ฝันไปถึง เมืองบังบด เมืองผี แดนลับแล แล้วแต่จะเรียก

ณ ค่ายทหาร สิงห์โดนฝึกเพลงหมัดอย่างหนัก
ราวกับแต่ละคนเป็นศตรูมาแต่ชาติปางไหน
หน้าสิงห์บวมเจ่อ แขนขาก็เจ็บปวด ราวกับจะยกไม่ขึ้น
ตอนนอน มือและขาจะสั่นเอง เส้นเอ็นกระตุก นอนไม่หลับ
เมื่อสภาพร่างกายนั้นสุดจะทานทน วาโยกสิณก็แทบไม่รู้สึก
สิงห์กัดปากตัวเองจนเลือดซิบ
ไม่ให้มีเสียงร้อง สิงห์นั้นไม่ว่าจะโดนถลุงอย่างไร ก็ไม่เคยร้องไห้
ไม่เคยมีเสียงร้อง

มันเป็นความรู้สึกที่ใช้แต่สัญชาตญาน ความเจ็บปวดที่ยกแขน ยกขาไม่ไหว
ราวกับกล้ามเนื้อจะฉีกเป็นชิ้นๆ แต่ยอมตายอย่างราชสีห์ดีกว่า
จะยอมเป็นหมาขี้แพ้

นี่เป็นสิ่งที่ฝังในใจสิงห์

 

รออ่านอโยธยาอยู่นะะะ เมื่อไรมาต่อเน้อออ นั่งรอนอนรอตีลังการอ อิอิ

 

ในที่สุด ก็มีสาระซะทีนะคุณ แหม ดูภูมิฐานขึ้นมาทีเดียว

โห มีดีกรีถึง เรียน ป.โท แสดงว่าคงมีฐานะระดับนึงหน่ะครับ ระวังพวก หลอกลวง ปอกลอก นะครับ แถวนี้มีเยอะ พวกอาศัยความไว้ใจความอ่อนไหวหากิน
จริงๆ คนอ่านก็น่าจะเดาได้ว่า เรานั้นมีฐานะอย่างไร ... ฐานะพอมีกิน มีตามที่คนๆนึงควรมี เพื่อดำรงสังขารไว้ ไม่ต้องตะเกียกตะกายมาก เอาเวลามารับผิดชอบงานที่ได้รับไหว้วาน
ความจริงคือความจริง และขอบคุณที่ห่วงใย
เราไม่ใช่เด็กแล้ว และมีลูกหนึ่งแล้วด้วย
และ เป็นหญิงที่มีความคิดหลายอย่างที่ไม่ธรรมดานะจ๊ะ

ถ้าคิดว่าสิ่งที่เขียนมีคุณค่า ก็อย่าลืมๆเซฟที่เขียนไว้ด้วย เผื่อวันดีคืนดีกระทู้หาย ไม่แน่เผื่ออีกหน่อยรวบรวมเป็นตอนๆ ฉากๆประติดประต่อกัน เขียนเป็นหนังสือขายได้ด้วย

-นั่งว่างๆเขียนในคอม หรือกระดาษ รวดเดียวแล้วค่อยมาลงในนี้ก็ได้
ไอเดียดีมาก แต่บอกความลับให้นะ
ถ้ามีจิตของคนที่เกี่ยวข้องอยู่ด้วย เราจะเขียนได้ลื่นมาก

(f)(f)(f)

 

เมื่อโดนถลุง จนได้แต่หยอดน้ำข้าว

สิงห์ก็ได้พบกรรมแรกเรื่องนารีของสิงห์

ณ ค่ายนั้น มีสาวรุ่นหลายคน แต่คนที่หน้าตาดีสุดคือ แม่เอื้อม
แม่เอื้อมเป็นลูกสาวครูมวยนั่นเอง!!!

แม่เอื้อม ครานั้น อายุเพียง 16 หน้าตาหมดจด แม้ไม่งามดั่งสาวชาววัง
แต่ก็ดูเรียบร้อยราวกับผ้าพับไว้ ครูมวยนั้นถนอมลูกสาวมาก
เนื่องจากแม่นางสิ้นแต่คลอดนาง

ตั้งแต่พี่สิงห์ตอนนั้นอายุเพียง 17 ได้ก้าวเข้ามา แม่เอื้อมก็หลงรักรูปร่าง
หน้าตาราวกับเทพบุตรของสิงห์ แต่ที่แม่เอื้อมรู้สึกนับถือสิงห์คือ พี่สิงห์ช่างสวมหัวใจสิงห์สมชื่อ แม้โดนพ่อนั้นฝึกซ้อมหนักเพียงใด ก็ไม่ปริปากบ่น

นางนั้นแอบนำยาสมุนไพรที่ต้มทั้งวัน ไปไว้ที่ชานเรือนสิงห์ ก่อนกลับจากฝึก
แล้วแอบมองหลังต้นไม้ สิงห์นั้นได้กลิ่นก็รู้ว่าเป็นยา อีกทั้งนางมีท่าทีเขินอาย
เลยดื่มยานั้นตามใจนางทุกวัน

 

ครูมวยนั้นรู้เรื่องบ้าง แต่ก็ไม่สนใจนัก พราะมีเรื่องอื่นให้คิดระหว่างศึกสงครามมาก
และคิดว่าสิงห์นับถือตัวเองเป็นครู คงไม่ทำบัดสี
แลข้าว แลน้ำที่สิงห์กินทุกมื้อ ก็เป็นที่บ้านพ่อครูจัดให้

ในสมัยนั้นศิษย์นั้นเคารพครูบาอาจารย์มาก ราวกับเป็นพ่อแม่จริงๆ
ครูก็ดูแลศิษย์อย่างเข้มงวด มีบารมีให้ยำเกรง

หลังจากห้าวัน สิงห์ก็ล้มหมอนนอนเสื่อ เกินที่ร่างกายจะรับไหว
จนครูต้องส่งคนมาดูแล แต่แม่เอื้อมนั้นกลับมาแทน
คอยเช็ดตัวป้อนข้าว ป้อนน้ำให้สิงห์จนผ่านไปสามวัน
สิงห์หายดี

เป็นครั้งแรกที่สิงห์รู้สึกเอ็นดูนางนัก
ขอบน้ำใจเจ้ามาก เจ้านี้นอกจากใบหน้างดงามแล้ว
จิตใจยังงาม ราวกับนางสวรรค์
แม่เอื้อมไม่เคยพบคารมชาย ก็ให้เคลิบเคลิ้มไป

 

โธ่เอ๊ย..บอกว่าให้ไปเห่าที่อื่น...นี่กะว่าจะมาหลอกลวงต้มตุ๋น หาเงินกับคนรวยๆสักหน่อย มาเห่าขัดลาบ ซะแล้ว.....อิอิ...ต่อมาทำเป็นพูดให้ดูดีทำเป็นแนะนำ วิธีการพิมพ์ อิอิ...ไม่คิดบ้างหรือว่า เจ้าของกระทู้ฉลาดกว่า ตัวที่สะเออะแนะนำ เยอะเลย อิอิ

มันไม่ตักน้ำไส่กระโหลกดูเงาตัวเองเลยหว่ะ อิอิ...ช่างกล้าแนะนำ อิอิ ขำหมูเห่าเครื่องบินจังหว่ะ

เป็นโฆษณาคั่นรายการสนุกๆน่ะครับ

 

แต่ความเอ็นดู ไม่ใช่ความรัก

ระหว่างที่สิงห์ฝึกมวย ขรัวอินทร์หายตัวไปไร้ร่องรอย
สิงห์เฝ้าถามหา ก็ได้แต่ข่าวว่า ท่านมุ่งหน้าขึ้นเหนือ ไปหาสมุนไพร
สิงห์งุนงงนัก ใยท่านขรัวอินทร์ต้องไปหาเอง
ข้าก็เห็นท่านมีสมุนไพรเป็นย่ามในเรือนนอนนี่นา

แต่ไม่ทันได้คิดอะไร สิงห์ก็ได้ฝึกต่อ
โดนถลุงต่อ จนต้องเอาผ้ามาพันเป็นเชือก
เพื่อเอามากัดไว้ในปากยามนอน เพราะมันเจ็บจนต้องร้องออกมา

ผ่านไป 15 วัน สิงห์ก็เก่งขึ้นมาก ออกเพลงมวยได้รวดเร็ว
จนแม้แต่ครูมวยก็ตะโกนบอกไม่ทัน ราวกับสิงห์คิดได้ไปก่อนครูเสียอีก
ครูนั้นดีใจมาก จึงเรียกสิงห์มาพบ

สิงห์เอ๋ย เจ้านั้นสำเร็จเพลงมวยจนสิ้น เหลือแต่ท่าไม้ตาย
ที่เอาไว้สอนเพื่อกันศิษย์คิดล้างครู
ก่อนเรียนข้าจะบอกว่าข้านั้นรักเอ็งมาก
เอ็งเป็นลูกศิษย์ที่ครูทุกคนอยากมี
เอ็งนั้นใช้ไม่กีเพลา ก็เก่งเทียบข้าได้
สมกับที่ขรัวอินทร์ว่า เอ็งจะเป็นนักรบแห่งอโยธยา
เอ็งรู้หรือไม่ว่า เข่า แลศอก แลหมัด ที่ทุบถองเอ็งนั้น
เพื่อให้เอ็งแกร่ง จงจำไว้ว่า ในสนามรบ แม้ไม่มีดาบมีหอก
แต่ร่างกายนี่แหละ คืออาวุธที่แข็งแกร่งที่สุด
เอ็งคงทราบซึ้งใจจากความเจ็บปวดที่ผ่านมา
และในสนามรบนั้น ไม่มีปราณี ไม่ไมีแพ้มีชนะ
มีแต่ตายกับอยู่ หากเอ็งเอาชนะศิษย์ข้าได้แม้โดนตะลุมบอน
เอ็งก็มีศิษย์รอดมากกว่าคนอื่น

สิ้นคำครู สิงห์นั้นก้มลงกราบแทบเท้าครู

และกาลต่อไปเมื่อสิงห์ได้ไปรบ จึงได้รู้ว่าครูนั้นได้ให้สิ่งที่มีค่าที่สุด
คือ หัวใจสิงห์ หัวใจของนักรบที่หยิ่งทรนง ที่ไม่ยอมก้มหัวให้ใคร
ที่ทนทานกับความเจ็บปวด ที่ชนะร่างกาย
หลายครั้งในสนามรบ ระหว่างการชุลมุนนั้น
สิงห์มักได้ยินเสียงแว่วของครูราวกับจะบอกท่าต่อไปอยู่ทุกครั้ง

วิญญานครูบาอาจารย์นั้นมีอยู่จริง แม้แต่ตายไปก็ไม่วายห่วงศิษย์ เกิดอีกกี่ชาติภพ คำที่กรีดเลือดสาบานนั้นยังคงอยู่่

 

ขอตัวไปเป่าผม แล้วนอนก่อนนะ อย่าอินมากล่ะ อิอิ

 

คร้าบบบบบ

 

นึกว่าเจ้าของกระทู้จะไม่ไปแวะเยี่ยมทหารองค์ดำซะแล้ว อ่านอยู่แต่ยังไม่พิมพ์ ทุกคนมีอดีต ปัจจุบัน อนาคต อุดมการณ์ก็รู้ได้เฉพาะตนแต่จะรู้ตอนไหนเท่านั้นเอง จากนั้นก็ใช้ชีวิตไปตามครรลองของตน ซึ่งก็มีกรรมเป็นแดนเกิด กรรมเก่า กรรมใหม่ วิบากอะไรจะแรงกว่ากัน
ต่อไปก็ขอมโนนิทานสักเรื่อง จิตวิญญาณของครุฑ
ใครเป็นครุฑดูไม่ยาก ยอมรับใช้ให้กับอุดมการณ์ ไม่ยอมลื่นไหลไปตามกระแส
มีพลังอำนาจ เป็นผู้นำ เด็ดเดี่ยว ห้าวหาญ ตัวเดียวก็ลุยเดี่ยวได้ ปากจิก ตีนขยุ้ม กระพือปีก ไม่หลบตา ไม่ลื่นไหลไปมา วาจากับใจตรงกัน โทสะแรง อยู่ตัวเดียวหรืออยู่เป็นหมู่ก็ได้ นายเรียกจะรีบไปหา อาสาไปส่งให้เร็วทันใจ ไม่ชอบแว้งกัดเพราะมันม้วนตัวยาก มีรักก็ครั้งละหนึ่งไม่อยากจะซึ้งกับใครไปทั่ว แม้แอบเอาของเขามาแต่ไม่เจตนามั่วโลกีย์(ครุฑจากเรื่องกากี) เมื่อก่อนจะเป็นอย่างไรไม่สน หากปัจจุบันคือคนของฉัน แต่ถ้าถูกหักหลังก็จะจำ ทิ้งไปได้ไม่ไยดี อยู่ได้หากไม่มีความรัก แต่อยู่ไม่ได้หากไม่มีหน้าที่ ไม่อยากเป็นปักษีพเนจร นกอิสระไม่ใช่ครุฑ

 

ไม่น่าเชื่อว่า ข้อความก่อนหน้านี้ไม่กี่ข้อความ จะไปกระตุ้นกมลสันดาน ให้บางคนสัญญาวิปลาสกำเริบขึ้นมาได้ (||)(||)(||)
แถมมีการมาอิอิ ให้ข้อความดู soft แล้วแสร้งยอมรับเป็นนัยๆแบบจนมุมเชิงพูดเล่นด้วยหน่ะ หมดกันใช้ชื่อให้ดูดี ศรีอาน ควรเปลี่ยนเป็น หลัง... ดีกว่า

ทั้งที่ผมยัง ไม่ได้เอ่ยถึงใครอะไรยังไงเลย ในการที่จะบอก จขกท
แต่นี่กลับร้อนตัวเฉย ??? หรือทุกที่ๆเดินอยู่ นั่งอยู่ นอนอยู่ มันร้อนขึ้นมาหล่ะ

ถ้าผมบอก จขกท ว่าให้ระวัง สิ่งที่ยังมีชิวตอยู่ ที่มีชื่อ ขจรศั_ดิ์ ซึ่งมีหลายยูสมาก โดนแบนเพียบ กระทู้หายเรียบ หรือ ระวังคนที่เคยใช่ยูสว่า โดเ_มอน ไรนี่ ก็ว่าไปอย่าง ?

พอแระ แล้วก็หวังว่าคงพอแล้วเนอะ ^^
ไม่งั้น จากกระทู้ที่น่าอ่านติดตาม เต็มไปด้วยความฝันและจินตนการ
เด่วอาจเป็นกระทู้ชวนทะเลาะ เหมือนหาเรื่องเอาดีเข้าตัว ซึ่งจะดูน่าเบื่อได้ ถ้าเยอะไปกว่านี้ (smile)

 

โดนใจสุดๆ:'''( โดยเฉพาะข้อความสีแดง

นึกว่าเจ้าของกระทู้จะไม่ไปแวะเยี่ยมทหารองค์
ไม่ไปได้ไงจ๊ะ ตอนเปิดอ่านนี้ หัวข้อเหมือนลอยมาจากหน้าจอคอมเลย
จิตแต่ละคนเนี่ย แทบจะตะลุมบอนกันในคอม

ป.ล.1 คือว่าอ่านไปแล้วเรื่องของเรากลางๆท้ายๆเรื่องจะเกี่ยวกับ
ราชาของอโยธยา และเรื่องการเมืองในอโยธยา ซึ่งสกปรก โสมม ยิ่งกว่าอาจม ทุเรศมากคนดีหลายคนต้องตาย
คนชั่วนั่งสบายไม่ต้องไปรบ แถมหาผลประโยชน์จากการรบ การตายของหลายคน เหมือนกับสงครามแถวไหนน้อ
ซึ่งมันเรท 18++ ต้องใช้วิจารณญานสูง แถมเขียนไปมา เดี๋ยวอาจจะได้
ไอคุก คุก

ป.ล.2 อยากเขียนเรื่องน้องของราชาอโยธยา เขียนในมุมที่คนไม่รู้
เขียนพระปรีชาสามารถของท่าน รูปงาม ใจงาม อ่อนโยนแต่ไม่ได้อ่อนแอ
และไม่ได้ลุ่มหลงอิสตรี

ป.ล.3 อยากเขียนเรื่องหญิงสูงศักดิ์ที่ไปอยู่พม่ามาก แต่มันมีรายละเอียดซับซ้อน ไม่มีใครเลวไปเสียทุกเรื่อง และเรื่องมันเศร้ากว่านั้น
ตามความคิดฝันของเรา จิตของท่านยังอยู่ที่ำพม่า

ป.ล.4 ในกระทู้ ทหารพระองค์ดำ ยังนัวกันขนาดนี้ ถ้ามีคนแยกเรื่องจริงกับ
นิทานไม่ออก จะโดนกระทืบ สามัคคีบาทามั้ยน้อ

ป.ล.5 บอกคุณวิสุทธิ์ด้วยว่า กำลังจะเล่าถึงตอนที่ฝันว่าต่อยมวยโดนมีคาถากำกับ อิอิ

ป.ล.6 ระวังหลังให้เค้าด้วยนะจ๊ะ มันอุ่นใจ

 

ในหลายฝัน สิงห์มักจะด่า พวกขุนนางเลว ว่า ไอ้พวกสันดานหมาขี้เรื้อน
ซึ่งจขกท ไม่เข้าใจ ว่าหมาขี้เรื้อนเนี่ยมันเลวยังไงหรา งง

 

ใช่ขจรศักดิ์ที่เรี่ยไรเงินไปถวายรูปวาดให้ในหลวงรึป่าวคับเคยอ่านแว้บๆแต่นานละถ้าไม่ใช่ก้อขออภัยด้วยนะคับ

 

ไช่ๆ ผมนี่แหล่ะ ที่เคยเรี่ยไรเงินจากเพื่อนสมาชิกไปถวายรูปให้ในหลวง พระราชินี และเจ้าฟ้าชาย ครับ
แต่บังเอิญมีคนเหมาค่าใช้จ่ายให้ ผมจึงได้ไปถวายถึงโรงพยาบาลศิริราช ครับสองรูป อีกรูป ที่กองงานราชเลขาของเจ้าฟ้าชาย...ผ่านมานานแล้ว ครับ

 

โอยยยยย กระตุ้นอย่างแรงเลย ที่ถูกเห่าถึงน่ะครับ...ปกตินึกว่า พวกปากหมูเหล่านี้ จะพากันสำนึกได้กันไปแล้ว นี่ยังมีเหลืออยู่ ตัวนึงหรือนี่... ทนแฮะ...ยังรอด

อย่าร้อนตัวแทนโดเรมอนสิ...เอ๊ะหรือเป็น โดเรมอน อ้ายฉำฉ่อนนั่น ปลอมตัวมา อิอิ

 

กฏของการอ่านกระทู้นี้
1. ห้ามส่งกสิณ เล่นของ ส่งพลังงาน เพราะเวลาอ่าน มันรับรู้ไปด้วย โปรดปราณี
2. จะด่า จะรบกันก็ไป PM อย่าทำเป็นนักเลงคีย์บอร์ด
3. ถ้ามันอัดอั้นตันใจมาก แนะนำว่าให้นัดกันไปต่อยหลังห้อง ทำตัวเหมือนเด็ก
อายลูกอายหลานบ้าง

ป.ล.4 รักและเคารพทุกท่าน ตามนั้นนะ

 

ถึง center - in -center
ศูนย์กลางในศูนย์กลาง จุดศูนย์กลาง สู่จุดศูนย์กลาง สุดท้ายคือความว่าง
ผู้ผูกพันธ์ทั้งอดีตของไทยและจีน ผู้นับถือโพธิสัตว์ของไทยและจีน ผู้เป็นที่รักของเทพเทวา ทั้งไทยและจีน
คิดว่าจะตอบเรื่องนี้ นานมาก พิมพ์แล้วก็ลบ ลบแล้วก็พิมพ์ ตามประสาคนขี้ลังเล ตามประสานาคีโลเล เริ่มออกทะเลอีกแล้ว

สิ่งที่คุณคิดไม่ได้อุตริ ในฝันการบำเพ็ญเพียรของเทพ ก็มีชั้นมีตำแหน่ง
เหมือนทหาร ท้าวเธอทั้ง 4 ผู้มีหน้าที่ปกครองสวรรค์ชั้น 4 ทั้ง 4 ด้าน นั้นเป็นตำแหน่งสุดท้ายก่อนจะได้รับเป็นท้าวสักกะราชา หรือองค์อินทร์ ที่เราเห็นท่านทั้ง 4 นั้นมีองค์เดียวนามเดียว เพราะชีวิตมนุษย์นั้นสั้นนัก ราวกับใบไม้ที่ปลิดปลิวลงสู่ดิน สำหรับเทพยาวนานกว่า ชีวิตเราคงเจอท้าวจตุรเทพ แค่นามเดียว เมื่อท่านใดบำเพ็ญเพียรตามหน้าที่อันดี จะได้รับเลือกจากเทพบิดร ให้เป็นพระอินทร์ หลังจากได้เป็นพระอินทร์ ต่อไปจะได้เป็นองครักษ์ทั้ง 4 ของพระศรีอริยเมตไตร แต่ละตำแหน่งต้องแลกมาด้วย การตัดละซึ่งกิเลส ทั้งสิ้นทั้งหมด
ท่านทั้งหลายนั้น เมื่อมาเกิดบำเพ็ญบุญในมนุษย์ เหมือนลงสู่สนามรบสู้กับกิเลสตัณหาในใจตน
บางท่านก็เป็นพระเกจิ พระอรหันต์ ได้ผ่านบททดสอบ บางท่านก็สอบตก ต้องไปแดนนรกโลกันต์ อันสุดแสนหฤโหด
ที่คุ้มครองกฏโดนพญาครุฑ แห่งแดนฉิมพลีนรก

ดูจากแสงแห่งจิตของคุณ แม้ยังไม่แก่ไม่เฒ่า แต่กระแสเย็นมาก จิตบริสุทธิ์ คงทำบุญเป็นนิจ คุณอาจจะเคยเป็นเพื่อนกับท้าวเธอทั้ง 4 ก็ได้
หรืออาจเป็นเพื่อนกับท้าวสักกะราชาก็ได้

คนเป็นเทพนั้นมาเกิดเพื่อปฏิบัติ ตัดกิเลสทั้งปวง ชนะใจ หาจุดศูนย์กลางให้เจอ ย่อมไม่ได้แปลว่าต้องมีครบมนุษยสมบัติ
แต่หากคุณเป็นผู้มีมนุษยสมบัติครบแล้ว ก็ขออนุโมทนาบุญด้วย

เทพทั้ง 4 นั้น ก่อนรับตำแหน่ง จะกล่าวสัจจะวาจาว่าจะช่วยเหลือดูแลกัน จนพบพระนิพพาน
เป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน

เขียนยาวมาก หวังว่าคงไม่ว่าเราอุตริด้วยอีกคน แต่ถ้าว่าบ้าก็พอรับได้

ป.ล.ความคิดความเชื่อส่วนตัว กระทู้ส่วนตัว

ป.ล.1 มีเทพบางองค์มีคันฉ่องไว้ส่องดู ดูแลเทพตกสวรรค์ด้วยนะเออ
ป.ล.2 มีเทพบางองค์มีหน้าที่บันทึกความดีของเทพตกสวรรค์ และมนุษย์ทั้งหลาย ตอนนี้ไม่รู้นั่งว่างหรือเปล่าไม่ค่อยมีอะไรเขียน
ป.ล.3 มีทหารเทพบางองค์โหดและเที่ยงตรงกว่าพญามาร
ป.ล.4 พระพรหมลิขิตนั้นมีจริงนะจ๊ะ โดยเฉพาะเรื่องความรัก
ป.ล.5 มีครุฑหลายตน คอยจดบันทึกความเลวของมนุษย์ ป่านนี้จดจงมือหักไปแล้วมั้ง สงสัยต้องเพิ่มจำนวนครุฑ
เพราะนรกจะแตก คนชั่วสมัยนี้มันเยอะ จิตใจนั้นตายไปแบบไม่รู้ตัว แบบไม่กำหนดจิต คงดิ่งลงนรกหมด
สงสัยคงต้องสร้างนรกแบบแฟลตปลาทอง ถึงจะพอ
ป.ล.5 ท้าวสักกะเป็นผู้มีรูปงาม และขี้เล่น และอีกหลายอย่าง เยอะอยู่ทีเดียว

ป.ล.6 ตอนนี้กระทู้ของเราทำให้เทวดาผู้บันทึก กับพญาครุฑผู้บันทึก จดกันยิกทีเดียว
อย่าให้รู้นะว่าจดข้ามท่านเทวดา และท่านครุฑข้ามๆไปบ้างก็ได้
และตอนนี้กระทู้ของเรา ทำให้เกิดคลื่นใต้น้ำ ในโลกอื่นๆ
แล้วตูจะได้กลับบ้านมั้ย กระทู้มันล่อแหลม ดูแนวโน้ม จะโดนครุฑจับไปรับไฟโลกันต์มากกว่า
รักกันจริง คิดถึงกันจัง

เค้าก็ไม่ให้ยุ่งกับเรื่องชาวบ้าน เราก็อดไม่ได้ทุกที คนเคยรักเคยชอบกันนิ เคยเป็นเพื่อนกันนิ

ป.ล.ไม่เคยบอกว่าเป็นนู่นเป็นนี่ นั่นมันในฝัน ที่มีคนมาเล่า มาให้สื่อให้ฟัง แต่ไม่ได้ทำอาชีพเป็นหมอดูหรือร่างทรงนะ ตามนั้น

 

ฟังเพลงดีกว่า

จุดอ่อนของฉันอยุ่ตรงที่หัวใจ

https://www.youtube.com/watch?v=Vi19aL3lqiQ

 

โปรดระวัง กระทู้นี้ได้แพร่กระจายสารเสพย์ติดทางจิต
แม้ไม่อยากอ่าน ไม่อยากรับรู้ก็ต้องอ่าน แม้เคยได้อ่านแล้วก็อดจะกลับมาอ่านไม่ได้ แม้จะแอบค่อนขอดเจ้าของกระทู้ในใจ
แต่ก็ยังมาเปิดอ่านต่อไป หากไม่ได้อ่านคล้ายจะลงแดงนิดๆ ยิ่งเสพย์ยิ่งติด ยิ่งคิดยิ่งปวดใจ แต่ก็ไม่รู้ตัวทำต่อไป ต่อไป ตามนั้นนะ

ป.ล.กระทู้นี้เสน่ห์แรงและมายาเยอะเหมือนเจ้าของกระทู้ กระทู้นี้หลงตัวเองเหมือนเจ้าของกระทู้ 555

แหมคนที่อยากให้อ่านมาพอดี