เพื่อการกุศล นิ่มป่าแดง...ตามอ่านประสบการณ์จริง

http://upic.me/i/gh/pipg..jpg
โกดังข้าว

ทำไมข้าวเน่า/เขาคำนวนจำนวนข้าวสารกันอย่างไร?

ว่าจะไม่ยุ่งเรื่องแบบนี้แล้วเชียว แต่ที่ตั้งตัวได้มาจนถึงทุกวันนี้ ก็เพราะมีข้าวเข้ามาเกี่ยวข้อง ตอนที่มีการนำตำรวจไปช่วยเปิดโกดังตรวจข้าวสาร

ตามโกดังต่างๆ ไม่อยากวิพากษ์วิจารณ์ความสามารถของคนตรวจ พวกทำงานเซอร์เวย์ข้าวย่อมรู้ดีว่าจะทำอย่างไรก็ได้กับคนที่ไม่รู้เรื่องข้าวไป

ตรวจข้าว เพราะคนที่ไปตรวจมีธงอยู่แล้วว่าจะต้องตรวจให้มีจำนวนอยู่เท่าไร วันนี้ก็อยากให้มวลสมาชิกได้มีความรู้เล็กๆ น้อยๆ เพื่อเอาไว้คุยกับ

เขาได้บ้าง เอาพอเข้าใจง่ายๆ ว่า ข้าวสารของไทยใช้เนื้อที่ดังนี้ 1 ตัน = 52 คิวบิคฟุต เวลาเราจะบรรทุกข้าวหรือเอาข้าวเข้าโกดัง เราวัดเนื้อที่

เสร็จคำนวนออกมา เช่น กว้าง x ยาว x สูง = 548,000 คิว/ฟุต เราหัก Broken Space ออกเสีย 5 % = 27,400 คิว/ฟุต เอาไปลบ

ออกจากเนื้อที่เต็มๆ คือ 548,000 - 27,400 = 520,600 นั่นคือนั่นคือพื้นที่นั้นบรรจุข้าวสารได้ 520,600 หารด้วย 52 = 10,000 ตัน

เป็นต้น เพราะฉนั้นถ้าเราอยากรู้ว่าในโกดังนั้นมีข้าวสารเท่าไร เราก็เอา กว้าง x ยาว x สูง หน่วยที่ทำเป็นฟุตแล้ว ได้เท่าไร ผลที่ได้จะเป็น คิว/

ฟุต เอา 52 หาร ผลที่ได้ เอาออกเสีย 5 % ผลลัพธ์คือ จำนวนข้าวเป็นตัน

เขาเอา 5 % ออกเพื่ออะไร? เป็นที่รู้กันอยู่ว่าข้าวมีความชื้น เมื่อเรานำข้าวเข้าโกดังแล้ว ข้าวจะปล่อยความชื้นออกมา เป็นเหงื่อน้ำ ถ้าคนจัด

เรียงไม่เป็น น้ำหรือเหงื่อที่เกิดจากการคายน้ำของข้าวออกมา ก็จะกลับไปเปียกข้าว ทิ้งไว้ก็จะทำให้ขึ้นราและเน่าในที่สุด Broken Space ที่

หักออกก็เอาไว้เพื่อทำช่องระบายอากาศ เช่นเราเรียงข้าวแถวละ 10 กระสอบ เราก็เว้นช่องให้ห่างไว้ประมาณ ครึ่งเมตร ช่องนี้มีไว้เพื่อเวลา

ข้าวคายความชื้นออกมา จะได้ระบายออกไปโดยใช้พัดลมดูด ถ้าเราทำไว้น้อยไปความชื้นออกไม่หมดจะทำให้ข้าวขึ้นราหรือเน่าได้ ขึ้นอยู่กับ

ความชื้น และช่องว่างนี้จะมีไว้เพื่อทำ Fumigate คือเวลาที่เราปล่อยควันรมหรือสารเคมีเพื่ออบหรือรมเป็นการฆ่าแมลง หนู หรือเชื้อโรค สาร

ที่เราปล่อยเข้าไปจะได้เดินทางไปทั่วถึง

แต่ที่ตรวจวันเดียวได้ทุกอย่างมันน่ากังขา รู้ได้อย่างไรว่ามีข้าวสารธรรมดาเท่าไหร่? สารสารหอมเท่าไหร่? ข้าวสารเหนียวเท่าไหร่ เน่าเท่าไหร่

ขึ้นราเท่าไหร่ ถ้าเอาเฉพาะแค่จำนวนจะไปตรวจทำไม? ตรวจเป็นหรือเปล่ายังไม่รู้? เพราะฉะนั้นเวลาดู ทีวี โปรดสังเกตการเรียงข้าวด้วย เจ้า

ของโกดังไม่ได้คิดเผื่อไว้ว่าจะเก็บยาวนานแค่ไหน? ก็พังไปเยอะแยะแล้ว แค่นี้นะ...ขอขอบคุณ...สวัสดีครับ

ปล. การจัดเรียงข้าว ก็เหมือนๆ กับการจัดเรียงของในห้องเย็น ต้องเว้นช่องว่างไว้ให้ความเย็นเซอร์คิวเรทได้ หรือให้ความเย็นหมุนเวียนผ่านได้

ทั่วถึง เอาไว้ใช้จัดของในตู้เย็นบ้างก็ได้

 

แสดงว่าจากภาพประกอบที่ยกมา โกดังข้าวแห่งนี้อีกไม่นานข้าวคงขึ้นราและเน่าในที่สุด
เพราะไม่มีช่องว่างให้ข้าวคลายความชื้น และความเย็นผ่านไปอย่างทั่วถึง

ขอบคุณสำหรับความรู้ครับ

 

พระปิดตาจตุพิธพรชัย(ปิดตาปั้น)
สมทบทุนจัดสร้างที่พักสามเณรฤดูร้อน
วางศิลาฤกษ์ วันที่ 16 เมษายน 2557



ตรวจสอบรายชื่อกรรมการกิตติมศักดิ์ ที่ข้อความที่ #10094

หมูเหลือตัวเดียวนะครับ...
(คุณไชยรอผมสัปดาห์นี้นะครับ จะจัดส่งให้ครบ เว้นพระปิดตาปั้น)

 

เค้าอาจจะรมควันไล่ความชื้นก็ได้ครับ
แต่บางที่รมมากไปหน่อย ...ไหม้!

 

แจ้งโอนเงินครับ สวัสดีครับพี่หนุ่มทิพย์

ตารางจอง ลำดับที่9 จากด้านบน / ปิดตาจตุพิธพรชัย 4องค์

500 + (800*3) + ค่าส่ง60 =2960

โอน 4500.01 20/2/57 17:44

ขอความกรุณาพี่หนุ่มทิพย์จัดสรร ดังนี้
1) ถวายหลวงปู่สม หรือตามแต่ที่หลวงปู่จะพิจารณา (500)
2) ร่วมบุญ วิหารสามเณรฤดูร้อน (500)
3) ช่วยค่่าน้ำมันในการเดินทาง หรือตามแต่ที่พี่หนุ่มทิยย์จะพิจารณา (ส่วนที่เหลือหลังหักค่าใช้จ่าย 540 )
.... ขอบคุณครับ ....

*** รบกวนฝากวัตถุมงคลทั้งหมด (ปิดตาจตุพิธพรชัย 4องค์ + สมเด็จ7ชั้น) ไว้กับพี่หนุ่มทิพย์ก่อนนะครับ ช่วงนี้ที่อยู่ใหม่ยังไม่ลงตัว ***

 

หักจากพระสมเด็จ7ชั้นแล้ว ผมถวายหลวงปู่ไป 1,000 บาท เป็นที่เรียบร้อยแล้ว
ร่วมบุญวิหาร 500 บาท กับค่าน้ำมันรถไปซื้อปลา18ตัวเท่าอายุคุณบี ไปปล่อย สองรายการหลังรอก่อนนะครับ

สวดมนต์ไหว้พระฯ ก็กรวดน้ำได้เลยครับ

 

รบกวนพี่หนุ่มทิพย์แก้ตารางการจองพระปิดตาพิมพ์ปั้นให้ด้วยครับ โดยลบชื่อของผมในลำดับที่ 4 ออก เนื่องจากชื่อเดียวมี 2 ลำดับ(ลำดับที่ 4 และ 53) เกรงว่าจะเกิดความผิดพลาดในการนับจำนวนพระที่มีการจองครับ ขอบคุณครับ

 

โอนเเล้วครับ พระปิดตาจตุรพิธพรชัย
650.08 บาท วันที่18/02/2014. เวลา 5.48
ขออนุญาตเเจ้งที่อยู่ใน pm ครับ

 

เก็บและเรียงอย่างนี้...ยังไงก็เน่า...อย่างน้อยก็ขึ้นรา...ประชากร"มอด"เป็นปลื้ม

ไม่ต้องเข้าไปในโกดัง แค่เดินผ่านก็รู้ เพราะจะได้กลิ่นเหมือนกลิ่นแป้งหมักที่ใช้ทำขนมจีน

การเก็บสินค้าเพื่อการขนส่งก็ดี เพื่อรอการขนส่งก็ดี หรือระหว่างการขนส่งก็ดี ต้องมีความเป็นมืออาชีพ กว่าตัวผมจะมามีตำแหน่งหน้าที่ดูแลควบ

คุมการขนส่งได้ ก็ต้องผ่านการอบรมผ่านงานตามระดับขั้นตอนและตามลำดับหน้าที่ มีใบประกาศทั้งวิชาชีพและทางกฎหมายรวมๆ แล้ว สี่

สิบกว่าหลักสูตร ต้องพร้อมที่จะเป็นผู้ชี้แจงให้ทั้งผู้ส่งสินค้าและผู้รับสินค้าได้อย่างครบถ้วน ชาวนามีความรู้เรื่องทำนาแน่นอน สมัยก่อนชาวนามี

ความรู้เรื่องการเก็บข้าวเปลือกเป็นอย่างดี ทั้งทางวิทยาศาสตร์และทางความเชื่อทางโบราณพิธี เช่นต้องมีการหาฤกษ์หาวันว่าวันไหนเหมาะแก่

การเอาข้าวขึ้นยุ้ง(เคยเขียนผ่านๆ ไปแล้ว เกี่ยวกับตำราของปู่ว่ามีอะไรบ้าง)แต่เดี๋ยวนี้หายุ้งฉางยาก แต่เดิมโรงสีก็ไม่เคยได้เก็บข้าวไว้นานๆ

แต่เดี๋ยวนี้ต้องรับภาระเก็บข้าวไว้ และต้องเป็นข้าวสารคือข้าวที่สีแล้ว เพราะถ้าไม่สีเป็นข้าวสารก็ไม่ได้เงินส่วนแบ่ง ปัญหาจึงเกิด สินค้าทางการ

เกษตรอย่าคิดว่าเก็บง่าย ขนง่าย ถ้าเป็นจำนวนน้อยแบบครัวเรือนก็พอทำเนา แต่ถ้าต้องขนแบบเป็นหมื่นตัน เช่นต้องอยู่บนเรือเป็นหมื่นตัน และ

อยู่นานวัน ต้องเรียนรู้กันมาก คนทำคนปลูกคนเก็บคนขายอาจจะไม่รู้ด้วยซ้ำไปว่า มันจะต้องดูแลอย่างไร และต้องทำอย่างไร จะลองยกตัวอย่าง

ให้พอเข้าใจ จะได้คุยต่อได้แบบพูดจาประสาเดียวกัน เช่น...

1. ปอ(Jute)...รู้จักกันหมดทั้งปลูกทั้งเก็บทั้งขาย แต่รู้ไหมว่า คนเรือที่ทำการขนส่งเขาถือว่าเป็นสินค้าอันตราย!!! มีจำนวนน้อยแบบชาวบ้าน

ชาวไร่ไม่เท่าไหร่ แต่ถ้าเอาลงเรือเพื่อทำการขนส่งจำนวนมากๆ แล้วอันตราย เรือสินค้าไทยต้องจมเพราะบรรทุกปอมาแล้ว เหตุผลที่เป็น

อันตรายคือ ถ้าร้อนมากก็ติดไฟได้เอง ถ้าเย็นหรือชื้นมากก็เกิดปฏิกริยาทางเคมีติดไฟได้อีก บางคนไม่รู้คิดว่าเดี๋ยวจะชื้นไป หรือเดี๋ยวจะแห้งไป

เดินพัดลมระบายอากาศ...ก็ไหม้ทันที เรืออยู่ในทะเล...โอกาสตายมันมีมาก...ถ้าไฟไหม้ !!!!

2.ข้าวโพด(Yellow maize) ข้าวโพดเป็นเมล็ดเหลืองๆ ที่ส่วนใหญ่ส่งออกไปเพื่อทำอาหารสัตว์ ถ้าเรามีข้าวโพดในโกดังหรือที่เก็บเป็นหมื่น

ตัน มันมีกี่เมล็ด? มันมีกี่ลิตร? มันมีกี่ถัง? ลองคิดเล่นๆ ว่าทุกเมล็ดคายความร้อนออกมาเพียงนิดเดียว จำนวนเป็นหมื่นๆ ตันความร้อนเท่าไหร่

เชื่อไหมครับว่าบางครั้งพื้นปากระวางเรือที่เป็นเหล็กยาวเป็นร้อยเมตร ร้อนแทบเดินไม่ได้ ถ้าเผลอไปหรือใครไม่มีความรู้จริง ไปเดินพัดลม

ระบายอากาศเข้า ไฟไหม้ทันที เพราะมีอ๊อกซิเจนเข้าไป ทำให้ติดไฟ!!!!

3.เกลือเม็ด...บางท่านคงคิดว่าเกลือจะมีอันตรายอะไร อย่าไปคิดเรื่องสนิม...บ้านใครมีเกลือแกงที่เป็นเม็ด ลองเอาใสแก้วน้ำให้เต็ม แล้วเอา

น้ำใส่ลงไปสัก 1 ช้อนโต๊ะ แค่นั้นแหละ เกลือละลายหมดทั้งแก้ว ถ้าเรือบรรทุกไปสักครึ่งระวาง แล้วเจอน้ำอะไรจะเกิดขึ้น เกลือจะละลายจาก

ข้างล่าง พอเกลือข้างล่างละลายเป็นผง ส่วนที่เป็นน้ำก็จะอยู่ข้างบน ก็จะละลายเกลือต่อๆ ไปจนหมด อันตรายอะไร...เจ้ง...ถ้าเอาอะไรวางทับ

ไว้ก็เสียหายไปด้วย...เจ้งอีก...เป็นต้น

4.ข้าวสาร ผมเคยทำงานกับบริษัท Jin Seng Hong (HongKong)เป็นบริษัทข้าวที่ส่งออกรายใหญ่ของไทยตั้งแต่ครั้งอดีต จนถึงปัจจุบัน

โรงสีจินเส็งฮง เป็นของมาบุญครองครอง สมัยจอมพล ป. เคยเช่าโรงสีนี้เพื่อทำการค้าข้าวให้รัฐบาล ข้าวของมาบุญครองถือเป็นข้าวเกรด AAA

ผู้ส่งข้าวออกรายนี้เป็นมืออาชีพทั้งนั้น มีทั้งส่งออกไป ญี่ปุ่น,อินโดนีเซีย และประเทศจีน เวลาเขาจะเอาข้าวสารมาบรรทุกลงเรือ เขาจะถามทาง

เรือว่าต้องการให้จัดกี่แถว ทำช่องว่างกี่ช่อง ช่องละประมาณเท่าไหร่ ความจริงรู้กันดีอยู่แล้ว แต่ต้องตกลงกันตามธรรมเนียม เช่นเรือกว้าง 25

เมตร ทางเรือก็อาจจะบอกว่า เอา 3 แถว ตามความยาวเรือ และเว้นห่างกันเท่าไหร่ อย่างที่บอกไปแล้ว เรื่องการรมควันทางเรือจะไม่ทำ จะใช้

สารเคมีทำการ Fumigate การทำก็คือ ต้องไม่ทิ้งคนไว้บนเรือ ขึ้นนอนโรงแรม ใช้กระดาษเทปปิดตามที่เป็นรูรั่วทั้งหลาย พอใส่สารเคมีเสร็จก็

ปิดทึบ ประมาณ 24 ชั่วโมง ขึ้นอยู่กับชนิดหรือคุณภาพของสารเคมีก็เปิดเข้าปฏิบัติงานได้ แมลงหรือหนูไม่มีเหลือ ที่เคยเป็นข่าวไปเพราะ

ความไม่รู้ก็น่าเห็นใจ ข้าวสารต้องอบหรือรมด้วยสารเคมี ถ้าไม่ทำอย่างนั้นมอดกินหรือเกิดตัวมอดก็เจ้งแล้ว ถ้าเป็นประเทศญี่ปุ่นถ้ามีการพบ

แมลง,มอด,หรือหนู ก็จ่ายกันหน้ามืด แค่ค่าเสียเวลาของเรือเองก็วันละหลายแสนแล้ว เพราะถ้าญี่ปุ่นเจอเขาจะบังคับให้อบระวางเรือ !!!!

โรงสีของไทยที่ใช้เป็นโกดังเก็บข้าวสาร ไม่เคยหรืออาจจะไม่คิดว่าจะต้องเก็บแบบนานๆ อาจจะไม่ได้เตรียมการ คนที่รู้ดีเรื่องนี้จะเป็น

เซอร์เวย์ฯ ของบริษัทฯประกัน จะเห็นว่าบางโกดังก็ทำการเรียงอย่างที่ผมบอกไป อาจจะเป็นเพราะมีมืออาชีพอยู่ หรือว่าอาจจะเป็นเพราะมี

โกดังอื่นเสียหายให้เห็นก็เลยทำฯลฯ ทุกวันนี้ผมเป็นคนหุงข้าวใส่บาตรเองทุกเช้า แม่บ้านผมแอบเปลี่ยนข้าวสารผมจะรู้ทันที ผมเคยบอกเขา

ไปแล้วว่า ข้าวมาบุญครองเชื่อถือได้ ข้าวยี่ห้ออื่นไม่แน่ใจ อาจจะเป็นข้าวที่ปนกัน คุณภาพต่างกันมาก เขียนมาตั้งนานก็เพียงแค่อยากบอกว่า

แชมป์โลกผู้ยิ่งใหญ่อย่าง โรเบอร์โต ดูรัน พูดไว้ถูกต้องที่บอกว่า นี่แหละมืออาชีพ หลังจากเอาชนะ ซูการ์เรย์ เลียวนาร์ด พอไม่ใช่มืออาชีพ ก็

เก็บข้าวเสียเน่าและขึ้นรา อาจจะมีลูกค้าที่เคยซื้อข้าวไทยร้องเรียน WTO เรื่องคุณภาพข้าวของไทยก็ได้ในวันข้างหน้า ไทยเคยส่งข้าวออก 8

- 12 ล้านตัน ถือเป็นอันดับ 1 ของโลก จะว่ามากก็ใช่ จะว่าไม่มากก็ใช่ เพราะมันก็แค่ 2 - 3 % ของที่คนทั้งโลกกิน ดันไปคิดเอาเองว่า ถ้ากักตุน

ข้าวไว้ เดี๋ยวราคาก็ดีขึ้นแพงขึ้นเอง...คิดได้ไง??? ไอ้ที่ขึ้นน่ะไม่ใช่ราคา แต่มันบูดและอืดขึ้น...ขอบคุณ...สวัสดีครับ

ปล. ข้าวสารที่ส่งออกจะบรรจุกระสอบละ 50 กก. ข้าวพม่ากับข้าวไทยน้ำหนักต่อตัน/ใช้เนื้อที่เท่ากัน ส่วนของออสเตรเลียใช้เนื้อที่มากกว่า

หรือจะเรียกว่าเบากว่าข้าวไทย เขาเรียกว่า Stowage Factor แผนการจัดระวางบรรทุกเรียก Stowage plan

 

วันนี้ยืนรอขบวนรถอีแต๊กหน้าสนามบินสุวรรณภูมิ....

เจอมวยล้ม ต้มคนดู อด ไม่ได้เห็นรถอีแต๊ก!

อ่านข่าว เห็น ธ.ก.ส. ที่พิจิตรให้ชาวนาเอาใบประทวนมาขึ้นเงิน ก็ดีใจแทนพ่อตา

หนุ่มทิพย์ : "พ่อ...อยู่ไหนอ่ะ ตอนนี้เค้าจ่ายเงินกันแล้วน่ะ ไปเข้าคิวยัง"
พ่อตา : "ไปแล้ว...กลับมาแล้ว เค้าให้เข้าแถว ลงชื่อนัดคิวมารับเงิน..."
หนุ่มทิพย์ : "อ้าว.... ในข่าวเค้าอนุมัติแล้วนา สองร้อยกว่าล้าน...."
พ่อตา : "...เค้าบอกว่า ทั้งจังหวัดมัน 8พันล้าน อนุมัติที่ละนิด ต่อคิวรับเงินชั่วโมงเดียวก็หมด...ที่เหลือต้องจองคิว..."
หนุ่มทิพย์ : "พ่ออย่าทำบัตรคิวหายนะ...ได้คิวที่เท่าไหร่"
พ่อตา : "เค้าว่าทั้งจังหวัดมัน 54,000 คน ได้เงินไปแล้ว 35เปอร์เซ็นต์ ของพ่อมันอยู่ใน 65 เปอร์เซ็นต์... มันเท่าไหร่ว่ะไอ้หนู..."
หนุ่มทิพย์ : "..... ก็อยู่ในกลุ่มสามหมื่นห้าพันคน... พวกเยอะดี..."
พ่อตา : "โห...ไอ้หนู ทำไมมันเยอะยังงี้ เห็นว่าฆ่าตัวตายไปสิบกว่าคนแล้ว พ่อก็กลัว..."
หนุ่มทิพย์ : "อายุขนาดพ่อไม่ต้องกลัวแล้ว และไอ้เรื่องฆ่าตัวตายมันก็ไม่ใช่โรคติดต่อ พ่ออยู่ว่างๆเหงาๆ ก็เขียนพินัยกรรมเล่นๆไปก่อน เขียนเสร็จแล้วจะไปเยี่ยม... เออ พ่อๆ ต่อรถอีแต๊กให้คันดิ อยากนั่ง!..."

 

ลำดับที่ 41 NEWESTTSEWEN พระปิดตาพิมพ์ปั้น ทำบุญ (500+800)
โอนเงินทำบุญ 1560.55 บาท (22/02/57) ครับ
เงินในส่วนที่โอนเกินไป ขอสมทบร่วมทำบุญในการกุศลครั้งนี้ด้วยครับ

ขออนุโมทนาบุญกับพี่ทิพย์ พี่นิ่ม ทีมงาน และทุกท่านครับ

 

ขอแจ้งการโอนเงินครับ
รายการที่บูชามีพระปิดตาปั้น1องค์และฤาษี1องค์
รายละเอียดการโอน วันที่22/02/57 เวลา18.09น. จำนวน1,760บาท
ขออนุโมทนาบุญด้วยครับ

 

สวัสดีครับ
ลำดับที่ 97 ขอจองพระปิดตาเพิ่มอีก 3 องค์ครับ+หมูทองแดง 1 ตัวที่เหลือ
เมื่อวานนี้ ผมโอนมัดจำ 1 งวดก่อนครับ 2600.55 บาทครับ
ขอบคุณครับ

 

ลำดับที่ 51 ผมทำบุญ 2 องค์ ได้สิทธิกรรมการกิตติมศักดิ์หรือเปล่าครับ

 

ถ้ามีชื่อ ก็ใช้สิทธิ์เถิดครับ พี่นิ่มนำพระฯถวายวัดฯเมื่อใด ผมอาจต้องปิดการให้สิทธิ์

ใช้สิทธ์1องค์ ในฐานะกรรมการฯ กับอีก1องค์ ในฐานะสมาชิกประจำกระทู้นะครับ ยืนยันมา ผมจะได้เอาลงตารางให้

เงินส่วนเกินที่โอนมา แล้วแต่ผมจะใช้นะครับ อย่าจำกัดผม อาจจะเป็นสิ่งปลูกสร้าง ชีวิต ความสะดวกสบาย หรือกิจอื่นใดอันเป็นกุศล ถ้าจำกัด เดี๋ยวผมตกนรก

ทุกครั้งที่คุณกรวดน้ำ หรือแผ่เมตตา ให้ระฤกด้วยว่า "กุศลอันใดที่หนุ่มทิพย์ได้ทำไปแล้วหรือกำลังจะทำ ทั้งที่แจ้งให้ทราบหรือไม่ก็ตาม เราขอร่วมโมทนาด้วยทุกครั้ง กุศลนั้นๆจงบังเกิดความสวัสดีแด่เจ้ากรรมนายเวรของเรา และเครือญาติของเราทั้งสิ้น"

 

พระอาจารย์พิจารณ์คิดถึงลูกศิษย์ โทรฯมาคุยด้วย คุยใหญ่เลย..... "เพิ่งกลับมาจากตัดเหล็ก...ได้มาเยอะเลย...."

ดีครับ ได้มาเยอะๆ ผมจะได้ไถ.....

วันนี้ได้ฟังเรื่องที่พระอาจารย์ฯเล่า ฟังแล้วก็พิจารณาเอาเถิด

ยุคนี้ยังมีการตัดเหล็กไหลกันอยู่ เคยอาจได้ยินเป็นตำนาน แต่ถ้าไม่เห็นกะตา ก็ฟังเอาเพลิน อย่าฟังเอากิเลส

เหล็กที่ตัดได้มาเที่ยวนี้ น่าจะเป็นแร่ เรียกว่าแร่ทองคำดำ(ถ้าผมจำไม่ผิด) ได้มาเยอะจริง ฟังจากจำนวนที่ได้มา

แร่ชนิดนี้สามารถหลอมนำมาทำพระเครื่องหรือขึ้นหุ่นได้

การที่อาจารย์ไข่ ตัดเหล็กไหลแล้วไม่ได้เป็นสัณฐานตามที่เราอาจเคยเห็นจากหนังสือ อาจารย์ฯเล่าว่าเป็นเพราะตัดแบบป่า คือไม่ขึ้นหุ่น ตัดออกมาเป็นเหมือนกระแสของขี้เหล็กไหลมากกว่า

แต่ลูกศิษย์ที่ร่ำเรียนจากอาจารย์ไข่ สามารถขึ้นหู่นได้ เมื่อตัดมาแล้วจึงเป็นสัณฐานกลม รี ยาว แล้วแต่หุ่นที่ขึ้น แบบนี้อาจารย์พิจารณ์เรียกว่า "อภิชาติศิษย์" คือทำได้เก่งกว่าผู้เป็นอาจารย์

เมื่อตอนที่พระอาจารย์สมพร เรียนวิชานี้จากอาจารย์ไข่ใหม่ๆนั้น สามารถเรียกได้ แต่ตัดไม่ได้ ก็สงสัย

อาจารย์ไข่ ก็เฉลยว่า "เค้ายังไม่ให้" จึงได้ประกอบพิธีฯกันอีกครั้ง

อาจารย์ไข่ จัดบวงสรวงหน้าถ้ำ แล้วอ่านโองการ ความว่า "บัดนี้เราอายุมากแล้ว กำลังถดถอย ไม่สามารถขึ้นเขาลงห้วยได้เหมือนก่อน จะขอฝากฝังให้พระอาจารย์สมพร สืบสานวิชารับช่วงต่อ ให้เป็นกำลังต่อพระพุทธศาสนาสืบไป ขอให้ท่านผู้ศักดิ์สิทธิ์รับเป็นลูกหลาน.....ฯลฯ " ประมาณนั้น คือส่งช่วงต่อ

พระอาจารย์พิจารณ์เล่าปนสนุก ว่าก่อนจะขึ้นไปตัดถ้ำใด ก็อาศัยจัดเครื่องบัดพลีไว้ก่อน
อาจจะไปบ่อยๆ แต่ก็ต้องเซ่นบ่อยๆด้วย เมื่อเจ้าถ้ำกินเครื่องเซ่นเราแล้ว ถึงเวลาขอ ถ้าไม่ให้ก็ใจร้ายไปหน่อย

เรื่องที่เล่านี้ อย่าถือเป็นสาระ แค่ฟังเอาสนุก
มีแต่บุญเท่านั้น ที่ปกป้องวิญญาณของเราให้ข้ามห้วงมหรรณพนี้ไปได้

...........................

แร่เหล็กไหล ที่หลวงปู่จ้อยเคยให้พี่นิ่มนั้น ผมยังพอหาได้อยู่ หากพี่นิ่มหาแร่คลองปรีดามาได้เมื่อไหร่ จะยุให้ทำเนื้อแร่เหล็กไหลอีกครั้ง แกว่าอานุภาพใกล้เคียงเหล็กไหลมาก

ถ้าโชคดี เราคงได้เป็นเจ้าของกัน

.......................

หลังจากได้แลกเปลี่ยนการทายดวงกับคุณghostlinux ทำให้ผมต้องย้อนกลับไปอ่านขั้นพื้นฐานซ้ำแล้วซ้ำอีก.... จึงพบว่า ตำราเค้าเขียนมาดีแล้ว ผู้เรียนขาดความจำและความเข้าใจเท่านั้นเอง

คุณธรรมจักร ส่งปฏิทิน ไดอารี่โหรมาให้ ก็ขอขอบคุณมากครับ จะใช้ให้คุ้มค่า

 

เรื่องเหล็กไหล ต้องอ่านหนังสือ เหล็กไหล ของคุณพนมเทียน ( เขียนตามคำบอกเล่าของทันตแพทย์วิชิต ตริชอบ ) สมัยนั้นลงเดลินิวส์ รวมเล่มปี 2523 เคยเห็นมีพิมพ์ใหม่เมื่อปีก่อนๆ แต่น่าจะหมดแล้ว ถ้าอยากอ่านคงต้องหาดูในห้องสมุด

ในหนังสือมีรูปทั้งบุคคล สถานที่ คนเล่าเอาความจริงที่พบมาเล่าให้คุณพนมเทียนเขียนเป็นเรื่องเป็นราว คนสำคัญคือตัวอาจารย์ ลูกศิษย์มีเป็นร้อยมีทั้งข้าราชการ อัยการ ตำรวจ คนธรรมดา และนายทุนใหญ่ซึ่งเป็นผอ.ช่่อง 7 สมัยนั้น

อ่านตอนแรกๆก็สงสัย อาจารย์ตัดเองก็ได้ทำไมต้องมีลูกศิษย์เป็นร้อย พออ่านไปสักหน่อย อ๋อ ตัดมาได้แต่หายหมด รักษาไม่ได้จะเอาไปขายได้ยังไง บางก้อนตัดเสร็จกลับมาถึงบ้านหายจ้อย ตัดจนลูกศิษย์หมดเงินหมดทอง เลิกกันไปเอง ตัวอาจารย์ก็หนีกลัวลูกศิษย์ยำ

กรรมวิธีการตัด ใช้เส้นผมสาวพรมจารีย์ที่ไม่เคยโกนผมไฟ ชุบประจำเดือนเด็กทารกแรกเกิด ใช้อาคมเรียก เอาเทียนลน เอาน้ำผึ้งให้เสพ แล้วถึงค่อยตัด ที่เอามีดดาบไปตัดไม่น่าจะใช่เหล็กไหล เพราะถ้ามีดดาบตัดได้ ปืนจะเหลือหรือ

ส่วนรูปร่างเมื่อตัดออกมาก็จะเป็นรูปร่างแล้วแต่รูปของเขาเองไม่ต้องใช้แบบหรือพิมพ์หรือหุ่น บางก้อนเหมือนแตงกวา เหมือนจาวตาล เหมือนกระดิ่ง ส่วนขนาดก็มีหลายขนาด ตัดได้ใส่บาตรเล็ก หล่อด้วยน้ำผึ้ง เอาเทียนซีล เอาสายสินธิ์พันจนรอบ กลับถึงบ้านบางก้อนก็อยู่แล้วค่อยหายทีหลัง บางก้อนกลับมาถึงบ้านเปิดดูก็เรียบร้อยหายไปแล้ว

 

มีเด็กเสียชีวิต.....ทำไม?

เด็กทะเลาะกัน เดี๋ยวก็กลับมาเล่นกัน
แต่คนที่เรียกตัวเองว่าเป็นผู้ใหญ่...ฆ่ากัน ไม่เผาผีกัน

นี่คือสาเหตุที่ผมไม่ยอมเป็นผู้ใหญ่ ไม่เคยเรียกตัวเองเป็นผู้ใหญ่ ผมยังทำไม่ได้ขนาดนั้น....

 

คุณพนมเทียนเขียนได้สนุกครับ เหมือนอยู่ในเหตุการณ์
คนเล่าก็เล่าได้ละเอียด แม้เหตุการณ์ผ่านมาเป็นสิบปีจนหมดอายุความ

วิธีการตัดก็ไม่มีใครเขียนเป็นหลักสูตร
ถ้าเจ้าของเค้าสลัดให้ ใช้มีดตัด กลับถึงบ้านก็ไม่หาย
ถ้าเจ้าของเค้าไม่ให้ บังคับตัดด้วยเวทย์มนต์และของอาถรรพ์ ถึงบ้านก็หาย!

การขึ้นเขาไปตัด ก็มีค่าใช้จ่าย เลยต้องมีนายทุน
แต่มูลค่าของเหล็กไหลไม่ได้อ้างอิงจากดัชนีหั่งเส็ง หรือต้นทุนตั้งต้น
แต่อ้างอิงจากความโลภและความเขลา

ถ้าเรื่องที่คุณพนมเทียนเขียนเป็นเรื่องจริง(ผมเชื่อว่าน่าจะจริง) เหล็กไหลประเภทนั้น น่าจะเป็นเหล็กไหลน้ำหนึ่ง

แต่ของ อ.ไข่ น่าจะเป็นชั้นรองลงมา อาจจะเป็นชั้น2-3 คุณภาพหรืออานุภาพไม่เทียบเท่า

แต่เหมือนกันอยู่อย่าง.... "เป็นของนอกกาย"

ผมแค่โชคดีได้เห็น ไม่ต้องไปฟังใครเล่า
ใครไม่เคยเห็น ฟังผมเล่าก็ได้ ไม่คิดตังค์...
.
.

 

ฟังจากคุณหนุ่มทิพย์เขียนเล่าก็สนุกไม่แพ้คุณพนมเทียน มีหักมุขหลบมุมด้วยซ้ำ หนังสือเหล็กไหลที่คุณพนมเทียนเขียนผมมี แต่จำไม่ได้ว่าต้องใช้ของอาถรรพ์ตัดต้องกลับไปอ่านใหม่ จำได้ว่าตอนจบคุณหมอต้องละความพยาบาทหมดสิ้นด้วยเนื้อนาบุญที่ได้ไปกราบหลวงพ่อฤาษีโดยแท้ บุญนี้พึ่งได้จริงๆ