โดนใส่ร้าย...........

pig_cryyเราทำงาน อยู่ หน่วยงานหนึ่ง (ราชการ) ในภาคใต้ ... โดนเพื่อนร่วมงาน (ป้าแก่ๆ อายุ 43 ปี) ใส่ร้าย สารพัด ฟ้องไปส่วนกลาง (กทม) ว่า เราสารพัด เช่น เราไม่ทำงาน กลับบ้านก่อน ขี้เกียจ ฯลฯ สรุป คือ นิสัย ของป้า แกล้วนๆ เอามาโยนให้เรา พอดี เจ้านาย คนใหม่ ปีหน้าก็จะเกษียณ แล้ว เข้าข้างป้าแก เชื่อป้าแกทุกอย่าง ได้แต่ พยามทำใจ ที่ทำบุญเป็นประจำ ก็ ทำเพิ่ม เท่าตัว แผ่เมตา ก็แล้ว สารพัด ได้แต่ทนๆๆๆๆ ถือ ว่าเป็นกรรมเก่า น่ะ คิดไว้อย่างเดียว ไม่มีใครหนีกรรมได้ รอดู อย่างเดียว ว่า เค้าจะเล่นงาน เราอย่างไรอีก แล้ว จะมารายงาน ความคืบหน้า ให้ฟัง มีใครบ้างหนอ เจออย่างเรา

 

มีสรรญเสริญ ก็ต้องนินทา เป็นธรรมดาของโลกครับ ( โลกธรรมแปด สุข ทุกข์ สรรญเสริญ นินทา ยศ เสื่อมยศ ลาภ เสื่อมลาภ ) ขอเพียงเรารู้ตัวเราดีเท่านั้นเป็นพอครับ เพราะไม่มีใครที่ไหนเข้าใจดีไปกว่าตัวเรา ต้องทำใจและปล่อยวางครับ อย่าเก็บเอามาคิด ลองพิจารณาตามความเป็นจริงดูนะครับใครกันเป็นทุกข์ ตัวเราเองนั่นแหละไปยึดเอาคำพูดของเขามาเสียดแทงใจเราเอง เหมือนลมนะครับพัดมาวูบหนึ่งแล้วก็หายไป

การรายงานเท็จไปยังส่วนกลางนั้นมันต้องมีหลักฐาณมิใช่หรือครับ เช่นการลงเวลาทำงาน เราเข้างานถูกต้องจะไปกลัวทำไมครับ ขั้นตอนในการร้องเรียนเขาก็มีนี่ครับ เราทำถูกต้องจริงจะร้อนใจไปทำไมล่ะครับ เอาเวลาเหล่านั้นไปคิดพัฒนางานของเราให้ดีขึ้นๆดีกว่าครับ

 

เคยเจอเหมือนกันคะ โดนใส่ร้ายในที่ทำงาน คนที่ใส่ร้ายเราก็เป้นเจ้านายเรานี่เอง
เพื่อนร่วมงานแทบไม่มีใครคุยกับเรา
ตอนนั้นอึดอัดมาก แต่ก็ไม่เป็นไร ปกติก็ไม่ค่อยชอบคนพูดมากอยุ่แล้ว คุยด้วยก็มีแต่นินทากัน น่าเบื่อ อยู่คนเดียวสบายใจกว่า

สุดท้ายไม่นานเขาก็แพ้ภัยตัวเองคะ พนักงานก็แตกกันหมดแล้วออกกันหลายคน สุดท้ายก้มาง้อเราแต่เราก็ไม่ได้กลับไปค่ะ แต่ก็ไม่ได้โกรธเขานะคะ ก็ยังนึกถึงบุญคุญอยู่เสมอ เจอเขาเราก็ไหว้คะ ยังเห็นเขาเป็นพี่สาวเหมือนเดิมไปมาหาสู่บ้างแต่ไม่ได้กลับไปร่วมงานด้วยแล้ว แต่เห็นผลเลยว่าคนที่ใส่ร้ายเราสุดท้ายเขาเองไม่เหลือใครเลย
ตอนนี้เราสบายแล้ว ได้ออกมาจากวงจรนั้น แถมมีชีวิตที่ดีขึ้นกว่าเดิมเยอะคะ

 

กำลังเจอเลยครับ คือไม่ได้โดนใส่ร้ายหรอกครับ แต่หัวหน้าไม่พอใจที่ชาวบ้านให้ความรัก ความนับถือกับเรามากกว่าให้กับหัวหน้า การคิดโครงการอะไรก็จะถูกกีดกันหรือไม่เห็นด้วยทั้งๆที่ชาวบ้านก็เห็นด้วย แต่ก็ขอย้ายแล้วแหละครับคงจะได้ย้ายเร็วๆนี้ ก็แค่คิดว่าเป็นธรรมชาติของกรรมครับ นับแต่นี้สร้างกรรมดีอย่างเดียวกรรมชั่วหยุดสร้าง อนาคตต้องดีแน่ๆ คิดอย่างนี้ก็สบายใจดีครับ

 

ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ ตอนนี้พยามตั้งสติ ระงับ ความโกรธไว้ ถือ ว่า เป็นกรรมเก่า ค่ะ

 

ทุกสิ่งมีมาแต่เหตุ สิ่งนี้เป็นวิบากของเราที่เราต้องจ่ายคืนเขา(ระบบกรรม) เมื่อเราได้จ่ายแล้ว และผ่านไปได้ ให้แผ่เมตตาให้เจ้ากรรมนายเวรและคนที่เกี่ยวข้องนั้น
และไม่สร้างกรรมใหม่ ชีวิตก็พ้นวิบากและจะปลดเปลื้องภาระต่างๆทางใจและทางกายไปได้
ให้ระลึก เสมอว่าทุกอย่างมีขึ้นมีลง มีเกิด มีดับ ภาวะนี้ทนไปสักระยะหนึ่ง
ทำบุญแผ่เมตตาให้อภัยจะปลดวิบากกรรมไปเรื่อยๆ
รักษาจิตไว้ให้อยู่ในกุศลกรรมเสมอด้วยการเมตตาภาวนาทุกอย่างจะดีขึ้นๆ แบบอัตโนมัติ

 

เหมือนผมเหมือนกัน หน่วยงานราชการใช่ป่ะ แต่ปัญหาคือผมเป็นคนค่อนข้างไม่ยอมใคร แม้แต่เ้จ้านายระดับสูง ผมก็กล้าด่า ถ้าผิด จนทุกวันนี้ผมงง ว่าผมทำถูกหรือเปล่า เพราะผมดูเหมือนผิดจากคนอื่น

ตอนนี้ผมพยายามปล่อยทุกอย่าง ไม่สน จะว่าอะไรก็ช่าง เพราะมันเป็นทุกที่ ผมเคยจะต่อยผู้บังคับบัญชาด้วย (เป็นผู้หญิงปากร้าย ไม่สมกับเป็นผู้ใหญ่เลย )

 

เราออกจากที่เก่าก็แบบนี้ ต่อหน้าดีลับหลังเอาไปว่าเสียหาย แล้วคนอื่นๆเขาก็เอามาเล่า เราหักดิบไม่พูดกับเพื่อนร่วมงานเลย แต่คุยเรื่องงานนะ แต่ไม่คุยเล่น พอออกมาจากวงจรนั้นเรารู้สึกสบายใจขึ้นเยอะ เราอดทนมาหลายปีมาก หวังว่าที่ทำงานใหม่เราจะมีแต่กัลยาณมิตรนะ ขอให้ทุกคนพบแต่กัลยณามิตรนะคะ

 

พระพุทธเจ้าท่านสอนว่า เมื่อถูกกล่าวตู่ในเรื่องไม่จริง ​

ให้พูดคำนี้ออกไป " ผู้กล่าวตู่ไม่จริงย่อมไปสู่นรก "​

คำบาลีว่า " อะภูตะวาที นิระยัง อุปะติ "​

หรือจะใช้ บริกรรมเป็นบทภาวนาในการฝึกสมาธิก็ได้
แต่ก่อนจะภาวนาบทนี้ ต้องไม่ลืมอาราธนาศีล
และสวดบท พุทธคุณ ธรรมคุณ สังฆคุณ​

ต่อด้วย สวดมนต์บท กรณียเมตราสูตร ๑๒ จบ
จึงเริ่มภาวนาได้ เมื่อออกจากการภาวนา ก็ให้กล่าวอุทิศบุญ แผ่เมตตา​

ฝึกให้ได้ทุกวันเป็นประจำ
หากเรามั่นคงตามคำสอนพระศาสดาความจริงจะปรากฎเร็วขึ้น​