ต่างกันยังไงระหว่างวิริยาธิกะพิเศษกับวิริยาธิกะ

อยากทราบข้อเท็จจริงครับ?

 

นั่นน่ะซีต่างกันยังไง ผมก็อยากรู้ครับ

 

เป็นความที่แตกต่างจากปกติ ธรรมดา ยิ่งกว่าปกติ ยิ่งกว่าธรรมดากระทำได้
สำเร็จได้ ด้วยความเป็นผู้ กระทำแล้วอย่างยิ่งยวด พิเศษไม่ใช่วิเศษ มีความ
อดทน อดกลั้น เป็นและมีในสิ่งอย่างนั้นแล้ว เพียงเพราะปริมาณ เพิ่ม เติมลงไป
กินก็อิ่มขึ้นมาหน่อย กระทำก็ลำบาก เหนื่อยมากหน่อย สั่งเย็นตาโฟ หนึ่งถ้วย
ธรรมดา30 พิเศษ40 มันต่างกันตรงไหน ก็เย็นตาโฟสูตรใส่เครื่องปรุง ส่วนผสม
ยังเป็นความเป็นเย็นตาโฟอยู่ ปกติหรือความพิเศษนั้นทุกคนย่อมมีสิทธิ ได้เข้าถึง
หรือครอบครอง เขาสั่งธรรมดาได้ เราก็สั่งได้ เขาสั่งพิเศษได้ เราก็สั่งได้ในบางครั้ง
ความพิเศษหรือธรรมดา มันต่างกันที่ ปริมาณย่อมแตกต่างกันบ้างเล็กน้อย หรือมาก
ก็อยู่ที่ผู้กระทำ หรือถูกกระทำต้องการ ยกตัวอย่างเช่น ลองนับส่วนผสมผัก ลูกชิ้น
เส้นก๋วยเตี๋ยว ปริมาณน้ำซุบ ปริมาณน้ำปลา น้ำส้ม พริก น้ำตาลทราย
แล้วปรุงดูว่าเหมือนกันหรือเปล่า สิ่งนั้นคือความแตกต่างที่เกิดขึ้น

 

วิริยาธิกะพิเศษ เป็นเรื่องนอกตำรา ถ้าจะให้ตอบแบบตรงเป๊ะ คงไม่ได้เพราะไม่รู้จะเอาอะไรมาอ้างอิง ดังนั้น ผมจึงขอตอบโดยใช้ความรู้สึกที่ฝังลึกอยู่ในใจดวงนี้มาตอบ หรือ จะเรียกว่าเดาก็คงไม่ผิด

เวลาที่ใช้ในการบำเพ็ญบารมี นานมาก ถึงนานสุดๆ ผมเชื่อว่าหลายๆท่านที่ปรารถนาวิริยาธิกะพิเศษ ต้องเคยพบ หรือ มีความสัมพันธ์กับสมเด็จองค์ปฐม มาแต่อดีตชาติ

อานิสงส์ที่เหล่าสาวกจะได้รับ มีความประณีตเป็นพิเศษ
ขอเปรียบเปรยสั้นๆว่า "สวรรค์บนดิน" ก็แล้วกัน

ใครเป็นสาวกของผมก็ขอให้ตามมา
หรือใครจะลาก็ขอให้ไปพระนิพพาน
ไม่ว่ากัน

 

แถวบ้านผมมีร้านก๋วยเตี๋ยวเรือ
รสชาติก๋วยเตี๋ยวอร่อยมาก ถูกปากมาก
สั่งเกาเหลาพิเศษ ถุงละห้าสิบบาท ข้างในจะเหมือนธรรมดา 35 บาทแต่ถุงจะโตกว่า
มันจะดูประทับใจกว่า พิเศษกว่า

แต่สรุปว่า บ้านผมซื้อเกาเหลาธรรมดาสองถุง เทใส่ชามแล้วแยะกว่าคุ้มกว่า
ก็เป้นเกาเหลาถ้วยละเจ็ดสิบบาท กินได้ทั้งบ้าน

ไปสั่งเกาเหลาพิเศษกลับมากินบ้านแม่โกรธ
ถือว่าโง่

 

เป็นผม
ผมเรียนทั้ง ปัญญาธิกะ ศรัทธาธิกะ วิริยะธิกะไปเลย
วิธีการไม่เหมือนกัน แต่ก็แก้เบื่อได้ดี ไม่ซ้ำซากจำเจ

 

({) สวัสดีครับท่านเจ้าของกระทู้ และพี่ๆน้องๆทุกๆท่าน คำว่าพิเศษ ชื่อก็บอกอยู่แล้ว การเป็นพระพุทธเจ้าได้ ย่อมพิเศษ กว่า มนุษย์เทวดาพรหม ทั้ง ๓ โลก ไม่มีใครพิเศษ กว่าพระพุทธเจ้า อยู่แล้ว แล้วแต่ พระพุทธเจ้า ในขั้นใด ปัญญาธิกะ ศรัทธาธิกะ วิริยาธิกะ การบำเพ็ญบารมีนั้น เหมือนกันหมด แต่ว่า กาลเวลาไม่เหมือนกัน แล้วแต่ ความเป็นพิเศษ ยกตัวอย่างให้เห็นง่ายๆ สร้างพระพุทธรูป ปัญญาธิกะ สร้างหน้าตัก ๕ วา ศรัทธาธิกะสร้าง ๑๐ วา วิริยาธิกะ สร้าง ๒๐ วา การสร้างพระพุทธรูป เหมือนกันอานิสงฆ์ เหมือนกัน แต่ความใหญ่โต ค่าก่อสร้าง ต่างกันเวลา ต่างกัน


อายุต่างกัน การเกิด ในแต่ละยุค ในยุคของ ปัญญาธิกะ ในยุคนี้ คนชั่ว มากกว่าคนดี อายุก็น้อย พระพุทธเจ้าเสด็จครั้งละ ๕๐๐ พระองค์ อายุขององค์สมเด็จ ๘๐ ปี ถ้ายุค ของศรัทธาธิกะ อายุมากนับหมื่นๆปี คนมีศิลธรรมมาก ความเป็นอยู่สุขสบาย พระพุทธเจ้า เสด็จครั้งหนึ่ง สาวก ติดตามเป็นแสน เอกภาล มาก ยิ่ง ในยุคของ วิริยาธิกะ ชาวเมืองศิวิไลยหมด อายุกาลนานนับ แสนปีหรือเกือบแสนปี เอกลาภ พระพุทธเจ้าก็มาก เสด็จครั้งหนึ่ง สาวกติดตาม เป็นล้าน พระองค์ เพราะกาล เวลาสร้างบารมีมามาก แค่เอ่ยมานี้ ก้พิเศษ ทั้งหมดอยู่แล้ว แล้วแต่ยุคสมัยนั้นๆครับ แล้วอีกประการหนึ่ง ความเป็นพิเศษ ของคนในสมัยครั้งพุทธกาล ก็มีให้เห็น

ตัวอย่างพระนางวิสาขาคนสวยคนงาม คนรวย มีความสวย ตั้งแต่อายุ เป็นสาว ถึงอายุ ๑๒๐ ปี และทรงความเป็นพิเศษ เป็นมหาอุบาสิกา เอก ของศาสนาพุทธเลยทีเดียว พระโชติกะเถระ มีเมีย ชาวเมืองอุตรประเทศ บริเวณบ้าน มีมณีแก้ว ๗ ประการ หม้อหุงข้าวด้วยแก้วมณี ข้าวยุบแค่ทัพพีเดียว เมื่อตักออกจากหม้อ เลี้ยงคนได้ทั้งเมือง ข้าว หอม ร้อนอยู่ตลอดเวลา เครื่องละดามหาปราสาท ในโลกนี้มีแค่ ๒ คนคือ นางวิสาขา กับพระนาง มัลลิกาเทวี แถมมีกำลัง ๗ ช้างสาร มีคนไม่กี่คน ที่ยกขึ้น เจ้าของกับคนรับใช้ และพระอานนท์ แล้วการ พระพุทธเจ้า อุบัดขึ้นในโลก การถวาย อทิศทาน มีได้แค่ครั้งเดียวเท่านั้น พระนางมัลลิกาเทวี กับพระเจ้าประเสนทิโกศล ได้ถวายอทิศทาน แด่พระพุทธเจ้าและพระสงฆ์ซึ่งเป้นพระอรหันต์ทั้งหมดรวม ๕๐๑ พระองค์


ถ้าใครอยากรู้ ว่าพิเศษ อย่างไร ก็ต้องทำเองแล้วแหละครับจะได้รู้ว่า มันพิเศษ อย่างไร นานมากน้อยขนาดไหน หลวงพ่อ ฤาษี วัดท่าซุง ท่านเทศที่ ศาลาพระพินิจ อักษรทองดี พ.ศ.ปี ๒๘ ผมนั่งฟังอยู่ ท่านเทศ จนกระทั่งมาเป็น หนังสือ หรือเทป ทุกวันนี้ ท่านบอก ในสายของเรา ติดตามกันมาอย่างน้อย ๑๐ อสงไขย กำลัยอีกแสนมหากัป ท่านหยุดนิดหนึ่ง แล้ว พูดต่อว่า ส่วน ใหญ่ในสายของเรา ที่ติดตามกันมา ๑๖ อสงไขยกำไลยอีก แสนมหากัป จะเป็นลูกก็ดี หลานก็ดี โหลนเหลน ถ้าจำผิดขออภัยนะครับ พี่น้อง พวกพ้อง ที่ติดตามกันมา เมื่อหัวหน้า ลา หมายถึงหลวงพ่อ ที่ติดตามกันมา ก็ลากันตาม แต่ไอ้ที่เขาไม่ลาพุทธภูมิ นั้นมีอยู่ กำลังใจเขายังเข้มแข็งอยู่ บางคนอาจไปลา ตอนใกล้ วาระสุดท้ายก็มี แค่นี้ก่อนนะครับ มันอาจไม่สำคัญอะไรนัก

 

({) ต้องนิมนต์หลวงพี่ มาเทศต่อแล้วแหละครับ เพราะท่านทำมาในสายนี้มิใช่หรือ วิริยาธิกะพิเศษ

 

ตรงนี้ก๊อปมาจากหลวงปู่จามครับ นำมาให้อ่านและพิจารณากันครับ



Please19's Blog
ค้นหา:
Just another WordPress.com site
« เล่าเรื่องโพธิญาณ (การสร้างบารมีสำหรับผู้ปรารถนาโพธิญาณ)
คู่ »
มี.ค. 1
พระพุทธเจ้ามี 3 ประเภท 9 ระดับปกติ และ 3 ระดับพิเศษ
โดย AGUNAVEESATI19 บน มีนาคม 1, 2012

พระพุทธเจ้ามี ๓ ประเภทคือ

– ปัญญาธิกะ
– สัทธาธิกะ
– วิริยาธิกะ

มีระดับอยู่ ๙ ระดับดังนี้

ปัญญาธิกะที่ ๑ มีอายุ ๑๐,๐๐๐ ปี
ปัญญาธิกะที่ ๒ มีอายุ ๕,๐๐๐ ปี
ปัญญาธิกะที่ ๓ มีอายุ ๑๐๐ ปี

สัทธาธิกะที่ ๑ มีอายุ ๔หมื่น ปี
สัทธาธิกะที่ ๒ มีอายุ ๓หมื่น ปี
สัทธาธิกะที่ ๓ มีอายุ ๒หมื่น ปี

วิริยาธิกะที่ ๑ มีอายุ ๑แสน ปี
วิริยาธิกะที่ ๒ มีอายุ ๙หมื่น ปี
วิริยาธิกะที่ ๓ มีอายุ ๘หมื่น ปี

ส่วนพระพุทธเจ้าแบบพิเศษ มีอยู่ ๓ ระดับ

ชั้นตรี ๒๕ องค์ มีได้ ๑ องค์ ที่ทำให้โลกสว่าง
ชั้นโท ๓๖ องค์ มีได้ ๑ องค์ หมดเดียรถีย์
ชั้นเอก ๕๐ องค์ มีได้ ๑ องค์ (กุฏีนิมิต,กุฏินิรมิต) ไปในอากาศ
และหมดเดียรถีย์

เรื่องราวของจำนวนสาวกขององค์พุทธะ
ตามคำบอกเล่าของหลวงปู่จาม มหาปุญโญ จากหนังสือเล่มเดียวกัน มีดังนี้นะครับ

ปัญญาธิกะที่ ๓ – ๒๐ ล้าน ๘ แสน ๕ หมื่น องค์
ปัญญาธิกะที่ ๒ – ๒๕ ล้าน ๘ แสน ๕ หมื่น องค์
ปัญญาธิกะที่ ๑ – ๓๐ ล้าน ๘ แสน ๕ หมื่น องค์

สัทธาธิกะที่ ๓ – ๓๕ ล้าน ๘ แสน ๕ หมื่น องค์
สัทธาธิกะที่ ๒ – ๔๐ ล้าน ๘ แสน ๕ หมื่น องค์
สัทธาธิกะที่ ๑ – ๔๕ ล้าน ๘ แสน ๕ หมื่น องค์

วิริยาธิกะที่ ๓ – ๙๐๐ ล้าน ๘ แสน ๕ หมื่น องค์
วิริยาธิกะที่ ๒ – ๑,๐๐๓ ล้าน ๘ แสน ๕ หมื่น องค์
วิริยาธิกะที่ ๑ – ๑,๐๐๖ ล้าน ๘ แสน ๕ หมื่น องค์

องค์พุทธะที่มีจำนวนภิกษุสงฆ์มากกว่าภิกษุณีสงฆ์
ตามคำบอกเล่าของหลวงปู่จาม มหาปุญโญ จากหนังสือเล่มเดียวกัน มีดังนี้นะครับ

ในอดีต
๑ พระพุทธเจ้าสุมังคโล
๒ พระพุทธเจ้าสุมโน
๓ พระพุทธเจ้าปทุมมุตตโร
๔ พระพุทธเจ้าธมฺมทสฺสี
๕ พระพุทธเจ้าวิปสฺสี
๖ พระพุทธเจ้ากกุสันธะ
๗ พระพุทธเจ้ากัสสปะ

ในอนาคต
๑ พระโพธิสัตว์องค์ที่ ๘
๒ พระโพธิสัตว์องค์ที่ ๑๐
๓ พระโพธิสัตว์องค์ที่ ๑๕
๔ พระโพธิสัตว์องค์ที่ ๑๖
๕ พระโพธิสัตว์องค์ที่ ๒๑

องค์พุทธะที่มีจำนวนพระอรหันต์มากกว่าพระอริยะ ๓ ชั้นต้น
ตามคำบอกเล่าของหลวงปู่จาม มหาปุญโญ จากหนังสือเล่มเดียวกัน มีดังนี้นะครับ

ในอดีต
๑ พระพุทธเจ้าสุมังคโล
๒ พระพุทธเจ้าธัมมทัสสี
๓ พระพุทธเจ้าวิปัสสี
๔ พระพุทธเจ้ากกุสันโธ

ในอนาคต
๑ พระโพธิสัตว์องค์ที่ ๘
๒ พระโพธิสัตว์องค์ที่ ๑๕
๓ พระโพธิสัตว์องค์ที่ ๑๖
๔ พระโพธิสัตว์องค์ที่ ๒๑

และเรื่องราวของผู้ชายเกิดมากกว่าผู้หญิง
ในสมัยขององค์พุทธะที่จะมาตรัสในอนาคต

๑ พระโพธิสัตว์องค์ที่ ๘
๒ พระโพธิสัตว์องค์ที่ ๑๐
๓ พระโพธิสัตว์องค์ที่ ๑๕
๔ พระโพธิสัตว์องค์ที่ ๑๖
๕ พระโพธิสัตว์องค์ที่ ๑๗
๖ พระโพธิสัตว์องค์ที่ ๒๑

****************************

จำนวนพระปัจเจกพุทธเจ้าจะมาตรัสรู้ในอนาคต ตามยุคสมัยกัปก่อนที่พระพุทธเจ้าจะมาตรัส

พระโพธิสัตว์องค์ที่ ๑ ๒๐๐,๐๐๐ องค์ (นับองค์ที่ ๑ คือพระศรีอาริยเมตไตรย์ )
พระโพธิสัตว์องค์ที่ ๒ ๓๐๐,๐๐๐ องค์
พระโพธิสัตว์องค์ที่ ๓ ๔๐๐,๐๐๐ องค์
พระโพธิสัตว์องค์ที่ ๔ ๒๐๐,๐๐๐ องค์
พระโพธิสัตว์องค์ที่ ๕ ๒๐๐,๐๐๐ องค์
พระโพธิสัตว์องค์ที่ ๖ ๒๐๐,๐๐๐ องค์
พระโพธิสัตว์องค์ที่ ๗ ๒๐๐,๐๐๐ องค์
พระโพธิสัตว์องค์ที่ ๘ ๗๐๐,๐๐๐ องค์
พระโพธิสัตว์องค์ที่ ๙ ๒๐๐,๐๐๐ องค์
พระโพธิสัตว์องค์ที่ ๑๐ ๙๕๐,๐๐๐ องค์
พระโพธิสัตว์องค์ที่ ๑๑ ๓แสน องค์
พระโพธิสัตว์องค์ที่ ๑๒ ๗๕๐,๐๐๐ องค์
พระโพธิสัตว์องค์ที่ ๑๓ ๕๐,๐๐๐ องค์
พระโพธิสัตว์องค์ที่ ๑๔ ๕๐,๐๐๐ องค์
พระโพธิสัตว์องค์ที่ ๑๕ ๖๐,๐๐๐ องค์
พระโพธิสัตว์องค์ที่ ๑๖ ๑,๑๕๐,๐๐๐ องค์
พระโพธิสัตว์องค์ที่ ๑๗ ๒๕,๐๐๐ องค์
พระโพธิสัตว์องค์ที่ ๑๘ ๓๕,๐๐๐ องค์
พระโพธิสัตว์องค์ที่ ๑๙ ๑๐๐,๐๐๐ องค์
พระโพธิสัตว์องค์ที่ ๒๐ ๒๕๐,๐๐๐ องค์
พระโพธิสัตว์องค์ที่ ๒๑ ๓๐๐,๐๐๐ องค์

พระพุทธเจ้านั้นมีอยู่ 3 ประเภท 9 ระดับปกติ และ 3 ระดับพิเศษของหลวงปู่จาม มหาปุญฺโญ

จากหนังสือที่ทางวัดพิมพ์
หลวงปู่จาม มหาปุญฺโญ
วัดป่าวิเวกวัฒนาราม หมู่๙บ้านห้วยทราย
ต.คำชะอี อ.คำชะอี จ.มุกดาหาร

 

โอ้โห

 

พี่บุญทรงผมเองก็พูดความเป็นพิเศษมามาก มันก็มีคนสงสัยเรื่อยไป อย่างที่บอกความเป็นพิเศษมันมีอยู่ตามห้างร้านขายยาทั่วไป สุดแต่ใครที่คิดว่าปัญญาดี แต่จะมีปัญญามองเห็น แล้วคิดออกหรือเปล่า แต่ผมมันเห็นส่วนที่เป็นพิเศษ หาอ่านดูได้ตามที่เคยโพสไว้

ก็จะขอเล่าเรื่องตักน้ำใส่ตุ่มใส่โอ่ง ในสมัยก่อนไม่มีน้ำประปา น้ำดื่มน้ำใช้ในหมู่บ้านต้องไปตักไปหาบเอามา ระยะทางเป็นกิโล พูดให้ฟังอีกหนึ่งครั้ง ครั้งนี้จะบันทึกแยกเก็บไว้ด้วย ต่างหาก การตักน้ำใช้ปี๊ปน้ำมันก๊าดจุยี่สิบลิตรมาเปิดฝาออก ทำคาน มีเชือกผูกกับคานของปี๊ปใช้สองลูก มีไม้คานสำหรับหาบ น้ำหนักน้ำก็สี่สิบกิโลต่อหาบ การที่หาบน้ำระยะทางประมาณครึ่งกิโลเมตร เดินไป เดินกลับหนึ่งกิโลเมตรกว่าๆ ทีนี้ที่บ้านผมนี่มันเป็นบ้านยกสูงมีเสาแบบบ้านชนบททั่วไปนั่นแหละ บนบ้านจะมีโอ่งน้ำขนาดสองร้อยลิตรอยู่สี่ห้าโอ่ง ในครัวสองโอ่งใช้ในการซักล้างหนึ่งโอ่ง ใช้ในการประกอบอาหารหนึ่งโอ่ง แล้วก็อยู่ตามมุมต่างๆของบ้านอีกสองสามโอ่งสำหรับดื่มกิน ข้างล่างของบ้านอีกสี่ห้าโอ่งสำหรับอาบและใช้ทั่วไป

ทีนี้มาว่าเรื่องการตักน้ำสมัยก่อนชาวบ้านเขาจะตักน้ำกันช่วงบ่ายแก่ๆคือสามสี่โมงเย็นก็เริ่มทยอยกันไปตัก มันพิเศษกันตั้งแต่เริ่มตักน้ำกันเลย คือก็จะมีน้องนางบ้านนาที่ขยันเป็นพิเศษคนใดคนหนึ่ง คว้าหาบปี๊ปเปล่าไปตักเอาซะก่อนใครคือพอเริ่มบ่ายๆตะวันอ่อนแสงลงก็ออกหน้าไปก่อน ก็จะได้ยินชาวบ้านนั้นบ้านนี้สรรเสริญเยินเยอลูกหลานตัวเองว่าโน่นนางแก้วเขาไปหาบน้ำแต่วันแล้ว พวกคุณๆทำไมยังไม่ขยับซะทีวะ

ทีนี้น้ำแต่ละโอ่งหากปล่อยให้มันยุบลงไปมากเวลาตักเวลาเติมมันก็ต้องมากสิ มันจะมีอะไร หนึ่งโอ่งที่บนบ้านก็ต้องเติมทุกวัน ห้าโอ่งหากเฉลี่ยก็โอ่งละหนึ่งหาบสี่สิบลิตร ก็ห้าหาบ

ข้างล่างของบ้านนี่มากหน่อยเพราะต้องอาบกับใช้ซักล้างกันหลายคน ข้างล่างนี่ก็เป็นสิบเที่ยว เฉลี่ยการตักน้ำก็ห้าถึงสิบเที่ยวทุกวัน แถมพิเศษคือหาบขึ้นบ้านบันได เก้าขั้น ถึงสิบเอ็ดขั้น

คนที่เขามีมานะพากเพียรวิริยะอุตสาหะ เขาก็ตักน้ำจนเต็มโอ่งทุกโอ่ง และหากพิเศษเขาก็จะมีเที่ยวสุดท้าย ที่หากว่าหาบสุดท้ายมันไม่ถึงหาบ ไปตักอีกก็ล้น แต่หากว่าพอแค่นั้นมันก็ได้ไม่มีใครว่าพ่อแม่ไม่ว่า ยายก็ไม่บ่นแถมยังลูบหัวลูบไหล่ ว่าดีๆพอแล้วๆ แค่นี้ก็ถือว่าดีมากแล้ว เพราะตักมาแล้วตั้งสิบกว่าเที่ยวแล้วมันก็สมเหตสมผลตามมาตรฐานแล้ว

 

แต่หากว่าผมจะโชว์สาว โชว์นางแก้วเพราะความลำบากยากจน ค่นแค้นแล้วก็อีกสองแสนสาหัส ไม่โชว์พ่อแม่เขาก็ไม่ยอมให้ลูกสาวเขามองผมนี่ อย่าว่าแต่จะยกให้เลย มันจำเป็นที่จะต้องขยันเลยต้องกัดฟัน ไปต่ออีกหนึ่งเที่ยวไปหาบเอาน้ำมาเมื่อใส่โอ่งไปหน่อยหนึ่งมันก็เต็มจนเปรี่ยมใส่ไม่ได้อีก ทีนี้ก็ต้องหาภาชนะอื่นๆมาใส่น้ำที่เหลือจนหมดจากหาบ

ความเป็นพิเศษที่ผมชอบมัน คือขี้เกียจเหนื่อยมากในวันพรุ่งนี้อีก เผื่อว่าจะมีธุระไปอื่นจะได้ไปได้ทันที หรือจะได้มีเวลาไปแอบๆมองน้องนางแก้วแบบคนที่ภาระน้อยแล้ว ไม่ต้องไปกังวลอะไรต่อมิอะไรอีก ทั้งจะต้องเอาควายเข้าคอก สุมไฟไล่ยุงจิปาถะกว่าจะเสร็จในแต่ละวันมันก็เลยจำเป็นพิเศษคือไปมันซะอีกหนึ่งเที่ยว เอาผ้าผ่อนไปด้วยซักผ้าซะที่ข้างหนองน้ำ อาบน้ำให้เสร็จที่หนองน้ำ แล้วก็หาบมาอีกหนึ่งหาบตั้งสำรองไว้ในปี๊ปหนึ่งหาบเพราะไม่มีที่จะใส่ได้อีก มันจึงว่าเมื่อเสร็จภาระการตักน้ำวันใหนมันก็มีเหลือเกินกว่าที่จะกินจะใช้ แล้วจะเหลือเอาไปทำเกลืออะไร คนอื่นแค่ตักให้เต็มทุกโอ่งก็เหลือแหล่

ก็ผมบอกแล้วจะผมจะตักโชว์พ่อโชว์แม่ของคนที่เขามีลูกสาวสวยระดับนางแก้วเทพีสงกรานต์ แถมมีน้องสาวสวยอีกเป็นแถว ยังจะมีเพื่อนสาวเขาอีก เผื่อจะมีใครเคราะห์ร้ายมาช่วยผมหาบน้ำมั่งแหมมันเท่ หากมีเทพีสงกรานต์ หรือน้องนางเทพีนพมาศมาช่วยหาบน้ำหากเหลือกินเหลือใช้ก็เอาไว้เล่นสงกรานต์ปีหน้าซะก็ยังได้ คนที่ยังไม่ได้แตะต้องไม้คาน ยังไม่ได้หาบน้ำสักเที่ยว ยังไม่รู้น้ำหนักน้ำสี่สิบกิโลเดินทางประมาณครึ่งกิโลไปกลับหนึ่งกิโล สิบเที่ยวก็สิบกิโลลองเดินดูซะก่อน

คนที่ปัญญาดีก็อาจบอกว่าทำไมไม่หาวิธีอื่นอย่างแรกคือทำไมไม่เอาเวลาไปทำอย่างอื่นแล้วจ้างเขา จ้างลูกจ้างประจำก็ได้ หรือเอาโอ่งตั้งไว้บนล้อเลื่อนให้ควายลากเที่ยวเดียวไม่ต้องกระแดะหาบอยู่ได้ โถพ่อคุณแม่คุณสมัยนี้น่ะคิดได้แล้วก็ทำได้

แต่หลักสูตรที่ผมเรียนมันคิดได้แต่ทำไม่ได้ สภาพความพร้อมมันไม่มี เก่งให้ตายปัญญาดีให้ตายมันก็ไม่มีวัสดุอุปกรณ์ ต้องหาบด้วยปี๊ปด้วยไม้คานสถานเดียว

องค์สมเด็จพระองค์ปัจจุบันสมัยเสวยพระชาติเป็นกระรอกหรือกระแตน้อย ลูกๆของท่านโดนพายุลมแรงพัดเอาลูกของท่านลอยลงทะเลมหาสมุทรไป พระองค์ท่านฝ่ายปัญญาธิกะ แต่สิ่งที่ทำได้คือแค่ใช้หางวิดน้ำ ใช้เอาตัวเองโดดลงไปให้เปียกน้ำแล้วก็วิ่งขึ้นไปสลัดน้ำออกจะให้น้ำทะเลแห้งเพื่อช่วยลูกของท่าน

นี่เมื่อสภาวะของตัวเองที่จะทำได้ในแต่ละที่ แต่ละเหตุการณ์ สิ่งแวดล้อมต่างๆเป็นตัวกำหนดบังคับ ใจไม่ถึงจริงอย่างพระองค์ท่านก็อย่าไปคิดวัดเปรียบเทียบ อย่าว่าแต่ตอนนั้นอย่างพระองค์ท่านเลย สมัยนี้คนที่ว่าปัญญาดีมีความวิริยะอุตสาหะเครื่องมือพร้อม วิทยาการทันสมัยอย่างปัจจุบัน จะมีความเพียรอย่างกระรอกน้อยที่จะวิดน้ำทะเลให้แห้งหรือเปล่า

 

หากว่ายังไม่เคยหาบน้ำสักเที่ยวก็อย่าไปวัดกำลังใจกับคนที่เขาตักน้ำจนมันเต็ม จนเป็นเที่ยวพิเศษตั้งเอาเล่นสงกรานต์เลย

ไอ้ที่พูดนี่ก็ไม่ได้หมายความว่าผมนี่บุญญาบารมีด้านพระโพธิญาณนั้นเต็ม หรือใกล้แล้ว อันนี้ไม่กล้าคิดไม่กล้าพูดรับรอง เพียงแต่ว่าเอาเรื่องประสพการณ์ การตักน้ำของผมมาเล่ามาให้ฟังเท่านั้น

โดยส่วนตัวผมมันชอบของมันซะอย่างอะไรที่เป็นความพิเศษในด้านดี สวยเป็นพิเศษอย่างท่านวิสาขา ท่านแม่รูปนันทา ท่านเขมาเถรีอัคละสาวิวิกาที่เป็นเลิศด้านปัญญาที่สวยจัด เมื่อบรรลุมรรผลท่านก็เป็นเลิศด้านปัญญาอีก

รวยเป็นพิเศษก็อย่างท่านวิสาขาอีก ท่านโชติกะที่รวยเป็นพิเศษ และพิเศษขนาดบ้านของท่านต้องเดือดร้อนพระวิษณุกรรมอาจารย์ช่างของผมต้องมาสร้างให้อีก พอท่านจะมีภรรยา ก็เดือดร้อนเทวดาต้องไปเชิญสู่ขอมาจากดาวกุรุรัฐ สวยระดับเกินมนุษย์ นี่ความเป็นพิเศษ ผมจะชอบซะอย่าง

ส่วนการเป็นพิเศษมันไม่ใช่ผมพิเศษ

แต่ผมจะให้คณะของผมทุกคนไม่เว้นแม้สัตว์ในเขตสักตัว ผมต้องการให้เขาพิเศษ นั่นคือสวยเป็นพิเศษ ร่ำรวยมั่งคั่งล้นเปรี่ยม สมบูรณ์บริบูรณ์ไปด้วยประการทั้งปวง มีปฏิภาณปัญญาดีไม่เป็นสองรองใครในทุกที่ทุกสถาน และอื่นๆอีกหลายประการที่ผมต้องการให้คณะของผมเขาพิเศษกัน

แหมมีเมียสวยเป็นพิเศษทุกแก้วนี่มันจะเป็นอะไร

เพราะฉะนั้นอย่าเอาตำรามาวัดอย่าเอาความไม่เคยหาบน้ำมาวัด ผมเองผมไม่วัดกับใคร การตักน้ำของผม ผมตักทีละหาบ เดินไปทีละก้าว เติมทีละโอ่ง เมื่อมันหลายโอ่งก็รีบตักเสียแต่วันไม่รอสายรอเย็น เมื่อตักก็ไม่ได้หยุดพักหยุดรอกลางทาง รอให้หายเหนื่อยผมรู้กำลัง ค่อยเป็นค่อยไปไม่ได้เร่งร้อนหักโหม ในชาตินี้ถือว่าเกิดมาได้อย่างคุ้มค่าสมกับหลักสูตรวิริยาธิกะ

อยากเป็นช่างก็ได้ฝึกฝนกับอู่ซ่อมรถข้างถนนไม่มีค่าแรงสักบาท แค่ขอข้าวเขากิน สุดแต่เจ้าของเขาให้ การเป็นเด็กฝึกงานที่ต้องล้างใต้ท้องรถยนต์ ล้างในห้องเครื่องด้วยน้ำและผงซักฟอกใช้มือใช้ผ้าใช้แปรงล้างให้สะอาดทุกซอกทุกมุม แล้วขัดด้วยกระดาษทรายทุกตารางนิ้ว ไม่งั้นเมื่อพ่นสีทับลงไปแล้วไม่นานสีก็หลุดลอก แล้วการที่เป็นเด็กบ้านนาก็ถูกอบรมมาให้มีความละอายต่อสิ่งที่ผิด ละอายกับคำว่าหน้าไหว้หลังหลอก จึงเป็นทุนอย่างดีที่เมื่อได้รับคำสั่งให้ทำอะไรก็ทำไปด้วยความซื่อสัตย์ ไม่มีคำว่าหมกเม็ดซ่อนเร้นอำพราง สมัยนี้สรรพช่างเรียกว่าลักไก่ คือเผลอเมื่อไรก็ข้ามขั้นตอนในสิ่งที่ควรทำเมื่อนั้น

 

หากว่าเราตักจนเต็ม เราก็มีส่วนที่เหลือจากกินใช้ ไว้เอาไปอาบน้ำให้ญาติมิตรในวันสงกรานต์แบบนี้

 

ผมเตรียมของผมไว้แบบนี้มันจึงมีไว้ให้ผมสามารถมีเผื่อในทุกปีที่กลับไปบ้านเกิด อาบน้ำให้หมู่ญาติแล้วก็ยังแถมเปลี่ยนผ้าใหม่ให้ทุกคนที่สูงอายุ

หมู่ญาติของผม ผมทำให้เขาอย่างนี้ มันไม่แปลกที่มีคนเห็นว่า ผมนี่มันเสือกตักน้ำเอาซะเลยที่จะเต็มโอ่ง ล้นโอ่งการตักน้ำสันดานผมนี่หากไม่เต็มปรี่ล้นขอบโอ่งเป็นไม่เลิก ก็มีคนที่ในหมู่บ้านเขารู้เขาเห็น ใครที่มีลูกสาวมีหลานสาว และอีกหลายๆสาว เขาก็อยากจะให้ไปช่วยตักน้ำที่บ้านเขา แต่แม่กับยายเซย์โน ขนาดยากจนค่นแค้นสองแสนสาหัส อย่างนั้น ทั้งแม่และยาย ยังเลือกให้ตักฉะเพาะบ้าน บ้านใหนน้ำท่าต่ำกว่าระดับครึ่งโอ่งลงมานี่ต้องดูแล้ว ว่าเพราะอะไร

หากน้องนางบ้านนั้นติดภาระกิจอื่นๆเช่นงานอื่นๆมีมาก สาระวนต้องหุงข้าว ซักผ้า ทำงานบ้าน เลี้ยงน้องอีกเป็นโขยง เวลาที่จะไปตักน้ำหลายๆเที่ยวให้เต็มทุกโอ่งมันไม่พอ หากจะขยันเกินกว่าเหตุ ไปตักตอนกลางคืน เป็นสาวเป็นแซ่ไม่มีใครบ้านใหนเขาทำกัน มืดค่ำแล้วไปตักน้ำที่หนองน้ำไกลบ้านเปล่าเปลี่ยววังเวงคนเดียว มันอันตรายมาก ชาวบ้านที่ไม่รู้ต้นสายปลายเหตุ แทนที่จะนิยมชมชอบ ก็จะประณามหยามหมิ่นไปต่างๆนาๆ ว่าอาจจะไปให้ท่าผู้ชายบ้าง เพราะขี้เกียจบ้าง นี่คงโดนแม่ด่าเข้าแล้วถึงไปตักน้ำยามค่ำคืน อย่างนี้จะไปช่วยตักให้


ถึงแม้ว่าคุณพี่PCOหวังดีมีเมตตา ไปช่วยน้องนางตักน้ำในเวลาค่ำมืด หาบน้ำไปถึงบ้านน้องนางเที่ยวแรกก็จะพบกับการต้อนรับที่สมเกียติ พ่อของน้องนางอาจโซโล ซะด้วยไม้ตะพดเนื้อไม้ชิงชันลายสวยงาม ตามซะด้วยคมแฝกไม้แดงตายพราย หรือไม้พะยูงอย่างดี ของพี่ชายน้องนางเข้าให้ กว่าจะพูดรู้เรื่องว่าเพราะความเมตตาและปราณี ตามหลักสังคหวัสถุสี่ ที่พ่อสอนและทำตามพ่อสั่ง PCO อาจจะไปเกิดใหม่แล้ว เพราะไม่สามารถประสานกระดูกแล้วคลานกลับไปบ้านได้


แต่หากน้องนางบ้านใหนปล่อยในน้ำต่ำกว่าระดับครึ่งโอ่ง ไม่เป็นไปตามหลักแม่ศรีเรือนของไทยคือเรือนสาม น้ำสี่ อย่างนี้ สวยขาดปาดใจอย่างไรก็ตาม ไม่ไปตักน้ำช่วยให้แม้แต่ขันเดียว ประเภทสวยแต่รูป กลิ่นไม่หอมนี่ไม่ช่วยตัก แม้จะไปตักน้ำตอนตีสองก็ไม่ตามไป


นี่สันดานผมมันเป็นแบบนี้ ไม่ใช่จะไปอาสาตักให้เขาทุกบ้าน เมื่อไม่ไปบางบ้านเขาก็เลยฝากลูกหลานเขาให้ไปอยู่ด้วยขอให้แม่ใหญ่อบรมให้ทีแบบนี้มี

เดี๋ยวจะลงรูปน้องนางที่แม่ส่งไปให้แม่ใหญ่สอนงานบ้านงานเรือน

นี่น้องนางนี้ ปัจจุบันเป็นครูสอนหนังสือเด็กนักเรียน เป็นอีกคนที่แม่ของเขาเห็นผมตักน้ำเอาซะเลยเต็มโอ่ง แม่เขาเลยฝากน้องนางนี้ไปอาบน้ำซะที่บ้านแก้วใหญ่ เพราะผมไม่มีเวลาไปตักใส่ให้ที่บ้านเขา ทีนี้เป็นไง เมื่อแก้วใหญ่รับมา แก้วเล็กโอเค คนที่ตักน้ำมันก็จะตายเอาซิจะมีอะไร เขามาช่วยหาบน้ำทุกคนกันก็จริง แต่ธรรมชาติ ของการหาบน้ำนั้นผู้ชายเดินเร็วกว่าผู้หญิงก็ถึงปลายทางก่อน เมื่อถึงก่อนทำไงไม่ใช่จะนั่งรอจนกว่าน้องนางจะหาบน้ำมาถึง ไอ้แบบนั้นใครเขาก็ไม่ยกลูกสาวให้อีก

เมื่อไปถึงก่อนรีบวางหาบของตัวแล้วรีบวิ่งกลับไปรับหาบน้ำจากบ่าของแก้วใดแก้วหนึ่ง รีบเอาไปให้ถึงปลายทาง แล้วหากยังมีน้องนางบางคนหาบไปยังไม่ถึงก็ต้องรีบอีกไปรับจากบ่าของน้องนางหาบไปอีก มันจะตายเอาแก้วใหญ่ของผมเขาก็สมน้ำหน้าผม แก้วเล็กมองหน้าแก้วใหญ่แล้วพากันอมยิ้ม ที่เห็นผมกำลังจะเหนื่อยตาย ไม่รู้ว่าแก้วชุดนี้ เขาฉลาด หรือว่าเขาไม่ฉลาด ไอ้ผมมันวิริยาธิกะ ดีแต่ใช้กำลัง ไม่เข้าใจว่า แก้วๆนี่ เขายิ้มอะไรของเขา

 

อาจจะไม่เกี่ยวกัน แต่อาจจะประเภทเดียวกัน ผมปรารถนาองค์สุดท้ายของทั้งหมด ก็คงจะพิเศษแบบบ้าๆ

เรื่องของนิสัยก็เป็นสิ่งนึงที่พอจะบอกได้ อะไรที่คนฉลาดๆ คิดผมก็คิดได้แถมคิดได้ดีกว่า แต่เวลาลงมือทำ กลับไม่ทำ ไปทำในแบบที่ยากกว่า คนใกล้ตัวก็มักจะสงสัยว่าทำไมต้องทำแบบนั้น ในเมื่อเป็นคนคิดสิ่งที่ดีกว่าได้ทำไมไม่ทำ ไปทำในแบบที่มันไม่สมควรและยากกว่า ผมก็คิดแล้วก็ได้แต่บอกเขาไปว่า เพราะผมชอบแกล้งโง่มากกว่า ก็ไม่รู้เขาจะเข้าใจได้ละเอียดถึงไหม พุทธภูมิองค์สุดท้ายของทั้งหมดก็คงจะนับเข้ากับประเภทวิริยะธิกะ อะไรที่เป็นทางเดินดีๆ ไม่ใช่ไม่เลือกเดิน แต่เพราะเดินมาหมดแล้ว ก็เหลือแต่ทางที่ยากจริงๆ ที่ต้องเดินให้ครบให้หมด ไม่ได้ตั้งใจอยากจะเป็นโน่นนี่ แต่มันเป็นไปเองทางเดียวถ้าจะทำให้วัฎฎะนี้จบหมดสิ้นไป ถ้าไม่ใช่วิริยะก็ไม่รู้จะเรียกว่าอะไรแล้ว และการแสดงออกก็ดูเหมือนโง่ในสายตาคนอื่น แต่เรารู้ว่าเราทำเพื่ออะไร

อย่างชาตินี้ก็ทำหน้าที่จบไปเกือบหมดแล้ว ส่วนที่ศึกษาก็ได้เกือบครบแล้ว ถามว่าทำอะไรบ้าง ก็ไม่มีอะไรมาก สอนคนใกล้ตัวให้เป็นสัมมาทิฐิ ไม่ว่าจะเป็นพ่อแม่พี่น้องคนที่รัก อีกส่วนก็เรื่องของทานการให้จะเปลี่ยนอุปนิสัยคนได้ไหม ก็ผ่านเรื่องราวจนได้คำตอบไปหมดแล้ว ในชีวิตส่วนที่เหลือก็คงรักษาศีลทดแทนคุณผู้มีคุณต่อเรา รอความจริงมาจบชีวิตแล้วค่อยไปตั้งหลักใหม่ข้างบน

ก็เอาใจช่วยพุทธภูมิทุกประเภทนะครับ และโดยเฉพาะที่ปรารถนาองค์สุดท้ายของทั้งหมดเหมือนกับผม คงมีไม่น้อยเหมือนกัน เป็นกำลังใจให้เสมอครับ

 

ผมว่าปัญญา และวิริยะธิกะ มันเป็นความขยันส่วนตัวครับทุกคน

แต่สุดท้ายก็สำเร็จเป็นพระพุทธจ้า สอนคนให้พ้นทุกข์เหมือนกัน แต่อยู่ที่ใครจะสำเร็จก่อน-หลังเท่านั้นครับ

 

111111111111111111111111111111

 

แล้วนี่บ้านของน้องนางบ้านนาของผมที่เป็นบ้านยกสูงมีโอ่งน้ำบนบ้าน มีโอ่งน้ำสำรองข้างล่าง สมัยนี้ไม่ต้องตักต้องหาบแล้วมีประปาเดินเข้าถึง สะดวกสะบายมากเรื่องสาธาระณูประโภคพื้นฐาน ฝากกราบระลึกถึงรัฐบาลสมัยช่วงปี2522ที่ปฏิรูปที่ดินในจังหวัด จนทำให้หมู่บ้านเล็กๆแห่งนี้ที่ยากไร้อนาถา กลายมาเป็นหมู่บ้านที่อุดมสมบูรณ์ทำการเกษตรได้ทั้งปี ลำคลองน้ำก็มีน้ำเต็มทั้งปี ในหนองน้ำก็มีการพัฒนาจนพูดได้ว่าแต่นี้ไปหากทุกคนมีความขยันหมั่นเพียร ก็ไม่มีความลำบากยากเข็ญอะไรอีกต่อไป

โอ่งน้ำบ้านแก้วใหญ่ยังมีร่องรอยให้เห็น และก็มีความสุขใจไปกับหมู่ญาติที่หมู่บ้านแห่งนี้ที่แต่เดิมมีอาชีพรับจ้างทั่วไปเพราะความแห้งแล้ง ณ วันนี้ความอุดมสมบูรณ์น้ำท่ามีถึงหัวบันไดบ้าน

 

สมัยก่อนหนุ่มๆของหมู่บ้านนี้ไปรักชอบลูกสาวหมู่บ้านใหนมีแต่เขารังเกียจ พวกเราขยันหมั่นเพียรแต่เพราะความแห้งแล้งกันดาน ขยันให้ตายก็ตายคาที่อยู่ตรงนั้น มันทำมาหากินอะไรก็ยาก ทำนาน้ำก็ไม่มี รอพี่น้ำฝนอย่างเดียว หากตกถูกต้องตามฤดูกาลก็ดีไป หากพี่ฝนเขาไม่พอใจที่จะตกหรือตกเลี่ยงๆไปก็ไม่มีน้ำ ปลูกพืชผลอะไรก็แค่ปลูก นางแก้วของผมนี่หาบน้ำรดพริก ผัก สวนครัว หลายต่อหลายชนิด แล้วก็สามารถขายให้คนทั้งหมู่บ้านได้ นี่แก้วใหญ่ของผมความวิริยะพากเพียรผมก็ส่งประกวดได้ทุกเวที แล้วแก้วรองๆนี่ก็ไม่กลัวใคร พื้นฐานของพวกเราแต่ละคนมันวิริยาธิกะกันมาแต่เกิด ต้องใช้ความเพียรนำหน้า ขุดดินสมัยพ่อใช้คนขุด ขุดสระน้ำ ขุดบ่อ ขุดดินปั้นคันนา นี่พ่อผมเอง และพ่อของแก้วใหญ่นี่ฝีมือพอๆกัน อยู่หมู่บ้านเดียวกัน รับจ้างขุดดิน ขุดตอไม้มาด้วยกัน ความทรหดอดทนระดับตำนานของลูกหลานบ้านนี้กันเลย

วิริยาธิกะอย่างผมมันตามพ่อไปขุดดิน ขุดบ่อมาตั้งแต่จำความได้ พอโตขึ้นมาทั้งๆที่หัดงานจนเป็นช่าง แต่ก็มีโอกาศได้ขุดดินซะด้วยแบคโฮ แหมมันง่ายมากๆ บรรจงตกแต่งให้รูปทรงสวยอย่างไรก็ได้ เคยขุดด้วยแรงคน ด้วยจอบฟันดินหาบขนดินด้วยบุ้งกี๋ทีละหาบเอาดินไปเท เอาดินไปกอง พอมาขุดด้วยแบคโฮ มันจะเติมความพิเศษในผลงานลงไปยังไงก็ได้เพราะใช้เครื่องจักร เรียกว่าลูกเล่นรายละเอียด แม้ว่าคนที่ขับแบคโฮเป็นอาชีพแต่ไม่เคยลำบากจากการที่ขุดด้วยแรงคนมาก่อน

เมื่อยืนระยะกันเข้า ระยะทางที่ยาวนานเข้าธาตุทรหดมันต่างกันผลงานมันต่างกัน ปริมาณงานก็ไม่ต้องเอามาวัดกันมันคนละเรื่อง แล้วไอ้ผมเองเสือกหัดขับที่ทะเลทรายร้อนตับจะแตก มันยังขับซะชำนาญขนาดเล่นกับคนได้

เมื่อมาเจอแบคโฮสมัยใหม่ติดแอร์ติดเครื่องเสียง ชุดใหญ่เข้าไปมันยิ่งง่ายหนักเข้าไปอีก เมื่อแอร์เย็นๆมันจะเติมความปราณีตวิจิตรบรรจงลงไปในผลงานอย่างไรก็ได้ที่เรียกว่าระดับ Latent เหนือความคาดหมาย