มหาหินทร์

[IMG]

[IMG]

[IMG]

บัวบาน ความหอมหวาน ปรากฏ

องค์สมเด็จพระจอมไตรภพ บรมศาสดา ผู้ตื่น ผู้รู้ ผู้เบิกบานแล้ว

ย่อมทรงพระธรรม อันละเมียด หอมหวล ทวนลม ไปยังทิศต่าง ๆ ส่งผลให้เป็นความสุข อันบรรเจิด เลิศแท้ แน่นิรันดร์ ไม่เคลื่อน ไม่เสื่อม ไม่หาย อีกต่อไป.

...................................................................................

[IMG]

[IMG]

แม้อยู่เพียง ลำพัง..

เมื่อเราต้องการ วิเวก..
จักพึงพอใจ อย่างยิ่ง..

หากตั้งจิตประสงค์ในสิ่งใด ๆ
การอยู่คนเดียว ย่อมไม่พึงใจ

ก็เป็นธรรมดา ใช่ไหมครับ

.................................................................

[IMG]

[IMG] 20-11-2008 10:15 AM
porapatr

สวัสดีค่ะ

[IMG]


ขอน้อมโมทนา ในจาคานุสสติ อันตั้งใจ ไว้ดียิ่ง....

สาธุ..
สาธุ..
สาธุ....

.............................................................

[IMG]
วันนี้ 11:07 PM
teporrarit

[IMG]

ขอน้อมโมทนา ในใจจิตอันละเมียด ประภัสสร
ในกุศลเจตา อันดี อย่างยอดยิ่ง..

สาธุ..
สาธุ..
สาธุ....

อานิสงส์ใหญ่ ไพศาลนัก

.............................................................

[IMG] วันนี้ 05:38 PM
^บัวหลวง^

[IMG]

ขอขอบพระคุณ อย่างยอดยิ่ง..

..................................................

[IMG]
เมื่อวานนี้ 12:09 PM
อิสวาร์ยาไรท์



[IMG]

ขอขอบพระคุณ ในความกรุณา ยิ่งนัก..

..............................................................

[IMG]

ขอขอบพระคุณ ในความกรุณา อย่างยิ่ง..

..............................................................

[IMG]
21-11-2008 09:15 PM
Icq_u

หวัดดีค่ะมาทักทาค่ะ ทานข้าวเย็นยังค่ะ

.............................................................

ขอขอบพระคุณครับ....

ข้าวเย็นไม่ค่อยอร่อย น๊ะ..
ต้องร้อนๆ อุ่น ๆ จะดีก่า ไหมครับ..

.............................................................

[IMG]


ร่วมโมทนากับผ้าคริสตัลกับ 50เปอร์เซ็น ด้วยน่ะครับ ที่เหลือ อีก50เปอร์ยังร่วมบริคาจกันได้น่ะครับ http://board.palungjit.com/showthread.php?

[IMG]

[IMG]

[IMG] 18-06-2008 11:57 AM
ลีลาวดี

สวัสดีครับพี่มหาหิน วันนี้วันพระ สติตามรักษาจิต สำรวม กาย วาจา ใจ กันครับ อนุโมทนา สาธุ.....

เจริญในธรรมครับ

................................................................................

[IMG] 20-06-2008 01:09 AM
มหาหิน

จริงครับ..
จริงด้วย ครับ..
หาก จิต ดี เพียงอย่างเดียว....
ทุก ๆ อย่าง กาย วาจา ก็ดี ตามไปทั้งหมด....

.................................................................................

[IMG] 24-06-2008 01:41 PM
ตุ๊กตาแก้ว

พี่มหาหินเจ้าขา..

กราบสวัสดีเจ้าค่า ยิ่งได้อ่านเรื่อง"การรักเป็นห่วง" ยิ่งเห็น"ห่วง"ที่ผูกมัด..

คนเราก็แปลก..ขยันหา"ห่วง"มามัดตัวเอง ครั้นจนเมื่อเห็น"ห่วง"ที่มัดตัวอยู่ได้ชัดเจนขึ้น เห็นผลจาก"ห่วง"ที่มัดนั้น รู้ทั้งรู้... พอจะตัดสินใจตัด ปลดห่วงนั้น กลับทำได้ยากยิ่ง

..............................................................

[IMG] 23-06-2008 12:43 PM
มหาหิน

"การรัก" เป็น "ห่วง"เหนี่ยวรั้ง เป็นอุปสรรคต่อการเคลื่อนที่

รักลูก เป็น ห่วงผูกคอ
รักคู่ครอง เป็น ห่วงผูกข้อมือ
รักในสมบัติ ทรัพย์สิน เป็น ห่วงผูกข้อเท้า

หากติดใน รัก ก็ยังเคลื่อนไปไหนได้ลำบาก
หากติดใน โลภ จิตก็ขุ่นมัว
หากใจมีความ กลัว(ตาย) ธรรม ก็ไม่ก้าวหน้า
จิตมีความ โกรธ ก็จะกางกั้นปัญญา มองไม่เห็นทางตรง

.............................................................

[IMG]
11-07-2008 10:09 PM
mali

มีเรื่องมาเล่าให้ฟังค่ะพี่มหาฯ วันนี้คุณสามีไปถวายสังฆทานที่บริษัทของเพื่อน (ตัวเองไม่ได้ไปเพราะติดงานช่วงเช้า)ได้นิมนต์สมเด็จเกี่ยวมาสวดมนต์เจริญน้ำพุทธมนต์ พร้อมกับพระคุณเจ้า รวม 9 องค์ เมื่อเสร็จแล้ว เจ้าภาพก็บ่นว่าเครียดด้วยเรื่องเกี่ยวกับธุรกิจ

ท่าน ก็เมตตาเล่าเรื่องว่า.. มีคน ๆ นึง ไปที่วัด

ท่าน ก็บอกกับคน ๆ นี้ ว่า.. คุณเนี่ย จนไป จนตาย
คนฟัง.. ถึงกับสะดุ้ง

ท่าน ก็เลยกล่าวต่อว่า.. คุณไม่เคยคิดว่า ตัวเองรวยเลย คุณคิดว่าคุณจน คุณก็ทำมาหากินไป ได้มาเท่าไร ก็ไม่พอซักที คุณก็ต้องจนไปจนตาย

คนเรา ต้องรู้ตัวเองอยู่ตลอดเวลา ว่า เราเป็นอย่างไร และทำอะไรอยู่

ค่อย ๆ ใช้ปัญญา หาวิธีแก้ ก็จะไม่มีความทุกข์

เปรียบกับอีกคนนึง ก็รวย ไปจนตาย เพราะรู้ว่า ตัวเองมีเพียงพอแล้ว ก็รวยความสุข และ มี ไปจนตาย

อนุมานว่า แบบนี้ จับมาได้ไม่หมดทุกคำ


...................................................................

หวัดดีค่ะมาทักทาค่ะ ทานข้าวเย็นยังค่ะ

พระคำข้าว พระหางหมาก สมบัติพ่อให้ แบ่งปันกันไป
ปิดทอง ประดับเพชร สมเด็จองค์ปฐม หน้าตัก 4 ศอก พร้อมบันลังก์แก้ว
ถวายโคมไฟระย้า บูชา สมเด็จองค์ปฐม อานิสงส์ แสงสว่าง ล้นจักรวาล
ถวายวิหารแก้ว แด่สมเด็จองค์ปฐม สุข สงบ ร่มเย็น
ถวายพระเครื่อง สมเด็จองค์ปฐมทันใจ พิมพ์พระรอด 99,999 องค์

บุญทั้งนั้น เลยครับ เป็น "ทานบารมี"

หนทางแห่งความสุข สงบ แห่ง ดวงจิตอันแน่วแน่ แท้จริง

คือ.. ทาน ศีล ภาวนา เป็นบันไดที่จะทำให้ ก้าวถึงสถานอนันตบรมสุข คือ พระนิพพาน

ทานบารมี จึงเป็นฐานราก อันจะเป็นกำลังหลักอันมั่นคง
เปรียบกับ รากฐานของตึกสูง คือ เสาเข็มใหญ่ที่แข็งแรง

เสาเข็ม ที่มั่นคง ทำให้เป็น ฐานที่มั่น.. ตึก ก็ไม่พังง่าย

ทาน ที่ดีถึง ปรมัตถ์ทาน จึงมีความสำคัญยิ่ง อันจะก่อให้เป็น ฐาน ที่มั่นคงของ ศีล และ ภาวนา

ในแต่ละบารมี ของ ทาน ศีล ภาวนา ก็จะมีระดับของความเข้มของดวงจิตที่จะต้องปฏิบัติ เพื่อเป็นกำลัง เป็นปัจจัย ให้สามารถตัดกิเลส เป็นสมุจเฉทปหาน เข้าถึงซึ่ง พระนิพพาน

แต่ละบารมี ของ ทาน ศีล ภาวนา ก็จะมีระดับเป็น....
บารมีต้น..
อุปบารมี คือ บารมีกลาง
ปรมัตถบารมี คือบารมีส่วนปลาย

ดังนั้น จากอดีตที่พวกเรามุ่งมั่น บำเพ็ญเพียรกันมา
จึงจักต้องผ่าน ขั้นแห่งบารมี ของทาน ศีล และภาวนา ดังนี้

ทาน ในระดับของ....
ในบารมีต้น.. ทาน ใน บารมี 10 ประการ
ในอุปบารมี คือ ทาน ใน บารมี 10 ประการ
ในปรมัตถบารมี คือ ทาน ในบารมี 10 ประการ

รวมแล้ว เป็น บารมี 30 ทัศ (ในส่วนเฉพาะของ ทานบารมี)

ก็จะเห็น ได้ว่า..
กว่าจะเป็นกำลัง เป็นปัจจัย ให้เข้าถึงซึ่ง พระนิพพาน ได้นั้น

ต้องผ่านการบำเพ็ญเพียร อันยิ่งยวด ยอดยิ่ง มหาศาล
นับแต่ในอดีต จวบจนถึงปัจจุบัน และ เพื่ออนาคตกาล

และไม่ใช่ว่า เมื่อผ่าน ทานไปได้ ก็ปฏิบัติแต่ ศีล
หรือเมื่อผ่านขั้น ศีลไปได้ ก็ปฏิบัติแต่ ภาวนา....

ความจริงแล้ว ทั้ง ทาน ศีล และภาวนา นั้น
ผสม กลมกลืน รวมกัน อย่างแนบแน่น....
ไม่สามารถขาดสิ่งใดสิ่งหนึ่ง ของทาน ศีล ภาวนา ไปได้เลย

องค์หลวงพ่อฯ ท่านผ่านพ้นโลก สู่ โลกุตรธรรม อันเลิศ อันเป็นธรรม ที่หลุดพ้นจากโลก เหนือโลก คือ ไม่ต้องมาเวียนว่าย ตายเกิด เกิดแล้วตาย อีกต่อไป

ก็จะเห็น ว่า ท่าน ก็สอนสั่ง แนะนำให้บรรดาลูกหลาน
บำเพ็ญ ทานบารมี นำหน้าเสมอมา....

ซึ่งจะพบเห็น ได้ว่า....
เมื่อ องค์หลวงพ่อฯ ท่านนั่งที่ตรงไหน....
ตรงนั้น ก็จะมี สังฆทาน ทันที....

อย่าว่า แต่นั่งเลยครับ....
เมื่อหมดเวลา รับแขก.... ท่านก็จะต้องขึ้นเพื่อพักผ่อน..
ลูกหลานก็ยังรอแถวถวาย กันอีกมาก จะทำอย่างไรกัน..
ก็ต้องเร่งรัดกันเข้าไป.. เร่งรัดแบบว่า "วิ่ง" เพื่อสังฆทาน
อย่างนี้.. ก็ยังมี.... (วิ่ง.. เร่งรัด.. บารมี)

ดังนั้นเอง....
หากเมื่อพวกเรา เข้าถึงในส่วนของปรมัตถบารมี แล้ว....
ไม่ว่า พวกเรา จะยืน จะเดิน อยู่ตรงไหน ที่ไหน ก็ตาม....
จาคานุสสติกรรมฐาน คือ ความถึงพร้อมในการบริจาค....
ก็จะฝั่งจิต ฝั่งใจ ใส่ใจ ใคร่บำเพ็ญทาน เป็นปกติ เป็นธรรมดา ไม่ต้องมีใครมาแนะนำ ไม่ต้องมีใครมาเคี่ยวเข็น กระทำเองเป็นปกติ

จิตของเรา จะรู้ จะกระทำ จะบำเพ็ญเพียร เอง

อันนี้ เราก็ลองสำรวจ "จิต"ของเราเอง ไม่มีใครรู้ เท่าเรา

นี่เป็นพื้นฐาน คือ ทาน

ในส่วนของ ศีล นี่.. เราก็รู้แก่จิต แก่ใจ ของเราเอง เช่นกัน
ศีลของเราจะพร่อง จะด่าง จะกระจ่างใส..
ใจเรา เท่านั้น ที่จะรู้ได้..
ไม่มีใครมารู้เท่าเราเอง (ยกเว้น ท่านที่มีธรรม อันสูงกว่า)

ในส่วนของ ภาวนา.. เราก็ย่อมรู้แก่จิต แก่ใจ ของเราเอง เราจะมุ่งมั่นปฏิบัติ มีความเพียร หรือ ย่อหย่อน ใน ภาวนามาก น้อย เพียงใด....

"ปัญญา" จากสมาธิที่แน่วแน่ เป็นหนึ่ง นั้น..
ก่อให้เกิดการละ กิเลส ได้มาก น้อย เพียงใด

"จิต"เรา เท่านั้น ที่จะรู้ได้..
ไม่มีใครมารู้เท่าเราเอง (ยกเว้น ท่านที่มีธรรม อันสูงกว่า)

องค์หลวงพ่อฯ ท่านจึงแนะนำเสมอ ๆ ว่า
"..อัตตนา โจทยัต ตานัง.. จงกล่าวโทษ โจษ ความผิดของตัวเองไว้ เสมอ.."

ถ้าเรา มองเห็นโทษของตัวของเราเองได้ ใจก็จะมีความสุข
เพราะว่า เมื่อเราเห็นโทษ เราก็จะไม่กระทำในสิ่งนั้น ๆ อีก..
เรียกว่า "วาง" ในสิ่งที่ไม่ดี นั้น ๆ ไปเสียได้....
ธรรม ก็จะเจริญงอกงาม ยิ่ง ๆ ขึ้นไป ตามลำดับ

ธรรมะ ก็คล้าย ๆ กับการเดินขึ้นสู่ เบื้องสูง

เช่น ภูเขาที่มีบันไดให้เดินขึ้นถึง 1,000,000 ขั้น
หากเราเดินขึ้นไปถึง 100 ขั้น แล้วหันมาดูเบื้องที่ต่ำกว่า
ก็จะเห็นออกไปได้ไม่ไกล เห็นได้อย่างจำกัด

หากเราเดินขึ้นไป 10,000 ขั้น แล้วหันไปดูเบื้องที่ต่ำกว่า
ก็จะเริ่มเห็น ได้กว้างไกล มากยิ่งขึ้น

เราก็ต้อง "เดิน" ด้วย "ตนเอง" เพื่อขึ้นไปให้ถึงขั้นสูงสุด
เมื่อถึงขั้นที่ 1,000,000 ทุกอย่าง ก็กระจ่างใส
จะมองไปในทิศทางใด ก็เห็นได้หมด ครบถ้วน

ธรรมะ ก็เฉกเช่นกัน มีความละเอียด ละเมียด ยิ่ง ๆ ขึ้นไป

ขอบุญบารมีที่กระผมเอง บำเพ็ญไว้แล้ว ก็ดี..
ของพวกเรา พี่ ๆ เพื่อน ๆ น้อง ๆ บำเพ็ญไว้แล้ว ก็ดี..

ขอจงโมทนา ยินดี แก่กัน
มุทิตา ความดีของกัน และกัน
อุเบกขา คือ คาถา ที่องค์หลวงพ่อฯ ท่านแนะนำไว้ คือ..
"ช่างมัน" เท่านี้.. ก็ตาม "พ่อฯ" ไปอยู่กับพ่อฯ ได้แล้ว..

ใช่ไหมครับ

ขอความจำเริญในธรรม จงมีแก่ พวกเรา ให้ยิ่ง ๆ ขึ้นไป

ด้วยเถิด.

..............................................................