ตัวอย่างผู้ที่มีจิตใจต่ำทราม

คนอ่าน คนเห็น มีเยอะครับ

เเต่คนเข้าใจ ใน เจตนา นะ มันมีน้อย

อย่าให้ยกมาเลยครับ เดี๋ยวจะเป็นการ หักหน้า หักตากันไปปล่าวๆ

พี่ โอ กําลังอยู่ในสภาวะ จิต ที่มันเต็มไปด้วย เเรงเค้น ใช้กําลังที่ยังพอจะคุมได้ ไป ช้วยพยุง จิต ตัวเองให้ ตรงทางก่อน น่าจะดีกว่า อย่าไปหา อริ เพิ่มเลยครับ

ด้วยความหวังดี เเต่ถ้าไม่เห็น ก็ ไม่เป็นไรครับ


ผมลาล่ะครับ

 

เชื่อในสิ่งที่เห็นหรือเชื่อในสิ่งที่เป็นละครับ ถ้าอย่างนั้น การเห็นไม่ว่าเราจะเห็นด้วยอะไร เกือบทั้งหมดเป็นไปเพราะความปรุงแต่งโดยธรรมชาติบวกกับความเชื่อที่เรียกว่า ยึดมั่นถือมั่น แต่หากมันเกิดจากเจตนาจริงๆ ด้วยอำนาจความอยากคืออยากรู้อยากเห็น และสิ่งที่เราเห็นทั้งหมดเราไม่มีส่วนในความรู้สึกทั้งหลาย หมายถึง อายตนะทางใจไม่มีส่วนรับรู้ ก็อาจเชื่อถือได้แต่ไม่ร้อยเปอร์เซ็นต์เพราะความบริสุทธิ์ของจิตเรามันไม่มากพอ แต่ถ้าจะเชื่ออย่างนั้นก็ไม่เป็นไร คงต้องพิจารณาต่อไป ไม่ห้ามว่าไม่ควรเชื่อแต่แนะนำว่า หากการเห็นทั้งหลาย มีอายตนะทางใจมาเกี่ยวข้องในทุกๆการเห็นแล้วการเห็นนั้นก็ไม่ใช่ของวิเศษวิโสอะไร เกือบจะเชื่อถือไม่ได้ อันนี้ก็ต้องพิจารณาเอาเองครับ
ก็คงต้องพิจารณาเอาเอง เพราะมีหลายคนที่เข้าใจแบบนั้นแล้วหลายเป็นหลงคิดว่าเราต้องเป็นแบบนั้นแน่ๆ เลยเป็นเหตุให้เป็นแบบนี้ ซึ่งในความเป็นจริงมันไม่ใช่ความจริงเลย เมื่อเปรียบเทียบกับพิจารณาลักษณะต่างๆด้วยวิปัสสนากรรมฐาน เพราะวิปัสสนานั้นจะสามารถผ่าความเป็นไปจริงๆของ รูปและนามที่ปรากฏนั้นได้ หากไม่นำเอาอายตนะอื่นๆ มาร่วมวงด้วย อันนี้ก็คงต้องลองดูเอาเองเพราะบอกไปคงไม่โดนหรือไม่ถูกตามความคิดเดิม แต่ว่าก็ไม่เป็นไร เพราะมันน่าจะมาแนวๆ นี้แหละ คนแบบนี้ไม่ใช่หมายถึงเป็นคนมุทะลุนะแต่ต้องรู้ต้องเห็นด้วยตนเองจริงๆ จึงจะยอมลงได้ ก็หวังว่าคงได้ดังต้องการนะครับ เหมือนเดิมคือ สู้ๆ คั๊บผม

 

ผมยินดีให้หักหน้าครับ ไม่งั้นคงไม่บอกให้นำกระทู้ที่คุณเห็นด้วยมาหลอกครับ

ผมจะรอนะครับ คุณนำมาเมื่อไหร่ผมจะได้อ่านซ้ำอีกครั้งครับ

สาธุครับ

 

ผมคงต้องบอกเล่าโดยละเอียดจะดีกว่าครับ คือที่เห็นครั้งแรกน่ะ ผมไม่ค่อยจะเชื่อครับ

แต่จากที่เห็นในหลายครั้ง จึงได้สังเกตุเห็นในการเห็นว่าอารมณ์ขณะตายนั้น

เป็นเช่นนี้นี่เอง ที่ผมเชื่อ เพราะการเห็นอดีต กับ เห็นอนาคต เหมือนเส้นทางเดียวกันครับ

การปรุงแต่งที่เกิดขึ้นในขรธที่กำลังจะตาย เป็นการอาลัยอาวรณ์จริงๆครับ

เป็นเชื้อแห่งการเกิดโดยแท้ครับ ฉนั้น จึงควรที่จะปฎิบัติธรรมภาวนาอย่างเร่งรีบ

เพราะเมื่อความแก่ชราเข้ามาแล้ว อาการของสติจะเลอะเลือน ไม่คงที่

ทำให้สติจะเกิดในขณะที่กำลังจะตายนั้น เป็นฐานะที่มีไม่ได้ครับ

การปรุงแต่งจึงเกิดขึ้นโดยสมบูรณ์ครับ โดยที่เราไม่สามารถจะรู้ตัวได้เลยครับ

เราจะไหลไปตามอารมณ์ของการปรุงแต่งโดยสมบูรณ์ครับ

สาธุครับ

 

น้อง นราสภานี่..คมมากเลยชัดแจ๋ว..ไม่ต้องอธิบายต่อ หลักฐานมันฟ้อง เฮ้ออ..โกรธพุ่งเลยนะอธิเดช..
หยุดเถอะ อธิเดช..พวกเราหยุดกันแล้ว คุณยังไม่หยุด เพื่อรอหาพวกเพิ่มอีกรึ

 

คุณ เก่ง ครับ ผมมีสิ่งหนึ่งที่จะถาม เพื่อความคิดเห็นครับ

สิ่งที่ช้าจะเกิดการหนัก สิ่งที่เร็วจะเกิดการเบา ใช่ไหมครับ

หากเศษฝุ่นในอากาศช้ากว่าการก้าวเดินของมนุษย์ อะไรจะเกิดขึ้นครับ

สาธุครับ

 

หากหยุดแล้ว ผมย่อมหยุดครับ ผมไม่หาพวก เพื่อให้คนอื่นมาเดือดร้อนกับผมหลอกครับ

สาธุครับ

 

ช่วยตอบทีพวกคนที่บอกว่า "สอบอารมณ์ิอะครับ" ผมอยากถามว่ามันอยู่ส่วนไหนของคำสอนพระพุทธเจ้าอะครับ ถ้าตอบไม่ได้ก็รู้ชัดได้เลยใครมั่ว อืมไหนตอบมาดิ และอย่ามาอ้างว่าใจผมร้อนฟังธรรมมะไม่รู้เรื่องผมของบอกเลยว่าผมเป็นคนมีเหตุผล

 

ในทัศนคติของผมการที่สิ่งที่ช้าเกิดการหนักในแง่วิทยาศาสตร์มันอาศัยอยู่สองอย่างคือ ตัวมันเองกับสิ่งรอบข้าง จากสิ่งที่คุณโอถามมันเป็นกฏทางวิทยาศาสตร์ มันมีเรื่องการเคลื่อนที่และแรงโน้มถ่วงมาเกี่ยวข้อง มีทั้งพลังงานและมวลของตัวมันเอง สิ่งที่ล่องลอยโดยปัจจัยภายนอกมันไม่อาจเทียยกันได้กับสิ่งที่ก้าวเดิน ด้วยปัจจัยภายในและการก้าวเดินไปได้นั้นจะยากง่ายก็อาศัยปัจจัยภายนอกคือ มวลและแรงโน้มถ่วง จากคำถามนี้ถ้ากฏธรรมชาติยังคงเป็นอยู่แบบนี้ คำถามเป็นเรื่องเหนือธรรมชาติ(เป็นได้มีได้แต่...ไม่ใช่เป็นได้ทั้งหมด) แต่ว่ามันไม่ใช่เรื่องที่จะทำให้เราพ้นไปจากวัฏสงสารวัฏนี่ครับ

 

ใช่ครับ ไม่ใช่เรื่องที่จะทำให้พ้นทุกข์ แต่ที่ถามนี่เพื่อต้องการความคิดเห็นครับ

เพราะจะบ่งบอกถึงกิริยา ของผู้ปฎิบัติในหลายแง่มุมครับ สิ่งที่ผมถามนั้น

ทำได้จริง แต่ไม่ใช่ทางพ้นทาง มีเกิดขึ้นจริง และ เป็นหนทางที่ต้องผ่าน

เฉพาะบุคคลเท่านั้น หมายถึงไม่ได้ผ่านกันทุกคนครับ ขอบคุณที่ตอบครับ

สาธุครับ

 

ขอโทษทีครับตอบช้าไปหน่อย อาจจะไปไกลกันแล้ว

ผมขอตอบว่า เด็กก็มีรักดีรักชั่ว ติดตัวมาแต่ก่อนเกิด
คนทุกคนความคิดไม่เหมือน ถ้าเหมือนกันก็คงจะรักคนๆเดียวกัน ชอบคนๆเดียวกัน อย่างคำเก่าๆที่เค้าพูดต่อๆกันมา แต่ ความหวังของผู้สอน บอกคนร้อยคน ให้เข้าใจและทำได้แค่ 1 คนก็ถือว่าสำประสบความสำเร็จแล้ว เพราะแต่ละคนมีการรับรู้ที่ไม่เท่ากัน แม้จะมีอาจารย์คนเดียวกัน ครับ. ถึงผู้สอนจะสูบบุหรี่ แต่ถ้านักเรียนเค้ารักดี และไม่อยากสูบซะอย่าง ใครก็บังคับเขาไม่ได้ว่ามั้ยครับ

 

แบบที่คุณกล่าวนั้นมีมากน้อยแค่ไหนครับ ความวุ่นวายที่มีอยู่นี้เป็นเพราะอะไรครับ

หากกล่าวเพื่อชี้ให้เห็นว่ามี นั้นไม่ผิด แต่ต้องมองดูที่ความเป็นจริงด้วยครับ

ระยะเวลาในการใช้ชีวิตของแต่ละคน สามารถทำให้จิตใจของคนเปลี่ยนไปได้

สาธุครับ