กรรมของภรรยานายเรือที่ถูกถ่วงน้ำตาย

มีเรื่องว่าภิกษุบางพวกที่มาเฝ้าพระบรมศาสดานั้น พวกหนึ่งมาทางเรือ ในขณะที่เดินทางมานั้นเรือเกิดหยุดนิ่งเสียเฉยๆในกลางทะเล คนโดยสารในเรือก็จัดทำสลากขึ้นเพื่อหาคนที่เป็นกาลกิณี ภรรยาสาวของนายเรือจับได้สลากถึง๓ครั้ง นายเรือนั้นปกติรักภรรยามาก แต่เพื่อชีวิตของคนโดยสารอีกเป็นจำนวนมาก จึงได้จะตัดใจโยนภรรยาลงน้ำ แต่ไม่อยากจะเห็นภรรยาลอยคออยู่ในน้ำส่งเสียงร้องขอชีวิต จึงให้คนเหล่านั้นผูกหม้อทรายแล้วยกหม้อทรายผูกติดไว้กับคอภรรยาจับโยนลงทะเล จมลงไปในน้ำถูกสัตว์ร้ายกัดกินถึงแก่ความตาย พระภิกษุที่โดยสารมาด้วยเห็นอย่างนั้นก็คิดว่า ไม่มีใครที่จะรู้กรรมของผู้หญิงคนนี้ได้ เราจักไปกราบทูลถามพระบรมศาสดา ครั้นเดินทางไปถึงพระวิหารเชตวัน เข้าไปเฝ้าพระบรมศาสดากราบทูลเรื่องราวให้ทรงทราบแล้ว พระผู้มีพระภาคก็ตรัสว่าหญิงนั้นได้เสวยกรรมที่ตนเคยกระทำไว้ในอดีตชาติ

พระผู้มีพระภาคเล่าว่า ในอดีตกาลหญิงนี้ได้เกิดเป็นภรรยาของคหบดีคนหนึ่งในเมืองพาราณสี ได้ทำกิจการบ้านเรือนด้วยตนเอง ในเรือนนั้นมีสุนัขอยู่ตัวหนึ่ง คอยติดตามอยู่ใกล้หญิงนั้นอยู่เสมอ แม้เวลาที่หญิงนั้นออกไปหาผักหาฟืนในป่า สุนัขก็ติดตามไปด้วย พวกหนุ่มๆก็ล้อเลียนว่า วันนี้นายพรานสุนัขออกไปแล้ว พวกเราคงได้กินเนื้อเป็นแน่ หญิงนั้นเกิดความละอายไล่ให้สุนัขกลับไปบ้าน สุนัขไปแล้วก็กลับมาอีก ไม่ว่าจะถูกตีด้วยไม้หรือถูกปาด้วยก้อนหิน สุนัขนั้นก็ยังตามมาอีก ทั้งนี้ก็เพราะสุนัขนั้นเคยเป็นสามีของหญิงนั้นในอัตภาพที่๓ เพราะฉะนั้นจึงไม่อาจตัดความรักในหญิงนั้นได้ หญิงนั้นเห็นสุนัขติดตามตนอยู่เสมอ ไล่ก็ไม่ไปจึงโกรธคิดจะกำจัดเสีย

วันหนึ่งเอาข้าวต้มไปให้สามีที่ทำงานอยู่ในนา ก็เอาเชือกติดไปด้วย เมื่อปฏิบัติสามีเรียบร้อยแล้ว ได้ถือหม้อเปล่าไปที่แม่น้ำแห่งหนึ่ง เอาทรายใส่หม้อจนเต็ม แล้วเรียกสุนัขที่ตามมาด้วยให้เข้ามาใกล้ สุนัขดีใจเพราะไม่เคยได้ยินเสียงเรียกมานานแล้วเคยแต่ได้ยินเสียงไล่จึงเข้าไปหา หญิงนั้นเอาเชือกข้างหนึ่งผูกที่คอสุนัขอีกข้างหนึ่งผูกหม้อทรายแล้วโยนหม้อทรายลงไปในน้ำ หม้อทรายก็จมลงไปในน้ำ สุนัขก็ติดตามหม้อตกลงไปในน้ำจมน้ำตาย ด้วยผลแห่งกรรมนั้นนางต้องไปตกนรกอยู่เป็นเวลานาน พ้นจากนรกแล้วก็ยังมาถูกเขาเอาหม้อทรายผูกติดคอโยนลงน้ำอยู่อีกถึง๑๐๐ชาติ ด้วยอำนาจของเศษบาปที่ยังเหลืออยู่ ภรรยานายเรือก็คือหญิงที่โยนสุนัขลงไปในน้ำนั่นเอง