สักครั้ง

เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ฟังมาจากเพื่อนคนหนึ่งคับ. สนิดกันมากเลยคนนี้ เรื่องมีว่า. เพื่อนผมชอบสร้างแต่ปัญหา. สร้างตั้งแต่เกิดเลย. ยิ่งโตก็ยิ่งสร้างแต่ปัญหา. สร้างเยอะมากจนคนเขาเบื่อหน่าย เอือมระอา. จนถึงขนาดนั้นมันก็ยังสร้างปัญหาอีกหนักอีกตะหาก. จนมันเองทุกทรมานเพราะปัญหาของมันเอง. ความทุกข์ใจ. ทรมานไม่รู้จะแก้ปัญหาอย่างไร. มันเลยตัดสินใจ. คิดสั้นคับ. เล่นงี้เลยบอกไม่อยากแก้ปัญหาแล้ว. ไม่รู้จะแก้อย่างไร. มันกินยาตายคืนนั้นคับ. และก็ได้ตายจริงๆ 55. และไปพบท่านยมบาล. หน้าตาดุ นิ่งเลย. ท่านด่ามันยับเลยคับ. มันบรรยายให้ฟังผมนี้อดขำไม่ได้ และมันตอนนั้นก็เริ่มสำนึกผิด. ที่สร้างแต่ปัญหา. จนไร้ทางแก้ไข. คงเพราะบุญมันยังมีมั้งคับ. ท่านยมบาลถามมันว่า. ตอนนี้มึงตายแล้ว. มึงต้องตกนรกสุดจะทรมาน. กูให้มึงเลือกว่ามึงจะอยู่ในนรกกับกู หรือว่ามึงจะไปเกิดใหม่ เพื่อแก้ตัวในสิ่งที่มึงทำผิดไป. เพื่อนผมคิดหนักเลยไปเกิดอีกกูก็ต้องทุกข์ทรมานเพราะปัญหาที่กูสร้าง. ตกนรกกูก็แสนจะกลัว. เอาไงดีว่ะ อุตสากินยาตายมาแล้วแถมกว่าจะตายดิ้นทรมานไปหลายรอบเลย. เฮ้อกูไม่น่าเกิดเลย. สุดท้ายคงเพราะปัญญาเกิดมั้งมันบอกว่า. คิดได้ว่าตั้งแต่เกิดมายังไม่ได้ทำให้พ่อแม่ภูมิใจเลย. ถ้าจะเกิดอีกสักครั้งเพื่อทำให้ท่านภูมิใจมั่งคงจะดี ถึงแม้เราจะต้องทุกข์ทรมาน. จบแล้วคับ

 

เรื่องเพิ่งเกิดไม่นานใช่มั้ย เพราะลักษณะการพูดของท่านยมบาลท่านนี้ คุ้นมาก และท่านเพิ่งลงไปรับตำแหน่ง

 

คงเป็นท่านยมบาล. คนเดียวกันแน่เลยคับ

 

ตกลงตายหรือฟื้นครับ