ความจริงของร่างทรงและวิธีพิสูจน์ร่างทรง ด้วยปัญญา

จากความเห็นคุณขันท์ #63

ขอเสริมบางประเด็น

จริงที่ความกลัว หรือความไม่รู้ อาจนำมาซึ่งความเคารพ
ก็ตอนนี้ไม่ใช่ลำพังแค่ผีสาง เทวดา อินทร์พรหม ยักษ์ นาค

แต่ปรากฏว่ามีสิ่งอื่นที่มานอกเหนือจากความรู้ดั้งเดิมภายในโลกด้วย
ทำให้สิ่งที่มาจากนอกโลกสามารถเข้าทรงได้เหมือนกัน

ต่อไปเราก็จะมีเจ้าทั้งๆที่มีชีวิต(นอกโลกกลม) และไม่มีชีวิต(ภพภูมิ) อันมาจาก
ความไม่รู้ชัดแห่งที่มาที่ไปของสิ่งเหล่านั้น เมื่อไม่รู้ก็นับถือ
ไว้ก่อน คนที่ทรงเจ้า ต่อไปก็ต้องไปเคารพ เจ้าที่มาจากแหล่งอื่น
ด้วย ไปเรื่อยๆ เว้นแต่จะทำอย่างอินเดีย ยกเจ้าของตัวเองเป็นสิ่งสูงสุด
และก็ไล่ปราบปรามเจ้าอื่น

บางท่านเสนอแนวคิดที่ว่า เจ้า มีหรือไม่อยู่ที่คนจะนับถือ เขามีสิทธินับถือ
แต่ถ้ากาลจะปราบเจ้าอื่นเกิดขึ้น คงไปปราบเจ้าไม่ได้ ก็ต้องปราบที่คน

นั้นแหละ สภาพทุกข์ อีกอย่างหนึ่ง ที่พุทธะอยากชี้ให้เห็น

ส่วนเจ้าของพุทธะ นั้น ดูกันให้จริงๆ ไม่มี ท่านไม่ยึดแม้แต่องค์ศาสดาเป็นเจ้า
ดังนั้น คนที่เป็นเจ้า ก็คือ ตัวเองนี้แหละ ซึ่งใครจะมาปราบก็คงไม่ง่ายละ
เพราะถามคน พุทธะ เจ้าที่ท่านกราบไหว้ชื่ออะไร เราจะตอบทันทีว่า ไม่มีชื่อ
เพราะเรานั้นแหละเป็น เจ้า แล้วเราก็กราบไหว้ตัวเองไม่ได้ ไม่รู้ไหว้ไปทำไม
เจอกันทุกวัน

 

วิธีการพิสูจน์ ว่าคำสอนพระพุทธองค์มีจริงไหม ผมเคยบอกไปแล้วว่า ให้ พิสูจน์ ในวงที่เราพิสูจน์ได้
คือ การมองคำสอนอย่างง่ายๆ ของท่าน ว่าจริงหรือไม่ ค่อยๆ ปฏิบัติตามไปเรื่อยๆ พอ เรามีคุณธรรมสูงขึ้น เราจะเห็นเองว่า ยิ่งปฏิบัติ ยิ่งพบว่า พระพุทธองค์ สอนไม่ผิดเพี้ยนเลย เราจะยิ่งศรัทธามากขึ้นเอง

เราพิสูจน์ในสิ่งที่เราพิสูจน์ได้ พอ คนเราเวลาทำอะไร เราก็เอาเฉพาะที่เราทำได้ก่อน อย่าเพิ่งไปถึง นิพพาน หรือ อรหัตตผล ว่าจริงหรือไม่ เช่นเด็กเรียนหนังสือ เอาแค่ คณิตศาตร์ บวก ลบ คูณหารก่อน เมื่อเห็นว่าจริง ก็ ค่อยๆ พัฒนาต่อไป เมื่อพัฒนาต่อไปได้แล้ว จะไปเจอจุดที่ เราอาจจะคิดว่า มันไม่จริง เมื่อถึงตอนนั้น เราจะมีปัญญาหา สิ่งที่จริงได้ เพราะว่า ที่ผ่านมามันจริงทั้งหมด มันเป็นพื้นฐานให้เราค้นคว้าต่อไปได้

แต่ผม ศึกษา พุทธมาถึงตอนนี้ ธรรมทั้งหลายทั้งปวงที่มีอยู่ตอนนี้ในใจ พิสูจน์ได้ชัดเจนว่า ธรรมะขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ไม่มีเคลื่อนเลย แม้แต่นิด ก็ให้คุณ eddy ไปปฏิบัติ ไปศึกษาให้ดี แล้วจะรู้เองตามลำดับ

 

กระทู้นี้ มีการวิวาทะกันด้วยปัญญาจากทั้งนักการศาสนา นักเทวนิยม นักจิตวิญญาณ นักการแพทย์สาขาจิตวิทยา และผู้มีประสบการณ์ตรง

อันก่อให้เกิดการแตกแขนงทางความคิด จากหลากหลายแง่มุมซึ่งแต่ละท่านได้ร่วมกันแจกแจงนี้

ประโยชน์ตกแก่ผู้อ่านโดยแท้ จึงขอขอบคุณทุกท่าน

 

นั้นสิ ลองทำกันเล่นๆดู

ความศรัทธาจริงจะยังไม่เกิดหรอกนะ จนกว่าจะปฏิบัติถึงใกล้ อริยะชนชั้นต้น
พอถึงอริยะเจ้าชั้นต้น(โสดาบัน) นี้ถึงจะศรัทธาเกิดจริงๆ แท้ๆ พาข้ามภพข้ามชาติได้
ถ้ายังไม่ถึงนี้ เกิดใหม่ เริ่มใหม่นะ ตัวศรัทธา

ดังนั้น การปฏิบัติในขั้นต้นๆ นี้ถือว่า ไม่ได้ใช้ศรัทธาแต่ประการใด จึงไม่น่าจะ
ผิดในข้อศรัทธา เป็นแค่การทดลองทางวิทยาศาสตร์ ไม่เสียหายนะ

 

สมมตินะ

ถ้า เจ้า หนึ่งเกิดอยากเป็นใหญ่ ดลใจให้ ร่างทรง ไปทำอุบาย

แต่งตัวเป็น เจ้า อีกองค์หนึ่ง พร้อม คณะ เข้าทำลายสถานที่หนึ่ง โดยสถานที่นั้น
มีรูป เจ้า อีกองค์หนึ่งปรากฏ

คนที่นับถือ เจ้า องค์ที่ถูกแสร้งว่ากระทำ กับ คนที่นับถือ เจ้า ที่ถูกกระทำ
จะมีปฏิกริยากันอย่างไร

1. ไม่พอใจ และต่อว่าอีกฝ่ายไว้ก่อน
2. ใช้เหตุผลสาวหาเหตุก่อนที่จะพูดออกไป

เราลองสมมติตอนนี้ก็เชื่อแน่ว่า การใช้เหตุผลสาวหาเหตุก่อนนั้น มีโอกาสน้อยมาก
เพราะคนที่นับถือ เจ้า นี้เขาใช้ศรัทธาเป็นหลัก ถ้ายิ่งเคยรักษากัน ก็ยิ่งศรัทธามากขึ้น
เป็นไปไม่ได้ที่คนที่มีศรัทธาเคารพ เจ้า จะนิ่งดูดาย ในเรื่องนี้อย่างไม่มีเหตุผลไตร่ตรอง

แต่อาจเป็นความคิดเราที่คิดปรุงขึ้นเอง

อย่างไรแล้ว ขอรับฟังเหตุผลเหล่านี้จากคนมี เจ้า จะดีกว่า
ว่าพวกท่านคาดว่าจะมีปฏิกริยากันเช่นไร ไม่ว่าจะรู้หรือไม่ก็ตาม
ว่าอะไรเป็นอะไร

ส่วนทางพุทธเราก็ยกตัวอย่างไว้ก่อนว่า กรณี ตอลีบันทำลายพุทธรูปที่ใหญ่ที่
สุดในโลก อันเป็น 1 ใน 10 สิ่งมหัศจรรย์ของโลก เขาก็เฉยๆ กัน เพราะไม่ยึด
ถือพระพุทธองค์ในฐานะ เจ้า เราประนามกันเป็นพิธี แต่ไม่ปรากฏการสาปแช่ง
และไม่ปรากฏการตอบโต้เกินเลยใดๆ

โดยส่วนตัวเรา เราดูข่าวนั้น ดูภาพพระสลายลงมากองกับดินแบบเฉยๆ

 

ภาวะตุสัพพะมังคะลัง รักขันตุสัพพะเทวตา
สัพพะพุทธานุภาเวนะ สะทาโสตถีภวันตุเต
ภาวะตุสัพพะมังคะลัง รักขันตุสัพะเทวะตา
สัพพะธัมมานุภาเวนะ สะทาโสตถีภวันตุเต
ภาวะตุสัพพะมังคะลัง รักขันตุสัพะเทวะตา
สัพพะสังฆานุภาเวนะ สะทาโสตถีภวันตุเต

 

ยะโขธัมมัง วะรังตัสสะ เยชะนาเต ชะนาวะรัง โกจิตตังสัง ขะตังมัตโต เอโสปาระโม ทุกขังขะโย อย่าถกเถียงกันด้วยเรื่องที่ทำให้ไม่พ้นทุกข์เลยครับ อยากรู้จริงต้องปฏิบัติก่อน เริ่มที่ตนเองก่อน แล้วจะรู้เอง คนที่หลอกลวงอยู่ได้ไม่นานหรอกครับ

 

ฮ่า ฮ่า ฮ่า โง่ไปเลยเรา

 

เรื่อง ล้างป่าช้า นี้ก็เคยได้ยินมาเหมือนกัน ก็น่าจะมีความจริงอยู่ ก็ไม่ได้ปฏิเสธ
เพราะสมัยก่อนผมเคยเล่นผีถ้วยแก้ว เล่นคนเดียวนี้แหละ เอามือวางไปปั๊บแก้ววิ่งไปเลย เราก็ตกใจเลยดึงมือออก

ทีนี้ เรื่อง การทรงเจ้าที่ล้างป่าช้านี้ มิได้เป็นไปเพื่อส่วนตัว หรือ ปฏิบัติต่อคนใดคนหนึ่ง ไม่ได้มีผลประโยชน์ มิได้เป็นไปเพื่อการทำให้คนหลงเชื่อ แต่เป็นไปเพื่อการช่วยเหลือคนล้วนๆ จึงกล่าวได้ว่า ไม่ผิดอะไร เพราะไม่ได้เกี่ยวกับแนวทางในการปฏิบัติ

แต่หากว่า เมื่อไรก็ตามที่เริ่มเกี่ยวข้องกับ ตัวเราโดยตรง เกี่ยวข้องกับการหาผลประโยชน์ แบบนี้ให้ดูเอาไว้เลยว่า ไม่ควรนำมาเชื่อถือ

 

มีก็ดี ไม่มีก็ดี ครับ พระพุทธเจ้าเป็นสูงสุด....แม้พะองค์เคยตรัสไว้ก่อนนิพพานซึ่งบันทึก
ในพระไตรปิฎกว่า...ยังมีอริยะบุคคลเช่นเรานี้อีกถึงแม้ไม่ใช่ในพุทธบริษัท
ยังมีบุคคลที่ตรัสรู้ได้ด้วยตนเอง และสิ่งที่เป็นปฐมเหตุแห่งการที่จะสามารถ
ตรัสรู้ได้คือ มรรค8 ซึ่งถ้าในความหมายของคนที่อยู่นอกพุทธบริษัทแล้ว
อาจจะเรียกคนละแบบ พระศาสดาใด ๆ มีเกิด ขึ้นได้เสมอ....ร่างทรง องค์เทพ
ก็เป็นพุทธบริษัทที่จะมาทำการทนุบำรุงพระศาสนาต่อจากพระสมณโคดม
ถ้าจิตขององค์ใดแนะนำให้เราประพฤติชอบด้วยความดีงามด้วยเหตุผล หรือ
ปฏิบัติตามแนวคำสอนของพุทธองค์ ก็โปรดจงเข้าใจว่าสิ่งนั้น ถูกต้องแล้ว
นิพพานหรือไม่นิพพาน ขึ้นอยู่ว่ากรรมเราหมดหรือยัง ซึ่งกรรมก็คือผลของการกระทำนั่นเอง

 

สรัทธาครับแล้วแต่ละจริต และประสบการณ์ อย่าคิดมากครับ คนหากลองไม่เชื่อแล้วทำไงก็ไม่เชื่อครับจะหานาๆสาระมาอธิบายแทนแล้วบอกว่าเป็นเพราะเหตุปัจัยยนั้นนี้ ไม่เกี่ยวเจ้าเทพอะไรหรอก ก็เข้าใจได้ครับ ส่วนบางประเภทศรัทธามากเกินจนกลายเป็นงมงายเชื่อโดยไม่แคลงใจไม่ตั้งคำถามเพราะกลัวว่าจะไปปรามาสแล้วกระทบเกิดผลเสียต่อตน นั่นก็ไม่ดีเท่าไหร่เพราะควรกล้าสงสัยหรือตรอง แต่โดยสรุปหากคนไม่เชื่อแล้วและยึดมั่นแล้วต่อให้เจ้าหรือเทพมาลงทรงที่ร่างเขาเองจนเขาไม่สามารถบังคับตนเองได้เขาก็จะหาเหตุผลมาแก้ต่างอยู่ดีว่าเป็นเพราะจิตเขาหลอนเกิดจากโรคหรืออะไรก็สุดแล้วแต่ หรือต่อให้เทพมาปรากฏตรงหน้าเห็นเป็นกายเนื้อเลยหากคนไม่เชื่อซะอย่างเขาก็จะอธิบายว่าเขาตาฝาดประสาทหลอน หรือเบลออยู่ดี เอาเป็นว่าแล้วแต่จริตแล้วแต่ศัรทธา(ที่ไม่พึงงมงาย) แล้วแต่ความเชื่อเถิด เถียงไปก็แค่นั้นแหละครับไม่จบ คนเคยเจอเคยประสบเองเขารู้เอง คนไม่เคยเจอเขาก็ว่าไม่มี และแม้หากคนยึดมั่นว่าไม่มีดังที่บอกไป ต่อให้เห็นกันต่อหน้าเขาก็ไม่เชื่ออยู่ดี หาเหตุผลอื่นมาอธิบายอยู่ดี เอาเป็นว่าแล้วแต่จริต และศรัทธาแต่ละคนเถิด อย่าปรามาสศรัทธาของกันและกัน อย่าขวางโลกเลยเอาอย่างพุทธองค์สิครับบ ที่ท่านว่า"หากโลกว่ามีสวรรค์ตถาคตก็ว่ามีสวรรค์หากโลกว่าไม่มีสวรรค์ตถาคตก็ว่าไม่มีสวรรค์" นั่นแสดงถึงการยอมรับและจิตกว้างพอ สสุดท้ายเขาจะเชื่อตามตถาคตไหมก็สุดแล้วแต่เขาจะเลือกศรัทธาเอาเองเถิด

 

ประโยคข้างบนหมายถึง พระพุทธเจ้าพระองค์อื่นๆ ซึ่งกว่าจะเกิดหรืออุบัติแต่
ละครั้งนานมาก ไม่ใช่จะกล่าวเพื่อเป็นการชี้ว่า เกิดขึ้นได้เสมอๆ ทุกเวลา อย่า
ได้แปลไปทางที่ผิด

ทิกฐิของเทวดาต้องถือว่ามีสาระทิฏฐิอยู่นอกข่าย การที่ชื่นชมพระพุทธศาสนา
เป็นเพราะทิฏฐิของการชื่นชมบุญ ไม่เกี่ยวข้องกับการน้อมมาศรัทธา แล้วลงมือ
ปฏิบัติ เทวดา อินทร์ พรหม ไม่ได้เป็นแล้วจะมีทิฏฐิเข้าเป็นพุทธมามักกะทุกองค์
เทวดา อินทร์ พรหม ส่วนน้อยเท่านั้นที่เป็นพุทธะ และเมื่อเขา
มีทิฏฐินอกข่ายแล้ว เป็นไปไม่ได้ที่จะพาใครต่อใครออกสู่นอกข่ายทิฏฐิแห่งตน
การปฏิบัติตนต่อพุทธศาสนาของ เทวดา อินทร์ พรหม ก็เป็นการอุปถัมภ์ช่วยเหลือ
ตามทิฏฐิของ เทวดา อินทร์ พรหม ธรรมดาๆ ไม่ได้แปลว่า จะมาเป็นพุทธมามักกะ
อย่าได้เข้าใจผิด

คนที่จะเป็นพุทธ ต้องตื่นเอง ไม่มี เทวดา อินทร์ พรหม ไหนมาชี้ให้ตื่นแบบพุทธะหรอก
เทวดา อินทร์ พรหม มาชี้ให้อย่างมากก็ หิริโอตัปปะ กับ พรหมวิหาร 4
ก็เหมือนกับที่ท่านพยายามจะชี้ จะเห็นว่า ไม่ได้ชี้ นิพพาน

การปฏิบัติเพื่อนิพพาน ทำเพื่อ นิพพาน ไม่ใช่ทำเพื่อล้างกรรมให้หมด ไม่เกี่ยวกันเลย
เป็นการปฏิบัติให้ออกสู่นอกวงจรของบ่วงกรรมต่างหาก
อย่าได้เข้าใจผิด

 

สาธุท่านเล่าปัง พูดเหมือนออกจากปากผมเองเลย กำลังจะพูดไปเมื่อวาน แต่ขี้เกียจ มาวันนี้ท่านเล่าปังพูดแทนแล้ว

 

การตีความหมายของพุทธพจน์ที่ผิดเพื้ยน เนื่องจากปัญญายังไม่ถึง ส่งผลถึงความเสื่อมของพวกที่เรียกตัวเองว่า พุทธบริษัท อย่างแท้จริง...

 

จริงไม่จริงเช่นไรโปรดชี้แจงตนเองก่อน ว่าถึงขั้นใดแล้ว สัมผัสได้ขนาดไหน ถ้าท่านทั้งหลายเป็นผู้ปฏิบัติและหลุดพ้นได้ถึงขนาดนั้น ก็ย่อมดีแล้ว ดูก่อน มนุษย์ย่อมมีการเข้าใจที่ลึกซึ้งไม่เท่ากัน บางคนอาจคิดว่าสิ่งที่ตนนั้นเข้าใจถูกต้องแล้ว แต่บางคนยังไม่รู้ตัวเองว่าอยู่ในระดับใด อนุโมทนากับหลักธรรมทุกเหตุของทุกท่านตามแต่ละคนเข้าใจครับ
ไงถ้าถึงระดับในสิ่งที่กล่าวมาจริงแล้วก็โปรดสัตย์แด่คนอื่น ๆ กันด้วยนะครับ
"ตนเองย่อมรู้ในสิ่งที่ตนเองเป็นอยู่"...บุคคลมีหลายเหล่าครับ ท่านละเหล่า
ไหน ตอบในใจละกันนะครับทุก ๆ พระองค์ เอ้ย ทุก ๆ ท่าน

 

คุณ imfd ตั้งตนไว้สูง
คนที่สอนท่านได้นั้นต้องสูงยิ่ง
เราต่ำต้อยเกินความหวังของท่าน

เราคงพลาดไปที่ยกตนสูงกว่าสิ่งที่ท่านถือ
โปรดเจริญพรหมวิหารแด่เราด้วยเถิด
โปรดเจริญศีลละอายชั่วกลัวบาปด้วยองค์
ให้เราเห็นเป็นตัวอย่างด้วยเถิด

ท่านมีอย่างไร เราจะปฏิบัติให้เท่ากันฉันนั้น

 

ใครปฏิบัติได้ระดับไหน อ่านดูก็รู้ได้ บอกไปก็ไม่เชื่อ ไม่เกิดประโยชน์อันใด

ธรรมะเป็นปัจจตัง ตนเองยอมรู้อยู่แก่ใจ ไม่จำเป็นต้องบอกใคร บอกไปก็ไม่ทำให้เปลี่ยนแปลงอะไร เพราะธรรมย่อมอยู่ในใจผู้มีธรรมเสมอ

หากท่านเป็นเด็กประถม ให้เด็กมัธยมสอนหนังสือให้ ไม่ได้หรืออย่างไร เหตุใดจะยอมรับแต่ปริญญาเอกแล้วเท่านั้นเล่า...

 

การนี้ถือเป็นการฟังธรรมที่มาจาก ปัจจตังในมุมมองของแต่ละท่าน เป็นเรื่องปกติที่มีการทดสอบการตอบโต้กันด้วยธรรม...เพื่อที่จะรับรู้
ขันติของแต่ละท่าน เมื่อไม่เกิดความสอดคล้อง....อนุโมทนาครับ

 

เมื่อผ่านเบื้องต้นไปแล้วก็ดี...ย่อมพึงสังเกตุได้หลายประการ หลักการวัดทำด้วยประสาทสัมผัสหรือด้วยจิตกันเล่าถึงได้ทราบ
ระดับของตนเองและผู้อื่น...อืมมมน่าคิด น่าคิด กับปัจจตังเฉก
เช่นนี้เป็นระดับใดหนอ...

 

ระดับยึดจิตเป็นตน
ยึดอรูปพรหมเป็นชาติ
มีโลกเป็นที่มาเป็นที่ไป
มีโลกธรรม(กิน กาม เกีรยติ ฯ)เป็นที่ยึด
ค้ำจุนไว้ซึ่งสิ่งเหล่านั้น

เผอิญของเรา

ไม่มีจิตให้ยึดถือ
จึงไม่มีแม้นภพชาติ
ไม่มีการมาไม่มีการไป
พ้นซึ่งโลกธรรมให้ยึด
สันติสุขมีให้สิ่งเหล่านั้น ( ไม่อยากมี ไม่อยากเอา )