เรื่องเด่น น่าเวทนายิ่ง.. ฝูงเปรต ๓๕๐ ตน ร้องโหยหวน รอผู้มาปลดปล่อย เจอ "หลวงปู่จาม" เมตตาร่วมกับญาติโยม อุทิศบุญกุศลให้ได้หลุดพ้นไป...

หลวงปู่จามผจญฝูงเปรต!! ถูกมัดผูกติดกัน ๓๕๐ ตน โหยหวนขอส่วนบุญ ตั้งแต่สมัยพระพุทธเจ้าเวสภู

ครั้งหนึ่งหลังจากออกพรรษาแล้ว หลวงปู่จามก็บอกลาอาจารย์พัน บอกลาหมู่แม่ออกว่าจะอยู่พักวิเวกภาวนาอยู่ภูจ้อก้อ บ้านแวง เป็นอุบายของหลวงปู่จามจะหนีจากบ้าน ในใจใคร่ครวญไว้แต่เมื่อกลางพรรษาว่าจะขึ้นเมืองเหนือ จะไปเสาะหาศึกษาธรรมกับเพิ่นครูอาจารย์มั่น(ภูริทตฺโต) จึงค่อยๆ หาทางขยับออกจากบ้าน

ออกจากวัดหนองน่อง บ้านห้วยทราย เดือน ๑๒ เพ็ญ ทำอุโบสถแล้วก็ไปอยู่บ้านแวงภูจ้อก้อ ไปพบปะกับอาจารย์ขาว คนลำปางอยู่บ้านหนองสูง จึงได้ชวนกันไปอยู่ภาวนาบ้านแวง เดิมอาจารย์ขาวคนนี้เป็นคนลำปางลงมาค้าขายทางเมืองอุบลแล้วมาพบปะกับเพิ่นครูอาจารย์เสาร์ (กนฺตสีโล) เพิ่นอาจารย์กงแก้ว (ขนฺติโก) จากนั้นก็สละออกบวชติดตาม เพิ่นอาจารย์กงแก้ว(ขนฺติโก) มาอยู่กลางสนามก็ติดตามมา จึงได้ชวนกันไปภูจ้อก้อ ซี่งอาจารย์ขาวบวชแล้ว ๒ พรรษา หลวงปู่จามบวชได้พรรษาเดียว





เมื่อถึงที่ภูจ้อก้อ ไปเห็นถ้ำแล้ว อาจารย์ขาวอยากสร้างพระพุทธรูปไว้ในถ้ำจึงได้ตกลงปั้นพระปรับปรุงพื้นถ้ำอยู่หลายวัน จากนั้นเริ่มปั้นด้วยปูนแต่งให้เป็นรูปพระพุทธเจ้าขึ้นมา ขั้นตอนสุดท้าย ก็เผาปูนขาวเปลือกหอยบดผสมเข้ากันแล้วก็ลูบไล้ให้ผิวพระให้เนียนงาม เดือนกว่าจึงแล้วเสร็จ ได้พระพุทธรูปไว้ประจำถ้ำ

จากนั้นหลวงปู่จาม ก็ขึ้นไปภาวนาอยู่บนจ้อก้อสูงสุดข้างบน ๒ วัน ๓ วันลงมาฉันข้าว เอาน้ำขึ้นไปให้มาก ภาวนาอยู่จ้อก้อสูงนั้น จิตใจเยือกเย็นสบายดีมาก อยู่นั่นล่ะที่ภาวนาไปเห็นเปรตถูกผูกมัดติดกัน ๓๕๐ ตน ถูกมัดติดมาแล้วแต่ยุคสมัยพระพุทธเจ้าเวสภู รอคอยท่าให้มีผู้มาโปรด หลวงปู่จามถามว่า ใครเป็นญาติพี่น้อง?”

เปรตว่า “อาจารย์ขาว ผู้ปั้นพระนั่นแหละครับ ขอให้บอกท่านให้ด้วยเถิด ””

“ใครจะบอกได้อาตมาบวชแล้วจะบอกให้ใครทำบุญได้เล่า สูเจ้าจะให้อาตมาทำอย่างใดเล่า ?”“ขอให้ท่านเมตตาช่วย พวกข้าพเจ้าทั้งหลายจะรอรับบุญ ไม่ได้กินอาหารมานานแล้ว เสื้อผ้านุ่งห่มก็ไม่มี ไปมาก็ไม่รู้ รู้แต่ว่าถูกผูกมัดอยู่อย่างนี้ ขอท่านจงเมตตาสงเคราะห์ด้วยเถิด”

เราก็ลงไปถามพวกญาติโยมว่า ปัจจัยส่วนตัวมีอยู่ค้างเหลืออยู่เท่าใด?”

อ้ายแดง ก็ว่า “มีอยู่ครูบาจะทำอะไรหรือ”

หลวงปู่จาม ว่า “จะทำบุญอุทิศให้ญาติพี่น้อง ให้จัดการไปซื้อของทาน ให้ภัตตาหารที่บริสุทธิ์ด้วย”

พอดีกับอาจารย์ขาว มาได้ยินเข้าจึงได้เล่าให้ฟัง ญาติโยมทั้งหลายก็เอะอะมารวมกันหลายคน ทำบุญได้เครื่องกองทาน ได้ภัตตาหาร เอามาทำบุญอุทิศไปให้พวกเปรตเหล่านั้น

ทำให้ครั้งแรกเครื่องจองจำผูกมัดหลุดไปหมด ตนที่ได้เสื้อผ้าก็มี ตนที่ไม่มีก็มี ตนได้กินก็มี ตนที่ไม่ได้กินก็มี ต่อมาอีกญาติโยมที่รู้ข่าว แต่มาทำบุญร่วมกันไม่ทันก็มารวมกันทำบุญบังสุกุลให้อุทิศไปอีก จึงได้รับผลบุญ พวกเปรตก็ลากันไปเกิด คงได้เกิดเป็นสัตว์เดรัจฉาน ตนที่ดีขึ้นมาหน่อยก็คงได้เกิดเป็นมนุษย์คนทุกข์คนยากไปตามเรื่องบุพกรรมของตน อยู่ภูจ้อก้อแต่เดือน ๑๒ จนจะเข้าเดือนเจ็ด จึงได้ลาอาจารย์ขาว ว่าจะไปหาท่านอาจารย์คูณ (อธิมุตฺโต) อยู่บ้านหินตั้ง จังหวัดมหาสารคาม…”ต่อไป

ขอขอบคุณท่านเจ้าของภาพ และที่มาเนื้อหาข้อมุล ธรรมะประวัติองค์หลวงปู่จาม มหาปุญโญ ผู้มากมีบุญ วัดป่าวิเวกวัฒนาราม (วัดหนองน่อง) บ้านห้วยทราย ต.คำชะอี อ.คำชะอี จ.มุกดาหาร และFB:เพจพระอรหันต์สายหลวงปู่มั่น

แอพเกจิ – AppGeji

เผยแผ่บารมีเป็นสังฆบูชา และเทิดทูนเกียรติคุณครูบาอาจารย์


เรียบเรียงโดย

ศักดิ์ศรี บุญรังศรี : สำนักข่าวทีนิวส์

------
http://news.tnews.co.th/contents/341793

 

สาธุๆๆ ขอรับ

 

นักปฏิบัติทั่วไป จะเห็นได้ทีละ ๑ ตนก็หาได้ยากแล้ว
และเห็นได้แล้วสามารถทำบุญให้ได้ด้วยก็ว่ายากยิ่งกว่า
ไม่รู้จะพูดอะไรแล้วครับ
สาธุด้วยคนครับ

 

ทั้ง 350 ตน ถูกมัดตั้งแต่ สมัยพระพุทธเจ้าเวสสภู ซึ่งเป็นพระพุทธเจ้าองค์ที่ 21(ตรัสรู้เมื่อ 31 กัปทีแล้ว) อันนี้ยิ่งทึ่งเข้าไปใหญ่ อะไรจะเป็นเปรตนานขนาดนั้นเนี่ย...
https://th.wikipedia.org/wiki/พระเวสสภูพุทธเจ้า

 

ขออนุโมทนากับหลวงพ่อด้วยค่ะ