เรื่องเด่น มีอยู่จริง ไม่ใช่แค่ตำนาน!? "เมืองหนองหาร" ที่ถูกพญานาคถล่ม จนจมลงใต้บาดาล! และนี่คือภาพปัจจุบัน มนต์ขลังยังคงอยู่!!

หากพูดถึงเรื่องราว "พญานาคถล่มเมือง" หลายคนคงจะสงสัยไม่น้อยว่าเรื่องราวเหล่านี้มีจริงหรือไม่? หรือเป็นแค่ฉากเพื่อเพิ่มอรรถรสในละครเท่านั้น! ซึ่งวันนี้ Tsood.com มีเรื่องราวของ "เมืองหนองหาร" มาเล่าสู่กันฟัง ที่ว่ากันว่าเป็นตำนานพญานาคถล่มเมืองของจริง!? โดยตามตำนานปัจจุบันเมืองแห่งนี้ได้จมลงอยู่ใต้บาดาล "หนองหาร" หนองน้ำน้ำจืดที่ใหญ่ที่สุดของภาคอีสาน ซึ่งตั้งอยู่ที่อ.เมืองสกลนคร อ.โพนนาแก้ว จ.สกลนคร








โดยมูลเหตุที่ทำให้เกิด "หนองหาร" นั้นเป็นเรื่องราวที่เกี่ยวพันกับวรรณคดีพื้นบ้านอีสาน "ผ่าแดงนางไอ่" ตำนานรักลึกซึ้งของหนึ่งหญิงสองชาย เมื่อฝ่ายหนึ่งพลาดรักและถูกทำร้ายจนถึงแก่ความตาย ก็กลายเป็นสงครามทำให้บ้านเมืองถล่มทลาย กลายเป็นหนองน้ำใหญ่



"เมืองสุวรรณโคมคำ" หรือเอกธีตา อยู่ทางทิศใต้ของเมืองหนองแส มีพระยาขอมเป็นผู้ปกครอง มีธิดาสาวสวยคนหนึ่งชื่อ "นางไอ่คำ" ซึ่งเป็นสตรีที่มีสิริโฉมงดงามเป็นที่เลื่องลือไปยังนครต่างๆ ทั้งโลกมนุษย์และบาดาล ต่างมีชายหนุ่มหมายปองจะได้อภิเษกกับนางมากมาย







โดยในจำนวนผู้ที่มาหลงรักนางไอ่คำ คือ "ท้าวผาแดง" กษัตริย์เมืองผาโพง และ "ท้าวภังคี" โอรสพญาสุทโธนาคราช เจ้าผู้ครองนครบาดาล ท้าวทั้งสองต่างเคยมีความผูกพันธ์กับนางไอ่คำมาแต่อดีตชาติ จึงต่างช่วงชิงจะได้เคียงคู่นางกัน แต่ก็พลาดหวัง มิได้อภิเษกทั้งคู่เพราะแข่งขันบั้งไฟแพ้




ด้านท้าวภังคีไม่ยอมลดละ แปลงกายเป็น "กระรอกเผือก" คอยติดตามนางไอ่คำ จนนางอยากได้มาครอบครอง แต่ไม่ว่ายังไงเจ้ากระรอกเผือกก็ไม่ให้จับง่ายๆ จนสุดท้ายถูกนายพรานยิงตาย โดยก่อนตายท้าวภังคีในร่างกระรอกเผือก ได้อธิษฐานว่า "ขอให้เนื้อของข้าจงเอร็ดอร่อย และมีพอกินแก่คนทั้งเมือง" หลังจากนั้นชาวเมืองได้แจกจ่ายเนื้อกระรอกไปกินกัน ยกเว้นพวกแม่ม่าย ที่ไม่ได้รับการแบ่ง



ฝ่ายบริวารของภังคี ได้รีบกลับไปยังเมืองบาดาล นำความไปบอกพญาสุทโธนาค ว่าโอรสได้ถูกสังหารแล้ว เจ้าผู้ครองนครบาดาลโกรธมากจึงได้เกณฑ์พนับหมื่นแสนเพื่อถล่มเมืองพระยาขอม ใครกินเนื้อภังคีต้องตายให้หมด กองทัพพญานาคจึงมุ่งสู่เมืองพระยาขอมทันที





(ภาพจากละครนาคี)




ดึกสงัดของคืนนั้น ขณะที่ชาวเมืองเอกธีตากำลังหลับไหล เหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น ท้องฟ้าอื้ออึงไปด้วยพายุฝนฟ้า กระหน่ำลงมาอย่างหนัก ฟ้าแลบอยู่มิได้ขาด แผ่นดินเริ่มถล่มยุบตัวลงไปทีละน้อย ท่ามกลางเสียงหวีดร้องของผู้คนที่วิ่งหนี ตาย เหล่าพญานาคผุดขึ้นมานับหมื่น นับแสนตัว ถล่มเมืองเอกธีตาจมลงใต้บาดาลทันที คงเหลือไว้เป็นดอน 3 - 4 แห่ง ซึ่งเป็นที่อยู่ของพวกแม่ม่าย ที่ไม่ได้กินเนื้อกระรอกเผือกจึงรอดตาย





(ภาพจากละครนาคี)



ฝ่ายท้าวผาแดงได้โอกาสรีบควบม้าหนีออกจากเมือง โดยไม่ลืมแวะรับนางไอ่คำไปด้วย แต่แม้จะเร่งฝีเท้า ม้าเท่าใด ก็หนีไม่พ้นทัพพญานาคที่ทำให้แผ่นดินถล่มตามมาติดๆ ในที่สุดก็กลืนท้าวผาแดงและพระธิดาไอ่คำพร้อมม้าแสน รู้ชื่อ "บักสาม" จมหายไปใต้พื้นดิน







รุ่งเช้าภาพของเมืองเอกชะทีตาที่เคยรุ่งเรืองโอฬาร ก็อันตธานหายไปสิ้น คงเห็นพื้นน้ำกว้างยาวสุดตา ทุกชีวิตในเมืองเอกชะทีตาจมสู่ใต้บาดาลจนหมดสิ้น เหลือไว้แต่แม่ม่ายบนเกาะร้าง 3 - 4 แห่ง ในผืนน้ำอันกว้างนี้ ซึ่งต่อมาได้กลายเป็นหนองหานหลวง ดังปรากฏในปัจจุบัน





(ภาพจากละครนาคี)


ภาพหนองหารในปัจจุบัน!










ที่แห่งนี้มีตำนาน!!













ริมทะเลสาบหนองหาร มีตำนานรัก นางไอ่คำ-ท้าวผาแดง








ขอบคุณข้อมูล gotoknow.org

ภาพ Seksan Sk , kinnako.blogspot


เรียบเรียง และ เขียนข่าวโดย

วริศรา นรินทร :: ทีมงาน ที่สุดดอทคอม

------------------
ที่มา :::
http://www.tsood.com/contents/bg/172494/

 

หนองหารน่าจะคู่กับดอนสวรรค์หรือเกาะผีดุนะครับ
น่าจะเป็นที่ส่วนตัวเคยได้มีประสบการณ์
ไปนอนมาแล้วหนึ่งคืน ไปเป็นกลุ่มใหญ่นะครับ
ส่วนตำนานเรื่องเล่านั้นส่วนตัวไม่ทราบครับ

มีวัดหนึ่งบนดอนสวรรค์ ว่ากันว่า สร้างโดยวัดที่เจ้า
อาวาสยังหาตัวไม่เจอที่เป็นข่าวใหญ่โต
เคยมีพระไปจำวัด แต่มีเหตุการณ์ฝ้าฟ่า
ใส่ต้นไม้ใหญ่แล้วล้มมาทับท่านเสียชีวิตครับ

ซากต้นไม้นี้ปัจจุบันยังอยู่ ส่วนตัวยังไปนั่งเล่นอยู่ครับ
พอขึ้นที่ท่าน้ำซึ่งต้องนั่งเรือ
ไปประมาณ ๓๐ นาทีครับก็จะเห็นเลยอยู่ซ้ายมือครับ
ที่วัดมีฝูงควายป่าด้วยนะครับ
ชาวบ้านบอกว่า ฝูงนี้ว่ายน้ำมาขึ้นะเกาะ
ตัวใหญ่มากสูงเกือบ ๑๘๐ ซม.
แต่ว่าไม่ได้มาทำอะไรคนนะครับ

ไปทางซ้ายหน่อยประมาณ ร้อยเมตรจะมีศาลาที่
มีอดีตพระฯท่านหนึ่งแขวนคอตาย
ปัจจุบันเชือกเส้นนั้นก็ยังอยู่
ดวงจิตท่านก็ยังอยู่ตรงนั้นหละครับ
แล้วแต่ดวงว่าจะได้เจอหรือไม่นะครับ

คนเรือไม่กล้าขึ้นมานอนบนเกาะ
บอกว่ากลัวผีหรอก เรียกว่าไม่ขึ้นมาเหยียบบนเกาะเลย
นอนในเรือตัวเอง

และก็ไปทางซ้ายหน่อยเบี่ยงขวาไป สองร้อยเมตร
มีต้นตะเคียนใหญ่ ลือกันว่ามีนางตะเคียน
(ส่วนตัวไม่ทราบเพราะไม่ได้ไปเห็นด้วย
เลยไม่รู้ว่ามีหรือไม่มี)
แต่ว่าสิ่งปลูกสร้างทั้งหลายยังคงมีอยู่
แต่ไม่มีพระแม้แต่รูปเดียวครับ

ถ้าคนที่ไม่เชื่อว่า พยานาคมีจริง
ที่แห่งนี้ อาจจะทำให้ท่านได้เห็น
ได้ด้วยตาเปล่าๆนะครับ ๗ เศียรนะครับ
ที่อยู่เกาะนี้ แต่สำหรับส่วนตัว
ท่านเหล่านั้นค่อนข้างใจดีครับ

ปล.เป็นนิทาน ฟังหูไว้หูครับ
ถ้าอยากทดสอบจิตใจเชิญนะครับ
เหมาะมากครับ