ปิตุฆาตเรื่องของสิงหพาหุ ผู้สร้างพระนอกจักรสีห์

บริเวณวัดพระนอนจักรสีห์แต่เดิมเป็นถ้ำใหญ่ มีราชสีห์ หรือสิงห์ตัวหนึ่งอาศัยอยู่ ต่อมาสิงห์ตัวนั้นเกิดไปรักใคร่สาวสวยที่เป็นมนุษย์ จึงใช้กำลังลักพาตัวผู้ใหญ่คนนั้นมาอยู่ด้วยกันในถ้ำ จนกระทั่งมีบุตรคนหนึ่งชื่อ สิงหพาหุ

เมื่อสิงหพาหุเติบใหญ่ขึ้นได้ทราบว่าบิดาของตนไม่ใช่มนุษย์ เกิดความอับอายขายหน้า จึงฆ่าบิดาตนเสีย เป็นบาปหนักเนื่องจากเหตุปิตุฆาต ปิดประตูสวรรค์ ตายไปต้องตกมหาอเวจีนรกเช่นเดียวกับเถรเทวทัตเนิ่นนานนับอสงไขย ประตูสวรรค์ปิดสนิทตลอดกาล

ต่อมา สิงหพาหุระลึกถึงบาปของตนได้ จึงหาวิธีไถ่บาปด้วยการสร้างวัดและพระนอนขึ้นมา

การรู้ว่าตัวเองทำบาปทำชั่วเป็นสิ่งที่ดี แต่หนูว่าคนเราคงจะทำบุญเพื่อล้างบาปไม่ได้หรอกนะคะ ถึงยังไงตราบาปก็ต้องติดตัว ติดวิญญาณไปตลอดแน่ๆ เราควรทำบุญด้วยจิตกุศล ใจบริสุทธิ์ ไม่หวังผลตอบแทนจะดีที่สุดค่ะ

เมื่อเวลาผ่านไปนับร้อยๆ ปี วิหารทรุดโทรมจนต้องซ่อมแซม หรือเรียกว่าต้องปฏิสังขรณ์กันหลายครั้ง เล่ากันว่าในปลายสมัยกรุงศรีอยุธยา พระเจ้าบรมโกศก็เคยเสด็จไปนมัสการ

ท่านผู้ใหญ่ที่เล่าให้ฟังบอกว่า หาประวัติผู้สร้างวิหารและพระนอนจักรสีห์ไม่ได้จริงๆ คนจึงเชื่อถือตำนานที่เล่าสืบต่อกันมาว่าคงจะเป็นเรื่องจริงแน่ๆ