ทัศนะสังคมไทย ณ. แดนพุทธธรรม(ในทัศนะของข้าพเจ้า)

ทัศนะสังคมไทย ณ. แดนพุทธธรรม

ก่อนอื่นข้าพเจ้าขออโหสิกรรมหากคำพูดใด ณ. ที่นี้ เป็นที่ไม่พอใจหรือนำมาซึ่งความโกรธแก่ผู้อ่าน ข้าพเจ้าไม่มีเจตนาจะทำร้ายจิตใจผู้ใดสิ่งที่กล่าวเป็นเพียงความคิดเห็น ทัศนะเท่านั้น

ข้าพเจ้าไม่เข้าใจแม้จะเข้าใจกลไกปฏิจจสมุทหบาทบ้างถึงกระนั้นข้าพเจ้าก็ยังคิดว่ามนุษย์เป็นผู้มีจิตใจสูง กว่าจะได้เกิดมาเป็นคนต้องสร้างบารมีมามากมายแต่ ทำไม ค่านิยมของคนไทยบางกลุ่มในแดนพุทธรรมยังคงเห็นว่าความผิดศีล 5 หรือความด่างพร้อยแห่งศีลอันนำมาซึ่งความเดือดร้อนต่อคนอื่นเป็นเรื่อง ปกติ !!!!
ข้าพเจ้าบอกตรงๆ ว่าข้าพเจ้าตกใจเมื่อพบว่า มีคนส่วนหนึ่งของสังคมมีค่านิยมที่ยอมรับได้กับการด่างพร้อยแห่งศีลโดยไร้หิริโอตัปปะ
เช่น
เลือกใครใครก็โกงทั้งนั้น เพียงขอให้โกงแล้วสร้างบ้างก็ยังดี
ขอบอกตามตรงข้าพเจ้ารู้สึกอึดอัดกับความคิดนี้เป็นอย่างยิ่งในความคิดของข้าพเจ้าข้าพเจ้ารับไม่ได้ เป็นข้าพเจ้า ข้าพเจ้าจะไม่เลือกคนโกงโดยเด็ดขาดเช่นเดียวกับ อเสวนาพาลานัง ส่งเสริมคนพาลต้องได้รับกรรมไม่ทางตรงก็ทางอ้อม
แม้ลักลอบหยิบเงิน 1 บาทโดยมิบอกเจ้าของก็ถือว่าผิดศีลข้ออทินนาแล้ว เราอาจจะพลั้งงเผลอบ้างแต่ก็ควรมีหิริโอตัปปะ เมื่อผิดให้รู้ว่าผิดขอโทษแล้วคืนเจ้าของเสีย

ข้าพเจ้าเข้าใจว่า สิ่งแรกที่สร้างคนให้เป็นคนตามนัยยะแห่งมนุษย์ผู้ดำรงอยู่ในศีลได้ ต้องเริ่มจาก ความคิดที่ถูกต้อง หรือสัมมาทิฏฐิ อันเป็นอริยะมรรคองค์แรกหาก คิดผิดแม้เพียงนิด จิตก็จะเบี้ยวไปและบาปอกุศลก็จะพึงบังเกิดโดยไม่รู้ตัว

อันการยอมรับการผิดเล็กผิดน้อย มันเป็นสาเหตุให้เกิดความเคยชินต่อการทำผิด ข้าพเจ้ามิได้บอกว่าไม่ควรอภัยต่อความผิดแต่ข้าพเจ้าบอกว่า
เมื่อผิดแล้วต้องยอมรับ มีหิริโอตัปปะและตั้งจิตให้ตรงว่าจะไม่ผิดอีก

ข้าพเจ้ามีความอึดอัดใจต่อความคิดที่ว่าจะเลือกคนโกงกลับมาอีกเพราะข้าพเจ้ารู้สึกอึดอัดต่อการยอมรับการเคยชินต่อการผิดศีล

ข้าพเจ้าเข้าใจว่าเราไม่สามารถควบคุมหรือเปลี่ยนแปลงความคิดของคนอื่นได้เพราะขึ้นอยู่กับอนุสัยกิเลสทีสั่งสมในจิตแต่ละคน

แต่ข้าพเจ้าอยากถ่ายถอดความคิดเล็กๆน้อยๆบ้างเผื่อจะมีใครที่เฝ้ามองความคิดและการเปลี่ยนวิถีความคิดเพื่อสร้าง data ที่เป็น กุศลให้แก่จิตโดยการprogram จิตให้ถูกต้องเพื่อสร้างเสริมบารมีให้แกร่งยิ่งๆๆขึ้นไป

ข้างล่างนี้ข้าพเจ้าขอบังอาจแลกเปลี่ยนทัศนะด้านการปฏิบัติเพื่อปลูกสัมมาทิฏฐิ

การตั้งตนอยู่บนสัมมาทิฏฐินั้นต้องเริ่มจากการตั้งจิตให้ตรงบนพื้นฐานของความเป็นคนผู้ดำรงอยู่บนความปรกติ 5 ประการ ดูศีล 5 ภาคละเอียดนะ

สิ่งใดที่ผิดจากนี้เราจะพึงสังเกตได้จากจิตที่ผิดไปจากความปรกติในการละเมิดแต่ละครั้ง เช่น เผลอ มุสา ก็จะเกิดทุกข์คือการไม่สบายใจ
แต่ถ้าหากท่านใดไม่รู้สึกอะไรเลยกับการตกกระทบของอารมณ์ละผลสะท้อน ณ. ขณะกระทบ ช่วยทบทวน ศีลภาคละเอียดอยู่เนืองๆและมั่นพิจารณาด้วยว่าการกระทำใดถือว่าเป็นการละเมิดศีลแม้เล็กๆเราต้องยยอมรับผิดและตั้งใจว่าการกระทำดังกล่าวถเราจะละให้ได้

ถ้าตั้งใจได้ดังนี้สัมมาสติจะเกิดทุกครั้งที่คิดผิดรูปเราจะชะงักเพื่อทบทวน
เขียนไปเขียนมาชักเข้าอริยะมรรคจริงๆเพราะมันเริ่มมีกิจที่ชอบ สติชอบเข้ามาแล้ว ไปอ่านอริยะมรรคก็แล้วกัน

เชื่อเถอะสังคมไทยไม่ได้ต้องการคนเก่งแต่ต้องการคนมีสัมมาทิฏฐิและสัมมาปํญญา อย่าลืมว่าถ้าเรามีความเห็นถูกตรงเมื่อไหร่ท้ายที่สุด สัมมาปํญญาจะพึงบังเกิดในกมลสันดานเอง

 

แล้วคุณจะเลือกใครล่ะ เพราะมันไม่มีตัวเลือกอย่างที่คุณต้องการเลย หลายๆ คนจึงต้องเลือก The best of the two evils.