anchalee_mata39

พระองค์ท่านสอนให้เรียนรู้ไปเพื่อความพ้นทุกข์ ให้พ้นไปจากความเกิดเเก่เจ็บตาย คนที่จะเป็นศาสตราจารย์ที่จะสอนอย่างน้อยก็ควรเป็นพระอรหันต์ เเละคณาจารย์ในหลักสูตรก็ควรเป็นพระอนาคามีเป็นอย่างต่ำ เเต่นี่เราเอาคนไม่มีไม่เป็นไม่รู้ไปสอนหลักธรรมเเละวินัยของปรัชญาพุทธ ผลก็อย่างที่เห็น เรียนรู้กันเฉยๆ ไม่มีประโยชน์อะไรในอันที่เป็นพุทธประสงค์

สวัสดีครับ อ.ผมเองก็ไม่ได้รู้มาก่อนในเรื่องนี้ เพราะไม่เชื่อถือในหลักสูตรที่นำมาศึกษากันด้วยเหตุที่ไม่สอนกันอย่างที่พระองค์สอน ไม่ทำกันอย่างที่พระองค์ท่านทรงเเนะนำให้ทำ ไปเรียนกันในเรื่องอะไรก็ไม่รู้ จบอออกมาเเล้วก็เพียงเป็นเเต่ผู้มีความรู้ อันไม่ใช่จุดประสงค์ของพุทธศาสนา

สวัสดีค่ะคุณ อ.หลักสูตรของประเทศไทยในระดับปริญญาตรี ยังไม่มีเอกพระพุทธศาสนาเลย ก็ไม่รู้ว่าทำไม มีแต่ของต่างประเทศ ที่รู้แน่ๆคืออินเดีย นี่แหละที่ตนเองก็ยังสงสัยเมื่อวันก่อนยังได้คุยกับเพื่อนเลยว่าทำไม คนไทยจึงต้องไปเรียนพระพุทธศาสนาที่ต่างประเทศ ทำไมไม่บรรจุไว้ในหลักสูตรของไทย

วาจาที่ไม่มีโทษเป็นวาจาสุภาษิตประกอบด้วยองค์ 5ประการ 1.กล่าวแล้วควรแก่เวลา 2.กล่าวแล้วตามสัจจ์จริง 3.กล่าวแล้วอย่างอ่อนหวาน 4.กล่าวแล้วอย่างประกอบด้วยประโยชน์ 5.กล่าวแล้วด้วยเมตตาจิต เป็นวาจาที่ไม่มีโทษ และวิญญูชนไม่ติเตียน (พุทธวจน)

ผู้ที่ชื่อว่ามีมิตรดีมีสหายดีมีเพื่อนดีย่อมเจริญทำให้มากซึ่งอริยมรรคคือสัมมาทิฏฐิ สัมมาสังกัปปะ สัมมาวาจา สัมมากัมมันตะ สัมมาอาชีวะ สัมมาวายามะ สัมมาสติ สัมมาสมาธิ ชนิดที่วิเวกอาศัยแล้ว วิราคะอาศัยแล้ว นิโรธอาศัยแล้ว ชนิดที่น้อมไปรอบเพื่อการสลัดคืน นี่คือกัลยาณมิตร (พุทธวจน)

ต้องขอขอบพระคุณเป็นอย่างสูงที่ให้คำแนะนำ มิบังอาจรบกวน เพราะหลวงพี่ยังไม่มีญาติธรรมที่ศรัทธาเท่ากับหลวงปู่เณรคำ ลองถามญาติธรรมที่ไปงานดูเถอะเชื่อได้ว่าทุกคนดูไม่แปลกเพราะเขาศรัทธา ทำอะไรก็ดีถูกต้องทั้งนั้น มีแต่เราเท่านั้น ถ้าเห็นเหมือนกับเขาคงจะแปลกมากจริงไหมคะคุณ อ.

[IMG]
บรรยากาศงานเเสดงมุทิตาจิตวันคล้ายวันเกิดหลวงปู่เณรคำ อ.เเนะนำให้หลวงพี่ของ อ.จัดอย่างนี้บ้างปีหน้าผมยินดีให้คำปรีกษาเพราะไปศึกษาเเละช่วยดูงานมาเเล้ว :VO

วันนี้ได้พานักเรียนชั้น ม.3 ไปทัศนศึกษาที่ชลบุรี สวนสัตว์เปิดเขาเขียว และได้ไปดูวิหารเซียน ชื่นชมกับผู้สร้างที่สร้างถวายในหลวง สำหรับเทพเจ้าจีนนั้นก็ธรรมดารูสึกเฉยๆ มีภาพที่นางสุชาดาถวายข้าวมธุปายาสให้กับพระพุทธเจ้าพอจะเป็นความรู้ให้กับนักเรียนบ้างพรุ่งนี้จะไปสุพรรณกับ ชั้น ม.2

สวัสดีค่ะคุณ อ.แปลกนะได้อ่านคำที่คุณเขียนบอกมาตนเองน่าจะดีใจกลับรู้สึกนิ่งๆ ก็งงกับตนเองเหมือนกัน ความคิดความรู้สึกต่างๆมันเปลี่ยนไปจากเดิมค่อนข้างมาก ไม่รู้ว่ามันเปลี่ยนไปตั้งแต่เมื่อไหร่ ตอนไหน รู้แต่ว่าเราต้องทำให้ได้ เดินให้ถูก โดยไม่หวั่นไหวต่อสิ่งรอบข้างที่ไม่ถูกต้อง

ก็เมื่อหยั่งลงสู่ ระบบเเห่งความถูกต้อง หนทางข้างหน้าย่อมเเจ่มใส ความสว่างย่อมบังเกิด ความมืด อันเป็นเครื่องปิดกั้นเเห่ง เห็นถูกเห็นชอบย่อมสิ้นไป เเก่ผู้เห็นทางที่สว่าง เขาย่อมไม่หลงไปในเส้นทางอื่น เปรียบดั่งผู้มีตาดี ย่อมเดินไปได้ด้วยมีเท้าเเละเส้นทางตามที่ตนเห็น ผลคือที่หมายย่อมถึงย่อมปรากฎเเก่ผู้กระทำ

สวัสดีครับ อ. ผมเพิ่งกลับมาถึงเมื่อคืนนี้ ก็ประมาณ เกือบเที่ยงคืน ก็ผักผ่อนเสียเกือบตลอดวัน ได้อ่านที่เขียนไว้เเล้วก็ดีขึ้นมาก สดุดที่คำว่า เห็นปัญหาเห็นทุกข์เป็นเรื่องที่ดี อันนี้เป็นการก้าวหน้ามากในทางธรรม เพราะความไม่สะทกสะท้นหวั่นไหว คือผู้พ้นไปจากความวิตก วิจาร พ้นไปในเรื่องของโลกเเห่งสมมุติ เข้าสู่ สัมตะนิยาม (ระบบเเห่งความถูกต้อง)

สวัสดีค่ะคุณ อ.ถ้าเข้ามาอ่านข้อความตรงนี้ก็ต้องขอโทษด้วยนะคะ เพราะตนเองต้องการระบายความรู้สึกของตนเองที่เกิดขึ้น บางครั้งคำพูดหรือข้อความอาจจะดูไม่เหมาะสม ไม่ถูกต้อง เพราะว่าครูอัญนั้นมีความรู้ได้ไม่ถึงเศษเสี้ยวของคุณอาจารย์ แต่ก็บอกสอนชี้แนะได้เลยเจ้าค่ะ ขอบพระคุณค่ะ

เมื่อก่อนนั้น ตนเองเคยคิดว่าสิ่งที่ไม่ดีที่เกิดขึ้นกับเรานั้นคือความทุกข์ แต่เดี๋ยวนี้ไม่ใช่เลย เรากลับมองสิ่งที่เกิดขึ้นเหล่านั้นคือความสุข เพราะเราสามารถแก้ปัญหาหรือดับลงได้ด้วยธรรมะ นั่นคือเราได้นำคำสอนของพระตถาคตมาปรับใช้ในชีวิตของเราได้ด้วยปัญญา และความถูกต้องกับเหตุการณ์นั้นๆ

ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นกับเรา ย่อมทำให้เรามีสติมากขึ้น มองเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นเหล่านั้นด้วยปัญญา และเฝ้าดูด้วยความระมัดระวังอย่าให้เกิดขึ้นกับเราอีกเพราะสิ่งเหล่านั้นเปรียบเสมือนครูหรืออาจารย์ ที่ให้เราได้เรียนรู้ ก็ต้องขอขอบคุณตนเองที่คิดได้อย่างนี้

ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นกับเรา ย่อมทำให้เรามีสติมากขึ้น มองเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นเหล่านั้นด้วยปัญญา และเฝ้าดูด้วยความระมัดระวังอย่าให้เกิดขึ้นกับเราอีกเพราะสิ่งเหล่านั้นเปรียบเสมือนครูหรืออาจารย์ ที่ให้เราได้เรียนรู้ ก็ต้องข

ทำไมนะ คนที่เราคิดว่าเขาน่าจะเดินตามเราได้ พูดคุยกับเราเหมือนว่าสิ่งที่เราชี้แนะ เขาเห็นด้วยคล้อยตามเรา พอเอาเข้าจริงจังเขากลับชวนเราเดินหนีสิ่งที่เรากระทำอยู่ เฮ้อ...ก็คงต้องปล่อยเขาไปตามที่เขาต้องการ เราก็คือเรา จะขอเดินตามคำสอนของพระพุทธองค์จนกว่าจะพบความหลุดพ้นให้จงได้

ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ เป็นที่รักที่เจริญใจในโลก ตัญหาเมื่อจะเกิด ย่อมเกิดขึ้นที่นี้ เมื่อจะละ ย่อมละเสียได้ในที่นี้ เมื่อจะดับย่อมดับได้ในที่นี้ เพราะฉนั้นเราจึงควรดับมันให้ได้ ควรเจริญให้มากในอริยสัจสี่ ในมรรคมีองค์ 8 และปฏิจจสมุปบาป เจริญมากเท่าใดย่อมถึงซึ่งอริยบุคคลแน่นอน สาธุ

คุณ อ. คุณเป็นผู้ชี้ทาง ถ้าเราสามารถเดินตามผู้ชี้นำ ไม่ออกนอกเส้นทาง เราก็มีโอกาสถึงเส้นชัยได้อย่างสง่างามคือวิมุติหลุดพ้น ได้ถึงซึ่งอริยบุคคลในอนาคตกาลแน่นนอน ตนเองก็ตั้งธงไว้ว่าจะพยายามเดินให้ตรงเส้นทางที่สุด เท่าที่ตนเองจะทำได้ ทุกหน้าที่ทุกโอกาสที่เราไขว่คว้าในเส้นทางธรรม

สวัสดีค่ะคุณ อ.คงจะเป็นวิศวกรเพลินซินะ คงจะอิ่มในบุญกุศลที่สร้าง ก็ต้องขออนุโมทนาบุญด้วยนะคะ คุณ อ.เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้การปฏิบัติของตนเองก้าวหน้า เหมือนกับว่าคุณเป็นตัวอย่างในการก้าวเดินในเส้นทางธรรมได้อย่างมั่นคง และสามารถชี้เส้นทางเดินให้กับผู้อื่นได้อย่างไม่หลงทาง

ความอดทนและความอดกลั้นนั้นเป็นสิ่งจำเป็นอย่างมากสำหรับเรา ถ้าเราปฏิบัติตนเป็นปกติตามธรรมชาติและมีสติรู้อยู่เสมอ ปัญญาที่แท้จะเกิดขึ้นเองตามธรรมชาติด้วย