อาจคลาดเคลื่อน ต้องเตือนให้ระวัง

ลักษณะของหลักกรรมนี้ เป็นเรื่องที่น่าพิจารณา
เพราะกรรมเป็นหลักใหญ่ในพระพุทธศาสนา
จะต้องมีการเน้นอยู่เสมอ
หลักการของศาสนานั้น ก็เหมือนกับหลักการปฏิบัติทั่วไปในหมู่มนุษย์
เมื่อเผยแพร่ไปในหมู่มนุษย์วงกว้าง
ซึ่งมีระดับสติปัญญาต่างกัน มีความเอาใจใส่ต่างกัน มี
พื้นเพภูมิหลังต่างๆกัน นานๆเข้าก็มีการคลาดเคลื่อนเลือนลางไปได้
จึงจะต้องมีการทำความ เข้าใจกันอยู่อย่างสม่ำเสมอ

เรื่องกรรรมนี้ก็เหมือนกัน
เมื่อเผยแพร่ไปในหมู่ชนจำนวนมากเข้า
ก็มีอาการที่เรียกว่าเกิดความคลาดเคลื่อน มีการเฉไฉ
ไขว้เขวไปได้ ทั้งในทางการปฏิบัติและความเข้าใจ
หลักกรรมในพระพุทธศาสนานี้
ท่านสอนไว้เพื่ออะไร
ที่เราเห็นชัดก็คือ เพื่อไม่ให้แบ่งคนโดยชาติกำเนิด
ให้แบ่งโดยความประพฤติ โดยการกระทำ นี่เป็นประการแรก
ดังที่พระพุทธเจ้าตรัสว่าประพฤติดังที่ พระพุทธเจ้าตรัสว่า

"กมฺมุนา วสโล โหติ กมฺมุนา โหติ พฺราหฺมโณ"
คนไม่ใช่ต่ำทรามเพราะชาติกำเนิด
แต่คนจะเป็นคนต่ำทราม ก็เพราะกรรมคือการกระทำ
คนมิใช่จะเป็นพราหมณ์เพราะชาติกำเนิด
แต่เป็นพราหมณ์ คือผู้บริสุทธิ์ คือคนดีคนประเสริฐ
ก็เพราะกรรมคือการกระทำตามหลักการนี้

พระพุทธศาสนายึดเอาการกระทำ หรือความประพฤติ
มาเป็นเครื่องแบ่งแยกมนุษย์ ในแง่ของความประเสริฐหรือความเลวทราม
ไม่ให้แบ่งแยกโดยชาติกำเนิด

ความมุ่งหมายในการเข้าใจหลักกรรมประการที่สองที่ท่านเน้น
ก็คือการรับผิดชอบต่อตนเอง
คนเรานั้นมักจะซัดทอดสิ่งภายนอกซัดทอดปัจจัยภายนอก
ไม่รับผิดชอบต่อการ กระทำของตนเอง
เวลามองหาความผิดต้องมองไปที่ผู้อื่นก่อน
มองที่สิ่งภายนอกก่อน
แม้แต่ เดินเตะกระโถน ก็ต้องบอกว่าใครเอากระโถนมาวางซุ่มซ่าม
ไม่ว่าตนเดินซุ่มซ่าม
เพราะฉะนั้น จึงเป็นลักษณะของคนที่ชอบซัดทอดปัจจัยภายนอก
แต่พระพุทธศาสนาสอนให้รับผิดชอบการ กระทำของตนเอง
ให้มีการสำรวจตนเองเป็นเบื้องต้นก่อน

ประการต่อไป ท่านสอนหลักกรรม เพื่อให้รู้จักพึ่งตนเอง
ไม่ฝากโชคชะตาไว้กับปัจจัยภายนอก
ไม่ให้หวังผลจากการอ้อนวอนนอนคอยโชค
ให้หวังผลจากการกระทำ
หลักกรรมในพระพุทธศาสนาสอนว่า
"ความสำเร็จเกิดขึ้นจากการกระทำตาม ทางของเหตุผล"