ทำในสิ่งที่ไม่ได้ทรงชี้แนะ ทำเพื่ออะไร

ช่างเขาฝนทั่ง
จนเป็นเข็ม
เขามี น้ำพักน้ำแรง น้ำเหงื่อ

นักคณิตศาสตร์จะไปรู้อะไร

 

ลพ.ที่สอนปวี อธิบายไว้แบบนี้

สมาธิที่ขาดสติ ก้อเหมือนคนวิ่งหลับตา ย่อมหันเหออกนอกเส้นทางที่กำหนดหมายไว้ (เพ่ง)

สมาธิที่มีสติคอยจดจ้องอยุ่ทุกขณะจิต สมาธิก้อไม่มีทางเกินเลยออกไปได้ อำนาจของสมาธิจะพอเหมาะพอควร เปนกำลังเครื่องช่วยให้อินทรีย์ส่วนอื่นดำเนินไปได้ อย่างสอดคล้อซึ่งกันและกัน

การให้จิตรุ้ปัจจุบันขณะบ่อยๆ จากฟุ้ง 100 จิตมันจะเริ่มรับอารมณ์หดสั้นลง เป็น 90 เป็น 80 แล้วกลับเข้ารัง จนไม่ออกจากฐาน(ถึงต้นจิต) เมื่อความฟุ้งลดลงเรื่อยๆ ความสงบแบบลึกๆ จะตามมา เป็นความสงบบนฐานปัญญา ซึ่งเป็นสมาธิที่ถูกต้อง ไม่ใช่ความสงบบนฐานโมหะแบบเพ่งเข้าฌาน

แต่ปวีก้อฝึกสมถะวิปัสสนานะ ตามเทคนิค ลพ. ไม่ใช่รุ้เฉยอย่างเดียว100%

 

รู้ ว่าดีใจไง

 

ถามมากๆ

ระวังจะตาเหลือก

ได้กี่วิ หือ !

 

แต่กว่าจะมา"อยู่กับรู้ "ได้นี่ มันต้องผ่านการปลงสังขารให้ได้ก่อน
ไม่งั้นมันออกจะฝืนๆ เฝือๆ เอานะอับ
การอยู่กับรู้
คือการรู้การเคลื่อนไหวของ
กายที่มันเป็นไปตามเหตุปัจจัยของ
องค์ประกอบธาตุ 4 ขันธ์ 5 ที่มา
รวมกันปรุงแต่งให้รูป และนาม
ในช่วงเวลาหนึ่งๆ
ไม่ได้จีรังยังยืน เมื่อถึงเวลาก็ผุ
พังสลายกลับคืนสู่ที่มาของ
ธาตุเดิม คือดินกลับสู่ดิน น้ำกลับสู่น้ำ
เป็นต้น

ฉะนั้น หากยึดถือไปก็เป็นเพราะความหลงคือหลงว่า
เป็นเรา เป็นตัวของเรา
ใช่ไหม??
ท่านว่าเป็นอวิชชา เมื่อใช้ปัญญา
พิจารณาเห็นความจริง
แล้วสิ้นยึดได้ อวิชชาก็หายไป

จึงจะมาอยู่กับรู้การเคลื่อนไหวของรูป
(กาย)และการกระเพื่อมของนาม(จิต)
ที่เป็นแค่สิ่งปรุงแต่ง อย่างรู้แล้วเห็นแล้ว
ไม่ไหลตาม
เพราะไม่มีค่าอะไรที่จะไหลตาม
มันจึง "รับรู้เฉยๆ" หรือ " สักว่ารู้"
ได้ไม่ยาก
เพราะเหตุผลที่แยกแยะมาดังกล่าว
ข้างต้น
คับ

 

แล้ว บอกว่า ปัจ จุ๊บ ปั้น น้ำ ห่านจิก!!

 

ลุงเข้าใจผิดแล้ว

อยู่กับรู้ มันลงที่ปัจจุบัน รู้ตามความเป็นจริง
ไม่มี ลีลาท่าทาง ต้องปลงสังขารก่อนหรอกฮับ

 

ถึงเวลา
เวทนามันร้อยรัด
ให้หอมปากหอมคอ
...
หยุด เป็นตัวสำเร็จ

 

ว่ากันตามกำลัง อินทรี พละ
มันไม่เหมือนกันเด๊ะ ครูอาจารย์
จะเป็นผู้พินา
ฮับ

 

เช่น ฝืนๆ เฝือๆ นี่ กำหนดรู้ได้ เรียกว่า รู้ตามความเป็นจริงแล้วฮับ

เรียกว่า ฝึกกำหนดรู้ ที่เป็นปัจจุบัน ไม่ยาก ไม่เยอะฮับ

 

อนึ่ง

รู้หลบเป็นปีก
รู้หลีกเป้นหาง

ถ้าเป็นพระคงต้อง
เก็บกลดหนีข้ามจังหวัดแว้ว

 

มันต้องมีปัญญาเข้าใจ
ความจริงในขันธ์ 5 +1(อริยสัจจ์)
มาก่องฮับ
มันถึงจะสิ้นยึดได้ง่ายๆ

 

อันนี้ เข้าท่า....

ว่าแต่ว่า ต้องการแค่ กดไลค กดแชร์

หรือว่า ต้องการ เครื่องมือ ทวนกระแส

ที่ว่า เข้าท่า เพราะ ตำที่ใช้ส่วนใหญ่
เปนเรื่อง วิธีการ หรือ ปฏิปทา

ถ้าปฏิบัติมา จะมี ลำดับลำดา
ที่สังเกตได้ว่า ไม่ใช่ตีความ

แต่.....

วิธี ทวน หลังกล่าวจบ มี ฮับ

ง่ายนิดเดียว

คือ ถ้าทั้งหมด เปน ปฏิปทา
ล้วนๆ ไหลไปตาม ปัจจัยการ

พอกล่าวจบ

คนอื่นทำอย่างนี้ได้ไหม

หรือ

มีแค่เราคนเดียว

ถ้า คนอื่นทำได้แน่นอน ไม่มีอะไร
ขวางได้ หากมีความเพียร

ไม่เกิด ธรรมคู่

ขณะนั้น อ้าว ธรรมหนึ่ง

และ ที่พึ่งจบลง ก้ มีคนบอกมาก่อน
หมดแล้ว ไม่มี ไม่ได้บอก เปิดเผย
เผยแผ่เปนสาธราณะเอาไว้....

( ถึง.ตรงนี้ จะต้อง ดับ เม้มปาก
นั่งลง )

 

รู้ปัจจุบัน เป็น กลาง กินกลาง ตลอดตัว

 

สัญญา10
เอาไว้กล่อมจิตไม่ให้พยศ
จะได้ไม่เสียเวลานั่งกันจนเลือดตกยางออก

 

ตัวรู้ตามความเป็นจริง นี่ละฮับ คือรู้ลงปัจจุบันเรื่อยๆ วิธีมันถึงง่าย ไม่เยอะ
จะทำให้จิตมีสติ มีปัญญา เข้าใจ ความจริงในขันธ์5

 

ทีนี้ ถ้า ถูกต้อง..

ก้ จะ ตรวจได้ว่า

บุคคลบางประเภท ขยัน สอน

แต่ก้ ขยัย โอ้ละพ่อ เหนแต่
เปนเรื่อง ลำบาก ผู้อื่นทำได้ยาก
ตาเหลือกเกบือกกลิ้ง

อีกทั้ง กล่าวจบ ก้เหนแต่
ว่า อะไรแบบนี้ หาที่อื่นไม่ได้
ไม่เคยมีใครทำไว้ก่อน

นอกจ่ก กะระรู

แถมครั้งนี้ ก้ กล่าวซ้ำ ครั้งโน้น
ที่ ตีพิมพ์ไว้ตรงนั้น เวลานี้

เอ้อ..เหนื่อยแทน

สรุป เซิ่นเจิ้น 1000%

 

ไม่ใช่อ่ะ ลพ.บอก รุ้กายใจแบบรุ้เฉยๆ ไปเลยก้อได้ ก้อรุ้จากการเคลื่อนไหวตามวิถีจิตปกติธรรมดาธรรมชาติไป ไม่ต้องไปเปลี่ยนวิถีจิตแบบฌาน (เพ่ง) เพียงแต่ต้องทำให้ต่อเนื่อง ทำทุกวัน ถึงจะเห็นผล

 

น่า จะ เจอ ที่ ลงแล้ว

อย่าลืม สลัด สัญญา10 แม้นนี้ ออกด้วย

อย่าให้ ค้างเติ่ง

ถ้า ค้างเติ่ง สังเกต การพูด ที่คนอื่นตามไม่ทัน

 

ให้รู้ความจริงก่อง แล้วจึงมาอยู่กับรู้การเคลื่อนไหวของกายกับจิต
ที่มันเป็นธรรมชาติของขันธ์ 5
ที่หาประโยชน์จากการเคลื่อนไหว
กระเพื่อมไม่ได้เลย
จึงแค่"รู้เฉยๆ" เพราะรู้ว่ามัน
ล้วนเป็นสังขารธรรมคับ