"ความประพฤติของ ๐ ~ ท้าวสักกะเทวราช ~ ๐ ผู้ปกครองดาวดึงส์เทวโลก"

<big><big> "ความประพฤติของ ๐ ~ ท้าวสักกะเทวราช ~ ๐ ผู้ปกครองดาวดึงส์เทวโลก" </big></big> <!--MsgIDBody=0-->พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๗
สังยุตตนิกาย สคาถวรรค
ทุติยวรรคที่ ๒
ปฐมเทวสูตรที่ ๑


[๙๐๕] สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ ณ พระวิหารเชตวันอารามของอนาถบิณฑิกเศรษฐี เขตพระนครสาวัตถี ในกาลครั้งนั้นแล ฯลฯ


[๙๐๖] พระผู้มีพระภาคได้ตรัสพระพุทธพจน์นี้ว่า ดูกรภิกษุทั้งหลายท้าวสักกะจอมเทพเมื่อยังเป็นมนุษย์อยู่ในกาลก่อน ได้สมาทานวัตรบท ๗ ประการบริบูรณ์ เพราะเป็นผู้สมาทานวัตรบท ๗ ประการ จึงได้ถึงความเป็นท้าวสักกะวัตรบท ๗ ประการเป็นไฉน คือ


เราจะเลี้ยงมารดาบิดาจนตลอดชีวิต ๑


เราจะประพฤติอ่อนน้อมต่อผู้ใหญ่ในตระกูลจนตลอดชีวิต ๑


เราจะพูดวาจาอ่อนหวานตลอดชีวิต ๑


เราจะไม่พูดนินทาตลอดชีวิต ๑


เราจะมีใจปราศจากความตระหนี่อันเป็นมลทินอยู่ครองเรือน มีการบริจาคอันปล่อยแล้ว มีฝ่ามืออันชุ่ม
ยินดีในการสละ ควรแก่การขอ ยินดีในการแจกจ่ายทานตลอดชีวิต ๑


เราจะพูดวาจาสัตย์ตลอดชีวิต ๑


เราจะไม่โกรธตลอดชีวิต ๑


ถ้าหากความโกรธได้เกิดขึ้นกับเรา เราจะกำจัดมันเสียโดยฉับพลันทีเดียว ๑

ดูกรภิกษุทั้งหลาย ท้าวสักกะจอมเทพ เมื่อยังเป็นมนุษย์อยู่ในกาลก่อน ได้สมาทานวัตรบท ๗ ประการนี้บริบูรณ์ เพราะเป็นผู้สมาทานวัตรบท ๗ ประการดังนี้ จึงได้ถึงความเป็นท้าวสักกะ ฯ


[๙๐๗] พระผู้มีพระภาคผู้สุคตศาสดา ครั้นตรัสไวยากรณ์ภาษิตนี้จบลงแล้ว จึงได้ตรัสคาถาประพันธ์ต่อไปอีกว่า


เทวดาชั้นดาวดึงส์ กล่าวถึงนรชน ผู้เป็นบุคคลเลี้ยงมารดาบิดา
มีปรกติประพฤติอ่อนน้อมต่อผู้ใหญ่ในตระกูล เจรจาอ่อน
หวาน กล่าวแต่คำสมานมิตรสหาย ละคำส่อเสียด ประกอบ
ในอุบายเป็นเครื่องกำจัดความตระหนี่ มีวาจาสัตย์ ครอบงำ
ความโกรธได้ นั้นแลว่า เป็นสัปบุรุษ ดังนี้


ปฐมเทวสูตร

http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=15&A=7367&Z=7390&pagebreak=0 <!--MsgFile=0-->