กรรมอะไรถึงต้องโดนบังคับ

ไม่อยากทำก็ต้องทำ ไม่อยากเป็นก็ต้องเป็น อยากทำอะไรก็ไม่ให้ทำ รู้สึกว่าโดนบังคับให้ทำในสิ่งที่ไม่อยากทำอยู่ตลอดเวลา เริ่มจะทนไม่ไหวแล้วนะ:''(

 

กรรมฝึกสัตว์

 

กรรมที่เคยบังคับคนอื่น

 

บวชพระตลอดชีพ ดูนะ จขกท จะมีใครมาบังคับไหม

 

เมื่อไหร่จะรีบตายห่าไปซะทีก็ไม่รู้ เบื่อชีวิต

 

อโหสิกรรม ให้คนนั้น จะได้ไม่ต้องเจอแบบนี้อีก

 

เครียดมากเลยเนาะ เหมือนใจกำลังโดนบีบเค้น ไม่เป็นตัวของตนเองเลยอึดอัด
ทำไมเขาไม่มีเหตุผลเอาเสียเลย จะต้องให้เราเป็นดั่งใจเขาด้วยนะ ก็เราทำกรรม
มาต่างกัน จะให้คิดหรือรู้สึกให้เหมือนกันได้อย่างไร บางทีเขาอยากได้อะไร
เขาก็ยังไม่ได้อย่างที่เขาต้องการให้ได้เลย แล้วจะบังคับกันไปทำไมเนียะ!
อิสระ!!!! ใครก็ต้องการความอิสระ ยิ่งบีบยิ่งหนี ยิ่งบังคับยิ่งไม่ได้
เหมือนอะไรสักอย่างที่อยู่ในมือ ยิ่งบีบเค้น ยิ่งเล็ดลอดออก คนเราถ้าอยู่ร่วมกัน
แชร์ความต้องการแก่กันและกัน รู้เขารู้เรา คงอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข

 

ทางเลือก ถ้ามี
จะมีอีกทางเลือกที่เหลือ เป็ฯทางเลือกที่ดีกว่า หรือเลวกว่าเสมอ

คืออันนี้ถ้าเราทราบว่าเราโดนบังคับเลือกเสมอ
แสดงว่าสิ่งที่เราทะยานอยากจะทำ จะเป็นเราก็เห็น
สิ่งที่เราทะยานอยากจะไม่เป็น เราก็เห็น
ถ้าเห็ฯสองอย่างก็ คือภวตัญหา กะวิภวตัญหา
ได้บุญนะ ถือว่าเป็ฯธรรมวิจายะ ในโพชฌงค์บรรพะ
ในพระมหาสติปัฐฐานสูตร
อุทิศกุศลที่โดนบังคับให้ผมดูก็ได้
ผมชื่อ จริง นายนพพร ทรงสวัสดิ์ อุทิศเจาะจงผมเลยก็ได้

 

การบังคับ คือความคิด คือความปรุงคือ คือสังขาร
จะมีอีกหนึ่งบังคับบังคับกว่าเสมอ

เราอยู่ในภะวะ ที่เราเห็นสิ่งที่บังคับน้อยกว่านี้
จะเห้ฯสองภะวะ ไม่ต้องไปสนใจว่าอันไหน วิภวะ อันไหน ภะวะตัญหา
อุทิศกุศลเลย
อันนึ่งจะฟุ้งไปในทางกุศล

 

ถ้าเราอยู่ในภะวะ ดดนบังคับ
เราอุทิศกุศลที่เราทราบว่าเรามีภะวะ จำยอม
และเราเห็นอีกภะวะด้วย
อุทิศกุศลที่เห้ฯสองภะวะนั้นเลย
เราอาจจะเห็นบุญกุศล ประโยชน์ ความสุข ตัวเรา ของเรา หลุดไป
หลุดไปกะความฟุ้ง

 

อีกที เราเดินสติ วิปัสสนาหละ
เราเห็ฯภะวะที่เรายึดไว้กะเราว่านี่ คือภะวะจำยอม <- เห้ฯภะวะแรก
และเราก็เห้ฯอีกหนึ่งภะวะแน่ๆ เรายึดไว้ไม่ได้ จะเป็ฯภะวะอะไรก็ช่างจะดีกว่าเลวกว่าก็ช่าง
ให้อุทิศกุศลบที่เห็ฯสองภะวะทันทีที่เห็น
จะมีหนึ่งในสองฟุ้งไป อีกอันจะไม่ฟุ้ง

อวิชชาทำให้เราไม่รู้ว่าอันไหน
เห็นสองภะวะก่อน
อุทิศกุศลที่เห็ฯสองภวะนั้นตามมา
หนึ่งในภะวะนั้น ซึ่งไม่ทราบว่าที่เรายึด หรือเราไม่ได้ยึด ฟุ้ง
หลุดออกจากกัน

 

แสดงว่าเราเคยทำกรรม เคยบังคับเขามาเคยให้เขาร้อนรุ่มใจดังทีเราเคยเป็น
เพราะเคยระลึกได้ว่า เคยบังคับใจคนไว้มากให้เป็นตามใจที่เราต้องการ
ชาตินี้แหละคะ มีทั้งญาติพี่น้องกันเอง คนรู้ใจ และผู้ใต้บังคับบัญชา
โดยทำไปตามอารมณ์ ไม่ค่อยฟังเหตุผลเข้าใจในคนอื่น พอถึงเวลาเราโดนบ้าง
เข้าใจความรู้สึกคนอื่นเลย เหมือนเป็นพลังงานติดเป็นเงาตามตัว รอให้ชดใช้
เรียนรู้ใจเขาใจเราเลย เข็ดหลาบเลยคะ!!!! การแผ่เมตตาอุทิศบุญให้น่าจะช่วยได้

 

เห็นอย่างน้อยสองภะวะ
อุทิศกุศลให้ผมก็ได้
หนึ่งภะวะจะฟุ้งไป
เรารู้ตัวว่าเราฟุ้ง และเห็ฯอีกภะวะที่ไม่ใช่เราไม่ใช่ของเรา ที่ไม่ฟุ้ง
ก็เห็ฯอีกสองภะวะอุทิศกุศลได้อีก

ทุกครั้งที่เรารู้ว่าเรามีนิวรณ์กวนใจ เราเห็ฯอีกภะวะที่ไม่มีนิวรณืกวน แต่
ไม่ใช่เราไม่ใช่ของเรา
ถือว่าอวิชชาได้โดยทำลายไปแล้ว
คือการทำธรรมะวิจายะ ในโพชฌงค บรรพะในพระมหาสติปัฐฐานสูตรแล้ว
อุทิศกุศลให้ผมก็ได้
ผมอยากได้
ชื่อจริงผม นายนพพร ทรงสวัสดิ์
เผื่อว่าไม่กล้าอุทิศให้ใครอุทิศให้ผมก่อน
ซ้อมๆไปก่อน

 

ความคิดที่หยุดไม่ได้ผมก็เป็น
นอนไม่หลับทั้งคืน คิดอะไรโหยเป็นเรื่อง อย่างกะหนังฉายโรงภาพยนตร์
แต่ถ้าเราหมั่นอุทิศกูสลบ่อยๆที่รู้ว่าเราคิด และเรารู้ด้วยว่า มีภะวะอื่นๆที่เรียกว่า ไม่ทันคิด คิดเกินเลย อะไรงี้ มีคิดอีกหลายชนิด
เลือกมาสองชนิดที่เรารู้
แล้วอุทิศกุศล
ถือว่าทำธรรมวิจายะสังขารขันธ์ ในขันธบรรพะในพระมหาสติปัฐฐานสูตร
กุศลมาก คักอีหลี
อุทิศกุศลให้ผมก็ได้
ผมชื่อนายนพพร ทรงสวัสดิ์

 

ถ้าเรารู้ตัวว่าเราฟุ้ง
ถือว่าอวิชชาได้โดนทำลายไปแล้ว
อุทิศกุศลได้ แรงด้วย

 

อย่าพูดภาษาธรรมะเลยครับ ผมหัวไม่ถึง ไม่เข้าใจ จริงๆแล้วพึ่งจะพ้นจากนรกบนดินมาได้สัก 9 เดือนแล้ว หลังจากที่ทุกข์อย่างหนักมา 6 ปี แต่ชีวิตที่เป็นอยู่ตอนนี้มันก็ไม่ได้ดีสักเท่าไหร่ มีแต่ความไม่มั่นคง มีแต่เรื่องกอบโกยผลประโยชน์ จนคิดว่าตัวเองทำถูกหรือทำผิดกันแน่ แล้วมันมีทางไหนจะไปให้พ้นจากที่นี่ จากสิ่งเหล่านี้ได้ หรือว่าเราไม่มีทางเลือกแล้ว ต้องก้มหน้าก้มตารับกรรมต่อไป ก็แค่คนที่วาดฝันว่าชีวิตของอยู่เงียบๆ สบายๆไม่ขอยุ่งกลับใคร ขออยู่แบบสุขกายสบายใจ แต่สุดท้ายมันก็พังพินาศหมด อะไรกันว่ะชีวิตที่มันต้องวนเวียนแบบนี้ ชีวิตมันคืออะไรกันแน่

 

ขออภัย แค่อยากจะสื่อว่าการอุทิศกุศล
จากการมีสตินะ ที่รู้หนะ ถือว่ามีสติแล้วนะ ได้ผลนะ
การปรับทุกข์กันเฉยๆ มันจะต้องหวังพึ้งหวังอิงสิ่งอื่นๆ
แต่ถ้าเราอุทิศกุศลแทน ถ้าได้ผล สิ่งอื่นๆจะได้รับประโยชน์จากเราแทน
ชีวิตทุกคนสามารถใช้เป็นอุทาหรณ์ได้
คนที่รับกุศลจากการอุทิศไปเค้าก็จะเอาไปคิดต่อหาทางที่ดีกว่า
หลายๆคนก็หลายๆทางแล้วก็อุทิศกุศลคืนมา

 

จริงๆท่านเจ้าของกระทู้มีสติแหลมคมกว่าผมแน่ๆ
ไม่เชื่อลองกดดูความเห็ฯเก่าๆของผม
ผมรั่วสะเด็ด สะเด่า
แต่อาศัยอุทิศกุศล เอะอะ อะไรก็อุทิศหมด
ไม่เชื่อกดดูความเห็ฯเก่าๆผมก็ได้ ผมสมาชิกโดนแบนไปหลายเดือน
พิมพ์เองเออเองคนเดียวกลางบอร์ด เป็นร้อยๆ reply
คุณมีสุขภาพจิตดีกว่าผมตั้งเยอะ

 

หนีอะไรก็อาจหนีได้ แต่หนีกรรมหนีไม่ได้หรอกครับเพราะเราเคยไปทำกับคนอื่นไว้ ถึงเวลาที่มันกลับมาสนองเราแล้ว ยอมรับมัน อยู่กับมัน คิดดี พูดดี ทำดี หมั่นทำบุญกุศลครับ มนุษย์ทุกคนล้วนมีกรรม

 

ทางตันของเรา อาจะเป็ฯทางออกของคนอื่นๆ
บางทีคนอื่นๆรอคำตอบจากทางตันของเราอยู่ก็ได้
ชีวิตก็เหมือนความคิด ความฝัน
ชีวิตดำเนินต่อไม่ได้ เหมือนคิดไม่ออก เหมือนฝันสลาย
ไม่แน่คิดไม่ออก ฝันสลายของเรา เราเอาความรู้ตัวมีสติในนั้น
อุทิศไปเป็นกุศล อุทิศให้ผมก่อนก็ได้
จากนั้นมั่นใจว่าอุทิศได้แน่ๆ
ก็อุทิศให้ใครก็ได้ แนะนำพระภูมิเจ้าที่ เทวดาที่รักษา พระบรมธาตุ
พระธาตุดอยสุเทพอะไรงี้