สามสิ่งที่ต้องมีสำหรับโสดาบัน

นั่นแหละๆ

คุง ก้อยแก้ว เอาอันนั้น เอาเรื่อง อยาตนะ เกิดได้อย่างไร

การไปออกรู้ ออกเห็น เกิดได้อย่างไร มีเหตุอย่างไร กำหนดรู้อย่างไร
เอา อยาตนะออกอย่างไร

เอา ธรรมแนวนี้ ไปสอน " พ่อพระเอกลิเก " คนนั้น บ่อยๆ ให้เขาฟังซ้ำๆ
เขาจะ หาว่า เราติดตำรา ก็ อดทน ใช้วิชา ปุณฑ์ปู้น อัด กถา เข้าไปซ้ำๆ

หากเขา เข้าใจ จะค่อยรู้ว่า อ้าว ทางสายกลาง คือ ตรงนี้ต่างหาก ส่วน
ไอ้ที่เอาไปสอนคนอื่นนั้น มั่ว !! [ แต่ เป็นมั่วที่ อยู่บนทาง ก็เลยอนุโลม
ให้ มั่วไปก่อน ]

พอเขา ทราบว่า ที่ไปเห็น เพื่อนตาย ไปเห็นวิมาน เห็นเทวดา นั่นเป็น
เรื่องของคน ไม่รู้เหตุของ อยาตนะ เกิดได้เพราะ ตัณหา กัดกบาล เขา
ก็จะกำหนดเห็น เวทนา ความพอใจ ไม่พอใจ ตรงรากเง้าของ อยาตนะ

จนสามารถ ถอยอยาตนะได้ แต่ก็ แลอยู่ ( พวกตัณหาจริตบ้าจี้ เวลาได้
ยินคำว่า ถอนอยาตนะ คิดว่า เป็นการ ปิด หรือ ทำลายตา จริงๆ หากภาวนา
ให้ถูก เขามีแต่ เห็นได้เยอะขึ้น ไม่ใช่เห็นแค่เพื่อน .... แบบว่า เห็นสาว
ซ้อนมอเตอรไซค์ผ่านมา ไม่ได้รู้จัก แค่นี้ก็เห็นได้แล้วว่า " เดี๋ยวก็ตาย " โดย
ไม่ต้องไป ร้องป่าวประกาศว่า ข้ารู้ ข้าเห็น ให้เสียศีล อะไรเลย ....ที่มันไป
เห็นได้ ก็เพราะ จิตเพลินในรูปเพียงนิดเดียว ก็เห็นได้ ของเด็กๆ ) แต่เห็น
แล้ว " สักแต่ว่าเห็นเนี่ยะ " เห็นแบบ เอาอยาตนะออกแต่ก็เห็นเนี่ยะ ภาวนา
กันยังไง ......เนี่ยะ ทางสายกลาง ที่เขาไม่รู้จัก

แต่จะ เริ่มต้นได้ ถ้า คุณก้านกล้วย เอ้ย กล้วยแก้ว เอ้ย ก้อยแก้ว เอา ธรรมะ
ที่ถูกต้อง ไปให้เขาฟังบ่อยๆ

ดีกว่า เป็น แม่ยก " สนุกจังเลยกับการเพ้อเจ้อของเขา " แทนที่ จะภาวนาเข้าทาง
ก็ไปส่งเสริมให้ วิบัติ เรือหาย

 

ส่วนตัวแล้วไม่ค่อยอ่านเนื้อหาเรื่องราวที่ยาวๆๆ ค่ะ เป็นคนขยันน้อย อิอิ..:boo:
จับประเด็นบางส่วน เศษเสี้ยวเท่านั้นเอง ตรงก็บอกว่าตรง ใช่ก็บอกว่าใช่
และยินดีให้สอบถาม หรือแนะนำได้ค่ะ...แต่แม่บ่นๆๆ มาตลอด ลูกคนนี้น่ะดื้อ..อิอิ

ป.ล. เสียดายจัง วันนี้มีเวลาสนทนาในกระทู้นี้น้อยไปหน่อย
ขออนุญาต ไปก่อนนะคะ...

 

ที่คุณยกมาผมไม่คัดค้านอะไร..คุณมองเป็นแง่เคยปฏิบัติมาก่อน ผมก็คิดเช่นคุณ แต่เขาอุชุปฏิปันโณ หรือเกิดผลสำเร็จแค่ไหนนั่นอีกเรื่องนะครับ มองภาพรวมทั้งหมดก่อนครับ
..ผลที่เขาได้รับ จากความเห็นที่เขาโพสต์ มันยังหยาบอยู่มาก และข้ามปฏิเวธไปหมด เขาไม่เคยแสดงผลจากการปฏิบัติในขั้นปฏิเวธเลยครับ
มันตรงกับที่เขาโพสต์ไหมครับ ขาเสนอหัวข้อโสดาบัน แต่ตัดกิเลสได้ ตัณหาได้.. ตัณหาตัวไหนก็ไม่บอก แต่แล้วตัวอื่นๆจะตัดได้ตามกันมา มองภาพรวมที่เขาเสนอซิครับ ว่าเขาสำเร็จอะไร จริงไหม ตามที่เขาโพสต์ ภาพรวมครับ ภาพกว้างทั้งกะทู้ครับ มันคนละภูมิกับหัวข้อกะทู้-

 

เดี๋ยวๆ ตกลง จขกท อายุเท่าไหร่

เกิด ทันหลวงปู่ลี ด้วยเหรอ

ถ้าไม่ใช่ เอา ถ้อยคำมาแยกแยะ ชัดเลยนะ คราวนี้ ก๊อปปี้ ธรรมะ

ก๊อปลีลา จังหวะ จะโคน ประเด็น เรื่องราว เกือบจะทั้งหมดเลย



อย่าว่า อย่างงู้นอย่างงี้เลยนะ

เอาแค่ประโยค

" นิมิตของนามเป็นความรู้ซึ่งผุดขึ้นมาจากความสงบ สิ่งนั้นก็ผุดขึ้นมาอย่างเรานึกทันที "


ประโยคเนี่ยะ อย่าไป ก๊อปปี้ มันไม่เหมือนหลอก

พระท่าน เวลาท่าน จะนึกอะไร ปราถนารู้สิ่งใด ท่าน ทำด้วย สัมมาอาชีวะ คือ มันมี
เหตุของ ประโยชน์ ที่จะเกิดขึ้น ท่านจึงนึก ธรรมจึงเกิดด้วยความเป็นอนัตตา ไม่ใช่เพราะตัณหา

ถ้า อยู่ดีๆ อยากนึกไอ้โน้น ไอ้นี้ ตกข้าง " ธรรมเป็นอัตตา " มันไม่เหมือนกันนะ


ธรรม ของ หลวงปู่

กับ กิเลส ของ นักก๊อปปี้ มันต่างกัน

 

ขอบคุณความเห็นนี้ค่ะ ได้ตำแหน่งแม่ยกซะแล้ว
ถ้ามุมมองความคิดของคุณยังเป็นอย่างนี้ มีแค่นี้ ดิฉันขอเว้นการร่วมสนทนาด้วยนะคะ เพราะมองไม่เห็นประโยชน์ใด คงไม่ว่ากัน ขอบคุณการแสดงของทุกๆ ท่านด้วยค่ะ

 

เป็น ผู้หญิง มันก็ ลำบาก

จะพูดจากับใคร

โลก เขาก็พร้อมจะกล่าวหาว่า 11

หรือ ไม่ก็เป็น old chicken and snakehead fish the mother


ถ้า ทำแค่ เอาธรรมของ พระมาแปะ ก็ เสมอตัว ไม่ว่ากัน ....ฮะเอ่อ

ไปพินาเอาเอง


ปฏิเสธ ผม คนเดียว ด้วย มารยา มันก็พอได้ ..แต่ ไปปฏิเสธทั้งโลก เหนื่อยเปล่า

 

สิ่งที่กล่าวคือสิ่งที่ทำได้ ปฏิบัติได้ มันอาจจะยากไปสำหรับปุถุชนคนธรรมดา ผู้มากด้วยกิเลส วิชชา นั่นจะเกิดเมื่อต้องขจัดเรื่องของสังขารโลก สังขารธรรม เพราะสองอย่างนี้ ย่อมเกิด อวิชชา คือความไม่รู้ ถ้าตัวไม่รู้นี้ดับ ก็จะเกิด วิชชา ขึ้นมาแทน และเมื่อเราเพิ่มกำลังของสมาธิ จนสังขารดับไป อวิชชาดับไป คงเหลือแต่ วิชชา คือ ตัวรู้ ตัวรู้นี้แหละ คือ ปัญญา แต่เป็นเพียงปัญญาที่เกิดขึ้นในตัวเอง เมื่อดวงจิตตั้งอยู่ในปัจจุบันธรรมก็ต้องดับโลกีย์ปัญญา จิตก็จะปัญญาที่สูงขึ้นคือ โลกุตตรปัญญา เป็นสัมมาสติ สัมมามรรค ก็จะเลื่ินขึ้นเป็นวิปัสสนาญาณ เมื่อเลื่อนขึ้นมาได้ สังขารดับสนิท ก็จะเหลือแต่สภาพธรรมล้วนๆพ้นจากอาสวกิเลส

 

..ผมว่าแล้ว..คุณหนักไปทางสมาธินี่เอง สมาธินำปัญญา-วิปัสสนาน้อย ติดสมาธิมาก..ความสมุดลย์ระหว่าง สติ-สมาธิกับ..ปัญญา-จึงขาด อินทรีย์พละ5.. คุณไม่สมดุลย์ครับ
น่าจะถึงฌานนะนี่ กำหนดนิมิตรจากนามได้..นิมิตรต้องให้เขาเกิดเองจากธรรมมารมณ์ที่เราอุชุปฏิปันโณ เขาจะสื่อดันออกมาเอง ไม่ใช่ไปบังคับ-กำหนด เขาให้เกิด และเขาชี้ไปในทาง ให้เราแก้ไขหรือให้กำลังใจในการปฏิบัติธรรมของเรา.. ดูนิมิตรหลวงตาซิครับ
.. ทำไมคุณไม่เข้าพิจราณา ขันธ์5 มาเล่นนิมิตร เสียดายจริง..ทรงอารมณ์ จำอารมณ์ นี้ได้แล้วใช่ไหมครับ จำไว้ จำไว้..ครั้งหน้าเข้าใหม่ เนตเลิกเล่นไปก่อนครับ ที่อโคจร มันฟุ้งฟริ้งเลย

เท่าที่สังเกตุคุณติดนิมิตรแล้ว ไม่ยอมเดินปัญญา พิจราณาขันธ์5 สติ-ปัญญา น้อยกว่าสมาธิ สมาธิดันอัตตาภายในออกมาอยาก..อวด..ในสิ่งที่ตนเองรู้ แต่อาการยังไม่แรงครับ เท่านั้นละครับ อย่าเรียนธรรมในนิมิตร.. คุณจะหลงไปใหญ่
.. ออกมาสัมผัสธรรมสด สด ปัจจุบันแทนครับอย่าเอาแต่นั่งสมาธิ นิมิตรห่างไปก่อนครับ หัดทรงฝึกสติปัฏฐาน4 ไปเลยครับ สมาธิดีอยู่แล้ว รึติดอะไรครับ
แก้ไม่ยากแต่คุณไม่เชื่อผมหรอก ผมไม่มีแบรนดืเนม แค่ปรับปัญญา กับสมาธิ ให้สมดุลย์ ทุกคนต้องพบเป็นหมดอย่า เพิ่งเขียนตำรา-ตั้งสำนัก -นะครับ สาธุ:'@

 

เพิ่งนึกออก..ขำ

 

เดาธรรม ได้ ห่วยแตก มาก

ทำอะไรเกินตัว พยายามไป ก็มีแต่ ขายขี้หน้า

" วิปัสสนาญาณ " มันเป็น ทางเข้า ทางเริ่มต้น ของการ มี สัมมาทิฏฐิ

ไม่ใช่ ปฏิบัติไป เอาอวิชชาออก เอากิเลสออก จิตจึงเกิดปัญญาสูง แล้วไป
เลื่อนถอยหลังไม่เอาอ่าว เอาหัวมาเป็นตูด วิปัสสนาญาณเกิดภายหลัง

ท่าน คิด เอาล้วนๆแล้วครับ

ทำ สมาธิเห็นโน้น เห็นนี่ แล้ว ก็ ไม่รู้ว่า เขาภาวนากันยังไงต่อ

ด้วยความ ว่างเปล่าจาก มรรควิธีที่ถูกต้อง ก็เลย หาทางลัด คิดเอาเอง

พอคิดเอาเอง ก็ แบบนี้แหละ อายหมาไม่เป็นท่า

 

โอ..เรียนธรรมในสมาธิ เหมือนเรียนหนังสือ ตามบัญญัติ..มันเป็นดอกไม้พลาสติดครับ..
คุณลองฝึก-ลืมตา แล้วพิจราณาธรรม ใช้สมาธิสด สด ตอนลืมตาให้ได้ กำหนดสติตัดสิ่งที่เป็นนิวรณ์ ความคิดคุณจะคมชัดกว่านี้มาก..ไม่ต้องมาเชื่อผม เพราะคุณไม่เชื่ออยู่แล้ว แต่เอามาอ่านแล้วไปถามหลวงปู่ดู..
ผมฟังท่านไม่ค่อยเข้าใจในภาษาอิสาน ท่านพูดเร็วสำหรับผม แต่ท่านยิ้มตอนผมมอบไม้เท้าถวายท่าน ผมก็ปลื้มนะครับ(k)

 

ถ้า เพื่อนๆ เอา คำของ คุณคนนี้ไป ถามอากู๋

อากู๋ อาจจะตอบว่า เป็น ธรรมะของหลวงปู่ ลี เจียวนะเว้ยเฮ้ย กล้าค้านเหรอ


ฝากเพื่อนๆ ดูดีๆ

มันเป็น งานคัดลอก ตัดแปะ สับหว่าง ประโยค เรียบเรียงใหม่ ได้ ห่วยแตก จริงๆ

 

จริงๆ ธรรมของ หลวงปู่ลี เต็มไปด้วย เรื่องราวแปลกๆ แต่ถ้า อ่านแบบ ไม่เมาการเทียบ
รอยเท้า เอาเรื่องราวการเห็นยกอ้าง

จะเห็นว่า หลวงปู่ลี กล่าว เน้นลงการรู้ " รูป นาม "

แต่ พวกนักก๊อปปี้ จะ ทำการวัดรอยเท้าท่านเฉยๆ จะ ยกเรื่อง พิสดาร มาเป็น
ตัวเอกของเรื่อง

ไม่ได้ มีลีลา พาลง พิจารณา รูป นาม ตามที่หลวงปู่ลี แสดงธรรมไว้ แต่อย่างใด


จริงๆ อัดไปเรื่อยๆ จขกท ก็ วกเข้าเรื่องรูป นาม ได้เหมือนกัล

แต่ ......ดูรูปการณ์แล้ว คงจะ เป็น นักตัดแปะ หนักแน่นขึ้น เป็น แนวโน้มที่จะเห็น
ได้ว่า เป็นแค่นักคัดลอกวิทยานิพนท์

เป็นแบบนี้ ก็ขอบอกว่า " ศาลา 11 " ละกัน

 

หลวงปู่ลี..วัดอโศ รึครับ ผมนึกว่า วัดภูผาแดง อ้าว

 

การทำสมาธิภาวนา : Printer Friendly Page

ไปอ่านดูฮับ จะเห็นเลย ตัดแปะ ข้ามวรรคตอน

หลวงปู่ลีขมวดลงเป็น การเพียรปฏิบัติ

พ่อคนนี้ เล่นตัดแปะ ไปเป็น ส่วนผล ซะงั้น

 

อ้อ..ไปเอาธรรมของท่านผู้พร้อมหมดแล้ว มาอ้าง ทำให้การเทียบเคียงการปฏิบัติธรรม..หลอกลวงตัวผู้กระทำเอง

..ก่อนหลวงปู่ลี ท่านจะพิจราณา วิปัสสนาแบบนี้ เพิ่มกำลังสมาธินั้น เป็นเรื่องที่ผู้ถึงแล้วในชีวิตการปฏิบัติของท่าน อินทรีย์พละ5 ของท่านแก่กล้าเกินภูมิพวกเราจะเข้าถึง เข้าใจ ..คุณไม่ใช่เลย คนละอาการ หยาบเกิน ..มาอธิบายซิครับ คุณ นันทชัยดี หายไปไหนครับ

 

ศิษย์วัดป่าก็เพียรปฏิบัติกันมาแบบนี้ คำสอนของผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ เราเอามาเดินตามท่าน ทำได้เหมือนดั่งที่ท่านกล่าว ในอดีตตอนที่เราเล่นอภิญญา เราไม่เถึยงว่า เราทำไม่ได้ แต่ไม่ใช่วันนี้ ใช่อยู่เรายังไม่ได้เป็นเพศบรรชิต แต่เราก็ถือศลีแปดมานาน เราเจริญกรรมฐานตามคำสอนที่ท่านผู้ปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบสอนเราไว้ ท่านอาจจะไม่ชอบเข้าวัด เลยไม่รู้ว่า ผลจากการปฏิบัตินั้นเป็นอย่างไร ความเป็นโสดาบันแทบจะอยู่ในโลกที่เต็มไปด้วยกิเลสนั้นไม่ได้ ความรัก ความโกรธ ความหลงมันจากเราไปนานแล้ว เรามีชีวิตอยู่เพื่อรอเป็นเพศบรรชิตเท่านั้น เราเคยบวชเป็นพระมาก่อนแต่ก็ได้แค่เป็นสมมุติสงฆ์เพราะเป็นสายทั่วไป ไม่ใช่สายธรรมยุติ วันเวลาเท่านั้นแหละที่พิสูจน์ทุกสิ่งทุกอย่าง

 

คำว่าเรามีชีวิตอยู่เพื่อรอเป็นเพศบรรชิตเท่านั้น
ไม่น่าจะออกมาจากผู้รู้จักการเจริญสตินะครับ

 

ไม่เกี่ยวกับสายหรอกคุณนันทะชัยดี
ธรรมยุติ มหานิกาย ก็ปฏิบัติจนบังเกิดมรรคผลนิพพานได้หมด
ขอให้เดินอยู่บนหนทางที่เป็นสัมมาทิฏฐิเท่านั้นเป็นพอครับ

 

แต่ทางฆราวาสนี่มันจะยากหน่อย ในการตัดปลิโพธิความกังวล
การดำเนินชีวิตอย่างหมดจดก็เป็นเรื่องสำคัญ ถ้ากายยังชุ่มด้วยกาม
ความคิดที่จะเอาเปรียบเบียดเบียน ยังอยากได้ใคร่ดี อยากใหญ่
มันก็ยากที่จะไปได้ดีเหมือนกัน เพราะกรรมที่ทำมันจะบีบให้ตกจากกรรมฐานได้ง่าย