ลูกที่ไร้หัวใจ

ลูกที่ไร้หัวใจ <HR style="COLOR: #6bc7c7" SIZE=1><!-- / icon and title --><!-- message -->ผู้บังเกิดเกล้าเป็นบุคคลที่เราต้องยกย่องนับถือ และเทิดทูนเหนือสิ่งอื่นใด และต้องไม่เนรคุณลบหลู่ต่อท่านอย่างเด็ดขาด มิฉะนั้นแล้วจะเกิดความวิบัติขึ้นในชีวิตอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เช่นเดียวกันกับชายหนุ่มที่มีชื่อว่า "การุณ"

การุณเป็นเด็กหนุ่มที่เกิดในครอบครัวที่มีฐานะร่ำรวย ครอบครัวของเขาเป็นร้านค้าส่งเครื่องดื่มร้านใหญ่ทีสุดของจังหวัด การุณจึงถูกเลี้ยงดูอย่างตามใจมาแต่เล็ก ไม่ว่าเขาอยากได้อะไร พ่อและแม่เป็นต้องหามาให้ทุกอย่าง

เมื่อคิดว่าฐานะทางบ้านร่ำรวยอยู่แล้ว การุณจึงปฏิบัติตัวเยี่ยงลูกเศรษฐีทั่วไปคือ เอาแต่ใจตัวเอง ไม่ตั้งใจเรียน และใช้เงินเป็นเบี้ย

เมื่อเรียนจบชั้นมัธยมแล้ว การุณจึงเข้าเรียนต่อในมหาวงิทยาลัยเอกชนชื่อดังแห่งหนึ่ง แต่ก็เรียนไม่จบ จึงออกมาแต่งงานกับแฟนสาว และมีลูกหนึ่งคน

เมื่อพ่อแม่อายุมากแล้วจึงมอบกิจการทั้งหมดให้การุณดูแล ไม่นานพ่อของเขาก็ตายจากไป

หลังจากได้รับมรดกทั้งหมดหนุ่มเสเพลอย่างเขาก็ออกเที่ยวเตร่ไม่เว้นแต่ละคืน ไม่เคยสนใจกิจการร้านค้า ลูกค้าจึงเริ่มลดน้อยลงตามลำดับ

ไม่นานนักแม่ของการุณก็เริ่มเจ็บออดๆแอดๆ ตามประสาคนแก่ แต่แทนที่เขาจะอยู่ดูแลแม่ กลับทิ้งแม่ของตัวเองไว้กับคนรับใช้ โดยไม่เคยสนใจแม่อีกแม้แต่น้อย

ภรรยาและสาธิต ลูกชายคนเดียวของการุณก็มีชีวิตไม่ต่างจากการุณ ทั้งคู่ต่างตั้งหน้าตั้งตาใช้เงินไปวันๆ ส่วนสาธิตก็ไม่สนใจเล่าเรียน ใช้ชีวิตท่ามกลางกองเงินกองทองอย่างสุขสบาย

"สาธิต ทำไมไม่อ่านหนังสือบ้างละลูก เอาแต่เล่นเกม เดี่ยวก็สายตาเสียหรอก"

เมื่อผู้เป็นย่าเอ่ยปากเตือน แทนที่หลานชายจะสำนึก กลับตวาดใส่ย่าว่า

"ไม่ต้องมายุ่ง!"

สาธิต กลับเข้าห้องไปฟ้องการุณทันที

"ทำไมแม่มาว่าสาธิตเสียๆหายๆแบบนี้ ด่าว่าหลานโง่เหมือนพ่อ อย่างนี้ใช้ได้เหรอ?"


ทันทีที่ได้ยินลูกชายมาเพ็ดทูล ผู้เป็นพ่อก็เต้นผางออกมาอาละวาดแม่ของตัวเองทันที

"แม่ไม่ได้พูดอย่างนั้น"

แม่ของการุณเสียใจมากที่โดนลูกชายดุว่าอย่างนั้น น้ำตาของผู้เป็นแม่ไหลอาบหมอนอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน ไม่นานผู้เป็นแม่ก็ตรอมใจตาย


เมื่อผู้เป็นแม่สิ้นบุญลง กิจการต่างๆก็เริ่มทรุดลงตาม การุณก็ออกเที่ยวเตร่เสเพลดื่มเหล้า เที่ยวผู้หญิง แล้วก็เล่นการพนันอย่างเต็มที่ เพราะถือว่าต่อไปนี้ไม่มีใครดุว่าอีกแล้ว

เพียงไม่เกิน 5 ปี กิจการต่างๆก็ล้มละลาย และภายในครอบครัวก็มีเรื่องแตกแยกกัน สามีภรรยาทะเลาะเบาะแว้งกันทุกวัน และหย่าขาดจากกันในที่สุด ส่วนลูกชายก็ถูกส่งไปอยู่กับยายที่ต่างจังหวัด

สภาพการเงินของการุณเริ่มเลวร้ายลงเรื่อยๆ เขาเริ่มเอาข้าวของภายในบ้านออกขายกินทีละชิ้นจนหมด และต้องขายบ้านไปเช่าห้องแถวรังหนูอยู่ ญาติพี่น้องก็ไม่มีผู้ใดยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือ เพราะทุกคนต่างโกรธแค้นเมื่อเห็นสิ่งที่การุณทำกับแม่บังเกิดเกล้าของตัวเอง แม้แต่เพื่อนฝูงที่เคยกินเคยเที่ยวอยู่ด้วยกัน ก็พากันหนีหน้าไปหมด

การุณเริ่มออกหางานทำในที่สุด ก็ได้งานเป็นคนขับรถมอเตอร์ไซค์ส่งเอกสาร ด้วยความใจร้อนทำให้เขาเกิดอุบัติเหตุขาหักจึงต้องออกจากงานในที่สุด

หลังจากออกจากโรงพยาบาล ความอดอยากหิวโหยบังคับให้คนไร้วุฒิการศึกษาอย่างเขาต้องหันมายึดอาชีพเก็บขยะเลี้ยงตัวเองไปวันๆ อดมื้อกินมื้อได้ไม่นานก็เริ่มล้มป่วยลง จนตัวเองคิดมาก และสุขภาพไม่แข็งแรงป่วยเป็นสารพัดโรค จึงออกไปเก็บขยะไม่ไหวอีกต่อไป ผลสุดท้ายต้องไปนั่งขอทานตามสะพาน ตามศาลเจ้าต่างๆ

จากเสี่ยการุณ เงินทองเหลือใช้ ทุกวันนี้กลับกลายเป็นเพียงขอทานสกปรกข้างถนน สติเลอะเลือน ที่มีชีวิตอยู่ไปวันๆเท่านั้น

ลูกคนใดมีความเคารพกตัญญูต่อพ่อแม่บังเกิดเกล้า กรรมดีจะเป็นสิริมงคลมีความเจริญรุ่งเรืองในชีวิตของผู้นั้น ตรงข้ามผู้ใดอกตัญญูต่อผู้มีพระคุณ กรรมชั่วนั้นจะตามสนอง เพราะไม่มีใครหนี "กฏแห่งกรรม" ไปได้ อยู่ที่เวลาจะช้าหรือเร็วเท่านั้น

------------
คัดลอกจาก หนังสือ กฏแห่งกรรม ชุดคนบาป โดย ปฐมฌาณ
<!-- / message --><!-- sig -->

 

โมทนาค่า