นัยอันล้ำลึกของคำว่า "ขอบคุณ" บทความธรรมะดีๆ มีให้อ่านที่นี่ทุกวันค่ะ

"เพราะเราไม่เข้าใจเขาก่อน
เราจึงโวยวายว่าเขาไม่เข้าใจเรา"

ขอบคุณคุณน่านฯ นะคะ ชอบจังคำนี้
​

<!-- google_ad_section_end -->

 

วันนี้ พี่ใจเข้ามาอ่านหมวดเรื่อง ใจ ชอบมาก ๆ
ประทับใจ สอนใจตนเองได้ดีค่ะน้องน่าน

 

ทำอย่างไร ไม่สำคัญ
คิดเห็นอย่างไรจึงทำสำคัญกว่า
​

ความผิดถูกในการกระทำนั้น
มิใช่อยู่ที่ทำอย่างไร

คิดเห็นอย่างไรจึงทำ
นั่นแหละที่จะบอกความผิดถูก

ความผิดถูกที่ผู้อื่นกล่าวถึงนั้น
เราไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยเสมอไป

เหนือความผิดถูก
ยังมีความเหมาะสมกลมกลืน

ความไม่เห็นแก่ตัวของผู้กระทำ
ทำให้การกระทำนั้นเหมาะสม

แต่ถ้าจะให้กลมกลืนด้วยแล้ว
สติ ปัญญา และความรู้ ความสามารถ
เป็นเหตุปัจจัยที่สำคัญที่สุด

เมื่อต้องกระทำ
อย่ามัวแต่คิดว่าจะทำอย่างไร

เมื่อไม่เห็นแก่ตัวแล้ว
ก็ลงมือกระทำโดยใช้สติปัญญานำทางเถิด



พรหมจริยวัตร​

 

พลิกนิดเดียว แล้วอยู่อย่างมีความสุข
คนเราจะเป็นสุขหรือเป็นทุกข์อยู่ที่ความคิดนิดเดียว
พลิกนิดเดียวเราก็จะไม่เป็นทุกข์
พลิกนิดเดียวก็จะเปลี่ยนจากมิจฉาทิฏฐิมาเป็นสัมมาทิฏฐิ
จากความคิดผิดเป็นความคิดถูก
จากทางโลกมาสู่ทางธรรม
พลิกนิดเดียวเราก็จะอยู่ได้อย่างไม่มีทุกข์
อยู่กับปัจจุบันได้อย่างสงบ
ยอมรับทุกอย่างที่เกิดขึ้นแต่ละขณะอย่างสมบูรณ์การเจริญสติปัฏฐาน คือการอยู่อย่างไม่มีความทุกข์ที่จะต้องดับ (ท่อนหลังนี้ เป็นถ้อยคำสำนวนของพระเดชพระคุณพระราชวรมุนี (ปัจจุบันคือ พระ ธรรมปิฏก) ในหนังสือพุทธธรรม ซึ่งบังเอิญเป็นเรื่องเดียวกันพอดีที่ท่านอาจารย์สอนจึงกราบขอ อนุญาตคัดมาประกอบ)การเจริญสติปัฏฐาน หรือการเจริญสมาธิวิปัสสนา ก็เพื่อหัดเปลี่ยนจากการอยู่อย่างมีทุกข์เป็นพื้นฐาน มาเป็นการอยู่อย่างมีความสุขเป็นพื้นฐาน
เพียงแต่มีชีวิตอยู่กับปัจจุบันให้เต็มที่ในขณะนั้นๆ
ไม่อยู่กับอดีตบ้าง อนาคตบ้าง
รับรู้และเสวยอารมณ์แต่ละขณะอย่างเต็มบริบูรณ์
เห็นความงดงามของปัจจุบัน อย่ามัวแต่อยู่กับอดีตและอนาคต
ยอมรับทุกอย่างที่เกิดขึ้นในแต่ละขณะอย่างสิ้นเชิง<!-- google_ad_section_end -->

จากหนังสือ “พลิกนิดเดียว”
ของพระอาจารย์มิตซูโอะ คเวสโก
วัดป่าสุนันทวนาราม อำเภอไทรโยค จังหวัดกาญจนบุรี
สาขาที่ ๑๑๗ ของวัดหนองป่าพง จังหวัดอุบลราชธานี

 

ความกลัว ​

ความกลัวย่อมเกิดขึ้นและดำรงอยู่
ด้วยความนึกคิด ที่ไม่รู้จริง

เราจะเอาชนะความกลัว
ด้วยการพยายามไม่กลัวนั้นหาได้ไม่

เมื่อความกลัวเกิดขึ้นแล้ว
จงกล้าที่จะค้นให้พบว่าทำไม

ความกลัวเป็นเรื่องเกินความเป็นจริง
เมื่ออยู่กับความเป็นจริงเฉพาะหน้า
ยังไม่มีอะไรต้องกลัว

จงกล้าที่จะเผชิญหน้ากับความกลัว
ความปรารถนาที่จะพ้นความกลัว
เป็นหนทางโน้มเอียงสู่ชีวิตนิรันดร์ ​

​

เมื่อเราไม่รู้จริง
สิ่งที่เรากลัว
ก็คือตัวเราเอง

ความงอกงาม

ความงาม
เป็นสิ่งที่ทุกชีวิตรู้จัก
แม้ว่าไม่อาจให้ความหมาย

ความงาม
ไม่สามารถกำหนดวัด
ด้วยว่าความงามจริงแท้อยู่ภายในจิตใจ

ความงอกงาม
เป็นความก้าวหน้าของชีวิต
ที่ตรวจสอบได้ด้วยชีวิตเราเอง

เมื่อประสบกับปรากฏการณ์นั้น
ผู้รู้มิได้หยิบฉวยเอาแต่ความงาม
แต่จะสังเกตเพื่อความงอกงามด้วย

จิตใจที่เปลี่ยนแปลงไป
แล้วนำความสดชื่น สว่างไสวมาสู่ชีวิต
นับเป็นความงอกงามที่งดงามยิ่ง​

​

​

 

อุปสรรคของชีวิต

เมื่อชีวิตเผชิญอุปสรรค
ต้องรู้จักว่านั่นเป็นธรรมดาของชีวิต

อย่าหวั่นไหว เมื่อเจออุปสรรค
เพราะอุปสรรคช่วยสร้างประสิทธิภาพ

ปัจจัยของความสำเร็จอันน่าภาคภูมิใจ
ไม่มีอะไรเกินกว่าอุปสรรค

ผู้ที่ไม่เคยต่อสู้กับอุปสรรค
ไฉนจะรู้จักความสามารถที่แท้จริงของตนได้

ก้อนหินน้อยขวางทางข้ามได้ก็ข้ามไป
ก้อนหินใหญ่ขวางทางเขยื้อนได้เขยื้อนไป
ภูเขาใหญ่ขวางทาง ถ้าต้องไปก็อ้อมไป

ผู้ที่สู้กับอุปสรรคที่ต้องหลีก
และผู้ท้อแท้ต่ออุปสรรคที่ต้องสู้
คือผู้หันหลังให้กับความจริง
และปิดหนทางแห่งความชอบธรรมเสียสิ้น ​

ที่เรามีปัญหา
แล้วเป็นทุกข์
ก็เพราะเรา
มัวคิดว่ามันเป็นปัญหา
มากกว่าคิดถึงการลงมือแก้ไข

​

 

"ผู้ที่ไม่เคยต่อสู้กับอุปสรรค
ไฉนจะรู้จักความสามารถที่แท้จริงของตนได้"​

อนุโมทนากับคุณน่าน ขอเก็บข้อมูลไว้เพื่ออ่านเป็นกำลังใจนะจ๊ะ

 

แทงคิ้วครับ

 

การสร้างสรรค์

มวลมนุษย์ยิ่งพยายามสร้างสรรค์
ดูเหมือนโลกยิ่งวุ่นวายไม่รู้สิ้น

การสร้างสรรค์ที่แท้
คือการนำความปรกติสุขมาสู่สรรพชีวิต

ถ้าไม่เข้าใจความจริงของชีวิต
ก็อย่าคิดสร้างสรรค์อะไรเลย

เรื่องราวภายในของชีวิตไม่ต้องสร้างสรรค์
เพียงแต่รู้เท่าทันการสรรค์สร้าง

ปล่อยให้ธรรมชาติเดิมแท้ในตน
กระทำกิจทั้งหลายไปตามกระแสแห่งธรรมชาติ

แต่โบราณกาลมาแล้ว
พระอริยบุคคลทั้งหลาย
ก็กระทำโดยมิได้กระทำดังนี้ ​

ความดีย่อมปิดฉากลง
ด้วยการบังคับให้กระทำ

ความสำเร็จ

แม้ว่าลาจะร้องเสียงจิ้งหรีดได้
มันก็เป็นความล้มเหลว มากกว่าความสำเร็จ

ทางแห่งความสำเร็จของชีวิต
ไม่อาจเลียนแบบกันได้

ผู้มีทัศนะคับแคบงมงายเท่านั้น
ที่จะเลียนแบบวิถีแห่งความสำเร็จของผู้อื่น

ความพยายามของตัวตน เพื่อตัวตน
ไม่อาจช่วยให้ชีวิตพบความสำเร็จที่แท้จริงได้

เพราะความพยายามเช่นนี้อยู่ที่ไหน
ความสำเร็จที่แท้จริงก็หาอยู่ด้วยไม่

จะมีก็แต่ความสำเร็จจอมปลอม
ที่กว่าจะได้มาก็ต้องทุกข์ทรมาน แสวงหา

การเข้าใจความจริงของชีวิตนั่นเอง
คือความสำเร็จของชีวิต

และการใช้ชีวิตเพื่อสรรพชีวิต
ก็คือหนทางของความสำเร็จ

​

 

ดีมากๆค่ะ ต้องเข้ามาอ่านบ่อยๆค่ะ
ขอบคุณนะค่ะ​

 

ว้าแอบมาเปิดกระทู้ที่นี่ไม่ยักก๋าบอก มิน่าหายหน้าหายตาไปมาทำกระทู้อยู่นี่เอง...นังนู๋

รอก่อน ๆ ไปหน้า 2 แล้ว จองพื้นที่ก่อนจะลงจากสวรรค์มาเขียน ฮ่า

ลืมน้องตูนแล้วเหรอไม่เห็นหิ้วมาบ้างเลย ฮ่า

อาศัยรถคุณยายเขามาเวียนหัว​

 

ดูไม้ท่อนนี้สิ...สั้นหรือยาว
สมมติว่าคุณอยากได้ไม้ที่ยาวกว่านี้ ไม้ท่อนนี้มันก็สั้น
​

แต่ถ้าคุณอยากได้ไม้ที่สั้นกว่านี้ ไม้ท่อนนี้มันก็ยาว

หมายความว่า ตัณหาของคุณต่างหาก ที่ทำให้มีสั้น มียาว มีดี มีชั่ว มีทุกข์ มีสุข

ทุกข์มี...เพราะยึด

ทุกข์ยืด...เพราะอยาก

ทุกข์มาก...เพราะพลอย

ทุกข์น้อย...เพราะหยุด

ทุกข์หลุด...เพราะปล่อย

ถ้ามองแต่ความผิดของคนอื่น เธอจะมีแต่ความเกลียด
ถ้ามองความดีของคนอื่น เธอจะมีแต่ความรัก

จะสูงต่ำอยู่ที่ทำตัว จะดีชั่วอยู่ที่ตัวทำ



พรหมจริยวัตร​

 

ขอบพระคุณ คุณยายนะคะ ที่พาคุณลุงมาส่ง

ขอบพระคุณค่ะ คุณลุง ที่แวะมาเยี่ยม...หลาน​

 

ไปก่อนละนะ จะรีบตามไปเก็บค่าแมงกะไซด์ เมื่อวานคุงลุงหมานลืมจ่ายตังค์ค่ะ

 

​

1.สรรพสิ่งในโลกนี้ ล้วนเป็นไปตามเหตุปัจจัย ไม่ได้เป็นไปตามที่บนบานศาลกล่าว
หากโลกนี้ มีสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่ช่วยให้คนสมปรารถนาถ้าเป็นเช่นนั้นจริง โลกนี้จะเหลือใครบ้าง
ที่เป็นคนผิดหวัง

2.หลักของความจริงสากลมีอยู่ว่า..ทุกสิ่งทุกอย่าง ไหลไปสู่ความเปลี่ยนแปลง
ทางพระเรียก อนิจจัง ถ้าเราไม่ยอมรับการเปลี่ยนแปลง..ซึ่งถือว่าเป็นกฎธรรมชาติ
เราถึงได้เป็นทุกข์

3.คนที่ทุกข์ เพราะทำงานแล้วเจ้านายไม่เห็นคุณค่า ต้องนึกถึงความไม่เที่ยง
วันนี้เขาไม่เห็นคุณค่า.. แต่พรุ่งนี้อาจไม่ใช่ ส่วนคนที่ได้รับคำชมเชย จำไว้มันไม่เที่ยง
คนที่ชมเรา วันนี้ อาจเป็นคนเดียวกับคนที่ตำหนิเรา วันหน้า

4.บางคนมีชีวิตขึ้นกับ สายตาของคนอื่น ไม่เชื่อมั่นใน วิจารณญาณของตนเอง
มักคิดเสมอว่า... ถ้าเราพูดเช่นนี้ ทำอย่างนี้ ใช้โทรศัพท์รุ่นนี้ คบเพื่อนคนนี้ ใช้ของยี่ห้อนี้
แล้วคนอื่นจะมองเราอย่างไร

คนประเภทนี้ ทั้งชีวิตแทบไม่มีช่องว่าง ให้ความสุขได้เล็ดลอดเข้ามาในผืนแผ่นดินใจเลย เพราะ... ใช้ชีวิตตามที่สังคมคาดหวัง

เกรงว่าถ้าไม่แสดงตนอย่างที่คนทั่วไปคาดหวัง จะถูกลดความสำคัญลง สายตาของคนอื่นจะคอยจับเรา เหวี่ยงไปเหวี่ยงมา จนสูญเสียความเป็นตัวเอง

วิธีที่จะเอาชนะความทุกข์นี้คือ หัดลดความสำคัญกับสายตาของคนอื่นควรรู้จักพูดว่า "ช่างมันฉันไม่แคร์" ในบางเวลาในบางสถานการณ์

5.ไฟที่เกิดจากกองเพลิงธรรมดา ไหม้ได้อย่างดีสุด ก็แค่ชั่วฟืนหมด
แต่ไฟแห่งความริษยาที่เราก่อขึ้นในใจ ถ้าไม่ได้ น้ำแห่งธรรมะมาดับ
บางทีล่วงลับข้ามภพไป ยังดับไม่ได้

ก่อนนอนทุกคืน.... คุณโยมควรปลดสลักความรุนแรงในใจเรา
เราริษยาใคร.. โกรธใคร.. เราแค้นใคร... แผ่เมตตา ให้เขาซะ
เพราะถ้าเรายังโกรธ ยังริษยา เมื่อนั้นมันคือ ระเบิดเวลา
ที่จะทำลาย โมงยามแห่งความสุข ทุกคืนวันไม่จบไม่สิ้น

6.ขอเพียงมนุษย์ไม่ดูถูกตัวเอง ตระหนักรู้ถึงศักยภาพพิเศษที่ซุกซ่อนอยู่ในตน
แล้วเพียรเจียระไนชีวิตให้แวววาว พราวพรายด้วยการศึกษาเรียนรู้ ซึมซับเก็บรับบทเรียน
จากการงานและการใช้ชีวิตอย่างสุขุมก็ย่อมจะมีชีวิตที่คุ้มค่า สงบ ร่มเย็น และเป็นสุขได้
โดยไม่ยากเย็น
​

​

​

บทความจาก : http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=7&t=24348
​