ชีวิตของลุงหวาน

ผมได้บันทึกเรื่องของชายสูงอายุผู้หนึ่ง อดีตท่านเป็นข้าราชการชั้นโท ผมเรียกท่านผู้นี้ว่าลุงหวาน ปัจจุบันนี้สังขารของลุงหวานไม่สมประกอบ ทุพลภาพจะไปไหนมาไหนก็ต้องใช้ไม้เท้าพยุงร่างเดินกะโผลกกะเผลก มือขวาใช้การไม่ได้ไม่มีแรง



ผมได้มีโอกาสสนทนากับลุงหวาน ถามถึงสาเหตุที่ท่านได้เกิดทุพลภาพ เพราะผมเห็นแล้วรู้สึกสงสารที่ท่านต้องรับการทรมานทั้งร่างกายและจิตใจ ผมอยากจะบันทึกชีวิตเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เพื่อเป็นประโยชน์แก่อนุชนในปัจจุบันและอนาคตส่วนรวมต่อไป ลุงหวานท่านก็ยินดีที่จะเล่าเรื่องให้ผมฟังถึงสาเหตุที่ร่างกายไม่สมประกอบในปัจจุบันนี้ว่า