ผิดหวังเล็กๆน้อยๆแล้วชอบอยากฆ่าตัวตาย อย่างนี้แปลว่าชาติก่อนเคยฆ่าตัวตายมาใช่ไหม?

แต่ไหนแต่ไรมา ความอยากตายเป็นจุดยอดแห่งความหดหู่ เมื่อหดหู่ถึงจุดแห่งความอับตันแล้วก็จะรู้สึกว่าแม้แต่อากาศก็หนักทึบ ปราศจากตำแหน่งใดๆในโลกที่โปร่งเบา แล้วในที่สุดก็เหมือนจะหายใจไม่ออก ไม่อยากหายใจอีกต่อไป
ทว่าข้อมูลจากกรมสุขภาพจิตล่าสุดนั้น สาเหตุของการฆ่าตัวตายอันดับหนึ่งได้แก่ความน้อยใจคิดสั้นชั่ววูบ อันดับสองได้แก่การทนทรมานกับโรคร้ายไม่ไหว และอันดับสามได้แก่การสะสมความเครียดกับความหดหู่จนเกินกัดฟันฝืน
ข้อมูลนี้นี่น่าตระหนกพอสมควรนะครับ เพราะมันแปลว่าสมัยนี้คนเราไม่จำเป็นต้องหดหู่หรือเครียดมากก็ฆ่าตัวตายกันง่ายๆแล้ว เหมือนนึกว่าคงมีใครชุบชีวิตเราให้ฟื้นคืนได้ จะมีอะไรน่าตระหนกไปกว่าการที่คนเห็นสิ่งมีค่าที่สุดกลายเป็นสิ่งไร้ค่าที่สุดเล่า?
ถ้าหากผิดหวังเล็กๆน้อยๆแล้วอยากฆ่าตัวตาย ก่อนอื่นขอให้ทราบว่าคุณไม่ได้โดดเดี่ยวนะครับ แต่กำลังมีบางสิ่งที่ผิดปกติเกิดขึ้นในสังคมของเรา และสิ่งผิดปกตินั้นก็มีความน่ากลัวเกินกว่าพวกเราจะดูดาย หรือประมาทไปว่ามันจะไม่มาถึงตัวเราหรือคนที่อยู่รอบตัวเรา
เรื่องความอยากตายนี้อย่าเพิ่งไปคิดเรื่องข้ามภพข้ามชาติอะไร เพราะเป็นสิ่งที่มองไม่เห็น แต่ควรคิดเรื่องการสั่งสมอารมณ์ผิดๆในปัจจุบันก่อนดีกว่า คนเราจะไม่รู้สึกอ่อนแอ ไม่อยากหนีโลกแบบปุบปับฉับพลัน ถ้าหากกำลังมีความสุขล้นปรี่ ถึงแม้ถูกชะตากรรมตบตีบ้างก็คงไม่ถึงขนาดกล้าได้กล้าเสีย คิดตัดช่องน้อยแต่พอตัว ทั้งที่ยังไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าละจากโลกนี้แล้วจะไปอยู่แห่งหนตำบลไหนกันต่อ
ฉะนั้นหมั่นเติมความสุขให้ตัวเอง และความสุขที่ไม่ต้องซื้อหา ไม่ต้องลงทุนปลูกสร้างที่ไหน ก็คือความสุขจากการรู้ว่าเรายังมีลมหายใจ ในลมหายใจนี้เรายังมีโอกาสจะทำจิตให้แช่มชื่น มีโอกาสคาดหวังว่าทุกสิ่งรอบตัวจะเหมือนฟ้าหลังฝน
ยามที่หดหู่ ท้อแท้ หรือผิดหวังเหมือนจะทนไม่ไหว ให้เตือนตัวเองว่าเอาแล้ว มัจจุราชจะมากวักมือเรียกเราผิดเวลาอีกครั้งหนึ่งแล้ว อย่าปล่อยให้ตัวเองเห็นภาพมัจจุราชกวักมือเรียกจนใจยอมโอนอ่อนผ่อนตาม ให้เติมพลังชีวิตเข้าไป สูดลมหายใจลึกๆครั้งหนึ่ง แล้วตระหนักว่าความมีชีวิตชีวาที่มากับสายลมหายใจนั่นแหละ ฉุดเราออกห่างจากทางมัจจุราชมาอีกคืบหนึ่ง
คนที่หายใจยาวหนึ่งครั้งทุก ๕ นาที จะเป็นคนที่มีความแข็งแรงออกมาจากภายใน และจะไม่คิดสั้นปัจจุบันทันด่วนง่ายๆ ขอให้จำหลักการง่ายๆนี้ไว้ และไม่ต้องสนใจหาข้ออ้างให้กับความอ่อนแอใดๆ ไม่ต้องคิดว่าเพราะเคยฆ่าตัวตายในชาติก่อนจึงอยากฆ่าตัวตายอีกในชาตินี้ หลีกหนีไม่ได้ คนเราเปลี่ยนแปลงตัวเองได้เสมอ ขอเพียงมีความพยายามในทางที่ถูกต้อง
หากพยายามเพิ่มพลังชีวิตด้วยการลากลมหายใจยาวๆไม่เป็นผลสำเร็จ ยังคงมีความหดหู่อยู่ หรือยังไม่อาจสลัดความคิดน้อยเนื้อต่ำใจในหัวทิ้งไปได้ ก็ให้บอกตัวเองว่าไหนๆคิดจะตายแล้ว ทำไมไม่ใช้ชีวิตช่วงสุดท้ายให้คุ้ม ใช้อาทิตย์สุดท้าย หรือสามวันสุดท้ายไปในการแต่งจิตแต่งใจให้สว่างขึ้นด้วยการให้ทาน ไม่ใช่ให้เงินมากๆจนหมดตัว แต่ให้เท่าที่จะให้ได้อย่างสบายใจ ให้อะไรก็ได้ที่พร้อมจะให้ ให้กับใครก็ได้ที่เขาพร้อมจะเอาของเราไปใช้ประโยชน์ การเดินทางตระเวนทำทานจะเหมือนค่อยๆหยอดกระปุกสะสมเหรียญแห่งความสุข วันหนึ่งมันเต็มกระปุกขึ้นมา เราค่อยตายตอนนั้นยังไม่สาย
แต่ถึงเวลาที่เต็มกระปุก เราจะรู้จักชีวิตในอีกแง่มุมหนึ่ง ว่าเราสามารถคาดหวังจากตัวเองได้คนเดียว มีเราคนเดียวในโลกที่หวังดีกับตัวเองอย่างแท้จริงถาวร นอกนั้นแปรใจ แปรพักตร์เป็นอื่นได้ทั้งสิ้น ทำให้เราผิดหวังเสียใจได้ทั้งสิ้น จุดนั้นเราจะเริ่มมีความแข็งแรง มีพลังความสว่างไสวให้กับตัวเอง ยืนหยัดด้วยสองขาโดยไม่ต้องใช้ไม้เท้าเหมือนคนพิการ เมื่อจะคาดหวังอะไร ก็มักไม่ไกลเกินความสุขทางใจที่เกิดขึ้นเฉพาะหน้า เฉพาะวินาทีนี้ที่ยังมีชีวิตอยู่
กล่าวอีกนัยหนึ่ง วิธีคาดหวังจากตัวเองที่ฉลาดนั้น คือคาดหวังว่าจะไม่ปล่อยใจตัวเองให้หดหู่ ไม่ให้คิดมากจนซึมเศร้าเกินฉุดรั้ง สารพัดวิธีทำให้จิตแช่มชื่นเป็นล้านทางที่วางแบในโลกรอให้หยิบฉวยแต่เราไม่เคยเอา ก็ลองเอามาใช้ดูสักอันสองอัน แล้วจะซึ้งว่าความคิดขณะจิตเป็นกุศลนั้น ไม่อยากทำลายตัวเองแน่นอนครับ ชาติไหนจะเคยทำมาก่อนหรือเปล่าก็ช่างมันปะไร ขอเพียงชาตินี้เรารู้เหตุรู้ผล รู้จักทำตนให้เป็นสุขอย่างง่ายๆก็พอ
อย่าเผลอเชื่อตัวเองว่าไม่มีทางเลี่ยง ไม่มีทางสู้ ไม่มีทางทน เชื่อลมหายใจที่ยังมีอยู่ของคุณดีกว่าครับ ตราบใดมันยังมี ตราบนั้นคุณทำอะไรได้มากกว่าที่คิดมากนัก
หากอยากปักใจเชื่อกันจริงๆว่าอยากตายเพราะเคยฆ่าตัวตายมาก่อน ก็ขอให้ทราบข้อมูลจริงบางอย่างไว้ คือคนเคยฆ่าตัวตายนั้น มักจำอารมณ์ที่ตัดสินใจฆ่าตัวตายได้ หากจับพลัดจับผลูได้โอกาสเกิดเป็นมนุษย์ใหม่อีกรอบ ก็จะมีความอ่อนแอทางวิญญาณ ภูมิต้านทานโลกต่ำมาแต่เด็ก เจออะไรนิดอะไรหน่อยจะหวนไปสู่อารมณ์อ่อนแอในการต้านทานอยู่ร่ำไป แต่ที่แย่ไปกว่านั้นคือคุณจะมีความเข้มแข็งในทางคิดตัดช่องน้อยแต่พอตัว เพราะจำอารมณ์ขณะตัดใจลาโลกได้และรู้สึกดีกับมัน พูดง่ายๆว่าอาจใจแข็งขนาดปาดคอตัวเองได้แบบไม่กะพริบตา ทั้งที่กำลังมองเงาตัวเองในกระจกอยู่แท้ๆ!
จะต้องปาดคอตัวเองด้วยความเศร้าโศกอีกสักกี่ครั้ง จึงจะสามารถเอาชนะความอ่อนแอทางวิญญาณของตนเองสำเร็จ? มันต้องมีสักชาติใดชาติหนึ่ง