anchalee_mata39

ถ้าจะพูดให้เข้าใจง่ายๆก็คือ ความพอใจเเละความไม่พอใจใน อาการของจิตที่กระทำกับธาตุขันธ์ทั้ง5 คือที่มาของ ราคะ เเละโทสะ อันมีโทษเบาเเละหนักต่างกัน เเละมีระยะเวลาสั้นยาวต่างกัน ด้วยเพราะเป็นเพราะความที่ มนุษย์ก็ล้วนพอใจเเละติดอยู่กับ อัฎฎารมณ์ ด้านความพอใจมากกว่าความไม่พอใจ ส่วนโทสะนั้นเป็นวิบากคือผลที่เกิดขึ้นเเล้วของอกุศล

ส่วน โทสะ นั้นก็เป็นอาการของจิตอีกอาการที่ตรงกันข้ามกับ กามราคะ คือกามเป็นความพอใจในขันธ์ทั้ง5เเต่ โทสะ นั้นเป็นความไม่พอใจในธาตุขันธ์ทั้ง5เมื่อมีผัสสะกระทบกันเเล้ว ส่วนเหตุที่คลายเร็วเพราะ การไม่ติดยึดอันไม่ประกอบด้วยความอยากคือตัณหาเป็นเหตุ จึงคลายเร็ว ส่วนโทษมีมากก็เพราะการกระทำไปในโทสะ นั้นคือกรรมเกิดขึ้นสมบูรณ์เเล้ว

สวัสดีอีกครั้งครับ อ.ก็จะลองตอบไปตามความเข้าใจ คือ ทั้ง3อย่างนั้นล้วนเรียกรวมว่า อาการของจิต ที่ว่า ราคะ โทษเบาคลายช้าเพราะ โทษของกามราคะคือความตรึกคิด ในรูป เวทนา สัญญา สังขาร วิณญานนั้นเป็นไปในความคิด ไม่สามารถจะให้โทษเเก่ใครได้ตราบใดที่ยังไม่ลงมือกระทำ เเต่จะมีอยู่ได้ตลอดเเละละวางได้ยาก(ระดับพระอนาคามี)

ที่สงสัยอยู่ก็คือ ราคะโทษน้อยแต่คลายช้า โทสะโทษมากแต่คลายเร็ว โมหะโทษมากคลายช้าด้วย ไม่เข้าใจค่ะ อธิบายให้รู้หน่อยเจ้าค่ะ เพราะพระตถาคตบอกไว้ว่าให้สนใจคำของตถาคตเท่านั้นที่บัญญัตไว้ใช้ได้เป็นอกาลิโก

ผิดถูกอย่างไร อ.บอกด้วยนะคะ ทดสอบตนเองดู จิต รู้ได้ทีละธรรมชาติ ดับไปก่อนแล้วไปเกาะใหม่ ถ้าสมาธิมากก็จะเห็นการเกิดดับมากขึ้น จิตต้องสดชื่นอยู่ตลอดเวลา จิตเคลื่อนปุ๊บรีบกลัมมาปั๊บ พลิกจิตนิดเดียวก็เปลี่ยนมุมมองได้ สุขในการทำสมาธิเป็นสุขที่ไม่ควรกลัว พระตถาคตสรรเสริญการทำอนาปานสติเพราะดับได้เร็ว

สวัสดีค่ะคุณ อ.พุทธะธรรม วันนี้กระทู้ธรรมที่คุณ อ. เขียนตรงกับสิ่งที่ตนเองเรียนรู้วันนี้เหมือนกันอ่านแล้วดีมาก ความสงบของจิต การที่จิตปล่อยวางอารมณ์ไปเรื่อยๆจะทำให้เข้ามรรคนิพพานได้ เห็นการเกิดดับได้เข้าวิมุตได้ ธรรมชาติใดที่เกิดได้ดับได้เราจะต้องปล่อยวางทั้งหมดแล้วสร้างอุเบกขา วางความพอใจไม่พอใจได้

เพราะว่าจิตมันละวางด้วยความเจ็บป่วยทำให้เราไม่ต้องไปสนใจในเรื่องอื่นมาก คือไม่มีภาระ วางกิจธุระลงไปดเเละหันมาดูร่างกายมากขึ้น เท่ากับอยู่กับกายได้พิจารณากายได้จริงๆ ทำให้เห็นสภาพความเป็นจริงผุดขึ้นมา ก็นับว่าดีเหมือนกันไม่เสียค่ายาไปโดยเปล่าประโยชน์;aa43

สวัสดีครับ อ.ขอขอบคุณสำหรับคำเเนะนำ วันนี้ก็อาการดีขึ้นมากเกือบหายเป็นปกติ ออกไปเดินอยู่ทุกวัน ก็มีความรู้ในเรื่องกายขึ้นมาอยู่อย่างหนึ่งที่ไม่เคยรู้มาก่อนคือความไม่ใช่สิ่งที่เป็นอันหนึ่งอันเดียวกับเรา เราเป็นผู้อาศัยชั่วคราว เห็นความไม่ใช่เราชัดเจนมากที่สุดก็คราวนี้ คือเเยกกันได้ชัดเจน ว่าส่วนใดอาศัยส่วนใด จิตวิ่งไปเกิด-ดับอยู่ตรงใหน

[IMG]

[IMG]

[IMG]

คุณอาจารย์ต้องพักผ่อนให้เพียงพอคือต้องไม่นอนดึก และต้องออกกำลังกายโดยการเดินเร็วๆหรือเดินแกมวิ่งนั่นเอง แล้วจะทำให้ดีขึ้นมากนี่คือคำแนะนำของหมอสำหรับคนที่เป็นภูมิแพ้ ก็ขอให้บุญกุศลที่คุณอาจารย์สะสมไว้นำพาให้ อ. หายไวๆ สุขภาพแข็งแรงไวๆ นะคะ จะได้เผยแพร่คำสอนของพระตถาคตได้อย่างต่อเนื่องเจ้าค่ะ

ฉนั้นเราจะต้องเร่งตนเองให้มากในการศึกษาธรรมะของพรพุทธองค์ และฝึกดูจิตดูกายพร้อมทั้งทำอาณาปานสติให้มากๆ วิธีใดถึงจะดีที่สุดสำหรับเราเพื่อจะได้นำวิธีนั้นมาปฏิบัติให้เร็วขึ้นแห่งการหลุดพ้น ใช่ไหมคะอาจารย์ บอกตรงๆว่าเบื่อหน่ายกับสังคมปัจจุบันมากๆ

จะเหนื่อยอย่างไรถ้าเราได้อ่านหรือฟังธรรม ทำให้เรารู้ว่าธรรมะช่วยให้เราสามารถที่จะต่อสู้อยู่ในโลกใบนี้ได้อย่างไม่ประมาท และสามารถแก้ปัญหาทุกๆเรื่องได้อย่างมีสติด้วยสายปฏิจจสมุปบาทนั่นแหละค่ะพร้อมทั้งมรรคมีองค์8 สังคมเปลี่ยนแปลงการกระทำของมนุษย์ยิ่งเลวร้ายขึ้นทุกวันไม่เว้นแม้แต่คนเป็นครูบาอาจารย์:'( น่าเศร้าใจ

สวัสดีค่ะ สองวันนี้งานเยอะมากต้องใช้ทั้งสติและปัญญาในปัจจัยที่เกิดเลยทำให้เรารู้ว่าสิ่งที่เราฝึกมาสามารถนำมาใช้ได้และทำให้เรามีพลังแห่งการต่อสู้ ถูกต้องเลยค่ะคุณ อ.พอเราเหนื่อยเราล้าเราก็ดูลมหายใจก่อน แล้วมาดูปัจจัยที่เกิดและดับมันให้ได้เราทำได้จริงๆนะ นี่คือกำลังใจแห่งการปฏิบัติเรียนรู้สำหรับตนเองใช่ไหมคะอาจารย์

ก็อย่างที่คุยกันไว้ว่าเขามองเห็นผลประโยชน์ของเขาอยู่เเค่เอื้อม ก็ต้องทำทุกวิถีทางที่จะให้ได้มา ก็ไม่รู้ว่าจะให้ทำอย่างไร ก็ทางที่ดีที่สุดก็ พยายามดูลมหายใจก็เเล้วกัน อันนี้คงดับความวุ่นวายได้เเน่นอนที่สุด เเล้วก็ไล่เรียงความทุกข์ว่ามันเกิดจากอะไร ในสายปฎิจจสมุปบาท ทำสลับกันไปเมื่อมีเวลาว่าง คงพอช่วยได้

สวัสดีครับ ก็พยายามอย่าเอามาเป็นสาระ เพราะเราก็เห็นเเละรู้ธาตุเเท้ ก็พยายามไปสนใจในเรื่องที่เราคิดว่าเเปลกใหม่ เช่นหาความรู้ในเรื่องอะไรก็ได้ที่เราสนใจมากๆ มาทำไประหว่างที่มีบุคคลเหล่านั้นเข้ามา หรืออ่านหนังสือ ให้ไม่ว่างเดี๋ยวเขาก็ไปเอง หรืออาจจะใช้การดูข้อความในโทรศัพท์ เป็นการปฎิเสธไปในที

มนุษย์เรานี่ก็แปลกนะยามที่เรามีความทุกข์จะหาใครสักคนที่คอยให้กำลังใจหรือรับฟังเพื่อให้เราคลายทุกข์นั้นแสนยาก แต่พอยามที่เรามีสุขทุกคนเข้ามาห้อมล้อม นี่คือสัจธรรม ยิ่งทำให้เรารู้สึกเบื่อหน่ายในการกระทำของบุคคลเหล่านั้น อยากจะบอกว่าไม่ต้องมาวุ่นวายกับเรา เราอึดอัดและรำคาญ ขอระบายหน่อนะคุณ อ.

คุณอาจารย์รู้ตัวไหมคะว่าการกระทำของคุณมีจิตวิญญาณแห่งความเป็ครูบาอาจารย์ที่ชัดเจนมากเพราะคนเป็นครูนั้นมีหน้าที่พร่ำสอนให้ทุกคนมีความรู้ เป็นคนดีในสังคม และช่วยแก้ปัญหาให้กับลูกศิษย์ ชั่วโมงนี้ตำแหน่งนี้เหมาะสมกับคุณมากที่สุดเจ้าค่ะ

สวัสดีค่ะ เข้าใจค่ะเพราะเรายังต้องดำเนินชีวิตอยู่ในหน้าที่ การงาน ก็คงต้องใช้ชีวิตความเป็นอยู่ให้เป็นปกติ คุณอาจารย์อธิบายได้อย่างชัดเจน เราก็คงต้องอยู่ให้เป็นธรรมชาติเพราะธรรมะก็คือธรรมชาติ เราก็ควรตั้งอยู่ในความไม่ประมาทต่อทุกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับเรา คงต้องใช้ปัญญาดับมันให้ได้ใช่ไหมคะ

เมื่อเราไม่ยึด ความจางคลายใน รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิณญาน จะเกิดให้เห็นเป็นความเบื่อหนาย เเต่ความเบื่อหน่ายก็ยังเกิด-ดับ เราก็ไม่ยึดเอามาให้เป็นเวทนา หน้าที่เราก็คือดับมันไปด้วยปัญญาคือเกิด-ดับ เเล้วอาศัยความ สลัดลง คืนไปสู่ธรรมชาติ (ไม่รู้พอเข้าใจหรือเปล่า )

มีธรรมที่เป็นไปโดยส่วนเดียว คืออริยสัจ ส่วนธรรมในข้ออื่นให้ใช้อริยสัจเป็นตัวปัญญาเป็นเครื่องตัดสิน เมื่อพูดโดยรวมก็คือ เหตุปัจจัย นั้นเป็นความรู้เพื่อยุติข้อสงสัย ในสิ่งที่ตนอยากรู้ อยากได้ อยากเป็น คือตัณหา เมื่อรู้ความดับไปได้ของตัณหา ก็ไม่มีอะไรพาเราไปยึด