พระทำไม่ดี.. ตายไปเป็นผีตกนรกในขุมที่7(มหาตาปะนรก)

ตายจากพระสงฆ์ไปตกนรกขุมใหญ่ขุมที่ ๗ (มีชื่อว่ามหาตาปะนรก)

จาก หนังสือ ตายแล้วไม่สูญ...แล้วไปไหน


"..วันหนึ่งใกล้เวลา ๒ ทุ่มซึ่งเป็นเวลาเจริญพระกรรมฐาน อาตมานอนพักผ่อนก็เห็นเทวดาองค์หนึ่งท่านมายืนอยู่ข้างหน้า พอเหลียวไปดูท่านก็นั่งคุกเข่ายกมือพนม
อาตมาถามว่า "มาทำไม" ท่านบอกว่า "ท่านใหญ่ให้มานิมนต์ครับ"
คำว่า "ท่านใหญ่" คือ ท่านพระยายมราช ท่านเป็นพรหมไม่ใช่พวกนรก สำนักพระยายมราชไม่ใช่แดนนรกแต่อยู่ใกล้แดนนรก มีหน้าที่กันคนลงนรก
พอไปถึงอาตมาถามท่านพระยายมราชว่า "ลุงมีธุระอะไร"
ท่านตอบว่า "ไม่มีธุระอะไรมากหรอก เพื่อนท่านเขามาอีกหนึ่งแล้ว"
ก็เป็นอันรู้กันว่าถ้าพระไปเป็นต้องมาตาม
ท่านบอกว่า "ไปเยี่ยมเขาหน่อยซิ" ก็เลยถามว่า "อยู่ที่ไหนล่ะ"
ท่านตอบว่า "อยู่ขุมที่ ๗ คือ มหาตาปะนรก มีอายุครึ่งกัป"
พอไปถึงก็เห็นเขากำลังลงโทษ ถ้าเราจะเข้าไปพูดเองพวกนั้นเขาไม่ยอม นายนิรยบาลนี่ถ้าเราไปตามลำพังแล้งไปบอกให้เขาเอาคนนั้นขึ้นมาทีคนนี้ขึ้นมาที เขาจะไม่พูดด้วย เราต้องเอาคนของสำนักพระยายามราชไปคนหนึ่งเขาถึงจะยอม
วันนั้นท่านพระยายมราชไปเอง ท่านก็บอกว่า "เอาคนนั้นขึ้นมา"
พอบอกว่าเอาคนนั้นขึ้นมา คนนั้นก็หลุดจากเครื่องพันธนาการ เขาก็ขึ้นมาจากขุมนรก พอขึ้นมาแล้วก็แต่งตัวเป็นพระสงฆ์ รูปร่างหน้าตาดีมาก หนุ่มๆ คงรูปหล่อ ขึ้นมาแล้วอาตมาก็ถามว่า "บวชอายุเท่าไร ตายอายุเท่าไร"
เขาตอบว่า "บวชเมื่ออายุ ๒๐ ปีเศษ ตายเมื่ออายุ ๗๒ ย่าง ๗๓"
ถามว่า "บวชตั้ง ๕๒ พรรษาแล้วมีตำแหน่งอะไร"
ตอบว่า "ผมเป็นเจ้าอาวาส เป็นเจ้าคณะตำบล เป็นเจ้าคณะอำเภอ และก็เป็นอุปัชฌาย์"
เวลานั้นอาตมา ๒ พรรษา พระองค์นี้ ๕๒ พรรษา เท่าเศษพรรษาของเขาพอดี
ถามว่า "ทำไมถึงตกนรก"
เขาตอบว่า "ตอนบวชนั้นผมเป็นสมมุติสงฆ์จริงๆ อยู่ ๒ พรรษา คำว่า "สมมุติสงฆ์" ยังเกรงใจพระวินัยก็มีบกพร่องบ้างอยู่แค่ ๒ พรรษา นอกนั้นก็หมดจากความเป็นพระ แต่ก็ยังครองผ้าเหลืองอยู่ กรรมมันเลยหนัก"
ถามว่า "หมดความเป็นพระประเภทนี้มันน่าจะลงอเวจี แต่ทำไมจึงไม่ลง"
เขาตอบว่า "ผมมารู้สึกตัวตอนใกล้ๆ จะตายสัก ๒ ปี ก็พยายามทำความดีทุกอย่างแต่มันคืนไม่ได้"
อาตมาบอกว่าก็ยังดีไม่ลงอเวจีลงแค่ขุมที่ ๗แต่ว่าอีกนานพวกเราตายอีกร้อยครั้ง พระองค์นี้ก็ยังไม่ขึ้นมาเลยเพราะขุมนี้มีอายุครึ่งกัป ถ้ามีโทษอะไรอีกก็จะต้องมาไล่เบี้ยขุมใหญ่อีกคือ เมื่อออกจากขุมที่ ๗ ก็จะต้องผ่านนรกบริวารอีก ๔ ขุม แต่ละขุมมีอายุไม่แน่นอน เขาจะกักไว้กี่ร้อยกัปก็ได้ นอกจากนรกบริวาร ๔ ขุมแล้วถ้ามีโทษอย่างอื่นอีก ก็จะต้องไปตกนรกขุมใหญ่อีก ออกจากขุมนั้นก็ต้องตกนรกบริวารอีก ๔ ขุม เป็นอย่างนี้เรื่อยไปจนกว่าจะหมดเขตเขา
พอหมดเขตแล้วยังต้องไปตกยมโลกียนรกอีก ๑๐ ขุม และยมโลกียนรกก็ไม่มีอายุเหมือนกัน ไม่บอกเวลาแน่นอน การตกนรกขุมนี้เขาจะไล่เบี้ยตั้งปาณาติบาตไปเรื่อยจนครบทั้ง ๕ ข้อ นอกจากนั้นถ้ายังมีคดโกง คดโกงจากการเรี่ยไร อย่างนี้เขาเก็บหมดเลย ไม่รู้ว่าใช้เวลาทั้งหมดกี่ร้อยกัป หลังจากนั้นจะต้องมาเป็นเปรตอีก ๑๒ ระดับ กว่าจะพ้นแต่ละระดับก็แสนจะยาก จากเปรตก็มาเป็นอสุรกาย จากอสุรกายก็ต้องมาเป็นสัตว์เดรัจฉาน จากสัตว์เดรัจฉานกว่าจะไปเกิดเป็นคนหรือเทวดาได้ด้วยบุญเดิม ก็จะต้องเป็นสัตว์ที่รู้ภาษามาก ต้องมีคนเมตตา
สัตว์ที่จะพ้นจากความเป็นสัตว์ได้สังเกตไม่ยาก พวกนี้จะได้รับความเมตตาจากคน ถ้ายังไม่มีใครเมตตาเพียงใดก็ยังไม่พ้นจากความเป็นสัตว์
ในเมื่อเราตั้งใจบวชเข้ามาเพื่อปฏิบัติความดีก็ต้องคิดว่า พระอรหันต์ทุกองค์ท่านไม่ได้เป็นพระอรหันต์มาตั้งแต่กำเนิด ท่านก็ประพฤติปฏิบัติเริ่มต้นแบบเดียวกับพวกเรานี่แหละ ทำไปแก้ข้อบกพร่องไปเรื่อยๆ มีความพากเพียรเป็นปกติ มีอิทธิบาท ๔ ครบถ้วน จะทำสิ่งใดมันก็ต้องสำเร็จจนได้และสำเร็จทุกอย่าง.."

 

ทำบาปอะไรหนอจึงต้องตกยาวนานขนาดนั้น? อาบัติปาราชิกในข้อใดบ้าง

 

อนุโมทนาสาธุ คุณโยมgaiou419 ที่เข้ามาอ่าน สาธุๆเด็กยังขาด เสื่อในการเรียนรู้อีกเยอะเลยคุณโยม

 

ข้าพเจ้าได้ฟังการเล่าของหลวงพ่อแล้วครับ หลวงพ่อครับผมอยากขอคำแนะนำว่า ผมจะทำอย่างไรถึงจะได้ญาณระดับสุดท้าย และได้ทุกอย่างเป็นทิพย์เช่น ตาทิพยื เป็นต้น และผมจะทำอย่างไรถึงจะคุยกับโลกที่3 ทั้ง เทวดา ได้เหมือนหลวงพ่อครับ ผมจะเริ่มฝึกอะไรดีครับ

 

เจริญพรคุณโยม คุณโยมอาจจะเข้าใจผิด อาตมายังไม่ได้อะไรเลย เเต่อาตมารู้ว่าทุกอย่างในตัวอาตมาคือเป็นเเต่เพียงสมมุติ เท่านั้น สมมุติว่าชื่อญาณวโร สมมุติว่าชื่อจิรวัฒน์ ของเดิมไม่มีอะไร เราปรุงเเต่งขึ้นเองทั้งนั้น ร่างกายเราก็เป้นเพียงของสมมุติ ไม่ไช่ของเราอย่างเเท้จริง ถ้าเป้นของเราจริงๆ อาตมาจะห้ามไม่ให้มันเเก่ ห้ามไม่ให้มันเจ็บเเลห้ามไม่ให้มันตาย อาตมายังเป็น
ผู้มีกเลสอยู่ ยังต้องเฝ้าดูจิตของอาตมาเองเป็นระบะ มีสติรู้ ตลอดเวลา อนูโมทนาสาธุๆ

 

นมัสการพระคุณเจ้าค่ะ ไม่ทราบว่าเด็กกลุ่มที่พูดถึงนี้เป็นกลุ่มเดียวกับ
ที่คุณ bluebaby กำลังจะไปแจกหนังสือธรรมะหรือเปล่าคะ
เคยรบกวนคุณ bluebaby ให้ช่วยดูหนังสือธรรมะ เรื่องง่ายๆ อ่านสบายๆ
เกี่ยวกับศีลห้าและกฎแห่งกรรมเบื้องต้น อยากพิมพ์แจกเด็กให้เขาได้อ่านกัน
หากเด็กขาดปัจจัยด้านอาหาร เครื่องนุ่งห่ม อาจจะทำตรงนี้ก่อน รบกวน
พระคุณเจ้าช่วยชี้แนะด้วยค่ะ

 

อุโมงที่สร้างไว้กลางป่าช้า วัดป่าบ้านหนองผักเเว่น คือที่ ที่อาตมานั้งสมาธิเเล้วจิตสงบ
ในครั้งเเรกขณะยังไม่ได้บวช รักษาศิล8 สามเดือนหลวงปู่ถึงอนุญาตให้บวชเป็นพระ จนถึงปัจจุบันนี้

 

เจริญพรคุณโยมgaiou419 อาตมา อยากให้คุณโยมช่วยเหลือ ชุดนักเรียนมากที่สุด เพราะว่าบางคนมีชุดเดียว ใส5วันเลยก็มี บางคนมี2ชุดจะสลับกันใส่
ใส่ตัวซักตัว ด้านอาหารนั้น จะเป็นอาหารพื้นบ้านจึงพออยู่ได้ ไม่ขัดสนมากนัก ต้มตำ(ตำบักหุ่ง) ข้าวเหนียว ไข่ต้มประมาณนั้น ถ้าจะรองบทางภาครัฐบาล
จะไปถึงมือเด็กจริงๆน้อยมาก (มีน้อยมาก) เเละที่สำคัญโรงเรียนบ้านหนองผักเเว่นอยุ่ห่างจากตัว จังหวัดร้อยเอ็ด70กิโล ห่างจากอำเภอเสลภูมิ30กิโลคุณโยม(ดูเเผนที่ในGoogleจะมี) เป็นหมู่บ้านสุดท้ายของจังหวัดร้อยเอ็ด เป็นเขตติดต่อกับจังหวัดยโสธร

 

ความหมายของ 'บุญ' ที่แท้จริง
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]ส่วนใหญ่คนไทยนึกถึงการทำบุญอยู่เสมอว่าขาดบุญไม่ได้ แต่มักไม่เข้าใจความหมายของ “บุญ” อย่างเช่น เวลาพูดว่า “ทำบุญทำทาน” เรามักเข้าใจว่า ทำบุญ คือถวายข้าวของแด่พระสงฆ์ ส่วนทำทาน คือให้ข้าวของแก่คนยากคนจน และยังเข้าใจจำกัดแต่เพียงว่าต้องทำกับพระสงฆ์เท่านั้นจึงจะเป็นบุญ แต่ความจริงแล้ว “บุญ” แปลว่าเครื่องชำระจิตใจให้บริสุทธิ์สะอาด หรือคุณสมบัติที่ทำให้บริสุทธิ์ ส่วนคำว่า “ทาน” แปลว่า การให้ การสละ การเผื่อแผ่แบ่งปัน จะมอบของให้ใครหรือจะถวายของให้ใครก็เป็นบุญทั้งนั้น แตกต่างกันเพียงว่าได้บุญมากบุญน้อยเท่านั้นเอง ฉะนั้นเวลาเราพูดคำว่า “ทำบุญทำทาน” จึงหมายความว่าไปชำระจิตใจให้สะอาดบริสุทธิ์ด้วยการแบ่งปันสิ่งของ (ทานมัย) ซึ่งเป็นการแบ่งปันให้ใครก็ได้ และการทำบุญก็ไม่ได้มีความหมายแคบ ๆ เพียงแค่ให้ทานบริจาคสิ่งของแต่เพียงอย่างเดียวเท่านั้น[/FONT]

 

ชิวิตเด็กวัด ผ้าห่มจะห่มยังไม่มี เดินไปโรงเรียน ระยะทางไปกลับ2กิโลกว่า
วอนเมตตา ขอรับบริจาคจักยาน ใหม่หรือเก่าก็ได้ ให้เด็ก2คนนี้ปั่นไปโรงเรียน
ติดต่อพระจิรวัฒน์ ญาณวโร
โทร0860152130<!-- google_ad_section_end -->