จิตเที่ยง

ขันธ์ แปลว่า กอง เฉยๆ ตย. รูปขันธ์ แปลว่า กองรูป ฯลฯ

แปลว่า หมวด ก็ได้

 

จะพูดว่า ขันธ์ 5 ก้ได้ครับ

 

ถ้าจะพูดว่า ขันธ์ ๕

ก็ต้องจัดให้ครบ ๕ กอง ๕ หมวด เช่น

๑. รูปขันธ์
๒.เวทนาขันธ์
๓.สัญญาขันธ์
๔.สังขารขันธ์
๕.วิญญาณขันธ์

 

ขันธ์ กองไหนๆ ไม่ว่าจะเป็นรูปขันธ์ หรือนามขันธ์ ล้วนไม่เที่ยง ตกอยู่ภายใต้ไตรลักษณ์
มีอาการ 3 อย่าง เช่นเดียวกัน ไม่เที่ยง เป็น ทุข และเป็นอนัตตา แต่จิตหลุดพ้นจากทุขได้ อยุ่นอกกฏสามัญลักษณะทั้ง 3 นี้ได้ด้วย มรรค เมื่อจิตหลุดพ้นแล้วด้วยการขัดเกลากิเลสไห้แยกจากจิตได้ ซึ่งกลมเกลียงติดกันมาแสนนานจนชินเสมือนเป็นสิ่งเดียวกันกับกองขั้นธ์ทั้ง 5 แต่สุดท้ายจิตจะหลุดพ้นได้ครับจึงมีสภาวะที่เรียกว่านิพพาน จึงเกิดศาสนาพุทธขึ้นโดยที่ผู้ตรัสรู้คือพระพุทธเจ้าที่ตรัสรู้โดยพระองเองเละพระพุทธเจ้าทุกๆพระองก้จะมารู้เรีื่องเดียวกันนี้เละสั่งสอนให้สัตว์โลกได้รับรู้ตามเละพ้นจากอาสวะได้เช่นกันครับ

 

ไปใหญ่ อิอิ

 

ทุกๆกองขัน อนิจจัง ทุขขัง อนัตตา ครับ ยึดถือว่าเป้นตนเอนตัวเราไม่ได้ท่าวันนึงเรามีปัญญามองเห้นเช่นนั้นได้จริงนับว่ามีวาสสนาบารมีครบถ้วนมากพอที่จะพ้นจากมันไปได้ครับ

 

ขอรบกวนคุณ มาจากดิน
คุณมาจากดินเข้าใจว่าจิตคือ นามขันธ์ หรอครับ กองของ วิญญาน เวทนา สัญญา และสังขาร
สิ่งเหล่านั้นไม่ใช่จิตนะครับ มันคืออุปทานจิต สิ่งที่จิตไปหลงยึดไว้ว่าเป็นตัวเป้นตน เป็นของเรา ทั้งๆที่ยึดไม่ได้เพราะบังคับบัญชาไม่ได้ เกิดดับไปด้วยเหตุปัจจัยของมันเอง

 

ถามความเห็น

จะพ้นไปไหน ก็ขันธ์ ๕ นั่นคือชีวิต เราจะหนีชีวิตนี้ไปไหน ?

 

นั่นคือการจัดให้เป็นหมวดเป็นหมู่เพื่อการศึกษา อิอิ

 

การพ้นจากขันธ์ ทั้ง 5 คือการพ้นจากวงจน ปติจสมุปบาทนั่นเองครับ ขอให้คุณ มาจากดินลองทบทวนดูว่าท่ายังมีภพ มีชาติ ยังมีขันธ์ เหล่าพระอริยะเจ้าหรือแม้แต่พระพุทธเจ้าท่านจะละขันธ์ เพื่อนิพพานสุขกันทำไม ท่านก้คงใช้ชีวิตกันต่อไปที่เรียกว่านิพพานดิบคือบรรลุแล้วหลุดพ้นแล้วแต่ยังคงครองขันธืเอาไว้ คุณมาจากดินครับ ศาสนาพุทธเรา การปล่อยวางเพื่อการหลุดพ้นตรงส่วนนี้ท่าเข้าใจผิดมีดำหริที่ผิดก้จะปล่อยวางได้ไม่ถูกจุดไปเลยนะครับ สิ่งที่ต้องปล่อยกลับยึดไว้ สิ่งที่ต้องยึดไว้จะยึดผิดจุดไป

 

คุณตอบปัญหานี้ก่อน

สมมติว่าคุณรู้ยังงั้นแล้วแต่ยังมีชีวิตอยู่ยังไม่ตาย คุณจะหนีชีวิตที่คุณรู้ยังงั้นแล้วไปไหน

 

การหลุดพ้นไม่ใช่การหนีการมีชีวิตนะครับ การละขันธ์ก้ไม่ใช่การตาย คุณมาจากดินกลัวความตายไหมครับ แต่ท่าตายไปทั้งๆที่ยังไม่รู้จุดหมายปลายทางที่ชัดเจนความตายนั้นก้น่ากลัวนะครับ
กลับกันครับ การสลัดทิ้งขันธ์ทั้ง 5 นั้น ไม่ใช่การหนี แต่เป้นเพราะปัญญาหรือความรู้ที่เกิดขึ้นทำไห้เข้าใจว่าสิ่งที่ยึดติดไว้อยู่ในตอนนี้มันไม่เที่ยง ร่างกายเราเด่วก้ต้องดับสูญ ความคิดเราก้เปลี่ยนแปลงควบคุมไม่ได้ เป็นไปตามผัสสะ เละดังวลจรที่พระพุทะเจ้าแสดงไว้ การที่เราสามารถเรียนรู้เละเข้าใจเหตุเละสามารถเกิดปัญญารู้เท่าทันได้ เมื่อนั้นเราจะสามารถละขันธ์ได้ แต่หาก การกระทำที่คุณมาจากดินกล่าวถึงนั้นมันคนละเรื่องกันนะครับมันแค่การตายจากภพนี้ไปสู่ภพใหม่ คุรกลัวที่จะเปลี่ยนแปลง กลัวสิ่งที่ไม่ชัดเจน แต่มันเป็นปกติครับ ทุกๆคนที่เกิดมาก้ยังไม่ได้ บรรลุ ธรรม จนเกิดปัญญามากพอที่จะทำได้ดั่งที่กล่าวมาข้างต้น แต่จุดหมายปลายทางที่ถูกต้องเป็นสิ่งที่สำคัญนะครับ ท่าว่ายน้ำผิดทางจะไปไม่ถึงเกาะ

 

ขอถามคุณมาจากดินบ้างนะครับ คุณมาจากดินคิดว่า จิต คือ กองของ นามขันธ์ ใช่ไหมครับ

 

เอาหลักอภิธรรมให้ดู ตำราฝ่ายอภิธรรมว่า ปรมัตถธรรม มี ๔ คือ จิต เจตสิก รูป (นิพพาน) นะ

ขันธ์ แปลว่ากอง,หมวด, หมู่ เมื่อจะจัดเป็นกองเป็นหมู่ฝ่ายอภิธรรมมิได้จัดไว้ เมื่อจะจัดเราก็ต้องเทียบฝ่ายพระสูตร ซึ่งจัดไว้เป็น ๕ กอง ดังกล่าว

ดังนั้น จิต เจตสิก เป็นนามธรรม ก็อยู่ในฝ่ายนามขันธ์ คือ กอง,หมวดนาม

คำตอบ ก็ ว่าใช่ เป็นนามธรรม, เป็นนามขันธ์ จึงเท่ากับวิญญาณขันธ์

 

ยาวไป เอาสั้นๆ เมื่อคุณรู้เข้าใจชีวิตนี้เป็นดังนั้น คุณก็อยู่กับมันใช่ ไม่ใช่

1. ใช่
2. ไม่ใช่

 

เชื่อว่าเกือบทุกท่านในนี้รู้เรื่องพระอภิธรรมบทแรกๆนี้
เละเชื่อว่าหลายๆท่านในนี้มีคุณธรรมเละปัญญาทางธรรมที่เข้าใจแยกเยะเรื่องพวกนี้ได้ครับ
ท่าคุณมาจากดินจะใช้ตำราประกอปการศึกษาต้องใช้หลายๆบทประกอปบทอื่นๆที่อทิบายแจกแจงแยกย่อยว่า รูปธรรมเละนามธรรมเหล่านั้น พระพุทธเจ้ากล่าวไว้ว่า ยึดถือเป็นสรณะได้หรือไม่ เละอะไรที่ควรยึดเป็นสรณะ
บทอื่นๆในอภิธรรมจะสอนเรื่องการปล่อยวางจิตด้วยครับ

 

คำอทิบายมีครบถ้วนแล้วครับ คำตอบนี้สำคัญสำหรับตัวคุณเอง คำตอบในใจผมอาจไม่ตรงกับใจคุณ ขอให้คุณตอบคำถามนั้นเอง ยินดีที่ได้สนทนานะครับ

 

เราจะวางอะไรสักอย่าง เราก็รู้คุณ เห็นโทษ เห็นทางออก จากสิ่งนั้นครับ ถ้าไม่รู้ดังนั้นแล้ว เราจะวางไม่ถูก อิอิ ว่าจะวางกลายเป็นยึดไป

 

คุณยังไม่รู้จักรูปนาม ชีวิตนี้เลย เอาแต่จะวางนั่นวางนี่

 

ในใจผมเห็นอย่างนี้ อาจต่างจากใจคุณนะครับ ขอจบบทสนทนาเลยนะครับไม่ต้องการโต้แย้งอะไร