สิ่งมหัศจรรย์ทั้งเจ็ด

หากคนเราเลือกเกิดได้ ทุกคนคงเลือกที่จะเกิดมามีร่างกายสมบูรณ์ ไม่พิกลพิการ เป็นอันดับแรก ต่อไปก็เลือกที่จะเกิดในตระกูลที่มีอันจะกิน หรือเศรษฐีนั่นเอง และต่อไป ๆ . . . . . . . อีกไม่รู้จบ
แต่จะมีสักกี่คนที่สามารถเป็นได้อย่างที่หวัง เฉกเช่น เด็กหญิงคนหนึ่งที่เธอเกิดมาในครอบครัวที่ยากจน แถมมีน้องอีกคนเป็นพิการคือหูหนวก แล้วก็เลยเป็นใบ้ เธอจึงมีหน้าที่ช่วยดูแลน้องเพื่อแบ่งเบาถาระให้พ่อและแม่
วันนี้ครูได้ให้การบ้านแก่นักเรียนคือ ให้ไปค้นหาสิ่งมหัศจรรย์มา ๗ สิ่ง พรุ่งนี้มาส่งครู
เด็กทุกคนในชั้นเรียน ต่างหาคำตอบมาเหมือนๆกันคือ ปิรามิดบ้าง กำแพงเมืองจีนบ้าง ปราสาทนครวัด ทัสมาฮาน . . .ฯลฯ แต่คุณครูต้องสะดุดกับคำตอบหนึ่ง ซึ่งเป็นคำตอบของเด็กหญิงคนนั้นนั่นเอง
สิ่งมหัศจรรย์ของหนูคือ การได้มองเห็น การได้ยิน การสามารถพูดได้ การได้ลิ้มรส การมีสองขาที่ก้าวเดินได้อย่างมั่นคง การมีสองมือที่หยิบจับและทำงานได้ และสุดท้าย การมีจิตใจที่เสียสละ

คำถามมีอยู่ว่า สิ่งมหัศจรรย์ที่ตายไปแล้ว กับสิ่งมหัศจรรย์ที่ยังมีชีวิตอยู่ อย่างไหนที่น่ามหัศจรรย์กว่ากัน






สมัยหนึ่ง มีเศรษฐีขี้เหนียวคนหนึ่ง ความขี้เหนียวของแกเป็นที่ขึ้นชื่ออย่างมาก คือแกไม่เคยแบ่งปันอะไรให้แก่ใครเลย การบุญการกุศลก็ไม่เคยบริจาค ลูกเมียแกก็ไม่มี เพราะแกกลัวว่าจะมาช่วยใช้สมบัติของแก ต่อมาแกก็ป่วยเป็นโรคที่รักษาไม่หาย พอแกรู้ว่าจะมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นาน แกจึงเริ่มรู้จักเข้าวัดเข้าวา ได้ฟังธรรมะจากพระมากเข้า ในวาระใกล้จะสิ้นชีวิต แกเกิดคิดได้ จึงบริจาคทรัพย์สมบัติทั้งหมดให้องค์กรการกุศล และแล้วในวันสุดท้ายก็มาถึง แกนอนหายใจอ่อนระทวยอยู่บนเตียง แกพูดตัดพ้อกับพระที่นั่งดูอาการอยู่ข้างเตียงว่า

 

คุณ rinnn ขอโมทนาด้วยครับ ภาพดอกบัวสวยมากครับขออนุญาตุcopy เก็บไว้ได้ไหมครับ ขออนุญาตุนะครับ