countdown

ครัยเป็นอย่างผมมั้ง ตั้งแต่เข้าวงการธรรมมะมาเนี่ย เริ่มมีอาการแปลก ผมเริ่มทำสังฆทาน ทำบุญจากที่หายไปนานเพราะแยกห่างจากพี่ชายมาหลายปีเมื่อก่อนแกชอบพาไปทำบุญทุกวันหยุด ตอนเด็ก ๆ มาเดี่ยวนี้เริ่มรู้สึกว่ามีเจ้ากรรมนายเวร เทวดา เจ้าที่ และวิญาณรอบกาย ยาเรานั่งอุทิศกุศลไปให้เขา ทุกวันผมทำมา 1 ปีละ ไปที่ไหน ตาม 4 แยกต้องอุทิศกุศลไปให้เขา กลางคืนนั่งสวดมนอุทิศไปให้เขาเหมือนเขาจะมาเพราะขนลุกซุ่ๆ วันไหนไม่ทำอึดอัดมากต้องทำแบบนี้ไปจนตาย ต้องหมั่นทำบุญสังฆทานเพราะรู้ว่าเขารอรับอยู่ และรู้ว่า หรือคิดไปเอง ว่ามีเทวดาคอยรักษา เพราะทุกวันจะอุทิศกุศลไปให้เขา ทำบุญทีไรต้องเพื่อแผ่ไปให้เขา ไม่ได้เจาะจงว่าให้ครัย เพราะรู้ว่าเขาไปด้วย ครัยเป็นงี้มั่ง

 

ผมมีความรู้สึกขนลุกเวลาที่เราอุทิศส่วนกุศลเหมือนกัน

 

ผมก็เป็นเหมือนกันครับ ถ้าวันไหนไม่สวดมนต์จะอึดอัดเป็นอย่างมาก เวลาผมสวด เทวดาจะมารับทุกคืน เพราะพอแผ่กุศลให้เทวดา ผมจะขนลุกซู่ไปทั้งตัว ซาบซ่าไปทั้งตัว เป็นความรู้สึกที่บรรยายไม่ถูกครับ