ซูกระแท้ว....แซวกระทู้....

คราวนี้ก็มีปัญหาอีกค่ะ เพราะเวลาเมื่อยก็จะพับเพียบไปทางซ้ายบ้างขวาบ้าง :'(

 

ช่วงนี้สงสารเว็บที่มีปัญหา แต่ก็เฝ้ารอพี่ระมิงค์มาเล่าเรื่องให้ฟังค่ะ

 

ผมหลงประเด็นแบบที่แม่ต้อยว่านี่แหละครับ หมดเวลาไปหลายเดือน ว่างๆมีเวลาก็คิดหาวิธีการว่า ทำไงนะจะมีอุปกรณ์ที่เรานั่งคุกเข่าก็ได้แล้วสวดจบสังฆคุณแล้วสามารถนั่งพับเพียบได้อีกด้วย....คิดไม่ออกครับ...

คิดจนสุดทางแล้วก็วกกลับมาที่จุดตั้งต้นว่า เราจะนั่งสวดมนต์ในท่าที่สุภาพ แล้วไม่ปวดเมื่อย ซึ่งแน่นอนว่าถ้าเราไม่ปวดเมื่อยเราก็จะสวดมนต์ได้นาน เป้าหมายจริงๆแล้วเราคือการนั่งสวดมนต์โดยไม่ปวดเมื่อยในท่าที่สุภาพ ซึ่งจะคุกเข่าหรือพับเพียบก็ได้ไม่จำเป็นต้องทำได้ทั้งสองท่า แต่นั่งเก้าอี้แบบห้อยเท้าอย่างนั้นเราไม่เอา ไม่สุภาพ....

จึงมาเลือกเป็นท่านั่งคุกเข่าครับ เพราะเป็นท่าที่เอวไม่บิด ย่อมไม่ปวดเอว แต่พอจะให้เป็นท่าเทพบุตร เก้าอี้ก็สูงมากจนไม่รับกับสรีระ ไม่ได้สัดส่วน
มาคิดว่า ใครกันนะที่บอกว่าผู้ชายต้องนั่งท่าเทพบุตร แล้วผมก็ไม่เคยเห็นเทพบุตรว่าเขานั่งอย่างนั้นจริงหรือเปล่า แล้วเทพบุตรนี่เขาห้ามท่านไม่ให้นั่งท่าเทพธิดาหรือไง? อันนี้ผมคิดว่าคนเราไปกำหนดกันขึ้นมาเอง แน่นอนว่าถ้านั่งได้ไม่ปวดมันก็ไม่มีปัญหาอะไรหรอกครับ แต่สำหรับคนที่นั่งแล้วปวดเท้า เข่า ขา เอว จะมาเอาเงื่อนไขนี้บังคับเราทำไมกัน...

มีคนเคยเล่าให้ฟังว่าหลวงพ่อพุทธทาสท่านนั่งพับเพียบเก็บปลายเท้าทีละ4-6ชั่วโมงทำได้โดยไม่ต้องเปลี่ยนท่า....สาธุ...แต่ผมว่าท่านต้องปวดแหละนะ แต่ทนเอา...ทำไมต้องทนเจ็บทนปวดแบบนั้นด้วยนะ...ผมแค่คิดในใจเฉยๆ..ไม่กล้าบ่นออกไปหรอก

เรื่องเจ็บก็ทนปวดก็ทนเพื่อการบรรลุธรรมของนักปฏิบัติเพื่อหวังมรรคผลแล้วนั้น ผมเคยลองมาหลายแบบแล้วครับ แต่ว่าไม่เคยทำถึงขนาดที่เจ้าชายสิทธัตถะได้ทรงทำลงไปเป็นเวลา6ปี เพียงมาทราบว่า 6 ปีที่ทรงบำเพ็ญทุกขกริยานั้น ไม่เป็นผลต่อการบรรลุธรรม ผมเชื่อตามพระพุทธองค์ตรัสไว้เรื่องมัชฌิมาปฏิปทาครับ ไม่เอาแบบสบายเกินไป แต่ก็ไม่ต้องลำบากเจ็บปวดยากแค้นลำเค็ญ เอาแบบผ่อนคลายแล้วมีสติ สัมปชัญญะ น่าจะดีกว่า...

สุดท้ายจึงมาจบลงที่ท่านั่งคุกเข่าแบบท่าเทพธิดา ซึ่งขยับปลายเท้าไขว้กันได้บ้างเพื่อเปลี่ยนอริยาบทแต่ไม่เปลี่ยนท่านั่ง คือยังคงคุกเข่าเหมือนเดิม หลังจากทดลองทำขึ้นมาแล้วก็มีการปรับปรุงอยู่อีกหลายอย่าง แก้ไขข้อผิดพลาดบกพร่องอีกหลายครั้ง กว่าจะสำเร็จออกมาพอให้เพื่อนพ้องน้องพี่ได้ใช้กันครับ...

ผมแอบดีใจเล็กๆนะครับว่า เราได้ทำเครื่องมือบางอย่างขึ้นมาเพื่อเกื้อกูลต่อพุทธบริษัทฯให้สามารถประพฤติปฏิบัติธรรมได้สะดวกขึ้น จึงขอถวายผลงานนี้ไว้ในพระพุทธศาสนา ไม่จดสิทธิบัตรทางปัญญากับกรมทรัพย์สินฯหรอกนะ เราจะจดไว้ในพระพุทธศาสนา น้อมถวายเป็นพุทธบูชา ...ประสาคนบ้าๆบอๆอย่างผม เท่านี้ผมก็ดีใจแล้วครับ...

 

ภาพสุดท้ายนี่น่ากลัวจังเลยนะครับ เค้าเฝ้าศาลตรงทางขึ้นบันไดอยู่น่ะ...

 

วัดร่มรื่นมากนะคะพี่ระมิงค์
น่าเสียดายที่ไม่ทราบชื่อวัดและท่านเจ้าอาวาสค่ะ

เมื่อวันอาทิตย์ ติงได้มีโอกาสไปวัดป่าธรรมอุทยาน(วัดหลวงพ่อกล้วย) ที่จังหวัดขอนแก่น เดี๋ยวนำรูปมาให้เพื่อนๆชมนะคะ

 

ติงลงรูปเล็กๆไม่เป็นค่ะ ขอโทษด้วยนะคะ

 

๒๓ พฤศจิกายน ๒๕๕๗
มีโอกาสได้ไปวัดป่าธรรมอุทยาน จังหวัดขอนแก่น พระอาจารย์สำราญ ธมฺมธุโล (หลวงพ่อกล้วย)
ด้วยความที่ไปเป็นครั้งแรก ก็อธิษฐานจิตว่าขอให้ได้กราบหลวงพ่อ
ไม่น่าเชื่อว่าได้กราบท่านจริงๆค่ะ เห็นพระภิกษุรูปหนึ่งเดินมา จิตบอกว่าเป็นหลวงพ่อ รีบนั่งลงกราบท่าน ท่านเมตตามากค่ะ ปฏิสันถารด้วยธรรมอันยิ่ง
กราบหลวงพ่อด้วยเศียรเกล้าเจ้าค่ะ
(มาเห็นรูปหลวงพ่อทีหลัง สอบถามทราบความว่าเป็นหลวงพ่อจริงๆ)

 

รอท่านพี่ระมิงค์ว่างมาเล่าผลของการปฏิบัติต่อค่ะ
ปูเสื่อรอค่ะพี่

 

อยากทราบว่าที่พระพุทธองค์ทรงพระหัตแบบนั้นหมายความว่าอย่างไรคะ ท่าน อ ระมิงค์

 

อาเฮียผมเคยเล่าให้ฟังไว้ว่า...
ที่ทรงทำพระหัตถ์เช่นนี้หมายถึง วัฏฏะสงสารนี้(คือการทำเป็นวงกลม)วนเวียนอยู่ในกามโลก รูปโลก อรูปโลก....(คือนิ้วทั้งสาม)
การจะออกไปให้พ้นจากวัฏฏะสงสารนี้(คือการทำนิ้วเป็นวงกลม)ได้นั้น
ต้องอาศัย ศีล สมาธิ ปัญญา...(คือนิ้วทั้งสาม)
แล้วแม่ต้อยมีความเห็นว่ายังไงมั่งล่ะครับ...

 

ห้องสำหรับสวดมนต์และปฏิบัติธรรมของเศรษฐีใจบุญ สร้างเอาไว้...



กุฏิที่พักสำหรับผู้มาปฏิบัติธรรม...



ท่านเจ้าของสถานที่นี้ เคารพในวีรกรรมของสมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราชเป็นอย่างยิ่ง ด้วยพระมหากรุณาธิคุณของพระองค์ ทำให้พวกเรามีแผ่นดินอยู่อาศัยจนถึงทุกวันนี้ และสามารถดำรงไว้ซึ่งพระพุทธศาสนาให้สถิตย์สถาพรอยู่บนผืนแผ่นดิน...
พระองค์ทรงเสียสละ อย่างใหญ่หลวงอย่างที่ไม่เคยมีปรากฎมาก่อน...



พระยาพิชัยดาบหัก เป็นอีกท่านหนึ่งที่สมควรได้รับการยกย่องให้เป็นวีรบุรุษคู่บัลลังค์ และยังมีทหารหาญอีกเป็นจำนวนมากทั้งชาวจีนและชาวไทยที่ได้ร่วมรบกอบกู้แผ่นดินสยาม

ท่านเจ้าของสถานที่จึงได้สร้างพระพุทธปิยะทัสสีมงคลมุณี เพื่อถวายเป็นพระพุทธรูปประจำพระรัชกาล ของสมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราช ทำด้วยทองแดงหนักถึง5ตัน มีความสวยสดงดงามอย่างยิ่ง...

 

เรื่องการปฏิบัติธรรมนั้น ผมถือว่าผมยังเป็นผู้ใหม่อยู่
ไม่ว่าหลวงตา หลวงพ่อ หลวงพี่จะแนะนำให้ทำอย่างไร ผมก็ทำตามท่านบอกทุกอย่าง
ผมไปเพื่อเรียนรู้ ไม่ได้ไปเพื่ออวดรู้ ดังนั้นจึงก้มหน้าก้มตาทำตามแนวทางปฏิบัติสมถะกรรมฐานของหลวงพ่อ...
ซึ่งเป็นวิธีการดึงลม ที่คล้ายๆกับการฝึกปราณ นับเป็นกุศโลบายที่ดีที่ทำให้จิตดิ่งเข้าในฌาณได้ง่าย และเร็ว ไม่จำกัดว่าเป็นผู้บุญมาก บุญน้อย โง่หรือฉลาด ก็สามารถทำได้เช่นเดียวกันหมด เพียงขอให้เชื่อฟังครูบาอาจารย์ทำตามที่ท่านบอกท่านสั่งเอาไว้เท่านั้นเอง...

ทราบจากหลวงพ่อว่า วัดท่าไม้ ได้มาขอนำวิธีการปฏิบัตินี้ไปใช้ฝึกอบรมพุทธบริษัทฯที่วัด ซึ่งหลวงพ่อท่านก็อนุญาตให้นำไปเผยแพร่ต่อได้ครับ ส่วนเรื่องว่า วิธีการฝึกเป็นอย่างไรนั้น ผมขอไม่เอามากล่าวในที่นี้ เพื่อป้องกันการถ่ายทอดที่อาจจะผิดพลาดคลาดเคลื่อนได้

 

วัดท่าไม้ ที่อยู่ตำบล ท่าไม้ อำเภอกระทุ่มแบน จังหวัดสมุทรสาครเหรอคะ

 

ใช่แล้วจ้า...เห็นหลวงพ่อท่านบอกมาอย่างนั้นนะ...
เห็นข่าวหลวงพ่อไปกวนสีผึ้งที่วัดไตรมิตรกับสมเด็จพระพรหมเวทีอีกด้วย...
กิจนิมนต์ท่านเยอะมาก...

 

**เคยทราบมาว่าทุกอิริยาบทที่พระพุทธองค์ทรงแสดงนั้นมีความหมายทั้งนั้น ขอบพระคุณที่อธิบายให้ทราบค่ะ สาธุๆๆ(นั่นแน่ ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยม "จิตพร้อม รับภัยพิบัติ"ค่ะ บ้านนั้นไม่มีคนอยู่แล้ว)

 

สถานที่ปฎิบัติธรรมแห่งนี้ ร้างหรืออย่างไรคะ ไม่มีการฟื้นฟูหรืออย่างไรคะ น่าสนใจนะคะถ้าเราฟื้นฟูขึ้นมาและให้คนมาปฎิบัติธรรมเพื่อการหลุดพ้นจาก ตาย เกิด ๆๆๆๆ ก็จะดีไม่น้อย(มาก)เลยค่ะ หรือจะให้คุณครูติงติง เริ่มแรก (ลุ้นๆๆๆ)

 

วันนี้ทำงานบ้านเสร็จแต่เช้าค่ะ
รีบเข้าเว็บมาดูว่าพี่มีท่านใดกล่าวถึงติงบ้างไหม...^____^
(เขาว่าคนเกิดเดือนพฤษภาคมมักมีสัมผัสพิเศษ ก็เลยลองมั่งค่ะ )
ปกติ ติงไม่มีความอยากที่จะรวยเลย แต่บางทีก็คิดว่าถ้าเรามีเงินมาก
เราก็สามารถให้สังคมได้มาก
แต่อาชีพครูถ้าไม่่ทำอาชีพเสริม หรือไม่รวยมาตั้งแต่เกิด
โอกาสจะมั่งมีเงินทองนั้นไม่มีเลย
ยิ่งไม่ซื้อหวยด้วยแล้ว ปิดประตูรวยเลยค่ะ ๕๕๕

ติงแอบคิดว่าถ้ามีเงิน จะพาเด็กๆไปเที่ยว พาไปวัด
สร้างเสนาสนะไว้ในพระพุทธศาสนา
ตั้งโรงทาน
ฝันนนๆ เพราะอยู่โรงเรียนในฝัน
แต่เมื่อไม่มีทรัพย์สินเงินทองขนาดนั้น
ก็ทำเท่าที่กำลังพอมี
และไม่ได้ทุกใจมาก
เวลาเขาทำอะไร ก็เอาเงินไปร่วมแม้เพียงเล็กน้อยก็สุขใจแล้วค่ะ

แต่ก็ยังมีฝันบ้าง ในบางโอกาส

 

*****************************************
ถ้าคุณครูติงติงเริ่มต้น เงินก็จะมาเองแหละค่ะ ของแบบนี้ทําคนเดียวไม่ไหวค่ะ แถมอานิสงค์มากเพราะเป็นไปเพื่อการหลุดพ้นค่ะ({)