สาเหตุที่ควรทำอาจิณณกรรมฝ่ายกุศลให้ชำนาญ...หลวงพ่อจรัญ ฐิตธมฺโม

ถ้าเดินทางไปยังที่ใดที่หนึ่งในเวลาค่ำคืนเดือนมืด
ท่านก็จะต้องถือตะเกียงไปด้วย
ท่านจึงจะเดินทางไปได้โดยสะดวก
แต่ถ้าท่านเดินทางนี้บ่อย ๆ จนชำนาญเสียแล้ว
ท่านก็ไม่จำเป็นต้องถือตะเกียงไป
ท่านก็จะเดินไปได้ง่าย ๆ
เกือบจะไม่ต้องคิดด้วยซ้ำว่าตรงไหนเป็นหลุมเป็นบ่อ
หรือตรงไหนจะรกจะคดเคี้ยว
มีก้อนอิฐก้อนหินอยู่ที่ไหนอย่างไร
ท่านก็จะก้าวข้ามหลบหลีกและเลี้ยวไปได้คล่องแคล่ว
โดยไม่ต้องการแสงสว่าง
ทั้งนี้เพราะทางนี้เป็นทางเดินสะดวกเสียแล้ว

เหตุนี้ ผู้ที่มรณาสันนกาลยังมิได้มาถึง
ผู้ที่มฤตยูยังไม่ได้เรียกร้องถามหา
หรือผู้ที่เห็นภัยร้ายแรงในวัฏฏะ
ก็ย่อมไม่ตกอยู่ในความประมาท
เขาจะพยายามทำอาจิณณกรรมที่เป็นฝ่ายกุศลเข้าไว้
ให้ชำนาญ ให้เป็นทางเดินสะดวกทุก ๆ คืน

ก่อนจะนอนก็จะกราบพระเพื่อรักษาจิต
ที่กิเลสทั้งหลายได้เข้ามาเกลือกกลั้วตลอดวันมาแล้ว
ให้สงบระงับเป็นสมาธิ
จะตั้งจิตอธิษฐานขอให้พ่อ แม่ พี่ น้อง ครู อาจารย์
เพื่อนฝูง ไม่ว่าศัตรูหรือมิตรตลอดจนสัตว์ทั้งหลาย
จงอย่าเบียดเบียนซึ่งกันและกัน
จงมีความสุขความเจริญ
ขณะนี้จิตก็จะเป็นสมาธิ สะอาด บริสุทธิ์ขึ้น
นิสัยเห็นแก่ตัวเพราะเป็นสัญชาตญาณอย่างหนึ่ง
ที่ติดมากับสัตว์ทั้งหลายก็จะหยุดยั้งลงชั่วขณะหนึ่ง
กุศลก็จะประทับลงไว้ในจิต
ฝุ่นละอองสีดำคล้ำทั้งหลายที่เข้ามายึดกันไว้
ก็ได้ถูกฝุ่นละอองสีขาวบริสุทธิ์
แม้เพียงเล็กน้อยปะปนเข้าไป
ทำให้ความคล้ำนั้นไม่มืดมิดสนิทจริง ๆ
ต่อจากการแผ่ส่วนกุศลแล้ว
ถ้าทำสมถะหรือวิปัสสนากรรมฐานต่อไปอีก ๑๐-๓๐ นาที
หรือ ๑ ชั่วโมง ก็จะเป็นประโยชน์มากที่สุดทั้งชาตินี้ชาติหน้า...

-------------------
http://dhammathai.org/webboard/view.php?No=2039[b-wai] <!-- / message --><!-- sig -->

 

......