ลำนำเพลงรักของนักกลอน

สนทนากับพระวัดป่าชิคาโก้ท่านได้อนุโมทนาบุญมาด้วยครับ
กราบนมัสการครับท่าน

คมสันต์ยังไม่นอนหรือ ขยันทรงฌาน

นานประมานตีสองครับผม
นอน

เป็นนักปฏิบัติธรรมนอนดึกดี

จะตอบข้อธรรมและสนทนากับเทพก่อนนอนครับผม

19:41
คนไข้เป็นอย่างไรดีขึ้นไหม

ดีครับท่านรับพลังได้ดีมากครับ

สร้างบารมีข้ามทวีป อนุโมทนา
เสียงตอบรับน่าชื่นใจ
พระพุทธเจ้าตรัสไว้ว่า ผู้ใดได้ดูแลอุปัฏฐากภิกษุอาพาธ ผู้นั้นชื่อว่าได้อุปัฏฐากเราตถาคต ขออนุโมทนาในบุญใหญ่ของโยม

19:50
สาธุครับ

เจริญพร ขอพักทำงานก่อน
ที่ท่านอนุโมทนาบุญจงมีผลใหญ่และอานิสงฆ์ใหญ่ครับ
กราบนมัสการครับ
สิ้นสุดการสนทนา

 

ถึงเรื่องราว นาคานคร พึ่งตอนหนึ่ง
ยังไม่ถึง รอหน่อยก่อน พักกลอนใว้
ให้น้องพี่ ได้ลงกลอน ขั้นตอนไป
กลับมาใหม่ มีท่อนสอง ลองตามดู

    กลับมาใหม่    ท่อนสอง  ทำนองท่า
       ในบรรดา   บาดาล  ที่ขานไข
      รักษาสัจ   กิจวัตร   จ้ดวินัย
        ให้เป็นไป   โดยธรรม  ตามกันมา

 

  
   ถึงเวลา     อันควร    ชวนเทพกลับ
      เรียงแถวนับ    รับส่งได้    ทั้งซ้ายขวา
          มีแปดตน     มากล้น    พญานาคา
             เตรียมของมา   ร่วมสร้างบุญ   แทนคุณเรา

 

 พญานาคร่วม  สร้างบุญ  ทุนกุศล
     อยากเป็นคน จิตอธิฐาน  ใส่พานใว้
        ทองลูกบวบ  ฝากทำบุญ  ให้อุ่นใจ
             ให้พรไป  นาคคิดใว้   สมใจพร

 

อ่านเรื่องราว นาคา พาฉุกคิด
ถึงนิมิต มีมา คราหนหลัง
คอยย้ำเตือน จิตดำรง ทรงพลัง
นาคียัง จดจำ คำสัญญา

 

สิบห้าค่ำ จันทร์ฉาย ประกายชื่น
ดวงจิตตื่น คืนนี้ มีความหวัง
อธิษฐาน บุญที่ทำ นำพลัง
นทีคลั่ง ฟ้าเห็น เป็นพยาน

 

เทพเทวัญ ชั้นฟ้า มาโปรดข้า
ได้นำพา จุติเห็น เช่นความฝัน
ก่อกำเนิด มนุษย์งาม ตรงตามวัน
ทุกสิ่งอัน ตามนิมิต จิตตั้งใจ

 

อนงค์น้อง นามนี้ นั้นน่ารัก
เธอพร้อมพรัก จรรยา น่าสรรเสริญ
คุณธรรม ประจำใจ ใครไม่เกิน
จึ่งจำเริญ เติบใหญ่ ในพารา

 

เจ้าของบ้าน มาแล้ว ดูคึกคัก
เพื่อนมิตรรัก นักกลอน ผ่องใส่
สัมมาทิฎฐิ ดำริชอบ ภายใน
ดวงหทัย อนุสัยหลุด ผุดธรรม

 

สิบห้าค่ำ คืนนั้น โหยหวน
ถึงยอดดวง สุดาดาว พราวสวรรค์
โธ๋ ทรามวัย ห่างไกล อาลัยกัน
ทุกคืนวัน ผันผ่าน ปล่าวดาย!



บรู๊วววววๆๆๆๆๆๆๆๆ

 

สุนัขหอน โหยไห้ อาลัยนัก
โอ้เพื่อนรัก อำลา พาโศกศัลย์
จากลับแล้ว แก้วเกลอข้า อย่าลืมกัน
เฝ้านับวัน พานพบ ประสบพักตร์

 

นี่นะหรือ คำตอบ บอกมาได้
ช่างใจร้าย ตัดได้ลง เชียวหรือ
แค่บ้าๆ บวมๆบ้าง นิดหน่อยนะอือ
อย่าได้ถือ อออือ อะไรเลย
เพราะภายใน แสนสดใส ผ่องแผ่ว
ดุจดังแก้วเก้า นพคุณ สุกใส
เจิดจำรัส จำรูญด้วย พรชัย
ประดิษฐานไว้ใน รอยบาท พระศาสดา!

 

แค่ล้อเล่นขำๆ......ทำเป็นเครียด
ไม่ได้เกลียดแมวน้อยคอยถามหา
อบายภูมิความหมาย...ของเรานา
ไม่ใช่ว่าน้องแมว......แก้วตาใคร
เป็นมนุษย์สุดดี.............ก็ที่จิต
ทำพูดคิดไม่เบือนบิด....ติดสงสัย
อุบายธรรมจำได้.........ใช้พูดไป
รอยบาทไซร้แห่งองค์...ทรงชี้ทาง
ห่างอบายมุ่งหมาย....ทำลายขันธ์
ละทุกวันขันธ์ห้า.........พาให้เห็น
ทุกข์สังเวชเขตแดน...แสนลำเค็ญ
อัตตาเห็นแล้วเบื่อ.....เมื่อไหร่พอ

 

จันทร์กระจ่างฟ้านภากว้าง
วิหคร้างลาเหมือน จะบินหนี
เพื่ออิสระ แห่งดวงจิตกวี
ดุจดนตรี ทิพยะ น่าเริงรมย์
อรุณเบิกฟ้านภากว้าง
วิหคสร้างรังนอนช่างสุขสม
สองปีกคู่สองปีกบินเล่นล้อลม
เราจ่อมจมห้วงภวังค์ ณ ราตรี
หลับตาลงด้วยดวงจิตว่าง
พลันสว่างแสงม่วงมิเปลี่ยนสี
ขยายวงโอบล้อมเป็นวงรี
ตัวเรานี้ฝืนไว้ไม่โคจร
บัวมรกต
9/11/55

จันทร์ ลา ฟ้า หลับตา ฝืนไว้

 

ครั้นพานพบ ประสบพักตร์ รักหน่าย
ด้วยเห็นลาย แววผี ในสังขาร
ซ่อนทุกข์โศก โรคไว้ มิยืนนาน
ห้วงสังสาร ยาวนาน มารราวี



ฉันจึงตาม โหยหวน หอนหลอก
เจอผีปอบ ผีดิบ ผีกระสือ
ผีตานี ผีกระหัง ผีตายพราย อื้อหือ!
เน่าจริงหรือ รูปขันธ์ ขันธ์คน

แต่มิได้ หมายดวงจิต ผองเพื่อนรัก
ยังน่ารัก อยู่เสมอ มิแปรผัน
แจกธรรมะ อาจาริยะ ครบครัน
แสนสุขสันต์ จิตสงบ สยบกรรม!

 

          สี่ร้อยเก้า  สิบเก้าหน้า  มาบรรจบ
            ขอน้อมนพ   นักกลอน  ตอนนี้หนา
              เฝ้าติดตาม  น้อมธรรม  องค์สัมมาฯ
                 ทั่วทิศษา   หาบทกลอน  มาสอนใจ
       
          รวมบทกลอน  บทเพลง  บรรเลงกล่อม
             ร่วมรายล้อม  มวลมิตร  พาจิตใส
                 แทรกธรรมะ  คละปน  คนถูกใจ
                    อัธยาสัย  ไมตรีจิต  ติดตามกลอน

 

อะไรหรือ คุณนาย ใครเคืองโกรธ?
วิปโยค โศกเศร้า มิใช่ฉัน
เพราะธรรมะ แน่นในจิต ทุกคืนวัน
เรื่องโศกศัลย์ มัวหมองจิต มิได้มี!



(แสดงหลักฐาน)

 

 
      มีแปดหมื่น  สี่พัน   พระธรรมขันธ์
        ใบไม้นั้น    มีเต็มป่า  เก็บมาใว้
          เพียงหนึ่งกำ   มือรีบถือ   กันเอาไป
            ชอบใบใหน    ถ้าสนใจ    เก็บไปทาน
 

      

 

สาธุครับ คุณท่าน ช่างประเสริฐ
งดงามเลิศ ประกาศธรรม ผ่องใส
อยู่ต่างถิ่น ต่างแค้วน แดนไกล
ยังส่งใจ อำนวยสุข ทั่วถึงกัน

 

ถึงวันนี้ หมูสงบ สยบได้
ผ่านความตาย ขึ้นเขียง เรื่องขี้ผง
แต่เรื่องกิน ยังไม่หยุด เอ๊ะ! ชักงงๆ
อรอนงค์ ทวีเคร่ง เร่งรีบเรียน



อาห้า!!....กำหนดไว้ๆ
อย่าโกรธหนอ อย่าโกรธหนอ!