เพื่อการกุศล นิ่มป่าแดง...ตามอ่านประสบการณ์จริง

"ร่วมกุศลกับพี่ธวัชชัย" ครับ

 

เรื่องเล่า : เล่าเรื่องในทะเลเพื่อแบ่งปันให้คนไม่เคยรู้ ได้รู้จักจนนึกแล้วอาจจะเห็นได้ฯ

ตอน : มันไม่เหมือนกัน แต่ก็เหมือนกันอีกทีนะครับ(4)

ตอนที่แล้วผมฉวยโอกาสตอนผ่านเกาะมินดาเนาเล่าเรื่องราวต่างๆ ไป เพื่อจะได้ไม่ต้องเอาทั้งหมดมาเล่าซ้ำอีก เพราะอย่างที่เคยเกริ่นไปแล้วว่า หลัง

จากลาออกจารราชการมาแล้ว ผมผ่านงานบนบกมาไม่มากนัก ด้วยเหตุที่รายได้ไม่ทำให้ตั้งตัวหนีให้หลุดพ้นความยากจนได้อย่างที่ตั้งใจไว้ มีแต่งานทาง

ทะเลเท่านั้นสำหรับความรู้น้อยๆ อย่างผม ที่จะทำให้มีรายได้จนสามารถส่งลูกเรียนถึงขั้นอุดมศึกษาได้ ดังนั้นในระยะเวลาสำหรับชี่วิตการทำงานในทะเล/

ต่างประเทศจะเป็นประมาณ 3/4 ของเวลาประมาณ 33 ปี ก็ทำให้ผ่านอะไรต่อมิอะไรหลายๆ ครั้งและหลายๆ หน จะเอามาเล่าย้อนบ่อยๆ เดี๋ยวก็เผลอซ้ำ

ไปซ้ำมาจนได้ ผมเขียนตอนนี้เพราะมีแท็กซี่มาขอให้ผมเขียน และช่วงปีใหม่มีเด็กผู้หญิง ม.1 จากร้อยเอ็ด มาบอกว่า"คุณตา...เขียนเรื่องผีอีกนะ...หนู

ชอบอ่านฯ" ก็รับปากว่าจะเขียนเรื่องผีให้เธอ โดยถามกลับไปว่า ชอบเรื่องโกหกเหรอ.../เจอแท็กซี่คันเดิมก็บอกว่า อยากอ่านเรื่องไปตามทะเลต่างๆ

เมืองต่างๆ ช่วยสงเคราะห์ทีเหอะ ก็เลยเขียนตามที่มีคนอยากอ่านและคนขอก็มีสุขภาพกระเสาะกระแสะ เลยรีบเขียนให้ก่อน ภายใต้ข้อแม้ของลูกสาว

ว่า...พ่อ...ชีวิตพ่อ...เขียนไม่ได้ทั้งหมดนะ...ถ้าจะเขียนบางอย่าง??? ก็เอาพอเฉียดๆ นะ...............อืม....

หลุดจากทางตอนใต้ของประเทศฟิลิปปินส์คือเกาะมินดาเนาแล้ว พอถึงตอนกลางๆ ของฟิลิปปินส์ ที่มีสินค้าส่งออกมากและเรือไทยไปกันบ่อยๆ คือเกาะ

Cebu/ซีบู มีหลายเมืองท่าที่ผมผ่านมา แต่เวลาจะหาแผนที่ให้ดูมันยากและผมก็เบื่อที่จะหา เพราะปัญหาที่ว่า ชื่อเมืองของฟิลิปปินส์ไปพ้องกับของสเปญ

หลายเมือง คงไม่ขอเล่าประวัติศาสตร์นะครับ





ภาพนี้ผมอยากให้ดูรูปเรือน่ะครับ ผมอยากจะเล่าว่า เนื่องจากฟิลิปปินส์เป็นเกาะอยู่ในมหาสมุทรล้อมรอบด้วยทะเลอันเวิ้งว้างกว้างใหญ่ไพศาล เรื่องลม

เรื่องคลื่นมันเป็นอันหนึ่งอันเดียวกับวิถีชีวิตของคนฟิลิปปินส์ ผมไปเห็นทะเลฟิลิปปินส์ครั้งแรกๆ ผมนึกสงสารพวกเขาว่า...น่าจะลำบากมากเวลาออกเรือ

เล็กๆ หาปลา ผมนึกอยู่ได้ไม่นานผมก็เห็นเรือหาปลาเล็กๆ อย่างที่อยู่ในรูปนั่นแหละครับ แต่เรือหาปลาของชาวบ้านไม่ได้ทำหรูหราอย่างที่เห็น เพราะเรือ

ที่เห็นเป็นเรือใช้พาท่องเที่ยวฯ ส่วนเรือหาปลาของชาวบ้านใช้วัสดุและตัวเรือไม่หรูหราอย่างในรูป ตัวที่ทำไว้กันโครงหรือกันเรือพลิกคว่ำของชาวบ้านก็

ทำง่ายๆครับ ตัวโครงสร้างที่ใช้วางพาดไว้บนเรือก็เป็นลำไม้ไผ่ธรรมดา และตัวที่ทำเป็นลูกบวบแตะกับน้ำยาวตลอดลำเรือทั้งสองกราบก็เป็นไม้ไผ่เช่น

เดียวกัน มองดูแล้วก็รู้ได้เลยว่า เรือไม่พลิกไม่คว่ำแน่นอน นอกจากพายุใหญ่จริงๆ เท่านั้น นึกถึงตอนเป็นเด็กรับจ้างเขาขนของที่แพท่าหน้าตลาดคลอง

ขนาก อำเภอวิเศษฯเสียจริง ไม้ไผ่แท้ๆ ทนรับน้ำหนักสินค้าจากเรือ 2 ชั้น ที่ใช้ขนของจากกรุงเทพฯ ไปส่งบ้านนอกจนต็มแทบจะไม่มีที่ยืน ไม่เคยล่ม

ไม่เคยจม เหมือนอย่างแพท่า/ที่ผ่านการรับรองจากกรมขนส่งทางน้ำหรือกรมเจ้าท่า ทำให้คนโดยสารเรือเสียชีวิตออกบ่อยๆ ไป เดี๋ยวนี้ภูมิปัญญาชาว

บ้าน(ศัพท์ฮิท)ถูกทำลายไปเยอะ แพลูกบวบไม้ไผ่ไม่ล่ม แพเหล็ก/แพโป๊ะ ล่มกันบ่อย อันนี้น่าจะเรียกว่า มันเหมือนกันแต่ไม่เหมือนกัน คือต้องการ

ใช้ประโยชน์เหมือนกัน แต่ที่ไม่เหมือนกัน มันล่มบ่อยไปน่ะ..........

ที่เกาะ ซีบู นี้ผมมีเรื่องมงคลหลังจากเที่ยวเรือนี้ประมาณ 4 ปี คือมีเพื่อนร่วมงานด้วยกันมาบอกว่า จะไปขอลูกสาวเขาเอาไว้แต่งงาน ก็ชวนกันไป

ตอนไปก็นึกว่าเดี๋ยวเมาแล้วมันก็เปลี่ยนใจ พอกินกันไปพอใจกล้า พรรคพวกก็เยอะ ตัวว่าที่เจ้าบ่าวก็บอกว่า...ไป...ไปกันได้แล้ว...ผมนัดกับบ้าน

ผู้หญิงไว้ว่าจะเอาผู้ใหญ่ไปขอตอนเที่ยง.....ก็ไปกันแบบไม่ค่อยเชื่อ....พอไปถึงบ้านผู้หญิง ว่าที่เจ้าสาวออกมาทักผมและคนอื่นๆ จนหมดทุกคน เธอ

เคยเล่าให้ฟังว่า เธอกำลังเรียนเป็นพยาบาล มารับจ้างที่ร้านอาหารเพื่อหาเงินเรียนหนังสือ ทางบ้านผู้หญิงก็เตรียมสำรับกับข้าวเอาไว้เรียบร้อย เมื่อถึง

เวลาจริงๆ ทางฝ่ายพ่อแม่ผู้หญิงก็พูดกับฝ่ายเราที่เป็นผู้ใหญ่ที่ไปกันว่า มีความยินดีที่พวกเราไปขอลูกสาวของเขาให้กับช่างไฟฟ้าประจำเรือเรา ก็มีการ

รับรองกันแหละว่าลูกเขาเป็นเด็กดี ขอให้เรียนให้จบก่อนแล้วค่อยแต่งงาน....ผมได้แต่นึกในใจว่า...จริงรึนี่...พอพูดจาตกลงกันเสร็จแล้ว ผมในฐานะ

ครึ่งหนึ่งของผู้ใหญ่...ก็ถามว่า...ไม่เอาของหมั้นเหรอ....เขาตอบว่าไม่ต้อง แต่ต้องไปโบสถ์และไปอำเภอ...สรุปก็ไปตามนั้น...แต่ที่อำเภอนี่ก็มีเรื่อง

แปลกคือ ทั้งหญิงชายต้องแสดงหลักฐาน บัตรประชาชนสำหรับฝ่ายหญิง พาสปอร์ทสำหรับฝ่ายชาย และเจ้าหน้าที่แจ้งให้ทราบว่ายังแต่งงานกันไม่

ได้ ต้องรอให้พ้น 45 วัน โดยทางอำเภอจะทำเอกสารการขอแต่งงานครั้งนี้ติดประกาศไว้ที่อำเภอเป็นเวลา 45 วัน ถ้าไม่มีใครคัดค้าน ก็ให้จดทะเบียน

สมรสได้ เหมือนกับบ้านเราเวลาจะซื้อขายบ้านทำนองนั้น และตลอดเส้นทางเดินจากร้านอาหารที่ท่าเรือไปจนถึงบ้านฝ่ายผู้หญิง จะมีคนฟิลิปปินส์มา

ร่วมเดินทางไปกับเราด้วย และตลอดทางจะเห็นคนถามไถ่กันเอง คงอยากรู้เรื่องราว และก็จะมีคนแสดงความยินดีด้วย แม้กระทั่งตอนที่ไปอำเภอ ก็ยัง

มีคนตามไปแสดงความยินดี ทางข้าราชการที่อำเภอก็มาแสดงความยินดี นายผมที่เป็นผู้ใหญ่ในวันนั้นท่านพูดว่า เขาจะดีใจที่ญาติหรือคนรู้จัก ได้

สามีเป็นคนเรือ เพราะเขามั่นใจว่า จะตั้งตัวได้ ที่พม่าก็เหมือนกัน เห็นว่ามันแปลกๆ ดี ก็เลยเอามาเล่าสู่กัน หลังจากนั้นผมไม่เคยได้พบปะเจอะเจอ

หรื่อร่วมงานกับพนักงานเรือคนนั้นอีกเลย แต่ได้ติดตามถามข่าวเขาบ่อยๆ เขาแต่งงานกันจริง ภรรยาเขามาอยู่เมืองไทย มีหน้าที่การงานการเงินดี ที่เมือง

ไทย ถึงตอนนี้ก็ทำให้ผมเป็นห่วงเล็กๆ AEC โผล่เข้ามา...คิดไม่ออกว่า คนไทยจะไปแย่งงานคนชาติอื่นยังไง...จะเขียนใบสมัครงานยังไง...ที่คุยๆ กัน

ไว้ว่าไปทำงานต่างประเทศน่ะ...จริงๆ แล้วตำแหน่งงานอะไรแบบไหน มีกี่เปอร์เซ็นต์ที่เป็นระดับหัวหน้างาน และกี่เปอร์เซ็นต์ที่เป็นแรงงานฝีมือ ถ้าใบ

สมัครงานตามบริษัทฯต่างๆ ต้องใช้ภาษาอังกฤษ...แล้ว....เฮ้อ...ๆๆๆ การเป็น AEC ก็เพื่อจะได้เหมือนๆ กัน แต่...คงไม่เหมือนกัน....

 

5. ท่านที่จองชื่อมีส่วนร่วมไม่ทัน ก็สามารถโอนสตางค์มาร่วมทำบุญได้ แต่ระบุว่า "ร่วมกุศลกับพี่ธวัชชัย" เหมือนเดิม (เพราะผมต้องจัดการบัญชีครับ)

ผมขอร่วมกุศลสร้างพระกับพี่ธวัชชัยด้วยคนนะครับ

 

สวัสดีครับพี่อาณัติ,

ร่วมบุญได้ครับ เพียงระบุ "ร่วมกุศลกับพี่ธวัชชัย"

ขอบคุณครับ

 

รับทราบ พร้อมอัพเดทลงตารางครับ

ขอบคุณครับ

 

"ร่วมกุศลกับพี่ธวัชชัย"
100.01 บาท
อนุโมทนากับทุกท่านด้วยครับ

 

ขอร่วมกุศลสร้างพระกับพี่ธวัชชัยด้วยครับ

 

โอนเงินทำบุญวันนี้ เวลา 20.10น. ครับ

 

โชคดีจัง พึ่งเดินทางกลับมา
ขอร่วมบุญกุศลสร้างพระกับพี่ธวัชชัยด้วยนะครับ

 

สู้20ปี! กทม.แพ้คดี ศาลสั่งชดใช้เหยื่อโป๊ะล่ม กว่า30ล้าน

ว่าจะเอาเรื่องนี้มาลงด่าซะหน่อย ก็ลืม
คุณพ่อประดู่ฯพูดถึงโป๊ะล่ม เลยนึกขึ้นได้

"กทม สู้20ปี" สู้กับใคร
ประชาชนคนตกเป็นเหยื่อเค้าเป็นศัตรูกับ กทม หรือ?

ทำไมต้องสู้กันถึงฎีกา กทม ได้ประโยชน์อะไรกับการสู้กับคนกรุงเทพ สู้กับคนเสียภาษี สู้กับครอบครัวที่ตกเป็นเหยื่อ

สื่อมวลชนมีส่วนทำให้โลกนี้น่าอยู่ได้ด้วยการนำเสนอความจริง นำเสนอสิ่งที่ควรแก้ไข และประณามความไม่ถูกต้อง

ไม่ใช่แค่รอทำข่าว.......

ในต่างประเทศหรือในภาพยนต์ต่างประเทศ เราอาจเห็นนักข่าวหรือสถานีข่าวพยายามเจาะข่าวหาประเด็นหรือสืบข่าวเพื่อนำเสนอ แต่เราจะไม่เห็นแบบนี้ในประเทศไทย

ส่วนบ้านเราเอง อย่าเพ้อถึงหน่วยงานรัฐเลย ว่าเห็นใครเป็นพวกเห็นใครเป็นศัตรู
ดูอย่างคดีผู้โดยสารหญิง ป.โท โดนข่มขืนจากเจ้าหน้าที่ฯบนรถไฟ กลับต้องสู้กันหลายปี จนกระทั่งมีเหยื่อเพิ่ม ผู้นำการรถไฟคนใหม่ที่มีวิสัยทัศน์ถึงเข้ามาชดใช้ชดเชยให้... แล้วผู้นำคนเก่าล่ะ วิสัยทัศน์ระดับไหน?

ยังมีอีกหลายคดี ที่รัฐเป็นทั้งโจทย์และจำเลย กับประชาชนที่ทนทุกข์

................

วันเกิดเหตุโป๊ะล่ม แฟนผมอยู่ฝั่งศิริราช ยืนมองเหตุการณ์ด้วยน้ำตานองหน้า ไม่มีใครทำอะไรได้เลย.......

 

ขออภัยเพื่อนสมาชิกเป็นอย่างมาก(มาย)
ผมตอบทางfacebookไม่ไหว ขอลงแปะโฆษณาไว้หน่อยนะครับ
(รู้สึกอายทุกครั้งที่ต้องทำแบบนี้....)

 

ร่วมกุศลสร้างพระกับพี่ธวัชชัย โอนแล้วนะคะตามใบโอนนี้

 

.. สอบถามหน่อยนะครับ คือผมอยากจะได้วัตถุมงคลที่ พี่นิ่มป่าแดง ได้สร้างไว้ใช้สักชิ้นหนึ่ง เป็นหนุมานกายทิพย์.. ใครพอจะแนะนำให้หน่อยได้ไหมครับ ว่าจะทำบูญบูชาได้ที่ไหนครับ.. ช่วยแนะนำด้วยครับ เข้ามาใหม่ ๆ ไม่รู้เรื่องจริง ๆ

 

สวัสดีครับคุณทิพย์ ลำดับที่ ๑๓ ผมขอร่วมกุศลกับพี่ธวัชชัยสร้างพระเพื่อเป๋็นการบูชาและเผยแผ่พระกิตติคุณของหลวงปู่สม สุชีโว โอนเงินแล้วครับวันนี้ ๕๐๐.๐๒ บาท

 

"ถึงตอนนี้ก็ทำให้ผมเป็นห่วงเล็กๆ AEC โผล่เข้ามา...คิดไม่ออกว่า คนไทยจะไปแย่งงานคนชาติอื่นยังไง...จะเขียนใบสมัครงานยังไง...ที่คุยๆ กัน

ไว้ว่าไปทำงานต่างประเทศน่ะ...จริงๆ แล้วตำแหน่งงานอะไรแบบไหน มีกี่เปอร์เซ็นต์ที่เป็นระดับหัวหน้างาน และกี่เปอร์เซ็นต์ที่เป็นแรงงานฝีมือ ถ้าใบ

สมัครงานตามบริษัทฯต่างๆ ต้องใช้ภาษาอังกฤษ...แล้ว....เฮ้อ...ๆๆๆ การเป็น AEC ก็เพื่อจะได้เหมือนๆ กัน แต่...คงไม่เหมือนกัน...."(คัดลอกจากคุณลุงพ่อประดู่09ครับ)

บริษัทต่างชาติ เช่น ญี่ปุ่น เเละชาติตะวันตก มีสอบภาษาอังกฤษครับตอนไปสมัครงาน เท่าที่ทราบส่วนใหญ่ก็ได้คะเเนนน้อย แม้เเต่ตำแหน่งวิศวะยังได้คะเเนนน้อยในเรื่องภาษาอังกฤษเเม้เเต่บางบางบริษัทของคนไทยก็ให้สอบภาษาอังกฤษ บางบริษัทระบุเลยว่า ต้องได้ TOEFL 550 คะเเนน ช่วงนี้มีประสบการณ์ในการสมัครงานมาบ้างครับ เล่าสู่กันฟัง

 

เร็วๆนี้ได้มีกลุ่มเฟตบุ๊คคนรักเสือและหนุมาน ติดต่อขอเช่าหนุมานกายทิพย์ไปตัวละ1,500บาท

ในกระทู้นี้จะแนะนำเฉพาะของพี่นิ่มและของที่วัดทำเองเป็นหลัก จะไม่แนะนำของที่ทำจากโรงงานผ่านศูนย์พระเครื่องฯ
จะแนะนำขั้นตอนและวิธีทำแบบโบราณหรือแบบที่บรรพบุรุษถ่ายทอดเพื่อรักษาภูมิปัญญาเอาไว้

ถ้าสนใจก็โปรดติดตามกัน เรื่องราคาผมจะพยายามแนะนำให้เก็บของราคาถูก เพราะคุณภาพไม่ได้ขึ้นอยู่กับราคา
แต่ที่ต้องปรับราคาเพราะสมาชิกในกระทู้จะเป็นผู้ลงทุนจองทุกครั้งที่ทราบข่าวการทำงานของพี่นิ่ม เพื่อทางทีมงานจะได้มีทุนไปดำเนินการ ดังนั้นจึงไม่สามารถคงราคาเก่าได้ อีกทั้งยังมีสมาชิกบางท่านหรือเพื่อนที่ทำกำไรทางด้านนี้ใช่ความต่างของราคาเป็นเครื่องยังชีพ โปรดเข้าใจนะครับ

ถ้ารอได้ ผมแนะนำให้รอหนุมานรุ่น3ของพี่นิ่ม ที่จะทำเป็นเนื้อแร่ฯ
แต่ถ้ายังไม่อยากรอหรือผลาดโอกาสเหมือนหนุมานรุ่นแรก ก็โปรดระบุความต้องการในเรื่องจำนวน

สำหรับหนุมานกายทิพย์ ผมให้ราคาเท่าที่คนในเฟตเช่าผมนะครับที่ตัวละ 1,500บาท

โอนเข้าบัญชี ธ.กสิกรไทย ชื่อบัญชี manchai หรือมั่นชัย เลขที่บัญชี 6042333032

โอนแล้วแจ้งหน้ากระทู้นะครับ พร้อม pm หรือส่งข้อความระบุที่อยู่ของท่านมา จะดำเนินการจัดส่งให้โดยเร็ว(เท่าที่จะทำได้เพราะมีเป็นพนักงานบริษัทฯ ไม่มีอาชีพทางนี้ครับ)

ขอบคุณที่ติดต่อเข้ามาครับ (ถ้าว่างก็ลองย้อนอ่านหน้าแรกๆดูนะครับ ภาพอาจจะไม่ครบ เป็นเพราะระบบฝากรูปมีปัญหา แต่เนื้อหาครบถ้วนครับ)

 

ผมเพิ่งจะไปอบรมมา เรื่องภาษาเป็นปัญหามาก
ผมทำงานกับบริษัทญี่ปุ่น เป็นคนที่ไม่มีความสามารถทางภาษาเลย
แต่กำลังจะอดตายเพราะตกงานมานานแล้ว ท่องบทสัมภาษณ์เป็นภาษาอังกฤษเตรียมไว้ก่อน พอถึงเวลาไม่รอให้เค้าถาม ชิ่งพูดให้จบๆไป เค้าก็รับ ไม่รู้ว่าเพราะเสนอเงินเดือนถูกหรือเพราะเราตลก

หลังจากได้งานแล้วก็ฝึกหัดจากการรับส่งอีเมล์ ทำอยู่ทุกวันๆ ไม่ได้มันก็ได้ไปเอง ถึงตอนนี้ยอมรับว่าที่เรียนมาตลอดชีวิตผิดหมด

ภาษามาจากความคุ้นเคยและใช้งาน ไม่ใช่มาจากหลักสูตรนรกจากกระทรวงฯอะไรเลย...

ผมอบรมสัมนาเรื่องAEC ท่านผู้ทรงคุณวุฒิพูดเหมือนกันในเรื่องภาษา ว่าให้ไทยเตรียมตัวให้ดี ไม่ใช่ว่าเตรียมไปทำงานกับชาวต่างชาติ แต่ให้เตรียมรับมือชาวต่างชาติเข้ามาทำงานในเมืองไทย

เพราะแรงงานต่างชาติรอบบ้านเราเค้าพูดได้มากกว่า 1ภาษากันทั้งนั้น
บ้านเรายังอนุรักษ์นิยมกันอยู่เลย.........

เด็กจบใหม่จากมหาลัยกินเงินเดือนแพงๆกว่าคนรุ่นก่อน แต่ภาษาอังกฤษยังเหมือนกัน...

 

<iframe width="640" height="360" src="https://www.youtube.com/embed/Yc0T4Gr1TDA?feature=player_embedded" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>

เพิ่งจะเดินออกจากโรงหนังก็รีบกลับบ้านมาเขียน

ในยุคที่เรากำลังจะเปิดประเทศเข้าสู่ยุค AEC (สิ้นปีนี้)
เราก็มีหนังประวัติศาสตร์ ที่ดูหมิ่นเหยียดหยามเพื่อนบ้าน กำลังจะเข้าโรงฯ
ทำมาหลายภาคแล้ว เผื่อว่าเด็กๆเข้าไปดูแล้วจะระฤกถึงความเสียสละของบรรพบุรุษและรังเกียจเพื่อนบ้านต่อไปอีกซัก100ปี....ไม่รู้คิดได้ไง

ประเทศไทยรบกับพม่า(มีการรณรงค์ให้เรียกใหม่ว่า เมียนม่า) จริงๆกี่ครั้ง ใครตอบได้ อ้างอิงข้อมูลได้ หรือเขียนได้น่าเชื่อถือ มีรางวัลให้

น่าเสียดายที่หนังดีๆ มีทุนสร้างดีๆ แต่เนื้อหากลับยกย่องเชิดชูตัวเอกด้วยการดูหมิ่นเหยียดหยามฝ่ายตรงข้าม สร้างภาพลักษ์ให้ฝ่ายตรงข้ามดูน่าชิงชัง

ถ้าเปิดประตูอาเซียนแล้วเอาหนังแบบนี้ไปให้เค้าดู คิดว่าเพื่อนบ้านเราเค้าจะมองเราอย่างไร.......

.........หนังเรื่อง "ดาบมังกรฟัด" หรือ Dragon Blade เป็นหนังที่ผมแนะนำ
เป็นหนังสงครามที่ให้เกียรติกัน และมีคติในการอยู่ร่วมกันแม้ต่างเชื้อชาติ

ในเรื่องมีหลายแง่มุมให้คิด แม้แต่เรื่องมารยาทในการแสดงออกที่จะไม่ยุ่งเรื่องภายในของประเทศใคร ต่างกับอเมริกาที่แสดงมารยาทแย่ๆในประเทศเจ้าบ้าน

หนังเรื่องนี้ยังโชว์แอ็คชั่นให้ดูได้ไม่เบื่อ หากมีใครจำภาพการต่อสู้ของ แฮ็กเตอร์กับอคิลิส ในทรอยได้ ก็จะบอกว่า ฉากต่อสู้ในเรื่องนี้อาจทำได้ดีกว่า

ไม่ใช่ว่าพระเอกเก่งอยู่คนเดียว แต่เทคนิดต่างหากที่ชี้ความแตกต่าง

หากประเทศไทยยังขายฝันและอนุรักษ์ความเก่งกาจในอดีตอยู่แบบนี้ ไม่ว่าจะเป็นทั้งนักการเมือง นักสื่อสารมวลชน หรือนักการบันเทิง ที่ทำหนังทำภาพยนต์มาหล่อเลี้ยงความเชื่อฝังหัวอยู่ ก็อย่าคาดหวังกับอนาคตที่จะเป็นหนึ่งในกลุ่มผู้นำหรือมีโอกาสได้ยืนเคียงข้างกับประเทศชั้นนำได้เลย


ใครมีเวลาว่าง ก็แนะนำหนังเรื่องนี้ครับ หนุ่มทิพย์รับประกัน

 

เวลาที่ผมสอนเด็กนักเรียน ผมมักเตือนอยู่เสมอว่า
ให้ตั้งใจเรียนภาษาอังกฤษ เพราะต่อไปภายภาคหน้าจะหางานทำลำบาก
แต่สุดท้าย เสียงเตือนก็สลายไปกับสายลม
น่าสงสารและเป็นห่วงอนาคตของเด็กบ้านนอกของไทย
ที่จะเข้าแข่งขันกับชาติอื่น ๆ ใน AEC จริง ๆ คงไม่รอดแน่ ๆ

 

เรื่องการสอนภาษาอังกฤษผมเห็นด้วยกับคุณหนุ่มทิพย์ว่า
กระทรวงวางรูปแบบมาผิด เน้นสอนการใช้ภาษาที่สวยหรู
พูดสำเนียงต้องถูกต้องตรงเป๊ะ แต่ใช้งานไม่ได้
เน้นไวยากรณ์จนเด็กกลัวที่จะพูด น่าเป็นห่วงจริง ๆ
หากยังไม่ปรับเปลี่ยนมาเป็นภาษาที่ใช้งานได้จริง
ไทยก็คงรักษาแชมป์อันดับบ๊วยในการพูดภาษาอังกฤษของ AEC เอาไว้ได้ตลอดกาล