!!เปรตดิบ!!

เปรตดิบ

​

....เรื่องที่ข้าพเจ้าจะนำมาเล่าเป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้น ที่หมู่บ้านแห่งหนึ่งไม่ห่างไกลจากกรุงเทพฯ
มากนัก เกิดขึ้นที่ จังหวัดสระแก้ว ปัจจุบันผู้ที่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ยังมีชีวิตอยู่ ที่หมู่บ้านแห่งนี้มีวัด
เก่าแก่อยู่วัดหนึ่ง ชื่อว่า วัดโคกสัมพันธ์ ชาวบ้านในละแวกนี้มีอาชีพทำนาและทำไร่ปอเป็นส่วนใหญ่ หมู่บ้านนี้เป็นหมู่บ้านที่ขาดแคลนน้ำใช้และดื่มเป็นอย่างมาก ดังนั้นทุกบ้านจึงมีโอ่งปูนขนาดใหญ่ตั้ง
อยู่หน้าบ้าน เพื่อจะได้กักเก็บน้ำฝนไว้ใช้ยามหน้าแล้ง จนกระทั้ง พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว
ได้พระราชทานทรัพย์ส่วนพระองค์ขุดบ่อน้ำบาดาลในเขตวัด จึงมีน้ำใช้กันอย่งเพียงพอ
....สมัยนั้นหลวงพ่อคูณเป็นเจ้าอาวาส และมีลุงหลงเป็นมัคนายก ลุงหลงเป็นคนหลงสมชื่อ แต่เป็นคนหลงไปในทางที่ผิดๆ คือหลงอยากได้ข้างของคนอื่นๆมาเป็นทรัพย์สมบัติของตัวเอง และที่สำคัญมัคนายกได้หลงผิดยักยอกเอาของวัดมาไว้ที่บ้าน
ของตัวเอง ไม่ว่าจะเป็นแจกันทองเหลือง เชิงเทียน ตลอดจนถ้วยโถโอชามต่างๆและอื่นๆอีกมากมาย จนชาวบ้านนินทาว่ากล่าวต่างๆนาๆ
....จนในที่สุดลุงหลงก็ไม่มีใครยอมรับนับถือ ต้องลาออกจากการเป็นมัคนายกวัดโดยสิ้นเชิง ชาวบ้านจึงได้แต่งตั้งลุงบุญเป็นมัคนายกแทน ส่วนลุงเมื่อออกจากวัดมาอยู่บ้านได้ไม่นานก็ล้มป่วยลง ร่างกายผอมโซเหลือแต่หนังหุ้มกระดูก เสมือนกับว่าแกกำลังจะนอนรอความตาย แต่อนิจจา ! จะมีใครบ้างรู้ว่าลุงหลงกลายเป็น " เปรต " ไปแล้วโดยไม่รู้ตัว ทั้งๆที่แกเองก็ยังไม่พ้นจากสภาวะแห่ง
ความเป็นมนุษย์ เปรตดิบลุงหลงเที่ยวออกอาระวาดหลอกหลอนชาวบ้านในละแวกนั้น จนอกสั่น
ขวัญแขวนไปตามๆกัน
....เปรตดิบลุงหลงจะออกหลอกหลอนชาวบ้านในเวลาโพล้เพล้หรือใกล้ค่ำ เป็นเวลาที่ชาวบ้านกลับ
จากทำนา ทำไร่แล้วมาเข้าคิวรอตักน้ำจากบ่อบาดาล ซึ่งอยู่ใกล้กับต้นโพธิ์ใหญ่ในเขตวัด ทุกคนที่โดน " ผีเปรต " หลอกต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า ผีเปรตที่ห้อยหัวลงมานั้นหน้าเหมือน
ลุงหลงไม่ผิดเพี้ยน จะแปลกอยู่ก็คือผมยาวกวัดแกว่งไปมา พร้อมกับแลบลิ้นอันยาวกวาดใบไม้แห้ง
บริเวณต้นโพธิ์อยู่ไม่ขาด
....ชาวบ้านโคกสัมพันธ์ร่ำลือชนิดปากต่อปากกันต่างๆนานามีคนยืนยันว่าเปรตนั้นหน้าตาเหมือน
ลุงหลงจริงๆสร้างความเสียหายให้กลับครอบครัวลุงหลงเป็นอย่างมาก จนมีเรื่องราวขึ้นโรงขึ้นศาล
ในข้อหาหมิ่นประมาท
....จนในที่สุด เมื่อถึงวาระสุดท้าย ลุงหลงก็ได้ล้มป่วยอีกครั้งหนึ่งคราวนี้ชาวบ้านบ้านใกลัเรือน
เคียงไม่มีใครไปเยี่ยมเยียน จะมีก็แต่ลูกและเมียแกเท่านั้นที่คอยเฝ้าดูแลจนถึงวาระสุดท้าย
ที่แกสิ้นสภาวะแห่งความเป็นมนุษย์
...ก่อนที่แกจะสิ้นใจ แกได้ส่งเสียงดัง กรี๊ดๆๆ สามครั้งอย่างโหยหวน น่าสะพรึงกลัวอย่างยิ่ง บางคนนอนหลับถึงกลับสะดุ้งตื่น เพราะเสียงร้องของแกและที่น่าแปลกคือหลังจากลุงหลงได้ตาย
ไปแล้ว ผีเปรตที่คอยหลอกหลอนชาวบ้านก็ได้อันตธานหายไปด้วย โดยไม่มีใครพบเห็นเจอะ
เจออีกเลยตราบเท่าทุกวันนี้
....ข้าพเจ้ายกเรื่องนี้มาเพื่อบอกท่านทั้งหลายว่า กรรมนั้นมีจริง แม้กรรมจะไม่มีร่างกายหรือตัวตน
ที่เรามองเห็นแต่ " กรรมใดใครก่อ กรรมนั้นย่อมตอบสนอง เว้นแต่จะช้าหรือเร็วเท่านั้น " ​

จากหนังสือโลกทิพย์
[SIZE=-1][/SIZE]​

http://www.agalico.com/board/showthread.php?p=27137#post27137