ความเอ๋ย..... ความโลภ

คนไทยเราทุกวันนี้ มีแต่ความฟุ้งเฟ้อ ฟุ่มเฟือย คนไทยที่ว่านี้อยู่ในตัวเมืองที่เจริญเป็นส่วนใหญ่ คนจำพวกนี้มีแต่ความสนุกเป็นนิสัย ถ้าใครไม่เชื่อก็ไม่ต้องออกไปสำรวจที่ไหน เพียงแต่ซื้อหนังสือพิมพ์รายวันมาฉบับเดียว แล้วพลิกดูหน้าสังคมของหนังสือฉบับนั้น แล้วท่านจะเห็นมีแต่ข่าวประเภทฉลองวันเกิด ฉลองยศ ฉลองตำแหน่ง เลี้ยงรุ่น งานคืนสู่เหย้า ฯลฯ อะไรทำนองนี้ มีอยู่ทุกวัน

บุคคลประเภทนี้ถือว่ามีหน้ามีตา มีเกียรติ มีชื่อเสียง สังคมยอมรับ ยอมเชื่อถือ และบุคคลประเภทเดียวกันนี้นี่เอง เมื่อเกิดความผันแปรอันเป็นของธรรมดา เช่น เสื่อมลาภ เสื่อมยศ ความเศร้าหมองก็จับหัวใจ มีความทุกขเวทนาในอารมณ์ จนสุดจะทนทานได้ เพราะข่าวของตนในหน้าหนังสือพิมพ์เลือนหายไป

ผู้คนที่เคยแวดล้อม สรวลเสเฮฮา ประจบสอพลอ หลบหน้ากันเป็นแถว ผู้ที่เคยให้ความเคารพนับถือ ผู้คนที่เคยสรรเสริญเยินยอ ไม่ทราบว่าไปอยู่เสียแห่งใด ไม่เคยมาปรากฎให้เห็นดังที่เป็นมา และบุคคลประเภทนี้นี่เองที่ไม่เคยรู้จัก.....