anchalee_mata39

สวัสดีครับ.อ.ผู้ใดห้ามผู้อื่นให้ทาน ผู้นั้นชื่อว่าไม่ใช่มิตร
มีคนส่วนใหญ่ยังติดกับเรื่องทาน กับเรื่องบุญกุศลอันเกิดจากทาน คือพูดง่ายๆยังมีความอยากไปว่า เป็นสิ่งเเลกเปลี่ยนให้ได้มา ถ้าเป็นธรรมชั้นลึกท่านว่า ยังติดดีอยู่ ถ้ายังติดย่อมยังไม่อาจหลุดพ้น

ภิกษุ ท.!ทายกผู้ให้โภชนะ ชื่อว่าย่อมให้ฐานะ ๔ ประการนี้แก่ปฏิคาหก. ผู้ใดย่อมให้โภชนะตามกาลอันควร โดยเคารพแก่ปฏิคาหกผู้สำรวมแล้ว ผู้บริโภคโภชนะที่ผู้อื่นให้เป็นอยู่ ผู้นั้นชื่อว่าย่อมให้ฐานะ ๔ ประการคืออายุ วรรณะ สุขะและพละ นรชนผู้มีปกติให้อายุ วรรณะ สุขะ พละย่อมเป็นผู้มีอายุยืนมีบริวารยศในที่ที่ตนเกิดแล้ว.(จตูกฺ.อํ๒๑/๓๒๐-๓๒๑/๒๓๗)

ภิกษุ ท.! ทายกผู้ให้โภชนะ ชื่อว่าย่อมให้ฐานะ ๔ ประการแก่ปฏิคาหก(ผู้รับทาน,ผู้รับของถวาย) คือ ให้อายุ วรรณะ สุขะ พละ ครั้นให้อายุแล้ว ย่อมเป็นผู้มีส่วนแห่งอายุอันเป็นทิพย์ หรือเป็นของมนุษย์ ครั้นให้วรรณะแล้ว...ครั้นให้สุขะแล้ว...ครั้นให้พละแล้ว...ย่อมเป็นผู้มีส่วนแห่งพละอันเป็นทิพย์หรือเป็นของมนุษย์

สวัสดีค่ะคุณ อ.การก้าวพ้นสิ่งอันเป็นเครื่องกั้นได้นั้น ทำให้เรามีกำลังใจที่จะก้าวเดินต่ออย่างไม่หวั่นไหว และไม่ประมาท ความสิ้นแห่งราคะ ความสิ้นแห่งโทสะ ความสิ้นแห่งโมหะ นี้เรียกว่า อมตะ อริยมรรคมีองค์ ๘ นี้นั่นแหละ คือ หนทางให้ถึงซึ่ง อมตะ (มาวาร. สํ ๑๙/๑๐/๓๒)

ผู้รู้เเล้วไม่ใช่ นอนอยู่เฉยๆก็รู้ขึ้นมาเอง มันต้องมีการเข้าไปกระทำการเข้าไปประสพพบเจอไปเสพคบกับสิ่งนั้นๆ หลักเดียวกันกับความจริง ไม่ใช่เป็นเเค่ปรัชญา ต้องสามารถพิสูจน์ได้เเละเห็นผลจริง พระองค์จึงเรียกว่า อริยสัจ คือความจริงอันยิ่งใหญ่ ใครรู้เเล้วก็เพราะเขาทำจริงเห็นจริงมีผลจริง

สวัสดีครับ อ.ก็มีความยินดีด้วยที่ก้าวพ้นสิ่งอันเป็นเครื่องกั้น ทั้งหลาย มาได้ การจะบรรลุธรรม รู้ตามเห็นตามพระองค์ไม่ใช่เรื่องที่ อยู่เฉยๆเเล้วก็รู้ได้เห็นได้ ธรรมะในเต่ละขั้นตอนต้องผ่านการพิสูจน์ การทดสอบ ในหลายๆระดับที่เเตกต่างกันไป หนักบ้าง เบาบ้าง ง่ายบ้าง ยากบ้าง อย่างนี้เเหละ

เพราะต้องการการหลุดพ้นจากการเวียนว่ายตายเกิดในวัฏฏะ ตนเองมีความรู้สึกว่ายิ่งเหนื่อยยิ่งมีพลังแปลกๆ เหมือนกับว่าธรรมชาติสอนเราให้มีความเข้มแข็ง กับทุกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นอนิจจัง เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป จึงต้องเร่งตนเองและเตือนตนเองอยู่ตลอดเวลา สู้ และอดทน เราต้องข้ามพ้นให้จงได้ สวัสดีค่ะ

เมื่อเรารักษาศีล ศีลย่อมรักษาเรา เมื่อเราปฏิบัติธรรม ธรรมย่อมคุ้มครองเรา นี่ก็คือสัจธรรมที่แท้จริง ซึ่งทำให้เรามีกำลังใจในการปฏิบัติตามคำสอนของพระผู้มีพระภาคเจ้าได้อย่างไม่ย่อท้อ การกระทำและคำพูดย่อมสอดคล้องกันเสมอ ตั้งแต่วันที่ ๒๓ ผ่านมาวันนี้เป็นวันแรกที่พอมีเวลาว่างบ้างทั้งๆที่เหนื่อย การปฏิบัติก็ยังทำต่อเนื่อง

สวัสดีค่ะคุณ อ.ไม่ได้มีโอกาสเข้ามาหลายวันเลย เพราะมีเหตุปัจจัยอื่นเข้ามาให้เราต้องเร่งทำ ทั้งงานในหน้าที่ และธรรมชาติที่เกิดขึ้น แต่ก็ทำให้เราได้มีโอกาสได้เรียนรู้กับสิ่งที่เกิดขึ้นและเราสามารถมีความสุขสนุกกับสิ่งที่เกิดขึ้นได้อย่างน่าอัศจรรย์ยิ่งนัก ก็ถือว่าลูกศิษย์ของคุณ อ.ได้ก้าวผ่านไปอีกขั้นหนึ่งถูกไหมคะ

โดยเฉพาะคำว่าศีล สมาธิ ปัญญา ซึ่งตรงกับที่คุณ อ.เขียนเมื่อวาน แต่ก็ยังมีบางสิ่งบางอย่างที่ไม่ใช่ไม่ตรง เราก็เลือกคัดเอาแต่ส่วนที่ดี ส่วนไหนไม่มีเราศึกษาค้นคว้าจากพุทธวจนะบ้าง คว้าของคุณ อ.บ้าง กระทำให้ต่อเนื่อง ทั้งนี้ทั้งนั้นก็ต้องตั้งอยู่ในความไม่ประมาทใช่ไหมคะคุณอาจารย์

สวัสดีค่ะคุณ อ.มีหลายอย่างที่ตนเองอยากรู้จากแม่ในแดนธรรม แต่ตนเองไม่ต้องถาม มีผู้อื่นถามให้เสร็จ แล้วคำตอบนั้นก็ตรงตามคำสอนของพระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสจากพระโอษฐ์ เพราะท่านใช้คำพูดนี้ และยังบอกอีกว่าแดนธรรมคือบ้านของพระพุทธเจ้าให้ทุกคนปฏิบัติตามคำสอนของพระองค์อย่างมุ่งมั่นจริงจังเพื่อบรรลุธรรม

สวัสดีครับ อ.ขอบพระคุณสำหรับกุศลเจตนา ทั้งหลายทั้งปวง ขอให้กุศลทั้งหลายที่บังเกิดเเล้วตั้งอยู่ไม่เลอะเลือน งอกงาม ไพบูลย์ เจริญยิ่งๆสืบไป อนุโมทนาด้วยครับ ..สาธุ..

สุขภาพสังขารแข็งแรงสมบูรณ์ มีผู้อนุเคราะห์เกื้อกูลค้ำคูณในทุกสถาน ให้มีญาณทิพย์ญาณธรรม สัมมาทิฏฐิอันศักดิ์สิทธิ์ยิ่งใหญ่ มุ่งหวังปราถนาในสิ่งใดๆขอให้จงสำเร็จ สมหวังทุกประการ นิพพานะปัจโยโหตุ กันทุกถ้วนหน้าเป็นหนึ่งตลอดกาล ด้วยเดชด้วยอานุภาพแห่งบุญนี้เทอญ สาธุ..สาธุ..สาธุ..อนุโมทามิ

ขอความเป็นมหามงคลอันสูงสุดจงสำเร็แด่...คุณอาจารย์ และครอบครัววงศ์ตระการ มีแต่ความผาสุขอิ่มเย็น มีวาจาที่เป็นมหามงคล พูด คิด ทำสิ่งใด ที่ดีที่เลิศที่ประเสริฐ จงสำเร็จสมหวังดังเนรมิตร ดังปฏิหารย์ ให้อุดมบริบูรณ์ทั้งทรัพย์ภายนอกทั้งทรัพย์ภายใน ทุกข์ โศก โรคภัยจงสูญสลายสิ้นไปมีอายุขัยที่ยั่งยืนยาวนาน

หลายๆ อย่างที่เกิดขึ้นนั้น คุณ อ.ก็เป็นส่วนหนึ่งที่เป็นแรงกระตุ้นทำให้ตนเองนิ่งและมุ่งมั่นในการปฏิบัติให้เกิดมรรค เกิดผลยิ่งนัก เสมือนครูบาอาจารย์ และผู้มีพระคุณ ครูอัญก็ต้องกราบขอขมา ขอบูชาเป็นยิ่งนัก ขอพระพุทธะประทานพร ขอพระธรรมะประทานพร ขอพระอริยสงฆ์ประทานพร ขออานุภาพแห่งความดีประทานพร

การกระทำเหล่านี้คุณ อ.กำลังปฏิบัติอยู่จึงระลึกถึง อยากบอกว่าในการปฏิบัติครั้งนี้มีบางสิ่งบางอย่างที่เกิดขึ้นกับตนเองซึ่งในชาติเกิดนี้เป็นครั้งแรกที่ทำได้ เช่นการนั่งสมาธิเพชร และนั่งได้นานเป็นครึ่งชั่งโมง ท่ามกลางแสงแดดกลางสนามหญ้า โดยเริ่มจากการยืน เดินเจริญสติก่อนนั่งสมาธิ ทำให้จิตเบิกบาน ไพบูลย์ ปราโมทย์ยิ่งนัก

ไม่ปรนเปรอตามใจอยาก พรัหมะจริยัญจะ การประพฤติพรหมจรรย์ อะริยะสัจจานะ ทัสสะนัง การเห็นอริยสัจเข้าใจความเป็นจริงของชีวิต นิพพานะสัจฉิกิริยา จะ การทำให้แจ้งซึ่งพระนิพพาน เอตัมมังคะละมุตตะมัง กิจเหล่านี้เป็นมงคลอันสูงสุด (ไม่แน่ใจว่ามีในพุทธวจนหรือไม่) พระอานนท์ตรัสถามพระพุทธเจ้า

กาเลนะ ธัมมัสะวะนัง การฟังธรรมตามกาล ได้แก่การหาโอกาสแสวงหาความรู้เกี่ยวกับธรรม กาเลนะ ธัมมะสากัจฉา การสนทนาธรรมกันตามกาลและการหาโอกาสสนทนาแลกเปลี่ยนความรู้ความคิดเห็นเกี่ยวกับหลักความจริงความดีงามและเรื่องที่เป็นประโยชน์ ตะโปจะ มีความเพียรเผากิเลส รู้จักบังคับควบคุมตน

สวัสดีค่ะคุณ อ.เจ็ดวันแห่งการบวชเนกขัมมะจิตภาวนาพรหมจรรย์บวชใจ สาธุโมทนาบุญด้วยกันนะคะ ในเจ็ดวันนี้พบแต่ความปิติ-สุขในการกระทำของตนเองมากถึงมากที่สุด ในการปฏิบัติธรรมครั้งนี้ทำให้รู้ว่าตนเองมีความก้าวหน้าในธรรมมากน้อยเพียงใด สถานที่ปฏิบัติเปรียบเสมือนได้อยู่ในบ้านของพระพุทธเจ้า

เมื่อจิตมีปราโมทย์ -ปิติ-ปัสสัทธิ-สุข เมื่ออยู่เป็นสุขจิตย่อมตั้งมั่น เมื่อจิตตั้งมั่น ธรรมทั้งหลายย่อมปรากฎ เพราะธรรมทั้งหลายปรากฎ ภิกษุนั้นย่อมถึงซึ่งการถูกนับว่า เป็นผู้ปกติอยู่ด้วยความไม่ประมาทโดยเเท้ สฬา.ส ๑๘/๙๓/๑๔๓-๔