ซูกระแท้ว....แซวกระทู้....

**********************************

 

ถึงเวลาต้องตาย ต่อให้ไม่มีภัยพิบัติมาถึงก็ต้องตายอยู่ดี
ทุกคนหนีความตายไปไม่พ้น
ตราบใดที่มีการเกิด...ย่อมต้องมีการตาย...

เพียงแต่การตายที่ยังไม่ถึงเวลาอันควรนั้น หากเลี่ยงได้ก็ควรเลี่ยง ทั้งนี้ก็ต้องดูว่าการดำรงอยู่นั้น สามารถยังประโยชน์ต่อสังคมและพระพุทธศาสนาได้หรือไม่ หาไม่แล้วก็ไม่มีประโยชน์ที่จะอยู่ต่อไป...

ครูบาอาจารย์หลายรูป ที่ท่านปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบแล้ว จึงสามารถเลือกที่จะดำรงธาตุขันธ์ต่อไปหรือไม่...
แตกต่างจากปุถุชนทั่วไป ที่ไม่สามารถรู้ เห็นสิ่งใดๆได้เลย...
อาจมองได้ว่ามันไม่ยุติธรรมเลยที่ทำไมบางคนรู้ได้ บางคนรู้ไม่ได้
แต่จริงๆแล้ว นั่นมันเป็นเรื่องที่ยุติธรรมแล้ว เพราะเหตุปัจจัยที่แต่ละคนบำเพ็ญมานั้นแตกต่างกัน ผลที่เกิดจากเหตุย่อมแตกต่างกัน ...

ดังนั้นหากปรารถนาผลเยี่ยงใด ก็พึงทำเหตุปัจจัยให้เกื้อกูลต่อผลนั้นๆ จึงจะเป็นการสมควร..

 

สวัสดีครับ ห่างหายไปนาน ได้แต่มาแอบอ่านแวปๆแล้วก็ไป 55 พอดีช่วงนี้เหตุในพื้นที่มันซาๆลงหน่อย หรือจะมีก็ไม่ค่อยตรงกับเวรตัวเอง เลยเหมือนไม่ค่อยมีอะไรมาก แต่ก็น่ะครับช่วงนี้มันก็เลยเป็นช่วงที่ พ่อ แม่ ลูกเมีย ผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนกันเข้าออกโรงพยาบาล เหมือนรู้ว่าเราว่างงาน 55 ก็เลยเป็นช่วงที่ได้ อุปัฏฐาก ดูแลพระพรหม พระอรหันต์ในบ้านแบบเต็มที่ ไม่ต้องกังวลเรื่องงานมากมายนัก ตอนนี้ขณะพิมพ์ทุกอย่างก็ลงตัวดี ทุกคนถึงจะเจ็บป่วยแต่ก็มีขวัญกำลังใจดี ก็ไม่อยากคิดเหมือนกัน หากผมล้มลงสักคน มันก็เหมือนโดมิโน่ พวกเขาเหล่านั้นคงจะลำบากไม่น้อย ก็ได้แต่อธิฐานขอพรพระว่าอย่าให้เราต้องล้มลงเลย 55 แต่ถ้าถึงเวลาก็ช่างมันพยายามทำใจไว้แล้วนิ อิอิ พอดีเห็นในกระทู้อาระมิงค์มีบอกเรื่องการทำบุญให้คนป่วยนั้น ผมเลยมีเรื่องอยากจะเล่าให้ฟังสักหน่อยครับ พอดีช่วงที่ลูกสาวคนโตนอนโรงพยาบาลก็เป็นช่วงที่แม่ยายซึ่งป่วยนอนไอซียู มีอาการไม่สู้ดี แกป่วยหลายโรคมาก ความดัน เบาหวาน หัวใจ แล้วมาเป็นโรคไตวายเฉียบพลัน แต่ไม่สามารถฟอกไตได้ เหตุผลเพราะแกเคยผ่าหัวใจมา อาการหนักมากทุกโรครุมเร้าพร้อมกัน จนสุดท้ายหมอท่านก็ส่งให้กลับบ้าน เหมือนให้กลับมาดูใจ อาการไม่สู้ดี ทางพี่น้องของแฟนก็ได้แต่ดูแลเช็ดตัวไปตามเรื่องตามราว ผมเลยแนะนำพวกเค้าว่า ให้ไปทำบุญให้แกหน่อยเถอะ พี่สาวแฟนเค้าบอกผมว่านี้ก็กะว่าจะไปทำบุญให้แกอยู่เหมือนกันแต่จะรอให้แกหายก่อน ผมนี้มึนตึ๊บเลย 55 อาการขนาดนี้จะหวังให้หายคงยากเป็นแน่นอนเพราะแกนอนติดที่แล้ว ผมเลยบอกถ้ารอให้หายคงไม่ทัน ผมเลยบอกพี่ชายแฟนและน้องสาวแฟนใหเไปตลาดซื้อเต่าซื้อปลาชนิดต่างๆ ที่เค้ากำลังจะฆ่า เอามาเพื่อจะไปปล่อยก่อนเอาไปปล่อยให้บอกแม่ยายด้วยให้แกอนุโมทนาด้วยบุญแล้วบอกขออุทิศให้แก่เจ้ากรรมนายเวรทั้งหลายทั้งปวงของแกด้วย จากนั้นให้ไปซื้อผ้าไตรน์และสังฆทาน พร้อมด้วยอาหารคาวหวานไปถวายที่วัดก่อนไปก็เช่นเคย เอาผ้าไตรน์สังฆทานอาหารคาวหวานเหล่านั้นมาให้แกอนุโมทนาบุญด้วยแล้วให้แกอุทิศให้แก่เจ้าจรรมนายเวรทั้งหลายทั้งปวงของแก ส่วนเวลาว่างๆก็ให้พวกเค้าสวดมนต์ไหว้พระอุทิศให้แก ผมบอกผมเคยทำแบบนี้มาก่อนแล้วตอนน้องชายผมป่วยหนักเป็นโรคไข้เลือดออกประเภทสาม คือมีอาการถ่ายออกมาเป็นเลือดตลอดและอาเจียรเป็นเลือด หมอเรียกผมไปคุยบอกให้ทำใจ แต่หลังจากผมทำไปแล้วสุดท้ายน้องชายผมก็หายเป็นปกติ สุดท้ายปัจจุบันนี้แม่ยายผมแกก็เดินได้แล้วครับแค่ต้องมีไม้ค้ำช่วยพยุงให้เท่านั้นเอง ของอย่างนี้ผมไม่รู้หรอกว่าใครจะเชื่อไม่เชื่อ แต่สองครั้งแล้วสำหรับผมครับ
อาจจะมีทำผิดหรือถูกผมก็ไม่เข้าใจขั้นตอนหรอกน่ะครับ ว่าจริงๆแล้วเค้าจะทำกันยังไง ส่วนเรื่องปล่อยปลาปล่อยเต่านั้นผมกับแฟนและลูกๆก็ทำกันอยู่เรื่อยๆครับ ตกก็ประมาณเดือนละครั้งหรือสองเดือนครั้ง ก็ไม่มีอะไรมาก มาเล่าสู่กันฟังครับผม ผิดถูกยังไงก็ขออภัยไว้น่ะที่นี้ด้วยครับผม..

 

อ่านเรื่องราวของคุณbob13 ที่กรุณามาเล่าให้ฟังด้วยความขอบพระคุณ และเอาใจช่วยให้เรื่องราวต่างๆผ่านพ้นไปด้วยดีค่ะ ชื่นชมที่คุณbob13เป็นคนเข้มแข็งและสามารถนำพาครอครัว ญาติมิตรฟันฝ่าอุปสรรคต่างๆไปได้ด้วยดี...

 

เรื่องการช่วยชีวิตสัตว์ โดยการปล่อย นก ปล่อยปลา ปล่อยเต่า ปล่อยวัว ฯลฯ ที่จะถึงฆาตนั้น เป็นเรื่องดีนะครับ เป็นกุศลที่สามารถช่วยต่อชีวิตได้จริง...

แต่ว่าเวลาทำบุญ เราต้องรู้จักฉลาดทำด้วยครับ ...
อยากจะบอกว่าสมัยรุ่นๆ ผมทำผิดประจำแหละครับ ด้วยฟังเขามาบ้าง คนเฒ่าคนแก่เล่าให้ฟังบ้าง เราก็ทำตามๆเขาไป...จนมาได้เจอหลวงพ่อฤษีนี่แหละครับ...
การได้ครูบาอาจารย์ที่ท่านมีปัญญามาก ก็สามารถช่วยลูกศิษย์โง่ๆให้เอาตัวรอดได้หลายครั้งเลยทีเดียวครับ...

เรื่องปล่อยสัตว์ที่ผมทำผิดๆเอาไว้...นี่เอาเรื่องไม่ดีผมมาตีแผ่ให้ฟัง ฟังเพื่อดูเป็นเยี่ยงนะครับ อย่ามาเอาอย่าง...
"ปล่อยเต่า"
ตอนที่แม่ผมเสียชีวิต กลางคืนมีเต่าตัวหนึ่ง เดินผ่านมาทางหน้าบ้าน พวกผมนี่พากันทึกทักเอาเองเลยว่า คงต้องเป็นเต่าที่แม่เคยปล่อยไว้ มาเคารพศพแม่ เป็นแน่แท้...
อย่ากระนั้นเลย เราควรช่วยกันจับไปปล่อยแม่น้ำเถิด...
ว่าแล้วเราก็จับใส่กะละมัง รุ่งเช้าสองคนพี่น้องก็ไปที่สะพานข้ามคลองบางกอกน้อย อธิษฐานอย่างดีแล้วเทลงคลองไป...

เสียกระดองเต่ากระทบตอม่อสะพานดังโป๊ก...เราสองพี่น้องต่างมองหน้ากัน...
เรามารู้ทีหลังว่าธรรมชาติของเต่าไม่อยู่ในคลอง ในแม่น้ำ เต่าเป็นสัตว์ครึ่งบกครึ่งน้ำและนิยมอยู่ริมหนองน้ำตื้นๆ ถ้าเราไปปล่อยน้ำลึก เต่าว่ายน้ำไม่นานก็จะจมน้ำตาย แทนที่จะได้บุญ กลายเป็นบาป ดังนั้นถ้าจะปล่อยเต่า ควรไปหาที่ปล่อยใกล้ๆหนองน้ำ ที่ไม่ลึก ทางเดินขึ้นลงบ่อไม่ลาดชันมาก อยู่ในเขตอภัยทานจะดีมาก...

บางทีผมก็สงสัยนะว่าเต่าตัวนั้นมันอาจจะบังเอิญแค่เดินผ่านมาเฉยๆและกำลังจะเดินผ่านไป แต่พวกผมดันไปจับมันมาซะก่อน ถ้าไม่จับเอาไว้ เต่าก็คงเดินไปตามวิถีทางของมัน ปกติดี...หรือเปล่า???

 

"ปล่อยปลา"
ผมก็เคยซื้อปลาในตลาดไปปล่อย ครั้งละ หลายๆโล...ส่วนมากจะเป็นปลาดุกครับ เพราะราคาถูกกว่าปลาช่อน...แล้วผมจะรู้สึกอึดอัดใจทุกทีที่ผมไม่สามารถช่วยตัวที่เหลือได้ คือพอแม่ค้าบอกให้ตักเลือกปลา ผมรู้สึกจี๊ดขึ้นมาในใจทุกที..ผมอยากจะช่วยปลาพวกนี้ทั้งหมดเลยครับ...ถ้าผมเลือกตัวไหน ตัวที่เหลือมันก็ต้องตายอยู่ดี...แต่เวลานั้นตังค์ผมมีแค่นั้นเองครับ จะเหมาทั้งหมดก็ไม่ได้...นับว่าเจ็บปวดใจไม่น้อยทีเดียวครับ...

เจ็บซ้ำเข้าไปอีกเมื่อรู้ในภายหลังว่าปลาพวกนั้นโดนแทงเหงือกเสียแล้ว ถึงปล่อยไปก็ไปตายอยู่ดี....แม่ค้าจึงสอนว่า วันหน้าจะซื้อปลา ถามก่อนว่าปลาแทงเหงือกมาแล้วหรือยัง???

ปลาช่อนปลาดุกปลาหมอ ชอบอยู่ตาม ห้วย หนอง บึง ที่ไม่ลึก และน้ำนิ่งครับ ถ้าเป็นคลอง แม่น้ำ ที่น้ำไหลเชี่ยว เราจะไม่สามารถพบปลาพวกนี้ได้เลย เนื่องจากมันจะมีชีวิตอยู่ไม่ได้ ดังนั้นถ้าจะปล่อยก็ต้องเลือกที่ด้วยครับ...
เฮียผมจึงเลือกปล่อยที่ท้องร่องหลังบ้าน ที่มีกอผักตบหนาแน่น ด้วยคิดว่าจะให้ปลาซ่อนตัวได้ดี..แต่เนื่องจากน้ำนิ่งเกินไป ไม่มีการไหลเวียนเลย น้ำจึงเริ่มเน่า และแน่นอนปลาเหล่านั้นก็ต้องตายในที่สุด...

สรุปคือจะบอกว่า การปล่อยสัตว์นั้นดี...แต่ขอให้นึกถึงธรรมชาติของสัตว์เหล่านั้นด้วยว่า มันอยู่แบบไหน ก็ให้ไปปล่อยในถิ่นที่เหมาะสมกับสัตว์ชนิดนั้นๆครับ...ให้ห่างไกลจากคนที่จ้องจะทำลายชีวิตพวกมัน...

อีกอย่างหนึ่งที่ผมทำของผมเองเงียบๆไม่ได้บอกใครมาก่อน คือผมกลัวคนอื่นเขาจะหาว่าบ้าน่ะครับ...
คือเวลาผมเห็นสัตว์ตัวไหนมันเดือดร้อน ผมจะไม่คิดเลยครับ เพราะผมตัดสินใจไว้ก่อนแล้วว่าจะช่วย มันไม่ต้องใช้สมองไปคิดครับ ผมช่วยทันที สกปรกก็ไม่เป็นไร จะเสียเวลาที่ผมจะต้องรีบไปทำธุระผมก็ไม่สนใจ ผมคิดว่าชีวิตเหล่านี้แม้จะเป็นสัตว์ตัวเล็ก มันก็หนึ่งชีวิต...เห็นไส้เดือนหนีน้ำเลื้อยมาตรงทางเดินข้างวัด ชาวบ้านเดินผ่านไปผ่านมาก็ต้องเหยียบ...ผมจับใส่ขวดไปปล่อยตรงที่มีดินซุยๆพอให้ไส้เดือนอาศัยได้ ไม่มีมดที่จะมากิน ห่างจากทางเดินที่จะไม่มีคนมาเหยียบ...ชาวบ้านเดินผ่านไปผ่านมาก็สงสัยครับ อีตาบ้านี่แต่งตัวก็ดี มานั่งเก็บไส้เดือน...

แต่ผมไม่สนใจหรอกครับ เพราะผมเป็นคนหน้าด้าน อีกอย่างผมคิดว่าคนเหล่านั้นก็ไม่เคยช่วยเหลือผมหรือเคยให้ข้าวให้น้ำผมกิน ดังนั้นเขาจะคิดว่าผมอย่างไร ผมจึงไม่ต้องไปแคร์ครับ...

คือถ้าพบเห็นสัตว์ลำบากอยู่ ไม่ว่าจะเป็นนก หมู หมา กา ไก่ ไส้เดือน กิ้งกือ แม้แต่มดสักตัว...
ช่วยเถอะครับ...ชีวิตคือชีวิต เราหนึ่งชีวิต เขาก็หนึ่งชีวิต เรารักชีวิต เขาก็รักชีวิต
ช่วยไปแล้วผมก็ไม่เคยคิดว่า มดจะมาตอบแทนบุญคุณผมเหมือนในนิทานอีสป ผมช่วยเพราะอยากให้เขาพ้นทุกข์ อยากให้เขามีความสุข เมื่อเขาพ้นทุกข์แล้ว มีความสุขดีแล้ว ก็ถือว่าหมดหน้าที่ผม แล้วผมก็พอใจแล้ว...ผมไม่ได้ประกาศออกไป ไม่ได้บอกใคร แต่ผมก็รู้ของผมอยู่ในใจคนเดียวนี่แหละครับ...

เรื่องนี้ผมก็ไม่เคยเล่าให้ใครฟังมาก่อน พึ่งมาเล่าโพสนี้เองครับ เนื่องเพราะผมไม่อยากจะให้ใครเข้าใจว่าผมเป็นคนดี ใจบุญสุนทาน หรือเป็นคนที่ชอบปิดทองหลังพระ...
เพราะแท้ที่จริงแล้วผมยังไม่ใช่เป็นคนดี แล้วผมก็ไม่ได้ปิดทองหลังพระ ผมเห็นตรงไหนว่างผมก็ปิดครับ ถ้าปิดทั้งองค์ได้ผมก็ปิดทั่วทั้งองค์แหละครับ...

ผมเป็นคนธรรมดาๆเหมือนคนอื่นๆ ยังเป็นปุถุชน คือคนที่ยังหนาแน่นด้วยกิเลสอยู่ ได้มีโอกาสสดับรับฟังคำสั่งสอนของครูบาอาจารย์ที่ท่านผ่านเรื่องราวต่างๆมามาก มีความฉลาดดีแล้ว ท่านได้วางรากฐานแนวทางให้เราเดิน เมื่อเดินไปแล้วก็ค่อยๆเห็นจริงดังพระเดชพระคุณท่านได้กล่าวไว้ ทำให้เราไม่พลาดพลั้งโดยง่าย ก็เท่านั้นเองครับ...

ก็หวังว่าท่านทั้งหลายจะพอได้แง่คิดมุมมองต่างๆเพิ่มเติมหลากหลายขึ้น พอให้เป็นเครื่องพิจารณาในการทำบุญทำกุศลสืบต่อกันไปนะครับ..

 

******************************
คัดมาตอนหนึ่งค่ะของหลวงพ่อฤาษี
มันมีอยู่คราวหนึ่งที่ท่านเจ้<wbr>าคุณพิมลธรรมวัดมหาธาตุ สมัยนั้นยังดำรงตำแหน่งพระศรีสุ<wbr>ธรรมมุนี เป็นเจ้าคณะจังหวัดอยุธยากำลั<wbr>งเทศน์ กลางวันนะ ก็มีแสงขึ้นไปจับอยู่ที่<wbr>เพดานตรงกับหลวงพ่อปาน แล้ววนไปวนมาตลอดเวลาเทศน์ แสงสว่างมากเป็นจุดคล้ายๆ กับแสงไฟฉายขนาดใหญ่ กลางวันนี่ ใครจะฉายไฟขึ้นไป เราก็เห็น แต่ว่าเขาไม่ได้ฉายกันเราก็<wbr>เลยไม่เห็นคนฉาย อันนี้อย่างหนึ่ง
แล้วมีนกกลุ่มหนึ่งมาจับ เข้ามาหาท่านอยู่เสมอ อันนี้ก็ไม่แปลก
อีกอย่างหนึ่งคือเต่า เต่าตัวนี้หลวงพ่อท่านปล่อยที่<wbr>จังหวัดสิงห์บุรี ท่านเขียนชื่อท่านไว้ แม่สุ่นแล้วก็ตาเซ่งหลีหรือไงก็<wbr>ไม่ทราบที่ตลาดบ้านแพนเขาไปซื้<wbr>อมาจากคนเมามันจะแกง แล้วเขาก็มาถวายท่าน ท่านเขียนไว้ที่อกว่า พระปานปล่อยที่จังหวัดสิงห์บุรี แม่สุ่นแล้วก็พ่ออะไร ซุ่นหลีอะไรก็ไม่ทราบ ท่านเขียนไว้ที่หน้าอกด้วยตะปู รอยยังอยู่ แต่ว่าปล่อยหลายปีมาแล้<wbr>วประมาณว่าสัก ๑๐ ปี เจ้าเต่าตัวนี้มันโตมาก ขนาดเด็กขี่ได้ ไปกับผักชวา พอไปถึงหน้าวัดก็ไต่ขึ้นมาบนเขื<wbr>่อน คนเดินดูกัน ก็ไต่ไปตามถนนของเขื่อน พอถึงถนนหน้าศาลาแล้วมันก็เลี้<wbr>ยว เลี้ยวขึ้นไปจะขึ้นบันไดศาลา คนก็เลยจับขึ้นบันได แล้วไปไหน ก็ปรากฏว่าไปนอนอยู่ใต้ศพหลวงพ่<wbr>อปาน ต่อมาเจ้าของชื่อที่<wbr>เขาเอามาถวายท่านปล่อย เมื่อเขานำศพไปเก็บแล้วก็<wbr>เอาไปเลี้ยงไว้จนกระทั่งเต่าตั<wbr>วนั้นตาย สงเคราะห์ตลอดไป
นี่เรื่องก็มีเท่านี้นะ เรื่องอัศจรรย์ก็ไม่มีมาก

a8a8a8a8a8a8a8a8a8a

​

ขอบพระคุณที่มา

http://www.dharma-gateway.com/<wbr>monk/monk_biography/lp-parn/<wbr>lp-parn-wat-bang-nom-kho-hist-<wbr>04.htm
​

 

การปล่อยเต่าในลักษณะนี้ ไม่ได้บุญนะจ๊ะ

 

ที่ๆผมและครอบครัวปล่อยประจำ จะเป็นคลองเล็กๆข้างวัดครับ ส่วนเต่านั้นเวลาซื้อจะะดูก่อนครับว่าเป็นเต่าบกหรือเต่าน้ำ ลักษณะจะต่างกันครับ ต้องดูให้ดี ช่วงชีวิตหนึ่งเมื่อก่อนนั้นผมเองก็เป็นพรานล่าสัตว์พรากชีวิตมาก็ไม่น้อยทั้งสัตว์น้ำสัตว์บกหากินไปกับการล่า เพราะข้ออ้างที่บอกกับตัวเองว่าเราฐานะไม่ดี ไม่รู้จักเวรกรรม ทำบุญอะไรเท่าไหร่เลย แต่หลังจากเข้ารับราชการใหม่ๆเป็นเวลาเดียวกับที่ได้ลูกคนแรกก็ตั้งปฏิญาณไว้ว่าจะเลิกการฆ่าและวิชาพรานก็จะไม่สอนใครต่อ เป็นช่วงเดียวกับที่ได้พบเจอธรรมมะคำสั้งสอนจากครูบาอาจารย์ต่างๆจากหนังสือจากเวปต่างๆ ก็พอได้รู้ได้เข้าใจเรื่องบาปบุญคุณโทษกับเขาบ้างก็ขอบอกเลยครับว่ากลัวจริงๆ เพราะก่อนหน้านี้ทำชั่วทำบาปมาก็ไม่น้อย แต่ตอนนี้ก็หยุดแล้วถึงไม่ได้ร้อยเปอร์เซ็นแต่ก็จะพยายามทำครับ และพยายามคืนชีวิตให้กับเขาบ้าง หากมีโอกาสก็พยายามแนะนำและบอกต่อกับทุกคนๆ ก็พยายามทำเท่าที่จะทำได้ครับ ไม่ได้หวังจะได้ชื่อว่าเป็นคนดีเพราะผมเชื่อว่าไม่มีใครหรอกครับที่ดีได้ร้อยเปอร์เซ็นหากยังใช้ชีวิตอยู่กับกองความอยากอยู่ แค่่เห็นว่าชีวิตที่เหลืออยู่ได้ใช้ให้มันมีประโยขน์กับคนอื่นบ้างท่ามกลางความดีชั่วที่ปะปนกันอยู่ทุกอารมณ์จิต หรือไม่ก็ขอให้ได้ทำประโยชน์แก่ตนและคนอื่นๆให้ได้สักเสี้ยวหนึ่งของคุณอาระมิงค์ และท่านอื่นๆก็ยังดี ...ผมโขคดีที่ได้เข้ามาเจอมาอ่านธรรมะของคุณอาระมิงค์และคุณคมสันต์ usaและท่านอื่นๆ ผมว่าผมได้ประโยชน์มากมายเลยครับสิ่งเหล่านี้ส่วนตัวผมเรียกว่าความดีครับเป็นความดีที่ท่านมอบให้บอกให้แบบชี้แนะบอกกล่าว....สวัสดีครับ

 

อนุโมทนากับทุกๆท่านที่กรุณาเข้ามาให้ความรู้นะคะ
บางทีแม้เราจะเจตนาดี แต่ก็อาจผิดพลาดได้เสมอค่ะ
ดังนั้นการที่ได้มีผู้รู้มาบอกเล่าประสบการณ์ให้ฟังจึงเป็นเรื่องที่มีประโยชน์มาก

 

อภัยปริตร สวดบูชาให้พ้นจากภัยพิบัติทั้งปวง
อานุภาพเพื่อแก้ลางร้าย เหตุร้าย ฝันร้ายทำลายสิ่งอัปมงคลทั้งปวงให้มลายสิ้น

ยันทุนนิมิตตัง อะวะมังคะลัญจะ โย จามะนาโป สะกุณัสสะ สัทโท
ปาปัคคะโห ทุสสุปินัง อะกันตัง พุทธานุภาเวนะ วินาสะเมนตุ ฯ
ยันทุนนิมิตตัง อะวะมังคะลัญจะ โย จามะนาโป สะกุณัสสะ สัทโท
ปาปัคคะโห ทุสสุปินัง อะกันตัง ธัมมานุภาเวนะ วินาสะเมนตุ ฯ
ยันทุนนิมิตตัง อะวะมังคะลัญจะ โย จามะนาโป สะกุณัสสะ สัทโท
ปาปัคคะโห ทุสสุปินัง อะกันตัง สังฆานุภาเวนะ วินาสะเมนตุ ฯ


คำแปล อภัยปริตร


นิมิตอันเป็นลางชั่วร้ายอันใด สิ่งอวมงคลอันใด
เสียงนกที่ไม่ชอบใจอันใด สิ่งที่น่าตกใจอันใด
บาปร้าย เคราะห์ร้ายอันใด ฝันร้ายอันใด สิ่งไม่พึงปรารถนาอันใด ที่มีอยู่
ขอสิ่งเหล่านั้นจงถึงความพินาศไป ด้วยอานุภาพแห่ง พระพุทธเจ้า ฯ
นิมิตอันเป็นลางชั่วร้ายอันใด สิ่งอวมงคลอันใด
เสียงนกที่ไม่ชอบใจอันใด สิ่งที่น่าตกใจอันใด
บาปร้าย เคราะห์ร้ายอันใด ฝันร้ายอันใด สิ่งไม่พึงปรารถนาอันใด ที่มีอยู่
ขอสิ่งเหล่านั้นจงถึงความพินาศไป ด้วยอานุภาพแห่ง พระธรรมเจ้า ฯ
นิมิตอันเป็นลางชั่วร้ายอันใด สิ่งอวมงคลอันใด
เสียงนกที่ไม่ชอบใจอันใด สิ่งที่น่าตกใจอันใด
บาปร้าย เคราะห์ร้ายอันใด ฝันร้ายอันใด สิ่งไม่พึงปรารถนาอันใด ที่มีอยู่
ขอสิ่งเหล่านั้นจงถึงความพินาศไป ด้วยอานุภาพแห่ง พระสังฆเจ้า ฯ
*********************************************
อภัย(ย)ปริตร...........นฤมิตอานุภาพป้อง
อันร้ายนิมิตจ้อง.........สกุณร้องบ่พึงใจ
เคราะห์ร้ายอัปมงคล....พินาศลงปริตรชัย
ด้วยอานุภาพชัย........ชนะพุทธ(ธ)ธรรมสงฆ์
ปีใหม่ตลอดปี............พลดีสุขดำรง
พุทธมนต์อภัยดล........ชนะชัยนิรันดร์เทอญ.
อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑
**********************************************
นฤมิต คืออะไร แปลภาษา แปลว่า หมายถึง (พจนานุกรมไทย-ไทย ราชบัณฑิตยสถาน)
นฤมิต[นะรึ] ก. สร้าง แปลง ทํา. (ส. นิรฺมิต
ป. นิมฺมิต).

 

แถมด้วยคาถาเงินล้านค่ะ
คาถาเงินล้าน วัดท่าซุง

ตั้งนโม 3 จบ

สัมปะจิตฉามิ นาสังสิโม
พรหมา จะ มหาเทวา สัพเพยักขา ปะรายันติ(คาถาปัดอุปสรรค)
พรหมา จะ มหาเทวา อภิลาภา ภะวันตุ เม(คาถาเงินแสน)
มหาปุญโญ มหาลาโภ ภะวันตุ เม(คาถาลาภไม่ขาดสาย)
มิเตพาหุหะติ(คาถาเงินล้าน)
พุทธะมะอะอุ นะโมพุทธายะ วิระทะโย วิระโคนายัง
วิระหิงสา วิระทาสี วิระทาสา วิระอิตถิโย พุทธัสสะ
มานีมามะ พุทธัสสะ สวาโหม(คาถาพระปัจเจกพุทธเจ้า)
สัมปะติจฉามิ(คาถาเร่งลาภให้ได้เร็วขึ้น)
เพ็งๆพาๆหาๆฤาๆ
(บูชากี่จบก็ได้ ตัวคาถาต้องกล่าวทั้งหมด ข้อความอธิบายในวงเล็บไม่ต้องสวด)
(พรหมา-อ่านว่า พรม-มา)
(สวาโหม-อ่านว่า สะ-หวา-โหม)

-คำอธิบาย-

หลวงพ่อได้คาถาบทเหล่านี้โดยตรงจากองค์สมเด็จฯ(องค์ปฐม)ตั้งแต่ปี 2517 เป็นเวลา 4 ปี จึงจะได้ครบถ้วน ท่านบอกว่า คาถาที่ได้จากกรรมฐาน เขาจะไม่บอกใคร เมื่อวันที่ 31 ธันวาคม 2527 เวลา 23.59 น. องค์สมเด็จฯ ได้อนุญาตให้ลูกหลาน และพุทธบริษัทใช้ได้เป็นสาธารณะ

พระราชพรหมยาน(หลวงพ่อฤาษีลิงดำ) วัดท่าซุง จ.อุทัยธานี

 

[นิทานปล่อยสัตว์ 100 เรื่อง] เรื่องที่11 -20 [นิทานธรรมะสอนใจ]
https://www.youtube.com/watch?v=daYuCwCtThg

เจริญธรรมทุกๆท่านค่ะ

 

อ่านแล้วทำให้นึกถึงตัวเองอีกแล้วค่ะ คาดว่าด้วยความโง่ไม่รู้จักคิดก่อนจะทำ บังเอิญวันนั้นขี่มอร์ไซด์ผ่านอะไรดำๆ จึงย้อนกลับมาดู พบเต่ากำลังเดินจากกลางถนนไปริมถนน ด้วยความหวังดี ไม่คิดหน้าคิดหลัง นึกอย่างเดียวต้องนำไปปล่อย เลยจับเต่าไปหาที่ปล่อย แต่ติดตรงต้องทำงานทั้งวัน กว่าจะได้ไปปล่อยก็หลังเลิกงาน ได้ช่วงบึงน้ำที่เป็นทุ่งหญ้าริมถนนสายหนึ่ง ปล่อยปุ๊ปก็รู้สึกดี เวลาผ่านไปมา ก็ให้ชื่นใจ ซึ่งตอนนั้นเป็นหน้าฝน น้ำจึงมีขัง พอหน้าแล้งมาเยือน เวลาผ่านไปรู้สึกไม่สบายใจ เพราะน้ำเริ่มแห้ง หญ้าก็แห้ง คนก็มาทอดแหจับปลา ในที่สุดก็คิดได้ว่า รึว่าเต่าตัวนั้นความจริงมันอาศัยอยู่แถวที่เราเจอ เพราะก่อนเห็นมัน จะมีสะพานข้ามทางน้ำเล็กๆ ดูว่าแม้หน้าแล้งก็คงไม่แห้งแร้ง คิดไปคิดมา จากบุญจะบาปไหมนะ? วิตกกังวลว่ามันจะถูกจับรึเปล่า รึว่าจะอดอาหารรึเปล่า วิตกจริตไปเลยทีเดียว นี่แหละค่ะ ทำอะไรไม่คิดหน้าคิดหลัง ต้องมาลุ้นระทึกกับสิ่งที่ทำ! ขออโหสิกรรมด้วยนะคะ คุณเต่า ToT

 

เคยคิด จะปล่อยตะเข้ลงคลอง ปล่อยเสือเข้าอยู่เหมือนๆกันค่ะ

จะบาปจะบุญก็ไม่ค่อยแน่ใจ นะคะ

 

สาธุค่ะพายุ
พี่ติงละอยากจะปล่อยตัวเองบ้างค่ะ
รู้สึกเหมือนอยู้ในคุกหรือวังวนอะไรสักอย่าง

 

ปล่อยตัวปล่อยใจรึคะ

ว๊าย....แลดูไม่สำรวมเลยค่ะ ๕๕๕๕

 

๕๕๕๕ ไม่อัจฉริยะจริงคิดไม่ได้นะเนี่ย
ลองดูดีไหม ไม่ลองไม่รู้นี่นาเนาะพายุเนาะ
ปล่อยตัวสบายๆ
ปล่อยใจสบายๆ