ลำนำเพลงรักของนักกลอน

ก็ตกใจ ในกระทู้ ดูหลายหน
ดูเวียนวน จน(อ่าน)ไม่ทัน หันซ้ายขวา
ห้าร้อยสิบ ไปไกลลิบ จิบน้ำชา
นั่งรอท่า อ่านช้าช้า พาเข้าใจ
:z16

 

พี่ต้องเลือกหนึ่งใบตามที่บอก
โอ่งสามใบได้บอกให้เขาไปแล้ว
ว่าไม่ว่าต้องไปถามคุณคมสันต์
อีกหนึ่งใบให้พี่ติงก็แล้วกัน

 

เดินทางในครั้งนี้
น้องของพี่เหนื่อยนักหนา
เมื่อกลับมา
น้องจึงเพลียม่อยหลับไป

 

โอ่งสามสีมอบให้พี่เก็บเอาไว้
เพื่อได้ใช้เก็บร่างพี่ติงติง
โลภไม่มีอย่าไปหลงโล่งไปที
เก็บให้ดีเก็บเอาไว้เพื่อฝังดิน

ฮาาาาาาาาาาาาาาา พี่ติงจ๋าาาาาาาาาาา

 

   คุณรัตน์รีบ  กลับมารอ  ขอพักก่อน
จะแต่งกลอน  รอดู   กับครูนั้น  
นอนไม่หลับ   ทั้งคืน   คิดถึงมัน
ลืมความดัน  หลับเสียก่อน  นอนสบาย

 

น้องฝากฆ้อนมาให้พี่ไว้ตีฝา
แม้เป็นเหตุอย่ามีทุกข์นะพี่ยา
ตีดีดีฆ้อนไม่แตกเลยสักครา
ต้องฝึกฝนตัดกิเลสให้หมดไป

ไปกรุงเทพไม่ได้ไปหาฆ้อนใหม่
แม้หาได้ไม่ถูกใจเหมือนอันนี้
คงไม่ง่ายที่จะหาหรอกพี่ยา
แม้รีบหาคงไม่ได้ดั่งใจปอง

 

น้องนั้นรีบกลับมาแล้วขอพัก
เพื่อจะคิดต่อกลอนกับพี่พี่
แล้วน้องนั้นพลันหลับสมฤดี
ตื่นอีกทีความดันได้หายไป

 

ป้านิลขาว   ชอบอ่านกลอน   ขอต้อนรับ
รีบขยับเข้า   มาดู  กระทู้ก่อน
มีบทเพลง   ปนความรู้  กระทู้กลอน
มาพักผ่อน  กับลูกหลาน  เบิกบานใจ[/COLO

 

รีบอนุโมทนาเลยค่ะคุณธานินทร์
สาธุๆๆๆค่ะ

 

นอนหลับ และพักผ่อน
ตื่นเสียก่อน ค่อยมานี่
พบเพื่อน ที่แสนดี
เราน้องพี่ สุขสำราญ
แต่งกลอน กระชับมิตร
ด้วยดวงจิต เกษมศานต์
รักมั่น นิรัีนดร์กาล
ร่วมผสาน มิตรไมตรี

 

วันนี้ ช่างแสนสุข
ไร้ซึ่งทุกข์ และผ่องใส
ดังเมฆ มลายไป
ฟ้าสดใส ใจเบิกบาน
ทำบุญ รับวันใหม่
สะสมไว้ พอประมาณ
วันว่าง มาพบพาน
ผองมวลมิตร จิตหรรษา

 

แม้นอนหลับพักผ่อนใจหวลคิด
แม้ยามตื่นจากหลับในนิทรา
พบเพื่อนดีน่ารักกันถ้วนหน้า
เราต่างมาเจอกันในห้องนี้
ร่วมแต่งกลอนหยอกเย้ากระเซ้ากัน
เชื่อมสัมพันธ์ผูกจิตมิตรไมตรี

 

ความดัน มีหลายแบบ
ครูติงแอบ ดันทุรัง
น่ารัก ไม่น่าชัง
ดันทุรัง ก่อการดี

ชวนเด็ก ที่ปรึกษา
พัฒนา สามัคคี
ถนน สะอาดดี
รถรามี ความคล่องตัว

ปากซอย ยันท้ายซอย
ครูติงคอย ดูดีดี
ลูกศิษย์ ไม่แอบหนี
ครูติงมี ขนมมา

แบ่งกัน คนละนิด
ทานแล้วจิต เจ้าผ่องใส
ทานแล้ว เร่งรุดไป
ทำงานใหญ่ ที่รอคอย

 

พบกัน ในวันนี้
หยอกเย้าที นะแก้วตา
คุณรัตน์ ไปไหนมา
ติงรอท่า ตั้งหน้าฟัง

หนีหาย ไปเมื่อวาน
ห้องกลอนพาล เงียบเหงาหงอย
ครูติง ชะเง้อคอย
แอบเศร้าสร้อย แม่กลอยใจ

 

หากแม้นใจเป็นสุขขออย่าทุกข์เลยพี่จ๋า
เมฆฝนที่ลอยมาขอมลายจงหายไป
ผลบุญที่ทำไปทำให้ใจนั้นชื่นบาน
วันว่างมาบรรจบพบเพื่อนเอย

 

ครูติง กลับบ้านมา แทบผวา ตกเก้าอี้
กระทู้ อยู่ดีดี เหตุใดมี ความเปลี่ยนแปลง
หรือว่า มีเหตุใด จึงไถล ไปหลายหน้า
รีบเร่ง ดูเวลา อ่านทุกหน้า ไม่รอรี

 

น่าสงสารครูติงเป็นยิ่งนัก
ทำอย่างไรจึงแทบตกเก้าอี้
กระทู้ไม่หนีหายจะรีบอ่านไปทำไม
แม้เวลาไม่คอยใครรีบเกินไปก็ไม่ดี

 

ชักง่วง แล้วน้องเอ๋ย
แม่ทรามเชย เจ้าอยู่ไหน
กาแฟ อยู่หนใด
พี่ขอได้ ไหมเล่าเอย
ไม่เอา กาแฟไฟ
อันตราย นะน้องเอ๋ย
เมตตา พี่อย่างเคย
จงอย่าเฉย รีบเสริฟมา
พร้อมจาน มีขนม
พร้อมกับนม สมอุรา
ทานแล้ว แม่แก้วตา
ได้เวลา เขียนคำกลอน

 

พี่คมสันต์ใยจึงซุ่มอยู่นิ่งเฉย
ไม่ยอมเผยโฉมหน้ามาให้เห็น
น้องนั้นรอพี่ยาอย่างใจเย็น
พี่ไม่เห็นน้องรอเลยหรือไร