ลำนำเพลงรักของนักกลอน

นักเรียนโข่งคนนี้ที่ทายทัก
ติงรู้จักเป็นคนดีศรีสยาม
เลื่องระบือชื่อเสียงไกลในเขตคาม
ท่านมีนามว่าท่านหน่อนรคุณ

 

อโยธยาเมืองนี้มีมนต์ขลัง
เมื่อก่อนครั้งโบราณกาลเล่าว่า
เป็นเมืองหลวงแสนอุดมสมวาจา
เป็นสถานล้ำค่าในธานี

 

มีวัดวาอารามอันล้ำค่า
ตระการตางามเด่นเป็นศักดิ์ศรี
เป็นสถานที่เคารพของธานี
เราควรที่บำรุงไว้ให้แสนนาน

 

ตอบกลอนไปได้หน่อยดันผลอยหลับ
หัวคำนับคอมพิวเตอร์เซ่อจนเขลา
ได้หน้าผากบวมเป่งเจ๋งจริงเรา
ใครอย่าเอาแบบอย่างนี้ไม่ดีเอย ๕๕๕

 

พรุ่งนี้แล้ว นั่นแหละหนา วันแห่งรัก
อดคึกคัก เศร้าตรม พลันหดหู่
ปีก่อนยัง สุขสม รักฤดู
แต่ดู๊ดู ไหงเป็นงี้ ชีวิตเรา

 

ช่างเหมือนกันจริงหนอเราเหงาทั้งคู่
ได้แต่ดูคนอื่นเขานะเราเอ๋ย
๕๕๕
หัวเราะสิอย่าทำหน้าง้ำเลย
เก่งจริงเอยยิ้มหน่อยนะจะรอดู

 

ถึงเวลา ตั้งชมรม คนตาร้อน
จ้องหลอนหลอน แซวคู่รัก อย่างสุขสรรค์
ถึงเรานั้น ไม่มีคู่ ต่างรู้กัน
แต่เรานั้น ต้องยิ้มสู้ ตามพี่เอย

สู้คร๊าบ...พี่ติง

 

​

 

ตุ๊กตาคู่นี้ซื้อให้น้องจริงใจ

หลานพี่ศรีไงเธอน่าสงสาร

เพิ่งขาดแม่มาได้ไม่นาน

จึงช่วยประสานจิตใจน้องคนดี

ไม่ได้รับจากใครหรอกค่ะพี่ติงติง แต่เห็นน่ารักดีก็เลยซื้อให้น้องจริงใจน่ะค่ะ

 

ถึงคุณกรองกมลคนสวย

ฉันจะช่วยตอบเอาบุญแล้วกันนะ

พี่หน่อเป็นคนดีเสมอล่ะ

รักษาสัจจะเมตตาบารมี

อีกรักเพศพรมจรรย์ไปตลอด

พี่จึงปลอดคู่เคียงเลี่ยงวิถี

ใช้ชีวิตพอเพียงเลี้ยงชีวี

สมศักดิ์ศรีพุทธภูมิ...อนาคตวงศ์

ส่วนพี่ศรีเปรียบเป็นผู้นำเรา

นำคนเขลาขัดเกลาให้ไม่หลง

ฉันเห็นเธอจึงได้แต่นั่งปลง

โอ้ เธอ! สงสัยเราไม่ควรเลย

แล้วยังมาตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จ ส่ง PM มาหาเราตั้ง 3 ฉบับ แม่คุณ!

พิจารณาดีๆสิ เป็นตุเป็นตะจริง มุสาวาทา

 

ขอบคุณครูติงสำหรับเกรด
วันนี้เทศน์อะไรดีนะครูขา
วาเลนไทน์เวียนบรรจบมา
ครูติงขา ทำอย่างไรถึงชื่นใจ

 

ขอบคุณครับคุณลงเอย.....ชื่นใจจัง
ขอว่าต่อแล้วกันนะ


พระพุทธองค์ ช่วยใคร ไม่ได้หรอก
ทรงเป็นเพียง ผู้บอก หนทางให้
เป็นผู้ชี้หน ทางเดิน ดำเนินไป
ให้ผู้ใคร่ มุ่งหมาย ไปนิพพาน
โลภโกรธหลง วงวน แห่งวัฏฏะ
ลดเลิกละ บ่วงกิเลส เหตุเผาผลาญ
เพื่อขจัด ความมืดมน พ้นบ่วงมาร
เพื่อก้าวข้าม สงสาร สิ้นภพไป

 

ซื้อให้น้องจริงใจค่ะ

 

พูดไม่จริง คำพูดที่ไม่จริง มุสาวาทา เที่ยวกลิ้งกลอกสร้างเรื่องวุ่นวาย ระวังจะปรามาสผู้มีคุณธรรมสูงกว่า (ไม่ได้หมายถึงดิฉัน)

 

สร้างเรื่องทำไมให้วุ่นวาย หากพูดคำสัตย์ ไหนเลยจะเปลี่ยนแปลง

คำพูดย่อมหนักแน่นดุจหินผา เป็นสัจ จริง ตลอดกาล

 

โมทนากุศลธรรมน้อมนำจิต
น้องบัวคิดเมตตาน่าส่งเสริม
ทำความดีเป็นทุนไว้ประเดิม
น้องเจ้าเริ่มวันดีเป็นศรีเอย

พี่ติงขออนุโมทนาค่ะน้องบัว.

 

สร้างกุศลให้เกิดในดวงใจเจ้า
พุทโธเข้าประจำนำจิตนิ่ง
ทำได้แล้วจะเห็นว่าท้าทายจริง
ธรรมทุกสิ่งประมวลไว้ในพุทโธ

 

โลภโกรธหลงมีมาแต่คราไหน
เกาะติดใจไม่อาจปัดสลัดได้
แล้วจะพ้นวัฏฏะได้อย่างไร
ก็เมื่อใจอ่อนจัดเหมือนหัดเดิน

 

วันนี้หนอเป็นวันแห่งความวุ่น
หมู่วัยรุ่นเขาคงสุขสนุกสนาน
หยอกล้อกันกลมเกลียวเกี้ยวกัลยา
เที่ยวสยามพาราก้อน ครึ่งค่อนวัน

ถึงน้องกรองกมลเพื่อนสมาชิก
เธอจำผิดผิดคนแล้วน้องเอ๋ย
พี่หน่อนี้มิได้ทำอะไร ใครเลย
ไยเฉยให้พี่นี้ เป็นคนเลว...

ถึงบัวน้อยกลอยเจ้าอีกคนด้วย
ควรวางเฉยคุมจิต คิดสับสน
อย่าปล่อยให้สติหลุดทุรพล
อย่าเอาแต่อารมณ์มองเหตุผล ใช้ปัญญา

พี่หน่อนี้มีสติอยู่เสมอ
มิเคยเผลอทำหัวใจใครเจ็บช้ำ
มิเคยคิดหลอกลวงใครมารับกรรม
ทุกๆวันมีแต่สร้างคุณความดี

ถึงตอนนี้พี่ก็ยังไม่มีคู่
ก็ยังอยู่สบายดีมีสุขสันต์
ใช้ธรรมะชำระจิตทุกคืนวัน
ให้ทุกท่านสบายใจเถิด ประเสริฐเอย

 

โมทนาในจิตใจใสสะอาด
นรชาติอาจองส่งใจสูง
คุณความดีที่ท่านทำจักค้ำจูง
ดั่งนกยูงสง่างามน่าคร้ามเกรง