล ชาติสุดท้ายเหมือนกันหมดครับ คือขึ้นต้นด้วยบารมีนั้นๆครับ นำหน้าเหมือนพระมหาชนก


ชาติไหน มาด้วยปัญญาๆนำหน้า ทุกๆตัว ตามหลัง พอชาติ ขันติ อดทน ขันตินำหน้า พอ เนกขัมมะ มาในชาตินั้น เนกขัมมะนำหน้า พอมา ในเรื่องสิลบารมีๆ ศิลนำหน้า พอมา วิริยะ ความเพียรนำหน้า พอมาเมตตา บารมี เมตตานำหน้า พอทานบารมีมา ทานนำหน้า ในชาติ สุดท้าย พระเวสสันดร อธิษฐานบารมี มา อธิษฐานนำหน้า พออุเบกขามา อุเบกขานำหน้า ๑๐ ชาติสุดท้าย ยิ่งด้วยบารมี ๑ ทานบารมี ๒ ศิลบารมี ๓ เนกขัมมะบารมี ๔ ขันติบารมี ๕ วิริยะบารมี ๖ ปัญญาบารมี ๗ อธิษฐานบารมี ๘ เมตตาบารมี ๙ นึกไม่ออกครับขออภัยครับ ๑๐ อุเบกขาบารมี แน้แหละครับไปทำธุระก่อนครับสวัสดี

 

โมทนาสาธุในกองกุศลทั้งปวงครับพี่ๆ น้อง

เรื่องการทำบารมี ก็แบบที่ คุณบุญทรง ว่ามานั่นแหล่ะครับ

แล้วแต่ว่า ชาติไหนจะนำด้วยตัวไหนเป็นหลัก บารมี ๑๐ อย่างทิ้งกันไม่ได้อยู่แล้ว

เป็นสายเชื่อมโยงกันในตัวเองอยู่โดยธรรมชาติ

ส่วนเรื่องพิศดาร บารมีภาคพิศดาร เลยพระพุทธเจ้าสอน ก็ไม่รู้เขาว่าไงกัน เรื่องของเขา เราเอาแค่ครูใหญ่สอนพอ



พูดถึงเรื่องฉายาตอนบวช ผมเคยบวชในสายธรรมยุติเหมือนกัน

ได้ฉายา ธรรมสาโร ฉายานี้ได้มาจาก คนปากเปราะที่ไปด้วยกัน ดันขายกันเองต่อหน้าพระผู้ตั้งฉายาให้

เขารีบไปแซวผมว่า ผมชอบทำตัวไร้สาระ

หลวงพ่อองค์นั้นเลยตั้งฉายาเข้าให้ เป็นอันว่า แกแกล้งได้ผลสมใจแก สนุกกันไป ฮ่าๆๆๆ

แกเอาคืนน่ะครับ ผมชอบไปแหย่ให้แกถอยจากฌาณเวลาแกหนีเข้าสมาธิ

ก็แกไม่ยอมมาเสวนาด้วย มันก็ต้องลากออกมาซี หนอยแน่ะ

พวกเล่นหนีเข้าอรูปฌาณได้ไวนักนี่ พวกได้สมาบัติ ๘ นี่แกสมาธิคล่องจริงๆ พวกนี้ไม่ต้องห่วงเลย

ตัวแกนั่งอยู่นี่ แต่จิตแก ไปอีกจุดแล้ว ถ้าเราไม่สังเกตุ นึกว่าแกนั่งฟังเราเฉยไปงั้นแหล่ะครับ


ถ้าแบบที่หลวงพ่อใหญ่ตั้ง ท่านตั้งแบบตามสายบารมีมาของเดิม นั่นเป็นฉายามีความหมายมาก พระใหญ่ท่านสั่งเอง

ไม่ใช่ตั้งเอาเล่นเอาหัว...


เจริญในธรรมครับ

 

({) สวัสดีครับคุณ Armarmy<SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_9830499", true); </SCRIPT> หายหน้าหายตาไปนาน ขอบคุณครับ ที่เข้ามาเสริม ขอเสริม บารมี ๑๐ อีกตัว ที่ผมวันนั้น นึกไม่ออก ทำไมหนอ มันจึงนึกไม่ออก ไปหาหนังสือหลวงพ่อ เป็น ๑๐ๆ เล่มๆ ก็ไม่เจอ บารมี ๑๐ เลย ปรกติ จับเล่มไหน ก้เจอ แต่วันนั้น หาอย่างไรก้ไม่เจอครับ ก็แปลกอยู่ครับ แต่พอ ถึงเวลานอน จิตมันดัน นึกถึงเรื่อง ที่เราโพตล์ไป กับนึกได้เฉยเลย คือ อยู่ๆ ตอนนอนก่อนหลับ มันก็ผุด ขึ้นมาว่า ตัว สัจจะ บามีครับ ก้ขอฝากด้วยครับ เป็นเพราะอะไร

 

ถ้าให้ตอบแบบ อิงตำราหน่อยๆ คือ บารมีตัวที่อ่อนไปหน่อยครับ ตรงนี้คือ การสังเกตุของผมเองนะครับ

แต่ยังดีที่นึกออก ผมเคยเป็นอยู่ที อิทธิบาท ๔ นั่งนึกอยู่นานตัวสุดท้ายคิดไม่ออกเอาเสียจริงๆ ว่า คืออะไร

แล้วผมไม่หาตำราเสียด้วยซีตอนนั้น เป็นช่วงหนึ่งที่ผม วางตำราลง แล้วกำหนดไว้ว่าจะลืมหนังสือเสียชั่วคราว

ด้วยคิดเห็นว่า เราติดตำราจนชักจะลืมทุนตัวเองเสียแล้วว่ามีแค่ไหน

นี่ถ้าเราใช้กำลังใจ คือ เอาทุนตัวเองมานั่งไล่เบี้ยสอบตัวเองจริงๆ บางทีถ้าตัวไหนเรานึกขึ้นมาไม่ได้

ก็ให้จดๆ บันทึกว่าเราลืมอะไรไปสักอย่างไว้ก่อน แล้วทวนตัวเอง จี้จุดนั้นลงไปบ่อยๆ

แสดงว่าตัวนั้นแหล่ะที่เราอาจหย่อนไป จากกำลังใจ

จิตนี่มีสภาพจำ ถ้าเลือนๆ ไป ก็พอเป็นหลักฐานได้เหมือนกันว่าหย่อนไป จะว่าสัญญาเสื่อมก็ไม่แน่นอนครับ

เพราะครูบาอาจารย์ ที่ท่านบารมีเต็ม ผมสังเกตุว่าความจำท่านไม่เลือนเท่าไหร่ โดยเฉพาะในเรื่องของธรรมะ

ก็พิจารณาเอาตามอัธยาสัยครับ ของผมเอง ถ้าหากทวนไปทวนมาแล้วตกหล่นไป ผมต้องเริ่มจี้ตัวเองทันทีเหมือนกันครับ

เจริญในธรรมครับ

 

({) สวัสดีครับคุณ Armarmy; ขอบคุณครับ ที่มาช่วยทวน กระแสคุยแบบกันเอง ผมเองก็ไม่แน่ใจว่า เป็นเช่นนั้น แต่ ตัวบารมี ทุกๆตัว ไม่อาจ แยกออกกันได้ มองที่ไร มันก้ไปด้วยกันทุกๆตัวเลยอ่ะครับ ยิ่งตัว สัจจะ นี้ มอง ทีไร มันก็จะเป็นตัวพักดัน ตัวอื่นๆ ให้เป็นไปตามนั้น นะครับ เช่น เราจะให้ทาน ตัวสละ แล้วต่อด้วย ตัวละ เราจะทำบุญกบิน วัดใดๆก็ตาม เราตั้งใจปุ๊บ สัจจะ ลดปั๊บ มันก็หย่อนลงทันที เราตั้งใจ ไว้ ๑,๐๐๐ บาท พอสัจจะลด มันเหลือ ไม่ถึงพันบาท หรืออาจไม่ทำเลยก็ได้


พอเราตั้ง สัจะ ปุ๊บ ตัวควักเงินในกระเป๋า สละออก ตัวละปุ๊บ มันก็เป็น ทาน บามี วิริยะ ความเพียร ในการเสียสละ เงินทำบุญ ตอนเราทำ ตอนนั้น เราก็มีศิล แล้ว ศิล แล้วแต่กำลังใจ ถ้าเราไม่มี ตัว ปัญญา มันควักเงิน ออกมาทำไม่ได้หรอก อันนี้ก้อยู่ที่กำลังใจ ขนาดไหน มันก็ไม่เท่ากัน ขันติ อด อด กลั้น ในการ ทำบุญ เงินที่เรากว่าจะได้มา ต้องมาทำบุญ เนกขะมะ มันอยู่ที่กำลังใจ เนกขัมมะ ไม่ใช่ ศิล ๘ ขึ้นไป ใช่ไหม ศิล ๕ เขาก็ทำได้ ไม่ใช่ ต้องถือบวชอย่างเดียว ที่ผมเข้าใจ จิตใจ ที่ มีเมตตา อ่อนโยน ต่อสัพสัตว์ ต่อพระศาสนา บำรุง ครอบคุมหมด การอธิษฐาน บารมี ก็ตามมา เราปราถนาอะไร เป็นที่ไป หรือบริจาค ทาน ทรัพย์ เพื่ออะไร อุเบกขา การวางเฉย ต่อ การให้ ไปแล้ว ไม่หวังผล ตอบแทน ให้เพื่ออะไรเป็นเหตุ มีอะไรอีกที่จะอธิบาย แต่มันมากไป ก็ว่าไปแค่นี้ก่อนครับ

 

สวัสดีครับพี่ๆน้องๆ ทุกๆท่าน วันนี้ก็คงยังไม่เล่า เรื่องราวต่างๆนะครับ เอาไว้ ให้พอมีเวลา หายใจหายคอ สบอยๆหน่อย จะได้ พูด คล่องปากคล่องคอหน่อย เอาบุญมาฝากครับ ปีนี้ ก็ได้ ทำบุญกฐินกันอย่างจุใจ ตามกำลังทรัพย์ ที่พึงจะมีกัน ตามควาสามารถ กำลังใจและกำลังทรัพย์ ขออนุโมทนาสาธุ แด่ๆทุกๆท่าน ที่ทำบุญ บำรุงพระพุทธศาสนา ที่อ่านหรือไม่เข้ามาอ่านก็ดี ที่รู้ก็ดี ไม่รู้ก็ดี อนุโมทนาสาธุ บุญด้วยใจบริสุทธิ ทุกๆท่านครับ โมนาสาธุ แต่ความดี และความชั่วนั้น ไม่ขอ ร่วม และอนุโมทนาใดๆเลยครับ ขอสนับสนุน แต่ความดี ขอให้ท่านทั้งหลาย จงชนะ ความชั่ว ทั้งมวล


ปีนี้ก็ได้ ทำไปแล้วครับ กฐินแสนกอง ของคณะพลังจิต ปีที่ ๑๐ โอนทำบุญไป ๒ ครั้ง กฐิน ครูบาเหนือชัย (ครูบาขี่ม้า) เชียงราย วัดใหญ่ วัดสาขา ๗๓ วัด โอนทำบุญไป ๒,๕๐๐ บาท สำนักโคก สมบูรณ์ ลพบุรี กฐิน ๓๐๐ บาท หล่อท่านแม่จามเทวี ๑,๐๐๐ บาท วัดศาลพันท้ายนรสิงห์ สมุทรสาคร ๓๐๐ บาท สำนักปู่ใหญ่ สุพรรณบุรี ๓๐๐ บาท วัดโนนจ่าหอม ๕๐๐ บาท วัดพ่อหนุน วัดพุทธโมกข์ สกลนคร ๕๐๐ บาท พระครูสมุห์ พิชิต (โอ) วัดท่าซุง จัดกฐินไปทอด ๒๒๐ วัด กลาง ออก ตก เหนือใต้ ๒,๕๐๐ บาท

 

และวัด ทางอิสาน อ.สายทอง (อ.พัษวี เผ่าผาง) อยู่ที่ จ.นครปฐม จัดไป ที่ จ.ชัยภูมิ กับแถว จ.หนองคาย จำผิดขออภัยนะครับ ก็คง ๕๐๐ วัด ก็โอนทำบุญไป ๒,๐๐๐ บาทครับ ขออนุโมทนาสาธุ แด่ทุกๆท่านครับ และกฐิน ของวัดท่าซุง จ.อุทัยธานี วันนี้ ก็จัดไป ทำบุญ ๒,๐๐๐ บาทครับ รวมๆแล้วก็ปีนี้ ทำบุญกฐิน คงเกินกว่า ๑,๐๐๐ วัดแน่นอนครับ วัดเขาถ้ำบุญนาค จ.นครสวรรค์ ๑,๐๐๐ กว่าบาท ใส่ตู้ วัดปากคลองมะขามเฒ่า ประมาณ ๕๐๐ บาท วัดอื่นๆอีก จำไม่ได้แล้วครับ และที่จะต้อง ทำอีก สำนักสงฆ์ ถ้ำ เขากะจี จองเสาร์ศาลา ไว้ ๑ ต้น ๓,๐๐๐ บาท เลี้ยงอาหารพระ อีก เป็น ๑,๐๐๐ บาท ขึ้นไป อาทิตย์ ที่จะถึงนี้ครับ ๑๕ พ.ย. ๕๘ และวัดบ้านกล้วย ด่านช้าง สุพรรณบุรี รับผ้าไตรไว้ แล้ว ซื้อมาแล้ว ราคา ไตรละ ๒,๐๐๐ กว่าบาท อย่างดี เย็บตะเข็บคู่ เลี้ยงไอศครีม ๑ ถัง ๑,๕๐๐ บาท พร้อมปัจจัยไทยธรรมอีก คงหลายพันบาทครับ


ถ้าไม่ ไปที่ไหน คงแวะ ไปที่ ตะเพินคี่ กฐิน มีพร้อม กับ บ้านกล้วย ที่คณะแม่ชี สุรินทร์ ไปทอด และ อุปฐาก เริ่มสร้าง ตั้งแต่เริ่มแรก เอาไว้ มีเวลา จะเข้ามาเล่า รายละเอียด ในเรื่องต่างๆนะครับ ขอบคุณ ครับทุกๆท่านที่เข้ามาอ่าน คงเป็นอุทาหรณ์ แด่ใจท่านทั้งหลาย ไม่มากก็น้อยครับ สิ่งใดไม่ดี อย่าไปจำ เก็บเป็นอุทาหรณ์ สอนใจแด่ทุกๆท่าน คนที่ไม่ผิดเลยน่ะ ไม่มีหรอก ผิดแล้ว กลับตัวกับกายใจ ทำใหม่ ในสิ่งดีๆครับ ท่านที่ไม่มีผิด คือ พระอรหันต์ เท่านั้นครับ ทำดี ให้สุดขั้ว หนีชั่ว ให้สุดขีดครับสวัสดี

 

โมทนาสาธุกับทุกรายการบุญทานกองการกุศลทั้งปวงของพี่บุญทรง
และพี่Amarmyนะครับ

ขณะที่พิมพ์อยู่นี้ผมอยู่ในกรุงเทพ กำลังเดินทางกลับสงขลา พากันไปทอดกฐินที่วัดท่าซุงครับ

 

ไตรจีวรผ้าประธานพิเศษ กฐินของวัดท่าซุงในปี 2558 นี้ครับ
ผมและสองแก้วได้นำถวายเป็นผ้าไตรครองเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
ขอทุกๆท่านโมทนาร่วมกันนะครับ

 

*************************
*อนุโมทนาสาธุด้วยค่ะ สวยจังเลย
*อ้อ แล้วเกิดอะไรขึ้นกับหัวแม่โป้งมือซ้ายของท่านคะ
*มหาลดาประสาธทราบมาว่ามีอยู่สามท่านทีมีไว้ครอบครอง คือท่านวิสาขา นางมัลลิกาและพระราชธิดาของเจ้ากรุงพาราณสี(ผิดถูกขออภัยค่ะ)
*ธรรมะสวัสดีทุกๆท่านค่ะ

 

สวัสดีครับ เรื่องบารมี ๑๐ เห็นจะต้องทบทวนกันเหมือนกันครับ

ผมเห็นสมควร คุยกันแบบภาษาชาวบ้านแบบเราๆ บ้าง เพื่อต่อยอดปํญญากันไป นั่นล่อปัญญาบารมีเข้าให้แล้ว

พูดถึงทำบุญครั้งหนึ่งนี่ ได้บารมีเข้าไปกี่จุด จริงๆ ได้ครบทุกตัว พระเดชพระคุณพระราชพรหมยาน ท่านสอนไว้ว่า

ทานบารมี ตัวเดียว ทำให้บารมีอื่นได้ครบหมดทุกจุด

เรามาลองแยกกันดู มันได้ยังไง?

เรานี่จะสละทรัพท์ที่หามาได้โดยใช้แรงกาย สติปัญญา ...หามาที่ต้องเหนื่อยยากนี่นะครับ..เพื่อทำบุญ ทำทานไป

ถ้าหากไม่มี ปัญญาพิจารณาทำได้ไหม? ทาน บุญ

เพราะใช้ปัญญาในการ พิจารณา เห็นประโยชน์และมิใช่ประโยชน์ เรียกว่า ปัญญาบารมี

ปัญญาพิจารณาเห็นแล้ว ความตั้งใจที่เรียกว่า อธิษฐานบารมี ก็ปรากฏตามมา

ตั้งใจทำแล้ว แต่ถ้าไม่มีความจริงใจที่เรียกว่า สัจจะบารมี ก็ตั้งใจได้ไม่ตลอด..โลเลอีก

จริงใจแล้ว ไม่มีความเพียรพยายามที่เรียกว่า วิริยะบารมี ก็ไม่ต้องได้ทำสักที

ทำแล้วก็ต้องมี ความอดทนต่ออุปสรรคต่างๆ ที่เรียกว่า ขันติบารมี ไม่มีความอดทน ก็ทำไม่ได้ตลอด

เนกขัมมะบารมี หรือ ที่เรียกว่า การถือสันโดษ กำลังใจตอนกระทำนั้น มันมีผัว มีเมีย มีลูก มีญาติพี่น้องหรือเปล่า

กำลังใจที่ตัดสินใจทำขณะจิตนั้น มันไม่มี มันมีแต่ผู้เดียวนี้แหล่ะครับ คือ..เรา...เรื่องยุ่งต่างๆ มันมาทีหลังทั้งนั้น


เนกขัมมะในความเข้าใจของผม คือ ความเด็ดเดี่ยว ไม่ข้องแวะวุ่นวาย ตัวนี้จึงจะถึงเนกขัมมะจริง ต้องมีจิตว่างจากนิวรณ์ ๕ ชั่วขณะนั้น

อธิษฐาน คือ ตัวตั้งใจนี่..จะยันเนกขัมมะไปด้วยในตัว

ตั้งใจ เป็นสมาธิ เมื่อใดที่จิตเป็นสมาธิ เวลานั้นว่างจากนิวรณ์ ก็เป็นเนกขัมมะไปเสร็จสรรพในตัวเอง

นิวรณ์ ไม่กวนในขณะนั้น มีศีลหรือยัง? ผมเห็นว่ามีแล้ว ศีล แปลว่า ปกติ กำลังใจไม่ถูกครอบโดยนิวรณ์คือกิเลสหยาบ ก็ถึงตัว ศีล ไปแล้ว

กำลังใจที่ตั้งอยู่ในอารมณ์กุศล จะไปฆ่าสัตว์ได้ไหม จะไปลักทรัพย์ได้ไหม จะไปกระทำผิดลูกเมียเขาได้ไหม จะโกหกได้ไหม

จะนั่งก๊งเหล้าเมายาได้ไหม ก็ต้องตอบว่า ถ้าหากกำลังใจไม่เคลื่อนจากอารมณ์นั้น มันทำไม่ได้ นี่ว่าถึงศีล ๕ ประการก่อนนะครับ

ก็ได้มีศีลชั่วขณะนั้น แม้ปกติท่านจะไม่รักษาก็ตาม แต่หากว่า ขณะจิตนั้นกำลังใจเป็นกุศลจริงๆ ล่ะก็ ศีลบารมี เข้าคุมทันที

เมตตาบารมี ก็ได้อีก เพราะมีการเสียสละแล้ว เพื่อสงเคราะห์ เมตตาบารมีครอบมาตั้งแต่ตั้งใจทำแล้ว ถ้าไม่มีเมตตาทำไม่ได้แน่

สละไม่ได้หรอก เรื่องอะไรจะให้ ข้าทำมาเหนื่อยแทบแย่ ข้าจะใช้ของข้า จะคน สัตว์ อะไรก็ตามธุระอะไรที่ต้องไปเสียสละให้ด้วย

จิตที่คิดตั้งใจเสียสละได้ ก็เป็น ทานบารมี

ทาน หรือ จาคะ คือ จิตคิดเสียสละความสุขส่วนตนในการกระทำประโยชน์ต่างๆ นี้เป็นอารมณ์ของ ทานบารมี

อุเบกขาบารมี เมื่อกระทำจนจบแล้ว ก็แบบที่คุณบุญทรงว่ามานั่นแหล่ะ ให้แล้ววาง ทำเพื่อละ ไม่คิดเอาอะไรตอบแทน ตัวนี้คือ อุเบกขาบารมี

ทานบารมี ตัวเดียว...ช่วยลากไปหมดทุกบารมีครบถ้วน

รวมความตามความเข้าใจของผมเองนี่ แค่ตักข้าวทัพพีเดียว ให้ พระ คน สัตว์ ก็มีส่วนเติมในบารมี ๑๐ เข้าครบทุกจุดแล้ว โดยอัตโนมัติ


ขอให้พิจารณากันตาม อัธยาศัยของแต่ละบุคคล ตามความเหมาะสมถิดขอรับ

เจริญในธรรมทุกท่านครับ

 

({)สวัสดีครับคุณ Armarmy<SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_9832920", true); </SCRIPT> ขอบคุณครับ ถูกต้องครับ ที่ผมทำอยู่ และเข้าใจตามนั้นเลยครับ ก็มีหลายๆท่านด้วยกัน ส่วนใหญ่ เนกขัมมะ คือต้องถือ ศิล พรหมจรรย์ ศิล ๘ ขึ้นไป จึงเป็น เนกขัมมะ แต่ผมคิดแบบ ที่คุณว่ามานั่นแหละ ถูกต้องที่สุด เนกขัมมะ ไม่จำเป็นต้อง ถือ ศิล ๘ ใช่ไหม แต่ใครคิดเช่นไร ผมไม่ได้สนใจอยู่แล้ว ที่คุณว่ามานั่นแหละ ถูกต้อง โดนใจผมไม่ได้ ยกยอ หรือเอาใจ แต่ผมพูดตามแห่งความเป็นจริงครับ และเข้าในหัวข้อ ของ บารมี ๑๐ บารมี ๑๐ ทำตัวไหน ตัวอื่นๆ มาครบถ้วน บริบูรณ์ เมื่อก่อน ไม่เคยเข้าใจ ต่อให้อ่าน หนังสือ หลวงพ่อ ก็เถอะ หรือยู่หลายปีก็ตาม ถ้าไม่เข้าใจ และได้ทำจริงๆ มันไม่เข้าใจหรอกครับ

 

ที่นิ้วมือโดนท่อกลิ้งทับครับ ก่อนออกเดินทางไปวัดท่าซุงไม่กี่ชั่วโมง ก็นิ้วแตก แล้วก็คงเล็บหลุดในที่สุด ก็เป็นการยืนยันขึ้นชื่อว่ากฏแห่งกรรมไม่มีทางหนีได้พ้น ขนาดระวังเป็นอย่างยิ่งช่วงทำงาน คอยกำกับดูแลทุกคนให้ระมัดระวัง คนอื่นๆปลอดภัยทุกคนมีผมคนเดียวที่บาดเจ็บ

 

***********************
นั่นซิคะ ดูแล้วเหมือนคนตอกตะปูแล้วพลาด นึกเสียว่าก็ยังดีที่เหลืออีก๙นิ้ว สร้างบารมีต่อไป ขอให้หายเร็วค่ะ