ข้อความจาก กลุ่มประสานงานเพื่อการเตือนภัย(เขากะลา)(ปิดกระทู้)

เก็บตกภาพพิธีวางศิลาฤกษ์ สถานปฏิบัติธรรม จ.ส.อ.เชิด ชื่นสำนวน เมื่อวันที่ 17 พฤษภาคม 2552​

​

 

มีเรื่องมาเล่านิดหน่อยครับ
น้องที่ผมพาไปหาอาจารย์โม่วันนั้น
วันที่ออกจากบ้านคุณจอนนี่กัน ก็หลงทาง.....
แล้วกว่าจะหาทางด่วนเจอ ก็หลง ไปอ้อมไหนก็ไม่รู้
น้องเค้าบอก ตรงไปไม่มีทางด่วนแน่ มันออกนอกเมือง
ก็กลับรถ สุดท้าย ถามชาวบ้านแถวนั้น ก็ต้องกลับรถมาที่เก่า
ผมก็คุยเรื่องระบบ ให้น้องฟังไปเรื่อยๆ ดีแล้วที่หลง 55
สุดท้ายขึ้นทางด่วนผิด ต้องลง ขึ้นใหม่ อยู่อย่างนั้น
ผมก็คุยไปเรื่อย ชอบๆๆ55
จนน้องเค้าบอก เริ่มโมโหแล้วนะ หลงทาง
ผมก็ว่า อ่า รู้สึกตัวว่าโมโห ก็ดีแล้วนี่
หันไปดูมีรถทะเบียนระบบ ชี้ให้ดู น้องเค้ายังเฉยๆอยู่
เค้าว่ามันคงบังเอิญมากกว่า(มาเป็นระยะๆ)

คืนก่อนที่จะไปงานบวชเพื่อน น้องเค้าไปหาซื้อของทำสังฆทาน
รุ่งขึ้น มาบอก พี่ เมื่อคืนบิลที่ซื้อของ 1,111 บาท
แต่ก็ยังทำหน้างงๆอยู่ 55

มีเรื่องความฝันอีกนิดหน่อยครับ
สองสามเดือนมานี้ ผมเตรียมทำเพลงไว้
เพื่อจะใช้เป็นportงานตัวเอง
ก็นึกถึงพี่โปรดิวเซอร์ คนนึง
(คนระบบรึป่าว พี่แกอยู่วงที่มีเพลงดังชื่อ ก่อนตาย)
แต่ไม่ได้เจอแกหลายปีแล้ว ไม่มีเบอร์ติดต่อพี่เค้า
เลยลืมๆไป เพราะมัวแต่โดนแบบฝึกหัด ถาโถม เข้าใส่ 55
เมื่ออาทิตย์ก่อน อยู่ๆก็ฝันถึงแก
ในฝันยังถามว่า พี่ยังอยู่แกรมมี่รึป่าว
แกว่า ออกแล้ว หัวเราะ55

เมื่อวันจันทร์ ไปงานบวชเพื่อน
ที่วัดชลประทานฯ มีคนบวชหลายคน
ก็เหลือบไปเห็นแกเข้า แต่ไม่กล้าทัก กลัวผิดคน
สุดท้ายก็ใช่พี่เค้านั่นเอง!
ทักกัน เล่าความฝันให้ฟัง แกยังหัวเราะ(เหมือนในฝัน)
บอกว่า แล้วมาเจอกันในวัดด้วยนะ........
แล้วก็คุยเรื่องงานกันไป

อ้อ วันนั้นหาข้าวกินกันหน้าวัด
น้องที่เริ่มกินเจ ก็ต้องเขี่ยครับ 55

จบแล้วครับ

 

เมื่อช่วงบ่ายวานนี้(2 พค.52) พี่สุดใจ และผู้อาวุโสอีก 2 ท่าน ได้เดินทางเข้ามากรุงเทพฯ เพื่อไปร่วมพิธีสวดพระอภิธรรมศพ คุณพ่อของ พันตรีคำรณ สุวรรณศรี ซึ่งเสียชีวิตเมื่อวันที่ 1 มิถุนายน 2552 และตั้งศพบำเพ็ญกุศลในวันที่ 2 มิถุนายน 2552 ทีวัดกาหลง จังหวัดสมุทรปราการ และสวดพระอภิธรรมศพเป็นคืนแรก


ซึ่งพันตรีคำรณ สุวรรณศรี เป็นสมาชิกในรุ่นอาวุโสของเขากะลาอีกท่านหนึ่ง และเป็นครูฝึกการบิน สอนการขับเครื่องบินเฮลิคอปเตอร์ ให้กับทหารในสังกัดอยู่ที่ลพบุรี

ผู้อาวุโสหลายท่าน ได้เดินทางไปร่วมในพิธีสวดพระอภิธรรมศพในคืนนี้ด้วย

 

ในช่วง 20.00 นาฬิกา ได้มีสมาชิกอีกท่านหนึ่ง คือคุณณพงษ์ (ukrin) เดินทางมาสมทบฟังสวดพระอภิธรรมศพด้วย

 

ย้อนรอยภาพในอดึต ที่ค่ายพระรามหก เพชรบุรี

เมื่อ 11 ปีที่ผ่านมา

พันตรีคำรณ สุวรรณศรี
สมาชิกรุ่นอาวุโสหมายเลข 22
ร่วมฝึกในรุ่นที่ 1​

ในภาพ ร้อยเอกคำรณ สุวรรณศรี ขณะเดินทางเข้ารับการอบรมหลักสูตรนายพันที่ค่ายธนะรัตน์ ประจวบคีรีขันธ์

จึงต้องออกจากการฝึกกับกลุ่มฯเพื่อเข้ารับการอบรมดังกล่าว

ขณะแวะมาเยี่ยมเยียน และให้กำลังใจผู้ร่วมฝึกในรุ่นที่ 1 ที่กำลังฝึกอย่างเข้มข้นที่ปราณบุรี

​

​

 

อีกไม่นาน ...
เฮลิคอปเตอร์ จะได้ใช้ทำงานใหญ่....
ฝึกซ้อมช่วยเหลือกู้ภัยคนเอาไว้

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

แดน...เคยเป็น แดนเคยเด่น แดนเคยดับ
เดือน..เคยลา เดือนเคยลับ จับขอบฟ้า
เดียว..คือหนึ่ง ไม่มีสอง นานนับมา
ขออนุโมทนา ละทุกข์ได้ ในเดือนเดียว
ละทุกข์ได้ ใช่ว่า จะไม่ทุกข์
หากติดสุข ละทุกข์ได้ แค่ประเดี๋ยว
ไม่มีสุข ไม่มีทุกข์ แท้แน่เทียว
หากเดี๋ยวเดียว เขาเรียกว่า เดือนเดียว...แดน

ขอจงเป็นผู้อย่าได้กลับมาทุกข์อีกเลย.....

 

นักปฎิบัติธรรมที่ดี ไม่ควรอวดตน ไม่ควรยกตนข่มท่าน และไม่ควรกล่าวว่าร้ายผู้อื่น เช่น " ผู้มีความรู้ความสามารถเก่งกล้าในทางโลก แต่ในทางธรรมนี่ไม่เอาอ่าว " เป็นการส่งจิตออกนอก ไปเปรียบเทียบและตัดสินเขา ซึ่งเป็นการไม่สมควรอย่างยิ่ง....... เหตุที่เขายังไม่มีความรู้ในทางธรรม อาจเป็นเพราะยังไม่ถึงเวลา ยังไม่เคยได้รับการศึกษาในทางธรรมมาก่อน หากเขานำเราไปเปรียบเทียบในทางโลกบ้าง เราเองต่างหากที่ไม่เอาอ่าวในทางโลก ... ดังนั้นจึงไม่ควรส่งจิตออกนอก นำไปเปรียบเทียบและตัดสินใคร ... เพราะเมื่อถึงเวลาที่บุคคลผู้นี้ได้มาศึกษาในทางธรรม เขาอาจเป็นผู้ที่มีสภาวะธรรมสูงกว่าเราเสียอีก เพราะเป็นผู้ที่มีความรู้พร้อมทั้งทางโลกและทางธรรม.......

 

ขอโมทนากับสมาชิกเขากะลาและเพื่อนๆชาวพลังจิต ที่มุ่งมั่นในการปล่อยวางและละการยึดมั่นถือมั่นในอัตตาตัวตนด้วยครับ

 

เมื่อวันอาทิตย์ wave หลอกล่อ ให้ไปร้อยประคำ
36 เส้น หลังจากนั้นได้ข่าวว่า ประคำที่ร้อยไว้นั้น
ขาดทุกเส้น ระบบคงใส่พลังลงไปมากเกินขนาด

ดังนั้นการไปร้อยประคำ จึงไม่ใช่เป้าหมายหลัก
เป้าหมายหลัก คือให้ไปรับฟังการขยายระบบ
จากอาจารย์โม่ นั่นเอง..
ฟังขยายระบบ วันนั้นแล้ว แทบหาตัวตนไม่เจอ
เรียกว่า เรียนวิชา ไร้เงา ไร้ตัวตน
ตัวเบาอย่างเดียวยังไม่พอ มันต้องไต่เต้าไปจนถึงสภาวะไร้ตัวตน
ระบบมาแบบเนียนจริงๆ

 

อุปกิเลส 16​

การพิจารณาจิต คือ ตามรู้จิตตลอดกาลตลอดเวลา ทั้งเมื่ออยู่ในอิริยาบถตามปกติและเมื่อตั้งใจปฏิบัติ เมื่อเราตั้งใจพิจารณา ตามดูจิตแล้ว เราจะมองเห็นอาการของจิตต่าง ๆ ทำให้เข้าใจจริตนิสัยของตัวเองมากขึ้น เมื่อเราเข้าใจตัวเอง ยอมรับตัวเองตามความเป็นจริง ก็จะเป็นพื้นฐานในการปรับปรุงพัฒนาตนเอง คือเมื่อรู้สึกตัวแล้ว ก็จะไม่หลงไปตามอารมณ์ จิตเดิมของเราทุกคนเป็นประภัสสร บริสุทธิ์ผ่องใสโดยธรรมชาติแต่กิเลสเป็นอาคันตุกะที่จรเข้ามาครอบงำจิต ทำให้จิตเศร้าหมอง กิเลสหรืออกุศลมูล อันได้แก่ ราคะ โทสะ โมหะ เมื่อมีเหตุปัจจัยประสมประสานกันแล้วก่อตัวขึ้นมาเป็นอุปนิสัยต่าง ๆ มี 16 ลักษณะเรียกว่า อุปกิเลส 16 ได้แก่
๑. อภิชฌมวิสมโลภะ คือความละโมภ อยากได้ อยากมี อยากเป็นอย่างไม่รู้จักพอ เห็นแก่ได้จนลืมตัว
๒. พยาบาท คือความคิดร้าย มุ่งจะทำร้ายเขา ใครพูดไม่ถูกใจก็คิดตำหนิเขา คิดจะทำร้ายฆ่าเขาก็มี บางครั้งทำร้ายผู้อื่นไม่ได้ ก็หันมาตำหนิตัวเอง ทำร้ายตัวเอง จนฆ่าตัวตายก็มีซึ่งเป็นเพราะอำนาจพยาบาท เป็นอาการอย่างหนึ่งของโทสะ
๓. โกธะ คือความโกรธ มีอะไรมากระทบก็โกรธ เป็นลักษณะโกรธง่าย แต่เมื่อหายแล้วก็เหมือนกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น คือไม่ผูกใจเจ็บ ไม่พยาบาท เป็นอาการอย่างหนึ่งของโทสะ
๔. อุปนาหะ คือการผูกโกรธ ใครพูดอะไร ทำอะไรให้เกิดความโกรธแล้วจะผูกใจเจ็บ เก็บไว้ ไม่ปล่อย ไม่ลืม เป็นทุกข์อยู่อย่างนั้น กระทบอารมณ์เมื่อไร ก็เอาเรื่องเก่ามาคิดรวมกันคิดทวนเรื่องในอดีตว่าเขาเคยทำไม่ดีกับเราขนาดไหน เป็นอาการอย่างหนึ่งของโทสะ
๕. มักขะ คือการลบหลู่คุณท่าน ปิดบังความดีของผู้อื่น ลบหลู่ความดีของผู้อื่น เช่น เขาให้ของแก่เรา แทนที่จะขอบคุณกลับนึกตำหนิเขาว่า เอาของไม่ดีมาให้ หรือเมื่อมีใครพูดถึงความดีของเขา เราทนไม่ได้ เราไม่ชอบ จึงยกเรื่องที่ไม่ดีของเขามาพูด เพื่อปฏิเสธว่าเขาไม่ใช่คนดีถึงขนาดนั้น เป็นต้น
๖. ปลาสะ คือการตีเสมอ ยกตัวเทียมท่าน ไม่ยอมยกให้ใครดีกว่าตน แต่ชอบยกตัวเองดีกว่าเขา มักแสดงให้เขาเห็นว่าเราคิดเก่งกว่า รู้ดีกว่า ถ้าให้เราทำ เราจะทำให้ดีกว่าเขาได้
๗. อิสสา คือความริษยา เห็นเขาได้ดี ทนไม่ได้ เมื่อเห็นเขาได้ดีมากกว่าเรา เขาได้รับความรักความเอาใจใส่มากกว่าเรา เรารู้สึกน้อยใจ อยากจะได้เหมือนอย่างเขา ความจริงเราอาจจะมีมากกว่าเขาอยู่แล้ว หรือเรากับเขาต่างก็ได้รับเท่ากัน แต่เราก็ยังเกิดความรู้สึกน้อยใจ ทนไม่ได้ก็มี
๘. มัจฉริยะ คือความตระหนี่ ขี้เหนียว เสียดายของ ยึดในสิ่งของที่เราครอบครองอยู่อย่างเหนียวแน่น อยากแต่จะเก็บเอาไว้ ไม่อยากให้ใคร
๙. มายา คือเจ้าเล่ห์หลอกลวง ไม่จริงใจ พยายามแสดงบทบาทตัวเองเกินความจริง หรือจริงๆ แล้วเรามีน้อยแต่พยายามแสดงออกให้คนอื่นเข้าใจว่ามั่งมี เช่น ด้วยการแต่งตัว กินอยู่อย่างหรูหรา หรือบางกรณี ใจเราคิดตำหนิติเตียนเขา แต่กลับแสดงออกด้วยการพูดชื่นชมอย่างมาก หรือบางทีเราไม่ได้มีความรู้มาก แต่ของคุยแสดงว่ารู้มาก เป็นต้น
๑๐. สาเถยยะ คือการโอ้อวด หลอกลวงเขา ชอบอวดว่าดีกว่าเขา เก่งกว่าเขา พยายามแสดงให้เขาเห็น เพื่อให้เขาเกิดอิจฉาเรา เมื่อได้โอ้อวดแล้วมีความสุข
๑๑. ถัมภะ คือความดื้อ ความกระด้าง ยึดมั่นถือมั่นในตัวเอง ใครแนะนำอะไรให้ก็ไม่ยอมรับฟัง
๑๒. สารัมภะ คือการแข่งดี มุ่งแต่จะเองชนะเขาอยู่ตลอด จะพูดจะทำอะไรต้องเหนือกว่าเขาตลอด เช่นเมื่อพูดเถียงกันก็อ้างเหตุผลต่าง ๆ นานา เพื่อเอาชนะให้ได้ ถึงแม้ความจริงแล้วตัวเองผิด ก็ไม่ยอมแพ้
๑๓. มานะ คือความถือตัว ทะนงตน
๑๔. อติมานะ คือการดูหมิ่นท่าน ความถือตัวว่าเราดียิ่งกว่าเขา ทำให้ดูถูกดูหมิ่นคนอื่น
๑๕. มทะ คือความมัวเมา หลงว่ายังเป็นหนุ่มเป็นสาว ยังไม่แก่ ยังไม่ตาย หลงในอำนาจ หลงในตำแหน่ง คิดว่าเราจะเป็นอย่างนี้ตลอดไปแล้วทำอะไรเกินเหตุ
๑๖. ปมาทะ คือความประมาท เลินเล่อ ไม่คิดให้รอบคอบ อาการที่ขาดสติ ขาดปัญญา

ที่มา : http://www.kanlayanatam.com/sara/

ตนเองอาจมีข้อหนึ่งหรือหลายข้อที่ตนเองก็อาจไม่ได้สังเกตุเห็น แต่มักมองเห็นข้อหนึ่งหรือหลายข้อของผู้อื่นเสมอ

 

ชมภาพจากอาศรมแดนธรรมหลวงปู่เทพโลกอุดร

อ.ชัยบาดาล จ.ลพบุรีต่อครับ

 

จากนั้นอาจารย์บุญหนา ทวีจิตร์

ได้พาทางคณะไปยังวัดแห่งหนึ่ง

เพื่อที่จะนำชมถ้ำบาดาล

ชมบรรยากาศภายในถ้ำครับ

 

ย้ายสถานที่มาอีกวัดครับ

อยู่บนเขา แต่ละวัดจะมีถ้ำอยู่ด้วยกัน

 

เก็บตกภาพพิธีวางศิลาฤกษ์ สถานปฏิบัติธรรม จ.ส.อ.เชิด ชื่นสำนวน เมื่อวันที่ 17 พฤษภาคม 2552 (ต่อ)