ผมรู้สึกรักหลวงพ่อขึ้นทุกวัน

ผมยิ่งได้อ่านเรื่องและอ่านหนังสือของหลวงพ่อและฟังเสียงของหลวงพ่อยิ่งทำให้ผมรู้สึกรักท่านมากขึ้นทุกวันทั้งๆที่เริ่มรู้จักเรื่องราวของท่านแค่2-3เดือน ไม่รู้ทำไมแค่ฟังเสียงกับอ่านหนังสือของท่านก็รู้สึกว่าได้ผูกพันธ์กับท่านมาก เวลาดูรูปท่านเห็นรอยยิ้มของท่านแล้วรู้สึกชื่นใจจริงๆ ผมเสียดายที่ผมเกิดมาไม่มีโอกาสไปกราบไหว้ท่าน ช่วงที่ท่านมีชีวิตอยู่ปี2535 ผมเพิ่งจะ7ขวบเองก 2คืนที่ผ่านมาฝันเกี่ยวกับท่านและหลวงพ่อปาน

 

เราก็รักและเคารพหลวงพ่อมาก

เวลานึกถึงท่านรู้สึกน้ำตาจะไหล เราจะพยายามปฏิบัติตามคำสั่งสอนของท่านให้ได้มากที่สุดที่จะทำได้

 

ผมเชื่อว่า คนที่อ่านคำสอน เรื่องราวหลวงพ่อแล้วเกิดเคารพ
ศรัทธาในตัวหลวงพ่อ คงจะมีความผูกพันกับท่านในอดีตครับ

ครูบาอาจารย์ของผมหลายท่านก็มีอาการน้ำตาไหล เมื่อนึกถึงความดี
ของหลวงพ่อ

ถ้ารักท่านจริง ให้ปฏิบัติตามนี้เลยครับ
http://palungjit.org//showthread.php?t=112733
จึงจะได้ชื่อว่า รักท่านจริงๆ

 

L เองก็เช่นเดียวกันครับ รักและผูกพันหลวงพ่อ ทั้งๆ ที่เมื่อก่อนก็ไม่ได้สนใจ

 

เอเอไปฝึกที่บ้านสายลมก็ร้องไห้เหมือนกันค่ะ คิดถึงหลวงพ่อ ขอให้กำลังใจท่านเจ้าของกระทู้ค่ะ เพราะหากเราฝันเห็นพระอรหันต์ แสดงว่าช่วงนั้นกำลังใจของเราทรงความดีค่ะ ขอให้มีความเจริญในทางโลกและในทางธรรมค่ะ

 

เป็นเหมือนกันครับ ตอนที่เริ่มนับถือท่านใหม่ๆมานั่งน้ำตาไหลมองรูปท่าน นึกพ้อในใจว่า ท่านน่าจะรอโปรดอยู่อีกซัก10-20ปี พอผมรู้ประสาท่านก็หนีไปอยู่บ้านข้างบนโน่นแล้ว

 

เป็นเรืองของที่คุณเคยเป็นศิษย์อาจารย์กันมาก่อนหรืออาจจะเป็นลูกหลานก้ได้

 

โมทนากับทุกคำตอบนะคะ
เราเองก็แปลกใจตัวเองว่าทำไมจึงรู้สึกรัก เคารพ และ เชื่อหลวงพ่อ เพียงแค่ได้เห็นเพียงรูปของท่านเท่านั้น ยิ่งได้อ่านหนังสือที่เกี่ยวข้องกับหลวงพ่อแล้ว
ยิ่งมั่นใจยิ่งเคารพ ยิ่งรักมากๆ ขึ้นค่ะ
ดีใจเหลือเกินว่าเกิดมาชาตินี้ได้รู้จักหลวงพ่อ หลวงปู่ปาน ได้เป็นลูกหลวงพ่อด้วย

 

ในหนังสือประวัติหลวงพ่อ กล่าวไว้ว่าวิธีเก็บศิษย์ของท่านมี 7 วิธี ซึ่ง 1 ในนั้นก็คือ การออกหมายเกณฑ์ คือการตั้งสัตยาธิษฐานว่า ถ้าผู้ใดเป็นเชื้อสายของท่านเมื่อได้อ่านหนังสือเล่มใดเล่มหนึ่งของท่าน หรือได้ฟัเทป หรือฟังวิทยุที่ท่านเทศน์ หรือได้อ่านได้ยินได้ฟังเรื่องราวเกี่ยวกับตัวท่าน แล้วขอให้เกิดศรัทธาปสาทะจนต้องมาหาท่าน ดังนั้นจึงไม่ใช่เรื่องน่าแปลกเลยค่ะที่เราจะรู้สึกรักหลวงพ่อมากทั้งๆที่ไม่มีโอกาสได้เห็นท่าน แล้วก็ท่านกล่าวไว้ว่า "ขอลูกจงทำและจงรักษาอภิญญาสมาบัติไว้ ขณะใดที่ใจของลูกยังรักษาอภิญญาสมาบัติไว้ รักษาปฎิปทาสาธารณประเยชน์ ขณะนั้นลูกจงภูมิใจว่าพ่ออยู่กับลูกตลอดเวลา ถึงแม้ว่าร่างกายกายาของพ่อจะสลายไป แต่ใจของพ่อยังอยู่กับใจของลูก ลูกจะไปไหนก็ชื่อว่าพ่อไปด้วย ช่วยลูกทุกประการ"

 

อ่านข้อความของทุกๆท่านแล้ว รู้สึกปลื้มมากเลยครับ เพราะหลายๆท่านก็รู้สึกเหมือนกันกับผม

 

หลวงพ่อจากเราไปแค่แต่กายนะครับ
แต่ใจท่านยังอยู่ในใจเราเสมอ

 

รู้สึกเหมือนๆกันเลยแฮะ ยังอาลัยอาวรณ์อยู่เลยครับว่า ทำไมหลวงพ่อไม่รอผมก่อน บางทีก็คิดว่า เราน่าจะเกิดเร็วกว่านี้

อนุโมทนาครับ

 

ผมก็รักหลวงพ่อเหมือนกันครับ

 

"ผมรู้สึกรักหลวงพ่อขึ้นทุกวัน" คำพูดนี้โดนใจ ใช่เลย เห็นด้วยๆๆ ตั้งแต่ปีใหม่มาไปขนหนังสือที่วัดท่าซุง แล้วก็อ่านๆประวัติหลวงพ่อปาน และเล่มอื่นๆ ฟังซีดี โมโหตัวเอง ว่าเรามัวไปทำอะไรอยู่ ไม่ทันหลวงพ่อ

 

รักหลวงพ่อ

หลวงพ่อไม่ทอดทิ้งเราจริงๆ นี่คือเรื่องจริงของอาตมาภาพเมื่อครั้งเป็นสามเณร อยู่วัดพระพุทะบาทสี่รอย ปี 2540 ทำน้ำมนต์เพื่อใช้อาบขณะสวดอิติปิโส ฯ เพ่งจิตกำหนดพระในบาตรน้ำมนต์ ที่มีเทียนเล่ม 1 ติดอยู่ปากบาตรสวดๆไป ก็มีภาพหลวงพ่อฤษีปรากฎท่านยิ้มแล้วหลวงพ่อก็เดินเข้ามาเอาคฑามาแตะลงที่บาตรน้ำมนต์...ใจก็คิดว่าเรามันศิษย์ปลายแถวคงอุปาทานกินกระมังจะเห็นหลวงพ่อได้ไง เมื่อทำน้ำมนต์เสร็จเทียนในบาตรก็หยดเป็นรูปพระยืนบนก้อนเมฆมีสายเทียนหยดคลายกับภาพในนิมิตร เทียนที่เห็นนี้เก็บมาร่วม 11 ปี มีแมลงกินเลยใช้แปรงขัดหักแต่ก็ต่อให้คงรูปเดิมเป็นอนุสรณ์ถึงหลวงพ่อที่เมตตาไม่ทิ้งลูกแม้ภพภูมิของพ่อสูงส่งและไกลจากลูกเหลือเกิน

 

ไม่รู้ว่าจะลงตอบว่ายังไงเพราะมีความเห็นเหมือนพวกพี่ทุกคนครับ มองหลวงพ่อทุกๆวันยิ่งรู้สึกว่าหลวงพ่อดูคุ้นๆทุกทีทั้งๆที่ผมก็ไม่ทันตอนหลวงพ่อ
ยังมีชีวิตอยู่
เมื่อก่อนผมเป็นคนที่เที่ยวกินเหล้าเจ้าชู้ทุกอย่างแต่พอมาได้อ่านหนังสือ
ของหลวงพ่อเลิกเลยครับทุกอย่าง ก่อนหน้านี้ผมได้อ่านหนังสือหลายเล่ม
ค้นหามานานแต่อ่านไม่รู้เรื่องพอเจอหนังสือของหลวงพ่อจบเลยครับ
ไม่ต้องอ่านอย่างอื่นเลยเหมือนเราตามหาของบางอย่างพอเราได้เจอแล้วรู้สึก....บอกไม่ถูกครับผมว่าต้องมีใครเคยรู้สึกแบบผม
ผมรู้สึกเสียดายที่ผมไม่ได้ทันกราบแทบเท้าของหลวงพ่อ
ขอบคุณพี่ๆทุกคนครับวันที่ 1-2 มีนา เจอกันที่บ้านสายลมครับ

 

เราก็ไปไม่ทันหลวงพ่อเหมือนกัน แต่ก็ไม่เคยรู้สึกว่าเสียดายที่ไม่ทันหลวงพ่อเพราะฝึกมโนมยิทธิได้ก็ไปหาหลวงพ่อบ่อยๆด้วย ที่จริงก็รู้สึกว่าสะดวกกว่าด้วยซ้ำไปเพราะหลวงพ่อละขันธ์ ๕ ไปแล้วก็มาโปรดลูกได้ง่ายขึ้น สะดวกขึ้นด้วยซ้ำไป ตัวเราเองก็ขึ้นไปกวน (เท้า) หลวงพ่อบ่อยๆด้วยจะโดนเขกหัวในอทิสมานกายก็แย่อยู่แล้ว ขืนไปเจอตอนหลวงพ่อทรงขันธ์ ๕ อยู่ล่ะก็มีหวังโดนตะพดเขกหัวโนแน่ๆเลย-ดีใจที่หลวงพ่อละขันธ์ ๕ แล้วเพราะตอนทรงอยู่หลวงพ่อทรมานมากๆ เราไม่เกาะในรูปของหลวงพ่อแต่เกาะคำสอนหลวงพ่อ

 

เราก็รักหลวงพ่อเหมือนกันหน่ะ แต่เราอธิบายไว้ในโคลงฉันท์กาพย์กลอนที่เราแต่งให้หลวงพ่อแล้วนะ

 

ผมก็รู้สึกเหมือนกับญาติธรรมทุกๆท่านครับ