บทความ : คุณเชื่อหรือไม่ว่าสุดปลายแห่งสายน้ำคือทะเลอันกว้างใหญ่

แต่ เรารู้มาอย่างหนึ่ง

คนที่ ข้ามไปแล้ว เข้ากระแส แล้ว จะรู้เห็นบางอย่าง ที่ต่างไป

ทำให้มุมมองชีวิต พลิกไป สิ้นเชิง แต่เรายังไม่รู้ สิ่งนั้น

ต่างจาก ปุถุชน คนยังไม่ข้าม

มันยึดกันคนละอย่าง เข้าใจกันคนละแบบ แต่คนที่ข้ามไปแล้ว จะมองเห็น รู้ทาง

เวลาคุยกัน อาจมีเข้าใจต่างกัน มันก็ยุ่งๆ นิ หรือเราคิดมากไปแระ

เหมือนๆ จะพยายาม ไปเข้าใจคนอื่นงั้น แหละ ทั้งๆที่ตัวเอง ก็ยังไม่รู้ เรื่อง อะไรเลย

 

มันเหมือนๆ จะรู้สึกยังงั้น อ่า ไม่เข้าใจเหมือนกัน

แต่พอคิดยังงี้ แล้วมันสงบ อ่า เหมือนจะยอมรับคนอื่นมากขึ้น

ว่า ธรรมชาติของเขา เป็นอย่างนั้น เราก็พยายามอธิบาย ความรู้สึกของเรา

 

มันเหมือนๆ ว่า จะมีการปฏิบัติแบบ ทะลุออกมาจาก อวิชชา

กับแบบ ค่อยๆ ถอนอวิชชา ออก จนเบาบาง หรือ ถึงขั้น หมดไปเลย

แต่แบบที่เราดูจิต แล้วละ นี่ เหมือนๆ จะถอนอนุสัย ถอนอวิชชา

คิดว่างั้นนะ สงสัย ก็เลยถามดู เผื่อจะได้คำตอบ ดีดี

 

ช่วยอธิบายแบบทะลุออกมาจากอวิชชาหน่อย
ไม่เข้าใจ
ไปฟังมาจากไหน หรือว่า คิดเอาเอง

 

สงสัย จะพาพวก ฟุ้งซ่าน ไปซะแระ

ฟุ้งคนเดียวไม่พอ หาพรรคพวกไปร่วมฟุ้ง ด้วย ฮุฮุ (แสบหนอ)

 

ฟังหลวงพ่อเทศน์ แล้วมันฟุ้งซ่าน ไปน่ะ

พอมีอะไรใกล้เคียงมากระทบ ก็เลย ฟุ้ง ฟู ออกมา

มันฟังแล้ว เก็บสงสัยไว้ในใจ มาเจอคนที่คิดว่าน่าจะรู้ มันก็เลย

ฟู แหยมๆ ออกมา

 

อ้อ ที่ดูจากวาระจิต มันไม่รู้สึก อยากสอน อยากบอกงัย มันเฉย ๆ ก็ดูที่มันเฉย ๆ นี่แหล่ะ ส่วนเรื่องการปฏิบัติ จะได้หรือไม่ได้ ผลเป็นยังงัยใจเราเองที่รู้ ถูกทางหรือไม่ถูก ตัวเองย่อมรู้ตัวเอง ไม่มีใครรู้ดีไปกว่าเรา เพราะเราต้องดูตัวเอง ธรรมอยู่ที่เรา ไม่ได้อยู่ที่ใคร รู้หรือไม่รู้ ผสม หรือไม่ผสม ตัวเองก็รู้เองเช่นกัน ส่วนเรื่องที่ว่าผสม ไม่แน่นอน ล้านเปอร์เซ็น เพราะเราไม่ชอบอ่านทฤษฎี แต่จะปฏิบัติเลย และรู้ด้วยตัวเองอีกเช่นกัน นะจ๊ะ ;aa14

 

แถมจิตเรา มันยังคิดไปอีกนะ ว่าคนที่ละอนุสัยไม่หมด

แต่รู้แจ้งอริยสัจจ์ แล้ว เหมือน อวิชชา มันขาดจากกัน ไม่ต่อติดเหมือนเดิม

แต่อนุสัยมันยังอยู่ ยังทำงานได้ แต่จิตมันไม่เกี่ยวไม่ยึด เพราะมันขาดจากอวิชชา

เหมือน อวิชชามันอยากต่อ แต่ต่อไม่ติด จิตมันก็เลยไม่ยึดเป็นปกติ

ที่เขียนมานี้ไม่ใช่อะไรหรอก แสดงความแสบ ของจิตเราให้ดูน่ะ ว่ามันก็เพ้อเจ้อ

ชอบคิดไปงั้นแหละ แล้วเราก็ยึดไว้ด้วย มันก็เลยยังนอนอยู่ พอมีเรื่องก็ฟูออกมา ให้ดู

ว่ามันเก็บไว้เยอะนะ แต่ถูกผิด ไม่รู้หรอก เพราะมันอวิชชา ปรุง ไม่ได้รู้จริง เห็นจริง

ถ้าไปยึด ก็จบกัน เมื่อถึงเวลาจะรู้มันก็คงเอาไอ้นี้แหละมาหลอกเรา อีกที

 

เห็นความพยายามที่จะปฏิเสธไหม
นี่แหล่ะ จิตมันดิ้น
ความจริงไม่จำเป็นเลย ถูกผิดอย่างไร ไม่ว่ากันอยู่แล้ว
จะเป็นอย่างไร ไม่มีใครว่าอะไรหรอก
มีแต่จะคอยแนะนำตามที่รู้เท่านั้น
ลองสังเกตุประโยคที่ว่า "ถูกทางหรือไม่ถูก ตัวเองย่อมรู้ตัวเอง"
พิจารณาให้จงหนัก ว่าที่กล่าวมานี้ ใคร่ครวญดีแล้วหรือยัง
ไม่ลองมองเผื่อไว้บ้างล่ะว่า ที่ตัวเราเข้าใจว่าถูกทาง แท้จริงอาจจะผิดอยู่ก็ได้
ประเด็นนี้คุณขวัญเข้าใจดี เห็นเพิ่งกล่าวไป และแสดงความถ่อมตัวว่า ตัวเองไม่รู้ อยู่บ่อยๆ
หากไม่มีใครรู้ดีไปกว่าเรา แบบนี้การสอบอารมณ์คงทำกันไม่ได้หน่ะสิ
แล้วแบบนี้ใครจะสอนเราได้ล่ะ...

 

:VO

 

ก็ อะไร ที่จิตเรามันชอบ มันแอบเก็บๆ ไว้

มันคิดว่าถูก มันถึงเก็บ แต่มันไม่รู้หรอก ว่าใช่หรือไม่

ถ้ามีคนมาเห็นด้วยนะ มันยิ่งมีอัตตาเพิ่ม ถ้าไม่มีคนเห็นด้วย ก็แฟบไป

แถมอาจมี จิ๊ดๆ ไม่สบอารมณ์ แต่คนที่รู้จริงแล้ว ก็คงอีกแบบแหละ

เป็นอะไร ที่ต่างกัน ด้วยดางตาเห็นธรรม กับความคิดเห็นธรรม

 

เมื่อเช้าก็มีจี๊ดๆ มิใช่หรือ อิอิ (แอบแซว)
ชอบคำนี้นะ "ความคิดเห็นธรรม" อิอิ
วิปัสสนาญาณจะช่วยให้รู้จักคำว่า ดวงตาเห็นธรรม ได้
แค่ญาณต้นๆ ก็พอที่จะอนุมานได้แล้ว อิอิ

 

ท่านหัตถ์ เราไม่ได้ถ่อมตัวนะ เราไม่รู้จริงๆ

ถ้าเปรียบกับพวกหมอดู ก็คือ พูดๆ ไปตามที่ความรู้สึกมันบอก

แต่ตัวเอง ก็ไม่รู้หรอก ว่ามันถูก หรือผิด

กว่าจะรู้ว่าถูกหรือผิด ก็ โน่นแหละ ทำไปแล้ว ก็ให้รู้สึกเศร้าหมอง รู้ในใจ

แบบว่าไม่เห็นรูป ชัดๆ มั้ง ถึงไม่กล้าฟันธง

 

:VO
<!-- / message --><!-- sig -->__________________
ที่ "เห็น" น่ะจริง แต่ "สิ่ง" ที่เห็นน่ะจริงไหม
หรือ "สิ่ง" ที่เห็นจริง แต่ "เห็น" จริงไหม

มีธรรม หลวงปู่ดุลย์ นะ

ที่เห็นน่ะ เห็นจริง แต่สิ่งที่เห็น มันไม่จริง
<!-- / sig -->

 

ถ้าไม่ใช่ถ่อมตัว
งั้นเรียกว่า ไม่อวดตัว แล้วกัน อิอิ

 

เรา ก็ จิ๊ด ตลอดแหละ จิต มัน แสบ

ก็ไม่ว่ากัน เนาะ รู้ว่า จิ๊ด ก็พอแระ ได้บุญ อยู่นะ

 

รออินทรีย์พละ ติดจะเป็นอาทิตย์แล้วเนี่ยะ :'(

 

ไม่ใช่แบบนั้น (ปรุงไปเอง) ถูกทางของเราหมายถึง กิเลศเบาบาง จิตใจเป็นอย่างไร โทสะลดน้อยลงหรือเปล่า หงุดหงิดโมโหง่ายหรือเปล่า เวลามีอะไรมากระทบใจ แล้วเป็นเช่นไร รู้ทันหรือไม่ ถ้าทำแล้วกิเลศไม่เบาบาง ยังมีความอยากหลายอย่างอยู่ ละไม่ได้เลย ก็ควรพิจารณาตัวเองเสียใหม่นะจ๊ะ ส่วนการปฏิบัติสมถะ เราใคร่ครวญดีแล้วว่าไม่ควรพูด เพราะเราไม่ได้อยากสอนใคร และการสอบอารมณ์ ก็มีผู้มีธรรมสอบอารมณ์ให้อยู่ เพียงแต่ฐานที่มั่นคง คือจิตใจที่มั่นคง ไม่อ่อนไหว ใครพูดอย่างนู้นว่าดี อย่างนี้ว่าดี ก็ทำตามเขา คล้อยตามไปเรื่อย จะถูกจะผิด ก็อีกเรื่อง แต่ดูที่ตัวเองดีกว่า ว่าจริตเหมาะแบบไหน ทำแล้วดีหรือไม่เท่านั้นเองนะจ๊ะ
;aa14

 

บางทีนะ นึกแล้วก็ขำตัวเอง

กิเลสตัวเองมองไม่ค่อยเห็น เห็นแต่กิเลสคนอื่น

คนอื่น ก็เห็นแต่กิเลส ของเรา ซะงั้น

จนบางที ก็อ๊ายอาย โชว์กิเลสไปทั่ว คนอื่นเขาเห็น แต่เราไม่รู้ซักกะติ๊ด

แต่ก็ รู้สึก ชักจะด้านขึ้นเยอะ แระนะ ก็ทนๆเราหน่อย ละกันนะ คนมันไม่รู้ นินา

 

คุณน้อง จะเป็น พระอาทิตย์ หรอคะ

ฮุฮุ เป็นเมื่อไร บอกด้วยนะ จะรออนุโมทนา ไปขอซุกไออุ่น ด้วยคน