วิบากกรรมของตัวเอง

อาตมามีเรื่องวิบากกรรมของตัวเองมาเล่าให้ฟัง ลองอ่านกันดู
ตอนอาตมายังเด็ก ๆอยู่บ้านนอกอายุประมาณ7-8 ขวบ ตอนเช้าๆหลังจากกินข้าวเสร็จชอบที่ จะไปหยิบกรรไกรตัดเล็บแล้วก็ไปที่สวนหลังบ้าน ไปหาต้นไม้ที่มีมดแดงอยู่ แล้วก็จะตัดปากของมดแดง ตัดเสร็จก็จะปล่อยไป มดแดงก็จะกัดเราไม่ได้ กินอาหารก็ไม่ได้ เรานั่งดูหัวเราะชอบใจ ซะใจเห็นมันกินอะไรไม่ได้ ตัดปากมดแดงอย่างนี้หลายร้อยตัว ผ่านไปหลายปี
จนมาบวช แล้ววันหนึ่งกรรมนั้นก็ย้อนกลับมาหา เรื่องมีอยู่ว่า อาตมาไปปฏิบัติบัติบนภูเขาที่สงขลาอยู่ดีๆปากก็อ้าไม่ได้ ต้องใช้หลอดกาแฟสอดอาหารเข้าไป ก็เลยถามหลวงพ่อซึ่งปักกลดอยุ่ใกล้ๆกัน หลวงพ่อก็เลยบอกว่า ไปทำอะไรใครไว้หรือเปล่า ก็ลองนั่งสมาธิดู ก็ไม่เห็นอะไร จึงลืมตาดูก็เห็นมดแดงอยุ่ตรงหน้า มือข้างซ้ายก็เลยทำท่าจะไปจับมดแดง มือขวาจะลวงกรรไกรตัดเล็บอย่างไม่รู้ตัวด้วยความเคยชินจิตใต้สำนึกก็เลยบอกว่า ตายจริง เราเคยทำอย่างนี้นิ ก็เลยเกิดความสว่าง จึงให้อาหารมดแดงเหล่านั้นแล้วก็กล่าวขออโหสิกรรมแก่พวกมดแดง ตอนกลางคืนก็แผ่เมตตาให้ ตอนเช้าไม่น่าเชื่อว่าสามารถอ้าปากได้
ฉะนั้นขอให้ท่านทั้งหลายอย่าประมาทในกรรมแม้ว่าจะเล็กน้อย กรรมเหล่านั้นจะไม่ยกเว้นแน่นอน


<HR>ไม่มีทุกข์ จะเอาสุขมาจากไหน

 

....

 

เห็นชื่อกระทู้ขอเล่าเรื่องกรรมเล็กๆสมัยเด็กของผมด้วยเป็นอุทาหรณ์อีกคนครับ

ตอนเด็กๆวิ่งเล่นหน้าบ้านก็เอาไม้แบดของเด็กฟาดนั้นนี่ไปเรื่อย จนถึงฤดูที่มีผีเสื้อบินเต็มซอย ด้วยความเป็นเด็ก
ก็เลยเอาไม้แบดวิ่งไล่ฟาดมันเล่นเหมือนฝึกตีแบด (''-_-) ก็มีฟาดโดนมันบ้าง(ดีที่ส่วนใหญ่ไม่โดน) แต่ก็ตีไปโดนหลายตัวเหมือนกันแต่ก็ไม่ถึงกับทำมันตาย .... แล้วก็ลืมเลือนไปไม่ได้สนใจ จนวันนึงกรรมมาส่งผลตอน ม.3 เล่นบาสเลิกเรียนเจอเพื่อนประกบชน2ด้านอย่างแรงจนไหล่ด้านขวาหลุดเจ็บปวดมากๆ ต้องให้หมอจับใส่ จากนั้นก็หลุดมาเรื่อยๆ ปีละครั้งบ้าง 2-3 ครั้งบ้าง ไหล่หลุดแต่ละทีก็ปวดมากๆ ร่างกายไม่มีแรงเหมือนผีเสื้อปีกร่วง แต่บางทีจับยัดขยับคืนเร็วๆก็ไม่ปวด เห็นมันไม่ได้หลุดนานจะเป็นปีอยู่ๆไปเที่ยวว่ายน้ำก็หลุดอีกแล้ว จนมานึกได้ว่าตอนเด็กเคยไปตีผีเสื้อตอนมันบิน มันก็คงเจ็บแบบเรานี่แหละ T_T ดีที่ไม่ได้ทำเวรกรรมอื่นเพิ่ม ตอนนี้ไหล่ผมเป็นปกติแล้วได้หมอจีนรักษาจนรู้สึกแน่นมากๆทั้งที่ตามหลักถ้าหลุดบ่อยๆมันจะหลุดเรื่อยๆเพราะมันหลวม นอกจากจะผ่าตัดแก้ไข ... จำนวนครั้งที่ไหล่หลุดก็คงพอๆกับจำนวนผีเสื้อที่เด็กๆเราตีเล่นนั้นแหละ เพราะซนแท้ๆ

 

อนุโมทนา ครับ

 

อนุโมทนา