เพื่อการกุศล นิ่มป่าแดง...ตามอ่านประสบการณ์จริง

ไปเจอเด็กชายน่ารักคนนึง เห็นแล้วสะดุดใจ
ไม่รู้ว่าเป็นคู่มิตรวันเกิดกันหรือไร
แต่ฝากคุณghostlinux ผูกดวงให้หน่อย
และดูช่วงหลังวันเกิดปีหน้าด้วย

อังคารที่26 พ.ค.2552 11:45

ว่าจะไม่ส่งให้แล้วนะ แต่ถือว่าฝึกวิชาละกัน

พระฯของพี่นิ่ม อยากได้รุ่นไหน จะฝากเป็นที่ระฤกไปให้
ถ้าว่างก็เอาดวงพี่นิ่มมาขึ้นกระดานหน่อย ผมจำไม่ได้แล้วครับ

 

เห็นใจผู้หญิง เพศมารดา เดี๋ยวนี้เวลาสัมภาษณ์งาน จะถามว่าเเต่งงานหรือยัง
มีลูกยัง ถ้ายังไม่มีลูก จะถามต่อว่าวางแผนจะมีลูกเมื่อไร
เเล้วบางทีจะเล่าว่างานไม่ปลอดภัยต่อคนท้อง ประมาณนี้ ฟังเเล้วแปลกๆ

 

อ่านแล้วฮาครับท่าน!

เด็กมันพูดจริงครับ "พ่อแม่ยังไม่ห้าม"
แต่มันพูดไม่ถูก (ศีลธรรม วัฒนธรรม)

เรื่องห้ามขาย ผมไม่เห็นด้วยครับ เพราะเหล้าใช้ในงานเลี้ยง งานมงคล (บนผีบนจ้าวก็ต้องใช้)
ถ้ากินเพื่อความเป็นมงคลก็ไม่น่าห้าม ผสมเป็นกระสายยาถวายพระยังมีเลย...

กินซักกรึ๊บ เจริญอาหาร...

แต่คนที่กินแล้วอาละวาดนี่ มันต้องมีโทษเพิ่ม
ไม่ใช่ว่า เมาแล้วกระทำความผิด จะได้ลดโทษเพราะขาดสติหรือบันดาลโทสะ

หากมีหลักฐานแน่ชัดว่าเหล้ายี่ห้อใด เป็นต้นเหตุให้เกิดความเสียหาย ก็ต้องเสียภาษีเพิ่ม หรือร่วมชดใช้

ขายเหล้าให้เด็ก ก็ต้องเอาจริงเอาจัง แต่ไม่ใช่ให้ระดับนายพลไปยืนเฝ้าร้านเหล้าหน้ามหาลัยฯ... คุณพ่อประดู่ฯบ่นเสียดายภาษี

..........

เวลามีงานเทศกาลที่หมู่บ้าน ผมจะเดินแอบๆ เพราะถ้าไม่แอบจะโดนเรียกตัวไปรับเกียรติ
หลายคนจะแปลกใจว่าผมกินเป็นหรือ?
กินเป็นครับ และชอบกินเพียวๆมากกว่า แต่ไม่ชอบกินพร่ำเพรื่อ กินพอเป็นเกียรติได้ ดื่มกินในงานมงคลได้ แต่ไม่ชอบกินโดยอ้างดินฟ้าอากาศหรือวันเกิดใคร ไม่ชอบตรงที่ เมาแล้วไม่น่ารัก

ถ้าเมาแล้วพูดเพราะ ยิ้มหวาน ใจดี ...ใครก็อยากให้เมา
เมียผมชอบมาก บอกว่าผัวฉันเมาแล้วใช้ง่าย.......

 

ขอขอบคุณครับ พี่หนุ่มทิพย์

 

อย่าอ้างเพศมารดาเลยครับ เพราะเพศเดียวกันเป็นเจ้าของแผนก เป็นคนออกกฎ เพศเดียวกันทำกันเองครับ

แล้วเพศบิดา เป็นคนออกมาปฏิเสธ แล้วไม่เอาเรื่องเพศมารดาที่ออกกฎ ถือว่าหวังดีกับองค์กร (แต่ไม่หวังดีกับสิทธิส่วนบุคคล)

ผมโดนสัมภาษณ์เรื่องการวางแผนมีบุตรตั้งแต่วันแรกที่แต่งงาน
ผมกล่าวในงานพิธีฯ ว่าการมีบุตรนั้นผมไม่สามารถรับรองได้ว่าจะมีเรื่องไหร่ แต่ถ้าถามว่าจะทำเมื่อไหร่ ก็จะบอกว่า รอให้แขกกลับหมดก็เมื่อนั้น... ฮากันทั้งพิธีฯ

 

บ่นเรืองเหล้าบุหรี่ไนสถานศึกษาไปแล้ว ทีนี้มารับรู้เรื่องเพศศึกษาบ้าง

ที่โรงเรียนประสบปัญหาคือนักเรียนหญิงจู่ ๆ ก็ไม่มาเรียน พอเห็นหายไปก็ถามหาเกรงว่าเวลาเรียนไม่พอจะติด มส.เพื่อนในห้องก็บอกเล่าดังนี้

ครู.ไม่เห็น.......หลายวันแล้ว ไปไหน เป็นอะไรป่วยหรือเปล่า ถ้าเจอบอกให้มาเรียนด้วย

เพื่อน. เขาไม่มาแล้วค่ะ

ครู. อ้าว ! เป็นอะไร ทางบ้านมีปัญหาอะไร ไม่ถูกกันกับเพื่อนเหรอ หรือมีปัญหาอย่างอื่น

เพื่อน.(กระซิบเบา ๆ ครูเงี่ยหูฟัง)เขาท้องค่ะ

ครู. เฮ้ยยยยยยยยยยย! (อุทานตกอกตกใจแล้วกระซิบถาม) กับใครวะ

เพื่อน. (กระซิบ) กับพี่ ม.๖ ค่ะ

ครู. (พูดเบา ๆ) ห้องไหน

เพื่อน. (พูดงอน ๆ) ก็ห้องที่อาจาย์เป็นที่ปรึกษานั่นแหละ

ครู. ไอ่ย่ะ ไอ้ชุ่ยเอ๊ยยยย กรรมเวรจริง ๆ เสือกไม่ระวัง

หลังจากไปสืบข่าวได้ชื่อเสียงเรียงนามแล้วก็ไปถามข่าว

ครู. (ทีเล่นทีจริง)....แกนี่รู้จักแต่เพิ่มประชากรประเทศแต่(เจือก)ลดประชากรของโรงเรียนเงินค่ารายหัวยิ่งไม่ค่อยมีอยู่

เด็ก. (งง ๆ) อะไรครับจารย์

ครู. เอ๊า! เจือกทำเขาท้องจนออกจากโรงเรียน สุขศึกษา เพศศึกษาก็เรียนทำไมไม่ป้องกัน

เด็ก. จารย์ครับที่แจกมามันไม่พอครับ หมดหาไม่ทัน

ครู. หึย...ทำไมไม่หาซื้อเตรียมไว้ หรือไม่ก็ข้างนอก

เด็ก. จะซื้อก็แพงเงินไม่พอ ก็กำลังมันส์เลยเบรกไม่อยู่

ครู. เออ.ทีเงินกินเหล้าเสือกมี ทีอย่างนี้ดันงก ค่าคลอด ค่านม ค่าผ้าอ้อมหมดเยอะกว่านี้อีก

เด็ก. ก็มันมีไปแล้วทำไงได้ครับ พ่อกับแม่คุยกับฝ่ายโน้นแล้วว่าจะรับผิดชอบ

ครู. เฮ้อ...ในที่สุดก็ยากพ่อยากแม่อีกจนได้ ตูละหน่าย

 

พี่เป็นที่ปรึกษาที่เจ๋งมากเลย.... ผมจบม.6 ผมยังทำไม่เป็นเลย!
.....พี่เจ๋งอ่ะ!

 

อีกเหตุการณ์หนึ่ง

วันเปิดภาคเรียนใหม่ในขณะที่สำรวจรายชื่อนักเรียน ม.๖ เห็นรายชื่อหนึ่งถูกขีดออก

ครู ๑. เอ๊ะ...ทำไม.....ถึงถูกขีดชื่อออก เทอมที่แล้วก็ยังอยู่ไม่ใช่เหรอทำไมถึงออกกลางคันจะจบอยู่แล้ว

ครู ๒ เอ๊า..พี่ยังไม่รู้เหรอ มันไม่ได้ออกแต่ย้ายโรงเรียน

ครู ๑ ไปโรงเรียนไหน ?

ครู ๒ (บอกชื่อโรงเรียนแห่งหนึ่ง)

ครู ๑ เฮ้ย...ทำไมไปโรงเรียนนี้ มันเป็นโรงเรียนขนาดเล็กกว่าโรงเรียนเราไม่ใช่เหรอ

ครู ๒ แหมพี่ก้อออออออ..ไม่รู้อะไร มันย้ายไปเฝ้าหนุ่ม ๆ หนะ

ครู ๑ เฮ้ย! จริงอ่ะ พูดเป็นเล่นไป

ครู ๒ หูยยยยยพี่ พวกหนูทั้งห้ามทั้งอธิบายต่าง ๆ นานา มันก็ไม่เปลี่ยนใจ เลยต้องออกหลักฐานให้ย้าย

ครู ๑ เวรกรรม มันเจอกันตอนไหน

ครู ๒ ก็วันงานโรงเรียนก่อนปิดเทอมนั่นไง โรงเรียนโน้นเขาส่งนักร้องชายมาประกวด หน้าตาดีเสียงเพราะ เด็กเรามันถูกใจเฝ้าเขาไม่ยอมห่าง พอเขากลับมันก็ไปติดต่อขอย้ายสถานศึกษา

ครู ๑ อ้าววว..แล้วผู้ปกครองเด็กล่ะว่าไง เขาก็ห้ามมันแล้ว พูดแล้วมันไม่ฟัง พวกหนูพูดมันก็ไม่ยอมเชื่อ เอาไม่อยู่ถ้าไม่ให้มันย่ายก็กลัวเกิดปัญหาอื่นตามมา เลยต้องเลยตามเลย

ครู ๒ กรรม ยังกะว่ามันย้ายไปเฝ้าเขาแล้วเขาจะรักจะชอบตัวเอง ถ้าผิดหวังมาจะทำยังไง

ครู ๑ ก็แล้วแต่เวรแล้วแต่กรรมค่ะพี่

ครู ๒ เออ...โชคดีที่ไม่มีลูกวะ ถ้าเกิดลูกสาวแล่นตามผู้บ่าวขนาดนี้ก็คงพูดไม่ออกเหมือนกัน

อุทาหรณ์ครับ นึกถึงบทพระราชนิพนธ์เรื่องมัทนพาทาที่ว่า

ความรักเหมือนโรคา.........บันดาลตาให้มืดมน
ไม่ยินและไม่ยล............อุปสรรคใดใด
ความรักเหมือนโคถึก.........กำลังคึกผิขังไว้
ก็โลดออกจากคอกไป........บ ยอมอยู่ ณ ที่ขัง
ถึงหากจะผูกไว้............ก็ดึงไปด้วยกำลัง
ยิ่งห้ามก็ยิ่งคลั่ง............บ หวนคิดถึงเจ็บกาย

 

เรื่องสั้น กินเด็กหรือถูกเด็กกิน?

ครู ๑ เอ๊ะ! ทำไมสาว......ม.๕ ถึงออก มันก็เรียนดีอยู่นี่

ครู ๒ มันท้องน่ะ พี่ไม่รู้เหรอ

ครู ๑ หึ! พึ่งรู้นี่แหละ ผู้บ่าวมันคือใคร

ครู ๒ ว้ายยยพี่ ผู้บ่งผู้บ่าวอะไรกัน ก็......เด็ก ม ๒ ห้องที่หนูเป็นที่ปรึกษาไง

ครู ๑ โอ๊ย! ตูละกลุ้มปวดหมอง สมัยตูอยู่ ม.๒ รู้จักแต่ดีดลูกแก้ว ไล่จับ กระโดดยาง อย่างเก่งก็เปิดกระโปรงเด็กผู้หญิงในห้อง เด็กสมัยนี้มันเก่งเนาะ เจริญ(พันธุ์)จริง ๆ

 

ใครมีบุตรยาก แนะนำเข้าเรียน ศนิวารวิทยา.......

ตอนเรียน ม.3 เคยยกมือถามครู ว่าไอ้โม่งกับยุงมันผสมพันธ์กันยังไงน่ะรู้แล้ว แต่อยากรู้ว่าคนมันผสมพันธ์กันยังไง...

เพื่อนก็หัวเราะ ครูก็หน้าแดงไม่พูดอะไร ถามซ้ำก็เฉย เราก็คิดว่าครูคงไม่รู้เพราะยังไม่แต่งงาน

แม่บอกว่า เกิดจากกระบอกไม้ไผ่ อันนี้เชื่อยาก...

เทคโนโลยีทำให้ทุกอย่างเร็วไปหมด

เด็กมีประจำเดือนไวขึ้น เพราะเจอสารเร่งเนื้อแดงในเนื้อสัตว์ อกตั้งเต้าเร็วขึ้นด้วย ใครอยากมีหน้าอกไวๆ ก็กินสารเร่งเนื้อแดงเยอะๆ

หลายคนคงไม่รู้ว่า ทุกวันนี้เรากินผักผลไม้จีเอ็มโอโดยไม่รู้ตัว
เนื่องจาก อย. มีข้อบังคับให้ผู้ประกอบการแจ้งผู้บริโภค ว่าหากมีพืชผักจีเอ็มโอเกินกว่ากี่เปอร์เซ็นต์ ต้องแจ้งผู้บริโภค

ทางผู้ประกอบการก็เลยควบคุมไม่ให้เกิน แต่มันก็มีผสมแหละ ตามสัดส่วนของการผลิตอยู่แล้ว เป็นความโชคดีของผู้ประกอบการไทย ที่ได้เจ้าพนักงานเห็นอกเห็นใจนายทุนขนาดนี้ด้วย....

 

สถานที่ท่องเที่ยวในกองทัพเรือ

สถานที่ที่ผมจะไปพัก อยู่ไม่ห่างจากหาดทรายแก้ว แต่ต้องขึ้นเขา เดินเอาไม่ได้แน่
ถ้าเป็นเสาร์-อาทิตย์ เขาให้จอดรถไว้ตีนเขา มีรถของทางกองทัพฯพาไปส่ง

ที่พักไม่แพง มีตั้งแต่300บาท ขึ้นไปจนถึง700บาท หาดสวยน้ำใส

ได้ยินมาว่า หาดทรายแก้ว เมื่อสัก 40 กว่าปีมาแล้ว แต่เดิมเป็นพื้นที่ของคุณท่านหนึ่ง อดีตข้าราชการกระทรวงต่างประเทศ เมื่อเสียชีวิต กองทัพเรือได้ขอซื้อคืน. เดิมเป็นหาดทรายที่เงียบสงบมาก มีเรือนปั้นหยาของคุณหลวงอยู่ 1 หลัง. ถนนทางเข้าเป็นทางดินตัดเข้าไปในป่า ซึ่งปัจจุบันปรับปรุงลาดยางเรียบร้อยเป็นถนนที่ใช้ในปัจจุบัน.

ใครอยากไปพักผ่อนช่วงต้นเดือนธันวาคม ก็จะเป็นธุระจองห้องให้ หรือเอาเต็นท์มานอนหน้าบ้านพักผมก็ได้ หรือจะมาอยู่บ้านเดียวกันก็ยินดี หรือถ้าเกรงใจจะจองเพิ่มอีกหลังก็ได้

บ้านหลังหนึ่งจุได้ 10-15 คนสบายๆ
บ้านขนาดใหญ่แบบนี้ ค่าห้องไม่เกิน 2,500 บาท ยกครอบครัวมากันได้เลยครับ

..................

หาดทรายแก้ว ตั้งอยู่ในพื้นที่โรงเรียนชุมพลทหารเรือ กรมยุทธศึกษาทหารเรือ บริเวณอ่าวน้อย ตำบลบางเสร่ อำเภอสัตหีบ จังหวัดชลบุรี มีพื้นที่อยู่ทั้งสิ้น 116 ไร่ แต่เดิม หาดทรายแก้ว ชื่อ "หาดน้อย" ต่อมาเมื่อวันที่ 22 มกราคม พ.ศ. 2546 พลเรือเอก ทวีศักดิ์ โสมาภา ผู้บัญชาการทหารเรือ (ในขณะนั้น) ได้สนับสนุนการท่องเที่ยว จึงได้สั่งการให้ โรงเรียนชุมพลทหารเรือ ดำเนินการสำรวจและพัฒนาพื้นที่นี้ เพื่อจัดเป็นสถานที่พักผ่อนของกำลังพลของกองทัพเรือ และบุคคลภายนอก โดยมีแนวทางการท่องเที่ยวที่เน้นในเชิงอนุรักษ์ธรรมชาติ ในแง่ของการพักผ่อนอยู่กับธรรมชาติอย่างแท้จริง

 

เรื่องเล่า : อานิสงส์ของศีลฯ

ตอน : ผลที่ได้กับตัวเอง และเรื่องเล่าอื่นๆ ตามที่นึกได้(2)

เคยเล่าไปแล้วว่าสมัยก่อนโน้น หลักสูตรการเรียนการสอนมีวิชา"หน้าที่ศีลธรรม" ทำให้เด็กๆ ล้าสมัยอย่างพวกผมพอจะเข้าใจว่าอะไรคือศีลอะไรคือธรรม

ในตอนที่แล้วเขียนถึงเรื่องผลอานิสงส์ที่ผมได้รับจากการบริจาคเงินซื้อวัวซื้อควายเป็นการไถ่ชีวิต และพัฒนาการจนถึงเลิกกินเนื้อฯ จะเห็นว่าผมเริ่ม

จาก"ธรรม"ก่อน"ศีล" ผมขออภัยท่านผู้ปฏิบัติถือศีลด้วยถ้าผมเข้าใจผิดเรื่องศีล เพราะศีลที่ผมเข้าใจเป็นการได้มาจากการเรียนการเล่าในยุคโน้น ครูมหา

วงษ์ อ่อนละออ ของผมท่าน ไม่ได้จบหลักสูตรสูงๆ อย่างครูในปัจจุบัน วุฒิของท่านที่เขียนไว้บนป้ายรายชื่อครูของโรงเรียน คือ ประโยคมัธยม(ปธ.๖)

ท่านก็สอนตามหลักสูตร มีทั้งเล่าและให้จดลงสมุด ก็พอจะอนุมานเอาได้ว่า ศีล คือการละเว้นไม่ทำเรื่องไม่ดี ธรรม คือ การทำให้งาม ท่านจะยกตัวอย่าง

เช่น เราไปเจอปลาตกอยู่ในรอยตีนควาย เราก็ไม่จับเอามันไปกิน อย่างนี้เรียกว่าศีล และถ้าเราทำเพิ่มขึ้นในทางที่ดีคือ จับเอาไปปล่อยแม่น้ำ อย่างนี้เรียก

ว่าธรรม สำหรับผมบริจาคเงินไถ่ชีวิตแล้วมันเป็นธรรม เพราะดูงามดี แต่ยังกินเนื้อวัว/ควายอยู่ พอเลิกกินเนื้อวัว/ควาย จึงเป็นศีล ผมถึงบอกว่าเกี่ยวกับ

เรื่องวัว/ควายผมได้ธรรมก่อนศีล ตลอดชีวิตของผมเหมือนคนมีกรรมอยู่อย่างหนึ่งคือ เป็นคนไม่ชอบที่คับแคบแม้กระทั่งในฝัน จนอดคิดไม่ได้ว่าชาติ

ก่อนไปจับใครหรืออะไรขังเอาไว้ในที่คับแคบ ทุกครั้งที่ผมเห็นรถขนหมูโดยเอาหมูใส่กระชุและที่ใบหูหมูมีการเอาของมีคมกรีดให้เลือดออก ผมจะนึก

สงสารมันมาก ผมจะมีความรู้สึกเหมือนว่าตัวเองถูกขังเหมือนหมู ผมจะรีบแผ่ส่วนกุศลให้หมูทันที ปี 2541 ยุคเศรษฐกิจตกต่ำ แม่บ้านผมไปไถ่ชีวิตหมูมา

ตัวหนึ่ง เป็นเพศเมีย ตั้งชื่อมันว่า"สีทอง"ตอนได้มาน้ำหนัก 60 กก.แม่บ้านผมโทร.หาผมที่ต่างประเทศ บอกผมว่ามันแก่แล้ว " ฟันไม่เหลือเลยพ่อ"ผมก็

ร่วมทำบุญกับเขาด้วย เลี้ยงมันมาเรื่อยๆ หลายเดือนเข้ามันตัวโตขึ้นไม่หยุดยั้ง แม่บ้านบอกใหม่ว่า"สงสัยมันยังเด็กไม่ใช่หมูแก่ เพราะฟันมันเพิ่งขึ้น"เลี้ยง

ไปๆ จนน้ำหนักเกินกว่า 200 กก.(ตัวขนาดประมาณถังน้ำมันจุ 200 ลิตร) ทำคอกให้มันอยู่ มันจะหมอบนอนได้ก็ต้องทางด้านยาว ถ้าเป็นด้านกว้าง 3

เมตร มันหมอบลงนอนไม่ได้ เพราะตูดมันจะติดคอกพอดีๆ ตอนมันอายุสัก 7-8 ปี ผมไปพูดเล่นกับมันตามปกติ มีคนบ้านใกล้ๆ ผ่านมาพูดล้อเล่นว่า"พี่..

สงสารมันนะ...แต่หูขนาดจานกิโลอย่างนี้...อิ่มกันทั้งวงแหละนะ"ผมก็กลับมาคิดเหมือนกับที่ผมทำกับวัวกับควาย ไถ่ชีวิตแล้วแต่ยังกินมัน หมูก็เหมือนกัน

เอามาเลี้ยงแล้วมีความสุข แต่ก็ยังชอบกินหัว/หูหมูอยู่นั่นแหละ และวันเดียวกันนั้นเอง จำได้ว่าเป็นวันที่ 8 เดือนอะไรปีอะไรจำไม่ได้ ผมมีธุระไปวัดบาง

นานอก คือตั้งใจไปบริจาคเงินไถ่ชีวิตวัว/ควาย ผมผ่านรถบรรทุกหมูผมมีความรู้สึกสงสารและอึดอัดเหมือนเคย ผมได้พูดคนเดียวเบาๆ ว่า "เราจะเลิกกิน

พวกเอ็งนะ...แต่ไม่ยอมอดตายนะ...ถ้าอดแล้วตายก็ต้องกิน" คืนนั้นผมฝันว่า ผมไปยืนอยู่ในสถานที่แห่งหนึ่งเป็นอาคารสูง มองลงมาเห็น"เฮลิคอปเตอร์

2 ลำ" เห็นใบพัดมันหมุนบางครั้งก็เหมือนเลข 8 บางทีก็เหมือนเลข 4 หรือบางทีก็เหมือนสวัสดิกะ หรือเลข 5 และในฝันนั้น มีพนักงานมาเชิญผมว่า

"กัปตันเชิญขึ้นเครื่องครับ"รุ่งขึ้นเช้าวันนั้น ผมก็เดินทางไปตลาดอุดมสุข พบกับรถบรรทุกหมูอีกครั้ง ผมคิดถึงความฝัน ก็หันไปพูดกับหมูทั้งหลายบนรถคัน

นั้นว่า"..ถ้าแน่จริง..ให้ถูกหวยซี่..แล้วจะเลิกกินพวกเอ็งจริงๆ" นั่นเป็นวันที่ 9 ของเดือนนั้น พอเช้าวันที่ 10 ผมฝากแทงหวย ธกส.โดยเอาเลขที่ฝันเห็น

เฮลิคอปเตอร์ ผมซื้อ 44 55 88 ตัวละ 200 บาท หวย ธกส. วันนั้นออก 88 เมื่อรับเงินเสร็จ ผมไปซื้อลอตเตอรี่ งวดวันที่ 16 ของเดือนั้น 44 55 88

อย่างละ 10 คู่ พร้อมซื้อใต้ดินด้วย ผลงวดนั้นลอตเตอรี่ 2 ตัวล่าง ออก 55 วันที่ 20 เดือนนั้น ผมซื้อหวย ออมสิน 44 55 88 ปรากฏว่า ออมสินงวด

นั้นออก 88 และนับจากวัน 10 เดือนนั้นเป็นต้นมาผมก็เลยเลิกกินหมูเพราะต้องการรักษาคำพูดที่ให้ไว้กับพวกมัน....อานิสงส์ที่ได้จากการเลิกกินเนื้อวัว/

เนื้อควาย/เนื้อหมูคือ ระดับไขมันอยู่ที่ ไม่เกิน 100 ระดับน้ำตาลอยู่ที่ 110-126 ความดันอยู่ที่ 78-132 หรือใกล้เคียง(ผมพบแพทย์ทุก 90 วัน หรือไม่

เกินทุก 120 วัน) ผมเคยสูง 165 ซม. น้ำหนัก 65 กก. พอผมรับรู้ว่า มวลกระดูกเริ่มลดลง ได้พยายามลดน้ำหนัก แต่ลดไม่ลง พอเลิกกินหมู ผมลด

น้ำหนักลงเหลือ 60 กก พร้อมๆ กับความสูงผมเหลือในปัจจุบัน 161 ซม. ผมยังเป็นคนคล่องแคล่ว วิ่งขึ้น-ลงบันไดได้ ปีนที่สูงได้ ไม่ใส่แว่นอ่านฉลาก

ยาตัวหนังสือเล็กๆ ได้ โดยไม่ต้องใส่แว่นตาถ้าแสงพอเพียง ยังลุกนั่งอย่างคล่องแคล่ว ไม่มี..โอย...แม่บ้านเห็นผลของการเลิกกินหมูของผมก็ทำตามคือ

กินน้อยลง หาเรื่องกินบ้าง/อ้างทำกับข้าวใส่บาตร สุขภาพแม่บ้านผมก็ดีขึ้นทันตาเห็น ถ้าลูกโทร.มาบอกว่าจะพาไปเที่ยว รับรอง 5 นาที พร้อมไป...ไป

หรือยัง...เสร็จแล้ว.......................

ร่ายมายาว หลายๆ ท่านเริ่มเข้าใจผม/รู้จักผม/บางท่านก็เคยไปเที่ยวด้วยกัน พอจะยืนยันได้ว่า นิสัยผม...พูดจาตรงไปตรงมา...ไม่โกหก...ชัดเจน...ผม

จึงยืนยันเรื่องนี้ได้อีกครั้งว่า ที่ผมเล่ามานี้เป็นเรื่องจริง...ที่เกิดกับผมจริงหรือผมได้ทำจริงๆ..................

พุทปรุ ธาโปร่ง ยะอย่าได้งงจงแจ้ง มหัทยัง มะมะ ตอนจะเดินเข้ามาเขียนต่อ ก็ท่องคาถานี้มา เพราะเป็นคาถาที่ปู่สอนให้ท่องก่อนทำข้อสอบ โดย

บอกว่าจะทำให้นึกได้หายงง รวมทั้งมีคาถาเสกข้าวกินเสกน้ำล้างหน้าขอปัญญาแม่พระธรณี ก็เป็นเด็กแหละนะ อะไรผู้ใหญ่ว่าดีก็เอาไว้ จะได้จำเริญ ๆ

สมัยผมเรียนหนังสือ นอกจากจะเรียน วิชาหน้าที่ศีลธรรม แล้วยังมีวิชาเรียงความ ทำให้นักเรียนต้องหมั่นเขียนหมั่นอ่าน และได้รู้ตัวเสมอๆ ว่า อะไรเขียน

อย่างไร ทำให้นักเรียนสมัยก่อน อ่านออกเขียนได้ ต่างกับผลสำรวจล่าสุดของเด็กที่จบชั้นประถมของไทย จำนวน 600,000 คน อ่านไม่ออกเขียนไม่

ได้ จำนวน 35,000 คน = 6 % (แล้วเขาทำข้อสอบผ่านขึ้นไปได้อย่างไร) อ่านไม่คล่องเขียนไม่คล่อง 200,000 คน = 33 % ที่เด็กรุ่นพวกผมต้อง

อ่านออกเขียนได้เพราะ ตำราเรียนมันมีน้อย หลายวิชาต้องใช้จด เช่น ประวัติศาสตร์ ภูมิศาสตร์ หน้าที่ศีลธรรม สุขศึกษา ฯลฯ เวลาเดินผ่านห้องเรียน

จะได้ยินเสียงคนบอกให้จด...ต่อไป.(ข้อความ)...เว้นวรรค..ข้อความ หรือ ติดกัน..ข้อความ ..ย่อหน้า...ฯลฯในระหว่างนี้ครูท่านก็จะทำงานของท่านไป

พอจดกันเสร็จแล้ว ครูก็จะมาอธิบายซ้ำให้ และให้มีการซักถาม สรุปก็จะได้หัวใจการเรียนไปอย่างเต็มๆ คือ สุ จิ ปุ ลิ เรียนกับครูมหาวงษ์ ก็จะ

เงี่ยหูฟังว่าวันนี้จะมีเรื่องอะไรมาเล่า เรียนเรื่องเพื่อนแท้เพื่อนเทียมก็จะมีนิทานประกอบ เรียนเรื่องหน้าที่สามีภริยา หน้าที่บุตร หน้าที่บิดามารดา ก็มี

เรื่องเล่าเรื่องเปรียบเทียบให้ฟัง และที่ขาดไม่ได้ก็เรื่องชาดกที่เอามาเล่า เรื่องชาดกเกี่ยวกับการเรียนการสอบมีน้อย แต่มันเสริมสร้างนิสัยให้รักดี เกรง

กลัวต่อบาป เรื่องของมหาเศรษฐี ในยุคพระพุทธกาล พวกผมได้ฟังกันตั้งแต่ชั้น ม.1 ม.2 กันแล้ว อยากรวยอยากดีก็ต้องเป็นคนดี เรื่อง เทวทัต ได้

ฟังครูเล่าแล้วก็ไม่อยากทำชั่ว เรื่อง สุปปพุทธะ ฟังแล้วก็กลัวถูกธรณีสูบ เรื่องอดีตชาติของบรรดาเศรษฐีทั้งหลาย ฟังแล้วก็ทำให้รู้สึกได้ว่า ถึงเราจะ

ยากจน มีน้อยก็ทำบุญได้ แบ่งไข่ต้มที่กำลังกินอยู่เอาไปใส่บาตรทำบุญ ผลบุญมากมายเหลือคณาก็มีเล่าให้ฟัง คนทำบุญมากๆ ใช่ว่าจะดีไปกว่าคนที่ทำ

บุญน้อยแบบตั้งใจหรือมีใจเป็นบุญเป็นกุศล เรื่องมโหสถ เด็กรุ่นผมฟังเล่าจนเข้าใจและอยากเป็นแบบนั้นบ้าง รอบรู้ดี เรื่องพระสิวลี ฟังกันทุกรุ่น ฟังนิทาน

ครูมหาวงษ์ฯ จนไปเป็นครูเกินกว่าครึ่งห้องเรียนที่จบพร้อมๆกัน(จบไม่พร้อมก็มี หลักสูตรสมัยนั้น อ่านหนังสือไม่ออกสอบไม่ได้ อ่านไม่คล่องเขียนไม่ได้

ทำข้อสอบไม่ทัน = ตก / ซ้ำชั้น)..............

นิทานหรือชาดกเกี่ยวกับเศรษฐี ที่ครูมหาวงษ์ฯ เอามาเล่าก็ดังตัวอย่างที่ยกมา เหตุที่เอามาก็เพราะแม่บ้านแนะนำ...พ่อ...มีอะไรๆ ที่น่ารู้พ่อก็บอกไป

บางเรื่องอย่าไปคิดว่าเขารู้แล้ว บางทีเขาไม่รู้ว่ามีเรื่องเหล่านี้อยู่ ใครชอบทำบุญ ใครชอบถือศีล ลองอ่านเรื่องของท่านเหล่านี้ดู เพราะบางท่าน

สำหรับคนที่สวดมนต์เก่งๆ จะพบเจอะเจอชื่อของท่านในบทสวดมนต์ ที่อยู่ในลักษณะของมงคลสูตร คือมีเรื่องประกอบแบบเป็นนิทาน(เขียนง่ายดี)

1.ธนัญชัยเศรษฐี ไม่ปรากฏว่าเป็นพระอริยบุคคล

2.สุมนเศรษฐี ไม่ปรากฏว่าเป็นพระอริยบุคคล

3.ชฏิลเศรษฐี เป็นพระอรหันต์หลังจากออกบวช

4.อนาถปิณฑิกเศรษฐี เป็นพระโสดาบัน

5.เมณฑกเศรษฐี เป็นพระโสดาบัน

6.โชติกเศรษฐี เป็นพระอรหันต์หลังจากออกบวช

7.สุมังคลเศรษฐี ไม่ปรากฏชื่อในพุทธกาลปัจจุบัน

8.นางวิสาขามหาอุบาสิกา เป็นพระโสดาบัน

9.พระเจ้ามันธาตุราช ไม่ปรากฏชื่อในพุทธกาลปัจจุบัน แต่เป็นพระชาติหนึ่งของพระพุทธเจ้าองค์ปัจจุบัน

คิดว่าคงจบไม่ได้ในตอนนี้ แต่ก็ขอฝากท่านสมาชิกว่า ลองเปิดหาอ่านเรื่องราวของ มล.ปิ่น มาลากุล อ่านดูแล้วจะรู้ว่า ในสมัยท่านเป็นรัฐมนตรี

กระทรวงศึกษาธิการ ทำไมการศึกษาของไทย มันทั้งเจริญและมีผลเอามาใช้ได้ ในวงการศึกษาทราบกันดี แต่ก็ไม่ค่อยเอามาเผยแผ่ ให้คนรู้กัน ไม่

มียุคใดๆ กาศึกษาไทยตกต่ำแบบปัจจุบัน ลำดับที่ในกลุ่มอาเชี่ยนมันฟ้อง ตั้งแต่ผมเข้าเรียนชั้น ป. 1 จนจบชั้นมัธยม ผมเห็นแต่รูป มล.ปิ่น มาลากุล

มาโดยตลอด ตั้งแต่ตามเสาศาลาทำบุญ วัดนางชำ ตอนเรียนชั้นประถม และตามห้องพักครู หน้าห้องเรียน ตอนเรียนชั้นมัธยม จนเป็น จ่าโท ไปเยี่ยม

โรงเรียนตัวเองหรือไปเยี่ยมโรงเรียนของเพื่อนๆ ที่จบนักเรียนจ่ามาด้วยกัน รูป มล.ปิ่น มาลากุล ก็ยังเป็นรัฐมนตรีกระทรวงศึกษาธิการ ท่านเป็น

รัฐมนตรีตั้งแต่ 2500 - 2512 ผมเอามาให้อ่านทำไม? ก็เพื่อเป็นการบอกกล่าวว่า ส่วนหนึ่งที่การศึกษาของเด็กไทยมีปัญหา ก็มาจากการเปลี่ยน

รัฐมนตรีกันบ่อยๆ นี่แหละ และบางอย่างไม่เอื้อให้เด็กอ่อนน้อมถ่อมตน มีเด็กก้าวร้าวเต็มตามสถานศึกษา ถามเรื่องศีลธรรม คำตอบที่ได้เหมือนไม่

เข้าใจจริงๆ ว่าอะไรคือศีล อะไรคือธรรม ทั้งๆ ที่ศีลธรรมก็มีอยู่ทั่วไป มีมาก่อนสมัยพระพุทธองค์เสียอีก เอาไว้คุยกันต่อในตอนหน้า คิดว่าจะเอาศีล

เอาธรรมแบบผมเข้าใจมาเล่าให้อ่านกัน ขอขอบคุณมากครับ สวัสดีครับ....



มีบทกลอนมากมายที่ท่านเขียนไว้อย่างมีความหมาย เด็กๆ รุ่นพวกผม ต้องวาดกล้วยไม้เป็นและเขียนกลอนบทนี้เป็น เพราะต้องทำส่งครูฯ สมัยนั้น

ยังไม่มี จาน เป็นผู้สอนให้ความรู้กับนักเรียน มีแต่ครู กับ คุณครู...




ครูมหาวงษ์ อ่อนละออ ของพวกผมรูปร่างหน้าตาและบุคคลิกแบบนี้แหละครับ ผมขอใช้คำว่า ทั้งหน้าตาและรอยยิ้ม"มีเมตตา"

ไม่มีใครไม่รักครูมหาวง์ฯ ทั้งเด็กทั้งคนแก่ ครูและนักเรียน ทั้งพระทั้งฆราวาส ในสามโลกนี้ก็ต้องว่าดี(ผมคิดเอง) ทั้งความรู้ วิชาการ

โหราศาสตร์ ฤกษ์ผานาที/ยาม แม่นยำและเป็นแบบพิสูจน์ได้ฯ

 

ผ้าไตรจีวร ที่พวกเราจะถวายหลวงปู่ห้วย และพระอุปฐากและท่านเจ้าอาวาส ประกอบด้วย
จีวร สบง อังสะ สังฆาฏิ ผ้ารัดอก ผ้ากราบ และรัดประคด นับรวมได้7ชิ้น และน่าจะมีรองเท้าที่จะถวายเพิ่มต่างหาก

ปัจจัยที่ได้เพื่อการนี้เกือบหมื่นบาทแล้ว ตอนนี้สอบถามไปทางร้าน อยู่ระหว่างย้อมฝาด น่าจะแล้วเสร็จประมาณวันที่20 เดือนนี้ เมื่อได้มาแล้ว จะเอามาโพสให้ร่วมโมทนากัน

ผ้าไตร7ชิ้นสามชุดนี้ ทางร้านปรับราคาเป็นชุดละ 4,300 บาท (เช็คจากทางร้านธรรมรัตน์ ราคาอยู่ที่ 3,500บาท) เกิดคาดหมายไปหน่อย แต่ทำให้นึกถึงพระภิกษุรุ่นแรกๆ ที่หาซื้อเองไม่ได้ ต้องไปปลงจากศพเอามาย้อมฝาดเอง

.............

สมาชิกท่านใดประสงค์อยากจะร่วมบุญครั้งนี้ก็ยังรับอยู่นะครับ และเมื่อได้รับผ้าฯแล้ว จะนัดหมายขึ้นไปถวาย น่าจะก่อนวันที่5ธันวาคม (เพราะวันนั้นคนจะเยอะมาก) พี่นิ่มจะขึ้นไปกราบหลวงปู่ผาด วัดบ้านกรวดระหว่างวันที่ 4-5 ก็คงจะแวะเข้ามาขอพรหลวงปู่ห้วยเหมือนกัน

....................

วันนี้พี่นิ่มก็นำพระฯขึ้นไปขอบารมีหลวงพ่อสมบุญ วัดปอแดง อธิฐานจิต
ผมถามว่ากี่วัน พี่นิ่มก็ว่าแล้วแต่หลวงปู่ฯ หลวงปู่ฯท่านจะเป็นผู้พิจารณาเอง แต่ใจอยากได้ซัก7วัน

 

มีเรื่องเล่าเล็กๆของหลวงปู่ห้วย

มีข่าวลือว่าพี่นิ่มจะขึ้นมาถวายผ้าไตรจีวร ก็มีการสอบถามกันวุ่นวายในกลุ่มคฤหัสถ์
คนที่สนิทกับทางวัดฯก็มาเช็คกับผมว่าพี่นิ่มจะขึ้นมาวันไหน
ไม่เว้นแม้แต่พระในวัดเดียวกัน ก็สอบถาม ว่าหากขึ้นมาแล้ว จะขอเข้ามาร่วมถวายสนทนากับหลวงปู่ฯด้วย

ผมก็งง วัดเดียวกันทำไมต้องรอพร้อมพี่นิ่ม
สอบถามกลับจึงได้ความว่า หลวงปู่ฯเป็นพระปฏิบัติ ที่ไม่ค่อยพูด ไม่นิยมหมู่คณะ ใครอยู่ใกล้จะเกรงตบะท่าน แม้พระด้วยกันเอง ก็ยังเกรงในวัตรปฏิปทา

มีพี่นิ่มนี่แหละที่ทำให้หลวงปู่ฯคุยโทรศัพท์แล้วหัวเราะได้.....

 

ผมเป็นประเภท enjoy eatting มีความสุขกับการกิน และได้เลี้ยงอาหารคนทั่วไป

ผมไปร้านริมชลรวี ในเขตทหาร แล้วเดินเล่นกับเด็กๆ หลุดเข้าไปในเขตอนุรักษ์เต่าทะเล


เห็นเต่าแล้วนึกขึ้นได้ว่าเคยกินอยู่2หน กินตะพาบอยู่2-3ครั้ง เนื้อเต่าจำไม่ได้แล้ว กินตอนเด็กในวงเหล้า แต่เนื้อตะพาบกินตอนทำงานแล้ว

นึกถึงตอนนี้แล้ว ไม่เข้าใจว่าไปกินมันทำไม มันน่าสงสาร เราเห็นตั้งแต่มันยังเป็นๆ ใจอยากจะขโมยเอาไปปล่อยมาก

ส่วนเนื้อตะพาบ คนทำให้กินเค้าทำอร่อย กินแล้วติดใจ กินทีไร มีเรื่องให้ซวยทุกที
ถึงตอนนี้แล้ว อะไรที่ไม่เคยกินจะไม่กิน กลัวเจอของอร่อย

โทษของการได้กินของอร่อยคือ ลำบากต้องหาทางไปกินให้ได้

เห็นเต่าทะเลตัวเล็กๆเป็นฝูงก็ดูน่ารักดี ตอนเค้าคลานลงทะเลก็ต้องฝ่าฝูงนก เนื้อกระดองคงจะยังไม่แข็ง คงกรุบๆน่าดู แต่ก็สงสารจนไม่กล้านึกถึงรสชาดมัน


ตัวเขาเมื่อโตแล้วสวยมาก โดยเฉพาะเต่ากระ
ทางศูนย์อนุรักษ์เค้าทำไว้ดี ใครจะเอาอาหารไปเลี้ยงมันไปป้อนมันก็ได้ เอาเด็กๆไปด้วยก็สนุกดีครับ มีที่ให้เขาวิ่งเล่นศึกษา

 

ได้รับพระแล้วครับ ขอขอบ คุณ นายน้ำ5 และพี่หนุ่มทิพย์ ครับ
อนุโมทนา สาธุ ขอรับ

 

ขอบคุณจริงต้องถ่ายรูปเหรียญเนื้อตะกั่วที่ได้
แล้วระบุใต้ภาพ ถึงชื่อเหรียญด้วย เพื่อที่bot ของกูเกิ้ลสามารถค้นหาได้ด้วยครับ เป็นการช่วยโฆษณาประชาสัมพันธ์ให้กับเจ้าของเหรียญ

 

จัดให้ครับ
- พระผงของขวํญ ร่วมทำบุญ 2 องค์
- สีผึ้ง ร่วมทำบุญ 1 ตลับ
- เหรียญมหาเจริญพร หลวงปู่มีชัย(เนื้อตะกั่ว) ได้รับน้ำใจ จาก คุณ นายน้ำ5
- พระผงหลวงปู่ครูบาดวงดี(ด้านหลังติดเส้นเกศา)ได้รับน้ำใจ จาก พี่หนุ่มทิพย์
ขอบคุณครับ
อนุโมทนา สาธุ ขอรับ

 

แหม...ขอแค่เหรียญหลวงปู่มีชัยก็พอครับ นี่จัดเต็มเลย
ขอบคุณมาก

ผมเห็นเหรียญพร้อมเพื่อนสมาชิกนะครับ เหรียญที่เหลือยังอยู่ในซองเลย
ไว้จะทยอยจัดส่งใช้หนี้ให้หมด

พระเนื้อผงที่ได้จากพี่หน่อง ผมไม่มีแล้วนะครับ จะหาอย่างอื่นเติมไปให้แทน

................

สีผึ้งใช้ได้1เบานะครับ
คือหลังจากที่สีทาปากแล้ว หากเข้าห้องน้ำทำธุระเสร็จ ถือว่าหมดรอบ
ถ้าจะมีเหตุต้องเจรจาอีก ก็ทาใหม่

 

ปกติดวงเด็กน้อยผมไม่ดูดวงให้ เพราะยังอายุน้อยและไม่อยากชี้นำชีวิตเด็ก(ผิดมารยาทโหราศาสตร์)
เอาแบบคร่าวๆ ดวงนี้วาสนาดีเฉลียวฉลาด ไม่ธรรมดาทีเดียว

ปีหน้าดูเรื่องสุขภาพให้ละกัน ศุกร์ทำงานพื้นเดิมตกมรณะ ให้ระวังสุขภาพไว้ก็ดี
แต่อาจจะได้เดินทางไกล หรือไปเที่ยวเมืองนอกก็ได้นะครับ ๐ทับ ๖กำเนิดอยู่พอดีด้วย
อยากรู้อะไรที่เป็นกรณีเฉพาะลองถามมาละกันครับ ดวงเด็กไม่อยากทายมาก เอาเฉพาะจำเป็นก่อน

ป.ล. สีผึ้งเมตตาแรงมากครับ สีปากไปคุยกับผู้ใหญ่เอ็นดูยังกับลูกหลาน ถ้าไม่ติดตรงต้องทาใหม่ปลุกใหม่หลังเข้าห้องน้ำจะแจ่มมาก